20 Νοε 2018

Ποιὰ θὰ πρέπει νὰ εἶναι τὰ ὅρια κοινωνίας μας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Συροϊακωβίτη «Πατριάρχη»

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν
Οἱ πικροὶ καρποὶ τῆς «Συνόδου» τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, (Ἰούνιος 2016), εἶναι παρόντες καὶ ταλαιπωροῦν τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα. Πολλὰ ἔχουν γραφεῖ γύρω ἀπὸ τὴν «Σύνοδο» αὐτή. Ἔχει κυκλοφορήσει στὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο ἕνα πλῆθος σχετικῶν δημοσιεύσεων, ἔχουν τυπωθεῖ καὶ ἐκδοθεῖ τόμοι ὁλόκληροι βιβλίων καὶ ἔχουν διοργανωθεῖ συνέδρια καὶ ἡμερίδες γύρω ἀπὸ τὴν θεματολογία της, τὸν τρόπο διοργανώσεως καὶ λειτουργίας της, τὶς ἀποφάσεις της, τὶς παρασκηνιακὲς διαβουλεύσεις της καὶ τὴ σχέση της μὲ τὶς ἅγιες καὶ Οἰκουμενικὲς Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας μας. Σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς δημοσιεύσεις καὶ συνέδρια, διακεκριμένοι θεολόγοι, ἀρχιερεῖς, ἐπιφανεῖς ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες, ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι καὶ πνευματικοὶ ἄνδρες, ἐπεσήμαναν καὶ ἀπέδειξαν μὲ ἀδιάσειστα ἐπιχειρήματα ὅτι γιὰ πολλοὺς λόγους ἡ «Σύνοδος» αὐτὴ ἀπέτυχε, ἀφοῦ δὲν ὁριοθέτησε τὴν πίστη, καταγινώσκουσα τὴν κακοδοξία καὶ τὴν...
αἵρεση. Ὅτι ὑπῆρξε ἕνα κατ’ ἐξοχὴν θλιβερὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο συντάραξε κυριολεκτικὰ ὅλο τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο, διότι ἀντὶ νὰ περιφρουρήσει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιθέτως προκάλεσε διαιρέσεις.

Ἡ εἰς βάθος μελέτη τῶν ὀκτὼ κειμένων ποὺ παρήγαγε ἡ ἐν λόγω «Σύνοδος» συγκλίνει στὸ συμπέρασμα, ὅτι ὁ κύριος στόχος της, θὰ λέγαμε ἡ καρδιὰ τῆς «Συνόδου», ἦταν νὰ ἐπικυρώσει, ἀντὶ νὰ καταδικάσει, συνοδικὰ τὴν φοβερότερη αἵρεση ποὺ ἐμφανίστηκε μέχρι σήμερα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ πιὸ συγκεκριμένα νὰ ἀποδώσει ἐκκλησιαστικὴ ὑπόσταση στὶς ἑτερόδοξες χριστιανικὲς κοινότητες μὲ τὴν ἀπαράδεκτη καὶ συγκεκαλυμμένη διπλωματικὴ διγλωσσία, ποὺ χαρακτηρίζει τὰ συνοδικὰ κείμενα. Τὰ ὅποια φλέγοντα θέματα, τὰ ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι κλήθηκε νὰ ἐπιλύσει, χάνουν τὴν ἀξία καὶ τὴ σημασία τους, διότι ὅταν νοθεύεται καὶ παραχαράσσεται τὸ δόγμα, καταρρέουν καὶ καταστρέφονται τὰ πάντα καὶ ὁλόκληρη ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ ἐκπίπτει στὴν αἵρεση. 

Ἄλλοι ἐπὶ μέρους στόχοι της ἦταν νὰ ἐπικυρώσει συνοδικά τούς μέχρι σήμερα γενομένους διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικοὺς καὶ νὰ νομιμοποιήσει τὰ ἀπαράδεκτα ἀπὸ Ὀρθοδόξου θεολογικῆς ἀπόψεως κείμενα κοινῆς ἀποδοχῆς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἰδίως τὰ κείμενα τοῦ Μπαλαμάντ, τῆς Ραβέννας, τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ τοῦ Πουσᾶν. Ἐπίσης νὰ δώσει Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ ἐπικάλυψη στὶς συμπροσευχὲς καὶ στὰ «τολμηρὰ» οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοθρήσκους.

Μετὰ τὸν συνοδικὸ θρίαμβο τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ θιασῶτες της ἔχουν ἕνα ἀκόμη πλεονέκτημα. Τώρα μποροῦν νὰ προσκαλοῦν ἄνετα πλέον καὶ ἐλεύθερα καὶ χωρὶς ἀναστολὲς τοὺς πάσης φύσεως ἀρχηγοὺς τῶν διαφόρων αἱρετικῶν ὁμάδων, νὰ τοὺς  ὑποδέχονται καὶ νὰ τοὺς τιμοῦν μὲ μετάλλια καὶ ὕψιστες διακρίσεις, ὡσὰν νὰ ἦταν ὀρθόδοξοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες. Ἕνα τέτοιο δυστυχῶς θλιβερὸ γεγονὸς σημειώθηκε πρόσφατα στὴν πατρίδα μας.

Πρόκειται γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Συροϊακωβίτη «Πατριάρχη»  Ἀντιοχείας καὶ πάσης Ἀνατολῆς κ. Ἰγνατίου- Ἐφραὶμ Β΄ στὴν Ἀθήνα, γιὰ ἐπίσημη ἐπίσκεψη. Οἱ ἐπίσημες ἀνακοινώσεις στὸ διαδίκτυο τὸν παρουσίασαν ὡς «Συρορθόδοξο Πατριάρχη Ἀντιοχείας», συγκαλύπτοντας ἐσκεμμένα ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ὅτι ὁ «ὑψηλὸς» ἐπισκέπτης εἶναι αἱρετικός, μονοφυσίτης αἱρεσιάρχης, ἀφορισμένος, τόσον αὐτὸς ὅσο καὶ ἡ «ἐκκλησία» του ἀπὸ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (451) καὶ ὅλες τὶς κατοπινὲς ἅγιες Συνόδους, (Ε΄ καὶ ΣΤ΄) οἱ ὁποῖες ἐπικύρωσαν τὴν καταδίκη τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ! 

Τὸ ὅτι ὁ Συροϊακωβίτης «Πατριάρχης» εἶναι σαφέστατα αἱρετικὸς καὶ δὲν ἔχει ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία μας, τὸ γνωρίζει καὶ ὁ τελευταῖος πρωτοετὴς φοιτητὴς τῆς Θεολογίας, πόσο μᾶλλον οἱ ὑψηλόβαθμοι κληρικοὶ (Ἀρχιεπίσκοπος, Ἐπίσκοποι, κ.λ.π.) καὶ οἱ καθηγητὲς τῆς Θεολογίας. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ ἐν λόγω αἱρεσιάρχης ἔγινε δεκτὸς ὡς Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος καὶ μάλιστα ἡ ἐκκλησιαστική, πολιτική, πολιτειακὴ καὶ πνευματικὴ ἡγεσία τῆς χώρας τοῦ ἀπένειμε ὑπερβάλλουσες τιμές! 

Ἔγινε κατ’ ἀρχὴν δεκτὸς μὲ ἰδιαίτερη ἐγκαρδιότητα στὸ μέγαρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὸ Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ Ἱερώνυμο, μὲ τὸν ὁποῖο συζήτησαν διάφορα θέματα καὶ ἀντάλλαξαν ἀκριβὰ δῶρα. Στὴ συνέχεια ἔγινε δεκτὸς «ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο, στὴν συνέχεια τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως κ. Ἀλέξιο Τσίπρα καὶ ἀμέσως μετὰ τὸν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Νικόλαο Βούτση.  ἐνῶ τὸ μεσημέρι θὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Θεολογικὸ Οἰκοτροφεῖο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας» (Ἰστ. Ρομφαία).

Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, τὸν ἀναγόρευσε ἐπίτιμο διδάκτορα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. Μάλιστα στὴν ἀναγόρευση αὐτὴ παραβρέθηκαν καὶ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἐπιβεβαίωσαν μὲ τὴν παρουσία τους τὴν «ὀρθότητα» τῆς ἀνακηρύξεως τοῦ αἱρετικοῦ «πατριάρχη» σὲ διδάκτορα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας! Κι’ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ παραβρέθηκαν σ’ αὐτὴ καὶ ἐπώνυμοι καθηγητὲς τῆς Θεολογίας, οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους καὶ τὸ κύρος τους, ἐπιβεβαίωσαν αὐτὴ τὴν «ὀρθότητα».

Σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα: «Ἐπίτιμος Διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀναγορεύθηκε σήμερα τὸ ἀπόγευμα ὁ Συρορθόδοξος Πατριάρχης Ἀντιοχείας καὶ πάσης Ἀνατολῆς κ. Ἰγνάτιος - Ἐφραὶμ Β’, ὁ ὁποῖος πραγματοποιεῖ ἀπὸ σήμερα ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου στὴν Μεγάλη Αἴθουσα τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐνῶ παρέστησαν, ἐπίσης Μητροπολίτες,… οἱ Ἀρχιερεῖς ποὺ συνοδεύουν τὸν Πατριάρχη στὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στὴν Ἑλλάδα, ἀκαδημαϊκοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί. Μετὰ τὴν προσφώνηση ἀπὸ τὸν Ἀναπληρωτὴ Πρύτανη Διοικητικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καθηγητὴ Ναπολέοντα Ν. Μαραβέγια παρουσιάστηκε τὸ ἔργο καὶ ἡ προσωπικότητα τοῦ τιμωμένου ἀπὸ τὴν ἀναπληρώτρια καθηγήτρια τοῦ Τμήματος Θεολογίας Ἰωάννα Στουφῆ Πουλημένου. Στὴν συνέχεια ἀναγνώσθηκαν τὰ κείμενα τοῦ Ψηφίσματος τοῦ Τμήματος, τῆς Ἀναγόρευσης καὶ τοῦ Διδακτορικοῦ Διπλώματος ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τοῦ Τμήματος Θεολογίας, ἀναπληρωτὴ καθηγητὴ Θωμὰ Α. Ἰωαννίδη κι ἀμέσως μετὰ ἡ περιένδυση τοῦ τιμωμένου μὲ τὴν τήβεννο τῆς Σχολῆς ἀπὸ τὸν Κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, καθηγητὴ Ἀπόστολο Β. Νικολαΐδη, ἐνῶ ἀμέσως μετὰ ὁ τιμώμενος Πατριάρχης ἀνέγνωσε τὴν ὁμιλία του» (Ἰστολ. Ρομφαία).

Τὸ ὅτι ὅλα τὰ παρὰ πάνω γενόμενα εἶναι πρωτόγνωρα καὶ ἀντίθετα πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν πατερική μας Παράδοση καὶ ἑπομένως ἀπαράδεκτα, μόλις εἶναι ἀνάγκη νὰ τονιστεῖ. Ἡ παρὰ πάνω οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία καὶ στάση ἀπέναντι στὸν ὡς ἄνω αἱρεσιάρχη καταδεικνύει εἴτε ἄγνοια τῶν Γραφῶν καὶ τῆς Κανονικῆς καὶ πατερικῆς μας Παραδόσεως, εἴτε συνειδητὴ περιφρόνισή τους, ὡς πρὸς τὸ τί σημαίνει αἵρεση καὶ ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς καὶ δὴ αἱρεσιάρχες.

Ἡ αἵρεση εἶναι ἡ πιὸ φοβερὴ ἁμαρτία, τὸ μεγαλύτερο κακὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Μοιάζει μὲ μία θανατηφόρα μεταδοτικὴ ἀσθένεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κινδυνεύουν οἱ πάντες, ποιμένες καὶ ποιμενόμενοι. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴν Β΄ Καθολική του ἐπιστολὴ ἐπισημαίνει ὅτι ἡ αἵρεση ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια: «Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμὶν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἐαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν», (2,1). Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος προσθέτει: «εἰ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῶ μὴ λέγετε», (Β΄ Ἰωάν. 4). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμπληρώνει: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἠμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμὶν πὰρ  ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμίν, ἀνάθεμα ἔστω», (Γαλ.1,8). Ὁ μέγας Βασίλειος παρατηρεῖ σχετικά: «Τί γὰρ ἂν καὶ μεῖζον πάθοι κακὸν τίς, τὸ τιμιώτατον τῶν ὄντων ζημιωθεῖς, τὴν ἀλήθειαν;», (Ἐπιστολὴ 204, Νεοκαισαρεύσιν, ΕΠΕ 3,164, PG. 32,581Β).

Οἱ ἅγιοι Πατέρες γενικότερα, ἀκολουθώντας τὴ διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, δὲν ἐδέχοντο καμία συμφιλίωση, ἢ συνύπαρξη μὲ τὴν αἵρεση, ἀρνούμενοι νὰ δοῦν αὐτὴν καὶ τοὺς ἐκπροσώπους της μέσα στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἐποχή μας. Ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπιμένουν στὴν αἵρεση, θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες ὡς «ἀκάθαρτοι», «ἀντίπαλοι Χριστοῦ», «ἱερόσυλοι καὶ ἁμαρτωλοί», «ἀντικείμενοι (τῷ Χριστῷ) τουτ’ ἔστι πολέμιοι καὶ ἀντίχριστοι», «οὖς ὁ Κύριος πολεμίους καὶ ἀντιπάλους λέγει ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις» (Κανὼν Καρχηδόνος), «νεκροὶ» (Ἁγίου Ἀθανασίου, 39η ἐόρτια ἐπιστολή), «ἐχθροί τῆς ἀληθείας» (Α΄ Κανὼν τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς). Ἡ δὲ αἵρεση χαρακτηρίζεται ὡς «πλάνη» καὶ «φαυλότης», φέρουσα τὸν ὄλεθρον (ΝΖ΄ Κανὼν  τῆς ἐν Καρθαγένη), ὡς «στρεβλότης» (Κανὼν Καρχηδόνος), κ.λ.π.

Τὴν θανατηφόρα αὐτὴ ἀσθένεια καλοῦνται νὰ θεραπεύσουν καὶ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ποιμένες καὶ μάλιστα οἱ ἐπίσκοποι καὶ μάλιστα οἱ ἐμπειρότεροι ἐξ’ αὐτῶν. Κατ’ ἀρχὴν καλοῦνται νὰ καλέσουν σὲ μετάνοια τοὺς νοσήσαντες  μὲ νουθεσίες καὶ λόγους καὶ ἀποδεικτικοὺς συλλογισμοὺς ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή. Καὶ ὅταν αὐτὴ δὲν φέρει ἀποτέλεσμα, μὲ τὴ συγκρότηση Συνόδων σὲ τοπικὸ καὶ οἰκουμενικὸ ἐπίπεδο, καὶ μὲ τὴν ἀποκοπὴ τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, γιὰ νὰ μὴν μολύνουν μὲ τὶς αἱρετικές τους διδασκαλίες τὰ ὑγιὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, στὰ ὁποῖα συνιστοῦν καὶ προτρέπουν νὰ μὴν ἔχουν καμία ἐπικοινωνία μαζί τους.

Ὁ πρώην καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου, ὁ μακαριστὸς ἀρχ. κυρὸς Γ. Καψάνης παρατηρεῖ σχετικά: «Ἡ πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἴδια στάσις τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας δέον νὰ εἶναι τοιαύτη, ὥστε νὰ μὴν ἀμβλύνη παρὰ ταῖς συνειδήσεσι τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἢ καὶ αὐτῶν τῶν ἰδίων τῶν αἱρετικῶν τὴν ἔννοιαν τῆς αἱρέσεως, ὡς ὅλως ἀσυμβιβάστου πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς προξένου ψυχικῆς ἀπωλείας. Ἡ αἵρεσις εἶναι ὅλως ἀντίθετος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ αὐστηρὰ αὔτη στάσις λαμβάνεται διὰ λόγους ἐκκλησιολογικὴς συνέπειας, (μία μόνον ἀλήθεια, εἰς Χριστὸς καὶ μία Ἐκκλησία ὑπάρχει) καὶ διὰ λόγους ποιμαντικοὺς - παιδαγωγικούς.
Ἐὰν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας υἱοθετήσουν μίαν συγκρητιστικὴν στάσιν ἔναντι τῆς αἱρέσεως, τὸ μὲν ποίμνιον θὰ ἀπωλέση τὴν ὁμολογιακήν του εὐαισθησίαν καὶ εὐκόλως θὰ ὑποπέση εἰς τὴν αἵρεσιν, οἱ δὲ αἱρετικοὶ θὰ σχηματίζουν τὴν ἐντύπωσιν ὅτι δὲν ἀπέχουν τῆς Ἀληθείας καὶ συνεπῶς δὲν χρειάζεται νὰ μετανοήσουν. Ἐντεῦθεν ἡ λίαν αὐστηρὰ στάσις τὴν ὁποίαν ἐπιτάσσουν οἱ Ι. Κανόνες ἔναντι τῶν αἱρετικῶν εἶναι εἰς τὸ βάθος φιλάνθρωπος στάσις, τοῦτο μὲν διότι προφυλάσσει τὸ ποίμνιον ἀπὸ τὴν λύμην τῆς αἱρέσεως, τοῦτο δὲ διότι δίδει νύξεις εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν αἱρετικῶν πρὸς ἐπιστροφὴν αὐτῶν», («Ἡ Ποιμαντικὴ Διακονία κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας», ἐκδόσεις Ἄθως, 2003, σελ. 155-156).

Εἰδικότερα εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν προκειμένη περίπτωση ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ, ὅτι δὲν ὑπάρχει προηγούμενο στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, ἀμετανόητοι αἱρετικοὶ νὰ τυγχάνουν τιμητικῶν διακρίσεων καὶ νὰ τοὺς ἀπονέμονται τίτλοι καὶ διδακτορικὰ διπλώματα ὡς Ὀρθοδόξων διδακτόρων. Ἴσως κάποιοι διερωτηθοῦν: Τί λοιπόν; Πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε πρὸς αὐτοὺς μὲ ἐχθρότητα; Ἀσφαλῶς ὄχι. Θεωροῦμε ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ τοὺς κλείνουμε τὶς πόρτες μας. Νὰ ἐκδηλώνουμε σ’ αὐτοὺς αἰσθήματα ἀγάπης καὶ εὐγένειας, ὡς πνευματικὰ ἀσθενεῖς, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ νὰ ἀξιοποιοῦμε τὴν ἐπίσκεψή τους ὡς ἀφορμή, γιὰ νὰ ἀπευθύνουμε πρὸς αὐτοὺς νουθεσίες, ἢ τουλάχιστον τὴν ὑπόμνηση, ὅτι βρίσκονται στὴν πλάνη καὶ ὅτι ἐφ’ ὅσον παραμένουν σ’ αὐτὴν θὰ χάσουν τὴν ψυχή τους. Ἡ συναναστροφὴ μας μ’ αὐτοὺς θὰ πρέπει νὰ εἶναι πολὺ προσεκτικὴ καὶ νὰ μὴν  ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆς ἁπλῆς ἐθιμοτυπικῆς ὑποδοχῆς, γιὰ νὰ μὴν σκανδαλίζεται καὶ τὸ ποίμνιο. Καὶ πρὸ παντὸς νὰ μὴν φθάνει σὲ ἀκρότητες ἀπονομῆς τιμητικῶν διακρίσεων.

Κλείνοντας, θὰ θέλαμε γιὰ πολλοστὴ φορὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ὀδύνη καὶ τὴν ἔντονη ἀποδοκιμασία μας γιὰ τὸ θλιβερὸ αὐτὸ γεγονός. Ἂς ἀναλογιστοῦν οἱ ἁρμόδιοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες, ποὺ πρωτοστατοῦν σὲ τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις, τὴν μεγίστη εὐθύνη τους γιὰ τὸ σκάνδαλο ποὺ προκαλοῦν στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ  καὶ τὴν ἀπολογία τους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμέρα κρίσεως. Ἂς μὴν ἐπαναπαύονται καὶ ἂς μὴ δικαιολογοῦνται, ἐπικαλούμενοι τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, διότι ἡ «Σύνοδος» αὐτὴ ἔχει ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὰ 2/3 τῆς παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζουμε σχετικὰ μὲ τὸν  Συροϊκωβίτη «Πατριάρχη» εἶναι ὅτι μέχρι στιγμῆς δὲν ἔδειξε κανένα σημάδι μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παρέμεινε στὴν πλάνη τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ.

Καιρὸς νὰ ἀνανήψουμε ὅλοι μας, κλῆρος καὶ λαός. Καιρὸς νὰ γυρίσουμε πίσω στοὺς ἁγίους Πατέρες μας καὶ νὰ βαδίσουμε πάνω στὰ χνάρια τους. Καιρὸς νὰ παύσουμε νὰ καταφρονοῦμε καὶ νὰ ποδοπατοῦμε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, σκεπτόμενοι ὅτι κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ μᾶς τιμωρήσει, ἂν τοὺς παραβοῦμε, ἀφοῦ ὅλοι τούς παραβαίνουν καὶ μένουν ἀτιμώρητοι. Καὶ ἂν ἀκόμη δὲν τιμωρηθοῦμε στὴν παροῦσα ζωή, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες θὰ μᾶς ἐκδικηθοῦν στὴν μέλλουσα, διότι τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι. Καὶ ἂς προσευχόμαστε ὅλοι μας ὁ Θεὸς νὰ ἀναδείξει νέους ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες μὲ πατερικὸ φρόνημα, ἀντάξιους τῶν ἀρχαίων μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀμήν.    

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Νοεμβρίου 2018

3 σχόλια:

  1. Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΑΣΟΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραία τα λέτε Σεβασμιότατε και βάζετε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ποια είναι όμως η επόμενη κίνηση που πρέπει να γίνει; Εσείς πρώτοι και μετά εμείς οι λαϊκοί, μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε κοινωνία με αυτούς τους υποκριτές, ή να τους καταγγείλουμε και να τους τιμωρήσουμε όπως τους αξίζει. Μήπως είναι ορθότερο να περιμένουμε την επίλυση του προβλήματος από τον Κύριο καθησυχάζοντας τη συνείδηση μας, ή ο Θεός περιμένει από εμάς ομολογία πίστεως και θυσία, για την επικράτηση της αλήθειας; Όλοι αυτοί οι ανάξιοι Αρχιερείς, που σύμφωνα με τους κανόνες είναι καθαιρετέοι, είναι πλέον φορείς της Θείας Χάρητος επιτελώντας τα Μυστήρια, ή απώλεσαν την ευλογία; Συναισθάνονται άραγε τις συνέπειες των πράξεων τους, ή ως άφρονες άθεοι εμπαίζουν λαό και Χριστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κολυμπάρι έσπειρε ζιζάνια πλάνης για να θερίζουμε τώρα εμείς ο ορθόδοξος απλός λαός καρπό ανακατεμένο με σπέρματα ήρας και άλλων πνευματικών μικροβίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.