Ὁ θάνατος

Ὅπως ὁ Θεός δέν εἶναι αἴτιος τοῦ πόνου, ἔτσι φυσικά, δέν εἶναι καί αἴτιος τοῦ φαινομένου ἐκείνου πού προκαλεῖ τόν πιό μεγάλο πόνο στόν ἄνθρωπο, τοῦ θανάτου. Καί αὐτό διότι καί αὐτός ὁ θάνατος δέν εἶναι ἡ τελική ἔκβασις τῆς ἱστορίας. Μετά ἀπό τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ τίποτε ἄλλο παρά ἕνα ἐπεισόδιο στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ. Ἡ φθορά τοῦ θανάτου δέν ἔχει πλέον ἐξουσία πάνω στόν ἄνθρωπο, ἐπειδή νικήθηκε μέ τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἀπόδειξις τῆς νίκης τοῦ θανάτου εἶναι τό πλῆθος τῶν μαρτύρων. Καί μάλιστα μάρτυρες πάσης ἡλικίας, κατηγορίας καί φυλῆς ἀνθρώπων, ἀπό τήν ἀρχή μέχρι καί τῶν ἡμερῶν μας ἀκόμη Ὁ Μ. Βασίλειος ἀναφερόμενος στήν πίστι τῶν χριστιανῶν καταλήγει: "Γιατί κλαῖς αὐτόν πού ἀπῆλθε, γιά νά ἀλλάξη; Ὕστερα ἀπό λίγο ἡ οὐράνια σάλπιγγα θά ἠχήση, θά τόν ξυπνήση καί θά τόν ἰδῆς νά παραστέκεται στό βῆμα τοϋ Χριστοῦ".  

Ὁ χριστιανός βέβαια δέν διδάσκεται νά στέκεται ἀπαθής μπροστά στόν θάνατο προσφιλῶν καί νά μή λυπῆται. Ὅμως ἡ λύπη του πρέπει νά εἶναι διαφορετική ἀπό τήν λύπη ἐκείνων πού δέν ἀποβλέπουν στήν ἀνάστασι. "Ἄν ἡ ἐλπίδα τῶν χριστιανῶν περιοριζόταν στή ζωήν αὐτή, δικαιολογημένα θά ἐνομίζετο τρομερό τό νά χωρισθῆ ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα· ἄν ὅμως ἡ λύσις ἀπό τά σωματικά δεσμά εἶναι ἀρχή μίας νέας ζωῆς ἀληθινῆς γιά ἐκείνους πού ζοῦν κατά Θεόν, τότε γιατί νά λυπούμαστε, σάν ἐκείνους πού δέν ἔχουν ἐλπίδα;" τονίζει ὁ Μ. Βασίλειος. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λυπήθηκε καί δάκρυσε γιά τόν θάνατο τοῦ φίλου του Λαζάρου καί μέ αὐτό φανέρωσε τήν κοινωνικότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἔτσι μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τίς ἀκρότητες τῶν ἐκδηλώσεων στό νά μένουμε ἀναίσθητοι μπροστά στό...

φαινόμενο αὐτό πού λέγεται θάνατος. "Ὁ Χριστός δάκρυσε μπροστά στόν Λάζαρο. Αὐτό κάνε καί σύ· δάκρυσε ἀλλά ἤρεμα καί μέ εὐπρέπεια καί μέ φόβο Θεοῦ. Ἄν δακρύσης ἔτσι, τό κάνεις αὐτό ὄχι σάν νά δυσπιστῆς στήν Ἀνάστασι, ἀλλά ἐπειδή δύσκολα ὑποφέρεις τόν χωρισμό.

Βέβαια δακρύζουμε καί γι’ αὐτούς πού φεύγουν σέ χώρα ξένη καί μακρυνή, ἀλλά δέν τό κάνουμε αὐτό σάν ἀπελπισμένοι· ἔτσι καί ἐσύ, δάκρυσε σάν νά στέλνης κάποιον σέ ξένη χώρα", τονίζει ὁ Μ. Βασίλειος. Καί συμπληρώνει καί ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: "Γιατί ἀτιμάζεις αὐτόν πού πέθανε; γιατί κάνεις καί τούς ἄλλους νά φοβοῦνται τόν θάνατο; Γιατί κάνεις πολλούς ἀνθρώπους νά κατηγοροῦν τόν Θεό, ὅτι τάχα εἶναι αἴτιος μεγάλων κακῶν στόν κόσμο; Μᾶλλον γιατί μετά ἀπό ὅλα αὐτά καλεῖς τούς ἱερεῖς νά ἔλθουν καί νά προσευχηθοῦν; Μά μέ τίς ἐνέργειές σου αὐτές μάχεσαι καί πολεμεῖς τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό, ἐνῷ ἐκεῖνος ἔφθασε σέ γαλήνιο λιμάνι". 
neaskiti