Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν Κολυμπαρίῳ καὶ ἐν ἔτει, βιστ΄(2016) συνελθόντων κατά …;;;

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

Τὸ δοξαστικό τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς Πεντηκοστῆς ἀναγγέλλει: «Γλῶσσαι ποτὲ συνεχύθησαν, διὰ τὴν τόλμαν τῆς πυργοποιΐας, γλῶσσαι δὲ νῦν ἐσοφίσθησαν, διὰ τὴν δόξαν τῆς θεογνωσίας. Ἐκεῖ κατεδίκασε Θεὸς τοὺς ἀσεβεῖς τῷ πταίσματι, ἐνταῦθα ἐφώτισε Χριστὸς τοὺς ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι. Τότε κατειργάσθη ἡ ἀφωνία, πρὸς τιμωρίαν, ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Τί ἔγινε τὶς ἡμέρες τῆς Πεντηκοστῆς στὸ Κολυμπάρι; Συνῆλθαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, καθὼς μᾶς προλαμβάνει τὸ δοξαστικό, καὶ ὡς σοφοὶ στὶς γλῶσσες τους ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, κήρυξαν τὴ δόξα τῆς θεογνωσίας; Συνῆλθαν, φωτισμένοι διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ κήρυξαν σὰν τοὺς Ἀποστόλους; Συνῆλθαν, γιὰ νὰ ἀνανεωθεῖ ἡ συμφωνία στὴν πίστη καὶ γιὰ νὰ...

σώζονται οἱ ψυχές; Δυστυχῶς, ὄχι. Συνέβη μᾶλλον τὸ ἀντίθετο. Δήλωσαν συμμετοχὴ στὴ Νέα Βαβέλ, στὴ νέα πυργοποιία, στὰ νέα πταίσματα ἀσεβείας καὶ μᾶς ὠθοῦν βιαίως στὴ νέα πνευματικὴ ἀφωνία μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιδιωκόμενη πολυφωνία, τουτέστιν τὸν Οἰκουμενισμό.

Στὶς Ἅγιες Οἰκουμενικὲς Συνόδους, στὰ Συναξάρια, ἀναφέρονται καὶ τιμῶνται οἱ συμμετέχοντες Ἅγιοι Πατέρες. Δηλαδή, ὅπως λέει ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης, μία Σύνοδος χαρακτηρίζεται Ἁγία, ὅταν οἱ μετέχοντες σ` αὐτὴν  βρίσκονται τουλάχιστον σὲ κατάσταση φωτισμοῦ. Π.χ:

1. «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν Ἁγίων καὶ Μακαρίων Πατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ συνελθόντων…  κατὰ τῶν δυσσεβῶς καὶ ἀμαθῶς καὶ ἀπερισκέπτως τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ εἰδωλολατρεῖν εἰπόντων, καὶ τὰς σεπτὰς καὶ Ἁγίας εἰκόνας καταβαλόντων». (Κυριακὴ μετὰ τὴν 11ην Ὀκτωβρίου)

2. «Τῇ αυτῇ ἡμέρα Μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν Ἁγίων ἑξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς τετάρτης Συνόδου». (Κυριακὴ μετὰ τὴν 13ην Ἰουλίου).

3. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακὴ ἑβδόμη ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἐν Νικαίᾳ πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἐορτάζομεν, τῶν τριακοσίων δέκα καὶ ὀκτὼ Θεοφόρων Πατέρων».

Ὅλες οἱ Σύνοδοι ἀγωνίστηκαν καὶ κατεδίκασαν τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση. Εἶναι ὁλοφάνερο. Ξεκαθάρισαν τὰ ὅρια τῆς ἀλήθειας ἀπὸ τὸ ψέμα, ἔστω καὶ στὸ παραμικρό. Αὐτὴ ἡ «Σύνοδος» γιὰ ποιὸ πράγμα ἀγωνίστηκε; Γιὰ ποιὸ ψέμα, γιὰ ποιὰ πλάνη, γιὰ ποιὰ αἵρεση, ὥστε νὰ τὴν καταδικάσει καὶ νὰ τὴν ἀποκόψει ἀπὸ τὸ σῶμα της; Ἀντίθετα, ἔδωσε ἀγώνα νὰ ἀγκαλιάσει τὸ ψέμα, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση. Τί θὰ γράψει τὸ μέλλον γι` αὐτὴν ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία;

Σιωπὴ ἀπόλυτη ἐπικρατεῖ γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης. Ἡσυχία  νεκρική, σὰν αὐτὴν τῶν καταδίκων, πρὶν ἀπὸ τὴν τελικὴ ἐντολὴ γιὰ τὴν ἐκτέλεση. Καὶ ἡ σιωπὴ αὐτὴ δὲν ἠχεῖ καὶ δὲν βοᾶ τόσο ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅσο ἀπ` αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν «τὸ πήδημα τοῦ θανάτου» καὶ οἱ ὁποῖοι θὰ πάρουν τὶς περαιτέρω ἀποφάσεις καὶ θὰ κάνουν τὶς ἑπόμενες κινήσεις.

Τέθηκε ὁ θεμέλιος λίθος τῆς νέας βαβελιανῆς ἀλαζονείας καὶ συνάμα κατατέθηκε τὸ νομοσχέδιο τῆς οἰκειοθελοῦς ἀπόταξης νεωτεριστῶν δυσαρεστημένων στρατιωτῶν ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατεύματος, τὸ ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Χριστὸς καὶ στὸ ὁποῖο ὑπηρέτησαν καὶ συνεχίζουν νὰ ὑπηρετοῦν οἱ ἅγιοί μας. Ἀναζητοῦν ἄλλο στράτευμα, ἄλλο ἦθος, ἄλλη ἐλευθερία, ἄλλη ἀλήθεια.

Βέβαια, πολλὲς φωνὲς ἔχουν ἐγερθεῖ καὶ ὁμολόγησαν καὶ ὁμολογοῦν καὶ συνεχίζουν νὰ ἐνημερώνουν τὸν ἀπληροφόρητο λαὸ γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ προσχεδιασμένο ἀπὸ κοινοῦ παιχνίδι μὲ τοὺς κακοδόξους καὶ τοὺς αἱρετικούς. Δὲν ἀρκεῖ. Χρειάζεται συνεχὴς ἐγρήγορση καὶ πολλὴ προσευχὴ ἀπὸ καρδίας. Ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ ἡ κατάσταση, ὅμοια μὲ ἐκείνην τῆς Βαβέλ, μόνο ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ τὴν ἀνατρέψει.

Ἡ σιωπὴ ὅμως αὐτὴ ἀπὸ τὴν ποιμένουσα Ἐκκλησία, ἐπιφυλάσσει κάτι. Κάτι, πού, καὶ νὰ μᾶς κατέβει ὡς σκέψη ἢ νὰ τὸ ἀκούσουμε κάπου, δὲν θὰ τὸ πιστέψουμε, θὰ μᾶς φανεῖ ἐξωπραγματικό, ἀπίθανο, γελοῖο. Κι ὅμως μπορεῖ νὰ γίνει. Γιατί ὄχι; Θὰ γίνει. Διότι εἶναι γνωστὸ τὸ λαϊκὸ ρητό: «Πάντα ἐπικρατεῖ ἠρεμία, πρὶν ἀπὸ τὴ μεγάλη καταιγίδα».

Τί μπορεῖ νὰ συμβεῖ; Πρῶτα πρῶτα, ὁ χρόνος αὐτὸς ποὺ κυλάει  κατὰ τὰ φαινόμενα νεκρὸς καὶ ἄπραγος, εἶναι χρόνος ποὺ ροκανίζει ὅ,τι χτίζεται μὲ πολὺ κόπο στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Εἶναι ὁ νεκροθάφτης  τῶν συνειδήσεων, ὅταν δὲν ὑπάρχει διαρκὴς πνευματικὴ ἐπαγρύπνηση καὶ καθοδήγηση. Ἐν τῷ μεταξύ, διὰ τῆς σιωπῆς τῶν ὑπευθύνων, οἱ λοιποί, οἱ ὁποῖοι μιλοῦν καὶ ἀνησυχοῦν καί ὁμολογοῦν τὴν ἀλήθεια, ξεχωρίζουν, ἐπισημαίνονται, στοχοποιοῦνται, διώκονται καὶ ἀπομονώνονται. Καθίστανται, ὅπως ὁ Τίμιος Πρόδρομος: «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Μάρκ. 1,3).

Μὴν ἐκπλαγοῦμε, ἂν δοῦμε καὶ ἀκούσουμε παράξενα πράγματα. Ἰδοὺ ἕνα παράδειγμα καὶ ἂς θεωρηθεῖ παράλογο, τρελό: Ἡ «Σύνοδος» αὐτὴ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία ὡς κανονικὴ Σύνοδος. Μπορεῖ λοιπὸν νὰ γίνει ἡ «ἔκπληξη». Δηλαδή, νὰ σταλεῖ μία ἐγκύκλιος κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ συμπληρώνεται ἔτος ἀπὸ τὴν περίοδο τῆς διεξαγωγή της καὶ νὰ παραγγέλλει μία κάποιας μορφῆς μνημόνευση, μία ἐπετειακὴ ὁμιλία πάνω σ` αὐτὴν ἢ κάποια δοξολογία, κάποια ἀκολουθία, τέλος πάντων, ποὺ νὰ τῆς ἀποδίδει τιμή.  Θεωρεῖται ἀπίθανο; Κι ὅμως. Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ χρόνος τῆς κοινῆς λατρείας στὸ ναὸ εἶναι ὁ πιὸ κατάλληλος γιὰ τὴν παραγωγικότερη ἐπαφὴ μὲ τὸ λαὸ καὶ τὴν ἐνημέρωσή του. Ἔτσι θὰ ξεκινήσει ἡ διαφώτιση καὶ θὰ καρποφορήσει σιγὰ σιγὰ αὐτὴ ἡ θεμελιωθεῖσα διὰ τῆς «Συνόδου» ἀποστασία, σὲ βάθος χρόνου.

Ἂν θελήσουμε νὰ πᾶμε παρακάτω, θὰ μπορούσαμε νὰ ὑποθέσουμε πώς, ἴσως ἀρχίσει νὰ συντάσσεται καὶ κανονικὴ πλήρης ἀκολουθία γι` αὐτήν, ὥστε νὰ προστεθεῖ στὸ ἑορτολόγιο. Ἀφοῦ χαρακτηρίστηκε ὡς ἁγία καὶ εὐλογημένη καὶ κανονικὴ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἴδιους τούς ἱεράρχες, ὅπως οἱ ἄλλες προηγούμενες Σύνοδοι, δικαιοῦται τὴν ἀκολουθία της. Εἶναι μία πράξη τῆς Ἐκκλησίας ὅμοια μὲ τὴν ἁγιοκατάταξη. Δικαιοῦται νὰ γιορτάζεται, ὅπως οἱ ἅγιοι. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τί θὰ ἀκολουθήσει, ὅταν, καὶ ἄν, τὴ δοῦμε γραμμένη ἐπίσημα σὲ φυλλάδες ἢ ἀκόμη καὶ στὰ μηναῖα τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι πολὺ σοβαρὴ ἡ ἐξέλιξη ὅλης αὐτῆς τῆς παρεκτροπῆς καὶ δὲν θὰ περάσει. Πολλὲς ἀνάλογες ἐπιλογὲς γιὰ προώθηση τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ μποροῦν νὰ ἐπινοηθοῦν, ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ σκοπιμότητα. Καὶ ὑπάρχει. Καὶ θὰ λειτουργήσει.

Γι` αὐτοὺς τοὺς ἐλάχιστους, ἀσήμαντους καὶ νηπιώδεις λόγους, ποὺ συντάξαμε καὶ ποὺ ἀγωνιοῦν νὰ καταδείξουν τὴ σοβαρότητα τῆς κατάστασης καὶ κυρίως γιὰ πολλοὺς ἄλλους, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε: Πρόσχωμεν!

Ἠλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 27-10-2016