«Οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ»

Ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης συμπλήρωσε φέτος 25 χρόνια πατριαρχίας (1991-2016) στόν μαρτυρικό θρόνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατά τήν διάρκεια τῆς πατριαρχίας του, ἔλαβαν χώρα, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, καί «σαράντα ἁγιοκατατάξεις στίς Ἁγιολογικές ∆έλτους τῆς Ὀρθοδόξου κατ’ Ἀνατολάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ»1. Στούς ἁγίους αὐτούς εἶναι ἀφιερωμένη καί ἡ ἐπετηρίς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τό 2016, στό προλογικό σημείωμα τῆς ὁποίας ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος «ἐκφράζει ἐκ τῶν μυχίων τῆς ὑπάρξεώς του τά “φιλάγια αἰσθήματα”, τήν βαθύτατη ἀγάπη καί εὐλάβειά του πρός τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, τούς “φίλους τοῦ Θεοῦ” “τούς ἥρωας τούτους τῆς πίστεως”»2. «Μνείαν, λοιπόν, ποιούμεθα» γράφει, «πάντων τούτων τῶν ἀπό τοῦ ἔτους 1991 ἕως σήμερον καταταγέντων δι’ ἐπί τούτῳ Πατριαρχικῶν ἡμῶν καί Συνοδικῶν Πράξεων εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὑπογραμμίζοντες συνοπτικῶς καί ἀξιομνημόνευτα χαρακτηριστικά τοῦ βίου αὐτῶν, εἰς ὑπόμνησιν καί παραδειγματισμόν ἡμῶν τῶν περιλειπομένων, τῶν συνεχιζόντων τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ σταθεροῦ θεμελίου τῆς ὁμολογίας καί τῆς σωτηριώδους προσφορᾶς καί τῶν Ἁγίων τούτων»3.

Γιά νά παραδειγματιστοῦμε λοιπόν ἅπαντες, κυρίως ἀπό τό ὁμολογιακό πνεῦμα τῶν νεοκαταταγέντων ἁγίων καί ἀπό τή στάση τους ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων, αὐτό δηλαδή πού τόσο λείπει στήν διεστραμμένη ἐποχή μας, θά ἀναφερθοῦμε, σταχυολογικῶς, σέ....

κάποιους ἀπό αὐτούς.

Οἱ ἐν Ἀχαΐᾳ μαρτυρήσαντες Χριστόδουλος καί Ἀναστασία

Οἱ ἐν Ἀχαΐᾳ μαρτυρήσαντες Χριστόδουλος καί Ἀναστασία ἁγιοκατετάγησαν στίς 14 Αὐγούστου 1992. Μέ τήν ἔναρξη τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 συνελήφθη ἀπό τούς Τούρκους στήν Πάτρα μιά ταπεινή ὑπηρετριούλα, ἡ Ἀναστασία. Ὁδηγήθηκε μπροστά στόν Γιουσούφ πασά μέ τήν προτροπή νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ἡ Ἀναστασία ὅμως ἀνθίσταται, καί στίς προτάσεις τοῦ πασά ἀπαντᾶ:

– Ὁ Θεός μου εἶναι Θεός τοῦ ψεύτικου προφήτη σου. Μπορεῖς ν’ ἀπειλεῖς, ὁ κεραυνός του ἀντηχεῖ δυνατότερα ἀπό τίς κραυγές τῆς λύσσας τῶν φρουρῶν σου. Κοίταξε τόν οὐρανό, δυστυχῆ ἄπιστε, ἐκεῖ κατοικεῖ ἡ Παρθένος. Μοῦ ἁπλώνει τά χέρια. Τήν βλέπω. Πόσο γλυκό εἶναι τό χαμόγελό της, μέ προσκαλεῖ, Ἔλα, περιστέρα μου. Χαῖρε, βασίλισσα τῶν ἀγγέλων. Χαῖρε ἄστρο τῆς πρωΐας. ∆έξου τήν ταπεινή δούλη σου, Ἀναστασία. Βαφτίσου, Βεζύρη, ἀρνήσου τήν πλάνη. Τό αἰσθάνομαι, ὁ Σωτήρας μου μέ καλεῖ κοντά του...

Λέγοντας αὐτά παραδίδει τήν ψυχή της, πρίν προλάβουν οἱ δήμιοι νά τήν μολύνουν καί νά τήν θανατώσουν.

– Μοῦ ξέφυγες! φωνάζει ὁ Γιουσούφ πασάς καί πλησιάζοντας ἕνα νεαρό παιδί δεκατεσσάρων ἐτῶν, γιό ἱερέως, τόν Χριστόδουλο, τοῦ λέει:

Ὁ προφήτης μου τήν χτύπησε ἤδη, ὅπως καί σύ ὁ ἴδιος τά παρατήρησες, αὐτή τή δυστυχῆ πού δέν φοβήθηκε νά βλαστημήσει τό ὄνομά του. Τρέμε μήπως καί ἐσύ ἔχεις τήν ἴδια τύχη μέ αὐτή. Λέγε ὅ,τι λέω κι ἐγώ «Θεός εἶναι ὁ Θεός μου, ὁ δέ Μωάμεθ εἶναι ὁ προφήτης του.»

Ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως ὁ παιδομάρτυρας φωνάζει:

– Χριστός Ἀνέστη!

– Ὁ Μωάμεθ εἶναι καλύτερος.

– Μόνο ὁ Χριστός Ἀνέστη!

– Θά σέ σφάξω σάν τραγί!

– Χριστός Ἀνέστη! ...

Τότε οἱ παρευρισκόμενοι στρατιῶτες ὅρμησαν μέ μανία ἐναντίον του. Ὁ πασάς διατάζει νά τόν λυπηθοῦν, τόν καταδικάζει ὅμως σέ ποινή πεντακοσίων ραβδισμῶν, τούς ὁποίους θά ὑφίστατο κατανεμημένους στό χρονικό διάστημα τῶν δεκατεσσάρων ἡμερῶν. Ἀμέσως δέχεται τούς πρώτους ραβδισμούς, ἐνῶ τόν παροτρύνουν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ἀλλά ἐκεῖνος δοξάζει τόν Χριστό. Τό μαρτύριο ἐπαναλαμβάνεται γιά τίς δεκατέσσερις ἑπόμενες ἡμέρες. Στίς προτροπές γιά ἄρνηση ὁ Ἅγιος ἐπαναλαμβάνει :

– Τό σῶμα μου ἀνήκει σέ σᾶς, ἀλλά ἡ ψυχή μου στόν Θεό, τόν ὁποῖο οὐδέποτε θά ἐγκαταλείψω, οὔτε καί τήν Παρθένο Μαρία.

Ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος καί ἡ ποινή ὁ Γιουσούφ τόν ἔδιωξε μέ περιφρόνηση λέγοντας στούς στρατιῶτες του:

– Ὁ Μωάμεθ δέν τόν θέλει αὐτόν τόν σκύλο τόν Χριστιανό. Ἡ ἀντίστασή του εἶναι ἱκανή ἀπόδειξη. Ἄς τόν ἀφήσουμε νά φύγει.

Ἔφυγε ὁ μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ καί μετά ἀπό λίγο παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή στά χέρια τοῦ ἀθλοθέτου Κυρίου Του, γιά νά λάβει τῆς ἀθλήσεως τόν στέφανο.4

Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος, ὁ ἐκ Πάρου

Ὁ Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος, ὁ ἐκ Πάρου «“ὁ ἀξιολογώτερος τῶν Ἑλλήνων θεολόγων μετά τόν Εὐγένιον Βούλγαριν”, κατά την γνώμη τοῦ L. Petit»5, ἁγιοκατατάχθηκε στίς 9 Ἰαν. 1995. Ἀνῆκε στούς Κολλυβάδες καί προσπάθησε νά ἀποτρέψει τό σαρωτικό κῦμα τοῦ ἐκλατινισμοῦ, προβάλλοντας τήν ὀρθόδοξη παράδοση, ἀντιπαπικούς ἁγίους, ὅπως τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό καί τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἀποτρέποντας τούς νέους νά σπουδάσουν στήν Εὐρώπη6, κ.λ.π.

Εἰδικότερα, στό σύγγραμμά του γιά τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, τό ὁποῖο ἔγραψε «πρῶτα γιά τήν ὠφέλεια τοῦ πιστοῦ ἁπλοῦ λαοῦ καί δεύτερο γιά τήν καταισχύνη τῶν ἐχθρῶν του, τῶν μιαρότατων παπιστῶν», τόν χαρακτηρίζει «Ἀντίπαπα Ἅγιο» καί τονίζει πὼς «δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι κάθε ὀρθόδοξος εἶναι Ἀντίπαπας»7. «...θέλησα», γράφει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος ἐξηγώντας τόν σκοπό τοῦ συγγράμματός του, «μέσω αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ βίου, νά δώσω περιληπτικά καί στούς ἁπλούς ἀνθρώπους μία ἰδέα τῶν τότε γεγονότων, ἡ ὁποία εἶναι ἁπλά χρήσιμη σ’ὅλους ὅσους δέν τά γνωρίζουν. Ἐνῶ στούς Ὀρθοδόξους πού κατοικοῦν στούς τόπους τῶν παπολατρῶν καί συζοῦν μέ τούς Φράγκους, εἶναι σχεδόν κι ἀναγκαῖα, γιά νά μή ἐξαπατοῦνται ἀπό τούς ἀπατεῶνες πού κηρύττουν ὡς ἁγία σύνοδο τό ληστρικό καί τυραννικό κι ἀντίχριστο ἐκεῖνο συνέδριο τῆς Φλωρεντίας»8.

«Ἐσεῖς λοιπόν αἱρετικοί», γράφει στόν λόγο του, «καί κακόφρονες ἄνθρωποι, ὅσοι χωρίς φρόνηση, εἴτε μιλᾶτε ἄδικα γιά τό ὕψος τῆς ὑπερούσιας καί ἀκατάληπτης Θεότητας, εἴτε γιά τήν ἄρρητη οἰκονομία τοῦ Μονογενοῦς καί χρησιμοποιεῖτε βέβηλη καί μιαρή γλώσσα, ἐσεῖς οἱ πύλες τοῦ Ἅδη, ὅπως σᾶς ὀνόμασε ὁ βλασφημούμενος ἀπό σᾶς ∆εσπότης καί Κύριος, ἀκοῦστε ὅλοι καί μάθετε: Μία εἶναι, μία καί μόνη ἡ Ἐκκλησία... Μία εἶναι λέω, ἐκείνη στήν ὁποία ἀναπαύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα Του καί στήν ὁποία ἔχει ἀποταμιεύσει τούς θησαυρούς τῶν θείων Του χαρισμάτων. Ποιά εἶναι αὐτή; Αὐτή ἡ δική μας ἁγία μητέρα, αὐτή εἶναι ἡ Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀπό ποῦ εἶναι αὐτό φανερό; Ἀπό τήν ἁγιότητα τῶν τέκνων της, ἅγια ἡ ρίζα, ἅγιοι κι οἱ καρποί. Ἐπειδή σάπιο δέντρο δέν μπορεῖ νά κάνει καλούς καρπούς»9.

«Κι ἡ Ἀνατολική Ἐκκλησία, γιά πολλά χρόνια ἔδειχνε μεγάλη φιλανθρωπία κι ἀδελφική συμπάθεια πρός τή ∆υτική. Ἀλλά, ὅπως φαίνεται, ἐπρόκειτο κάποτε ἐκεῖνος ὁ θρόνος νά παύσει νά εἶναι Ἀποστολικός κι Εὐαγγελικός, ἀλλά νά γίνει στό τέλος καί σατανικός καί ἄξιος ἔσχατης ἀποστροφῆς, ἐξαιτίας τῆς ἑωσφορικῆς ἔπαρσης τοῦ θρονιασμένου πάνω σ’αὐτόν, ὁ ὁποῖος, μιμούμενος ἐκεῖνον τόν πρῶτο ἀποστάτη, τόν ἑωσφόρο εἶπε μέ νοῦ καί λόγο, “θά θέσω τό θρόνο μου πάνω ἀπό τούς ἀστέρες”, δηλαδή πάνω ἀπό τούς Πατριάρχες καί τούς βασιλεῖς, (καί τό πλέον τολμηρό), πάνω ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί θά γίνω ὅμοιος μέ τόν Ὕψιστο, μόνος ἐγώ κεφαλή, μονοκράτορας τοῦ κόσμου, μόνος κλειδοῦχος, μόνος πατέρας καί κριτής ὅλης τῆς οἰκουμένης, ἀναμάρτητος κι ἀλάνθαστος»10.

«Ἄς κρατοῦμε λοιπόν στερεή τήν πατρική μας εὐσέβεια. Ἄς μένουμε στά ἔθιμα καί τά ὅρια τῆς ἁγίας μας Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία γεννηθήκαμε κι ἀναγεννηθήκαμε κι ἀνατραφήκαμε, μέ τόν θεϊκό της λόγο καί μέ τ’ ἄχραντα μυστήριά της. Ἄς ἀποφεύγουμε τούς παπιστές ὡς μιάσματα καί, γιά νά τό ποῦμε ἁπλά, ὡς στ’ ἀλήθεια αἱρετικούς, γιά ν’ ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς, ἀπό τήν καθαρότητα τῆς πίστης μας, νά ἔχουμε μερίδιο, μ’αὐτόν τόν θεῖο δάσκαλο καί Πατέρα μας καί μέσω αὐτοῦ καί μαζί μ’ αὐτόν, μέ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.»11.

Ἱερομόναχος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ὁ Ἱερομόναχος Πορφύριος, ὁ Καυσοκαλυβίτης ἁγιοκατατάχτηκε στίς 27 Νοεμβρίου 2013. ∆έν θά μποροῦσε καί αὐτός, στά εὐαίσθητα θέματα τῆς πίστεως νά ἔχει παρεκκλίνει ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση. «.. ἐγώ εἶμαι Γέροντας, πρέπει νά εἶμαι εἰλικρινής, ἔχω τόσον κόσμο. ∆έν ξέρεις. Ὅλος ὁ κόσμος ἐδῶ στό τηλέφωνό μου .. ἀπ’ ὅλα τά βασίλεια τοῦ κόσμου τηλεφωνοῦν τή νύχτα, ὅ,τι ὥρα νά ‘ναι. Ἀπ’ ὅλα τά βασίλεια, Νότια Ἀφρική, Κέϊπ Τάουν, Γιοχάνεσμπουργκ, Ἀμερική ... ξέρω κι ἐγώ, ἀπ’ ὅλον τόν κόσμο. Καί ν’ ἀκουστεῖ ὅτι εἶμαι κι ἐγώ, ἔχω δεύτερο πνεῦμα καί παραδέχομαι ὅλες τίς θρησκεῖες; Ὄχι δέν παραδέχομαι. Ὅποιος νά μοῦ πεῖ, κι ἕνας ἄγγελος νά ἔρθει νά μοῦ πεῖ, ὄχι θά τοῦ πῶ, λές ψέματα, δέν εἶσαι πνεῦμα ἀγαθόν, εἶσαι πονηρόν πνεῦμα καί λές αὐτά. Ἔτσι θά τοῦ πῶ ἐγώ τοῦ ἀγγέλου, δέν θά τόν πιστέψω»12.

«-Νά σᾶς πῶ, παιδιά, δέν μοῦ ἀρέσει νά διαβάζω ξένα βιβλία, ἄλλων θρησκειῶν... Ἐμεῖς δέν πρέπει νά διαβάζομε καί νά παίρνομαι παραδείγματα ἀπ’ αὐτουνούς, παρά μόνο ἀπό τούς θεόπνευστους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας. ∆ιότι αὐτός γράφει ἕνα παράδειγμα, σοῦ ἀρέσει κι ἐσένα τό παράδειγμά του. Ναί, ἀλλά δέν τό ‘χει γράψει μέ πνεῦμα Θεοῦ».13

«“...ἄμα κάνομε αὐτό τό πράμα κι ἔχουμε μία θρησκεία, δέ θά μαλώνουμε, δέ θά κάνουμε πολέμους, θά λήξουν ὅλα”. Ἔτσι λένε μά ἔτσι δέν εἶναι. Τί νά τήν κάνεις, ἐμεῖς ἐδῶ οἱ Ἕλληνες ἔχουμε μία Θρησκεία, εἴμαστε Χριστιανοί. Ἄν ὑπάρχει ἀπό κανένας ξένος, εἶναι λίγοι. Ὅμως, βλέπεις σήμερα πῶς ἀλληλοτρωγώμαστε, ἔχουμε χίλια κόμματα, καί ἀπό μᾶς τούς Ἕλληνες, τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, γίνανε καί ἄθεοι καί ξέρω κι ἐγώ. Μόνο ἡ Θρησκεία τοῦ Χριστοῦ ἑνώνει, καί ὅλοι πρέπει νά προσευχόμαστε νά ἔρθουνε σ’αὐτή τή Θρησκεία, ἔτσι θά γίνει ἡ ἕνωσις, ὄχι μέ τό νά πιστέψεις ὅτι ὅλοι εἴμαστε τό ἴδιο καί ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, δέν εἶναι τό ἴδιο, ἡ ἀγάπη ἡ ἀληθινή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ»14.

Ὁ ἅγιος παππούλης, ἀγαποῦσε ὅλους τούς ἀνθρώπους καί δέν ἤθελε νά τούς στεναχωρήσει. Παρά ταῦτα ἦταν ἀντίθετος σέ ὁ,τιδήποτε ξένο πρός τήν παράδοσή μας, ὅπως π.χ. στό θέμα τῶν συμπροσευχῶν καί δέν ἀναγνώριζε στούς παπικούς ἱερωσύνη. «Πῶς νά ποῦμε μαζί τό “Πάτερ ἡμῶν”, εἶπε σέ κάποιον παπικό «διάκο», ...ἀφοῦ ἔχουμε ἄλλον Θεό!»15.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

«Τέλος, λέγει ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους, τήν χρυσῆν σειράν τῶν ὡς ἄνω ἁγιοκατατάξεων ἐπεσφράγισεν ἐν ἔτει 2015 ἡ τοιαύτη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ἁγιοκατάταξις ἀποτελοῦσα μήνυμα παρηγορίας καί ἐλπίδος εἰς τόν σύγχρονον ἄνθρωπον»16. Ὁ γλυκύτατος λοιπόν, ἅγιος γέροντας Παΐσιος, ὅπως ἅπαντες οἱ ἅγιοι, φύλαγε τήν πίστη ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ! Ὅταν, τό 1946, εἶχε βρεῖ στό στρατιωτικό σακκίδιο κάποιου Φαρασιώτη πού φιλοξενοῦσαν,αἱρετικά φυλλάδια, τά πῆρε καί τά ἔκαψε. Στήν ἀδελφή του, πού τά εἶχε ζητήσει, γιά προσάναμμα, εἶπε: «Τί λές πού θά προσανάβης μ’ αὐτά; Αὐτά ἔχουν δηλητήριο»17!

Ὁ ἅγιος Γέροντας, ὡς ἄγρυπνος φύλακας, ὅταν κινδύνεψαν οἱ Κονιτσιῶτες ἀπό τήν «προτεσταντική φωλιά» πού εἶχε δημιουργήσει ἕνας προτεστάντης, καί «ὀγδόντα περίπου οἰκογένειες εἶχαν πιασθῆ ἤ κινδύνευαν νά πιασθοῦν στά δίχτυα τῆς αἱρέσεως. ... ἀπευθύνθηκε στίς ἐκκλησιαστικές ἀρχές, ἀλλά δέν βρῆκε ἀνταπόκριση. Ἄρχισε λοιπόν μόνος του ἐντατικές προσπάθειες, γιά νά διαφωτίση τούς ἁπλούς ἀνθρώπους καί νά τούς στηρίξη στήν Ὀρθόδοξη πίστη. ... Γιά νά βοηθήση μάλιστα ὅλους τούς Κονιτσιῶτες νά καταλάβουν ὅτι ὁ προτεσταντισμός εἶναι αἵρεση, ἔγραψε ἕνα κείμενο ὑπό μορφήν ἐρωταποκρίσεων... καί τό τοποθέτησε στόν ἐξωνάρθηκα τοῦ Ναοῦ στό Στόμιο. ... ξεκινοῦσε ὡς ἑξῆς:

-Πές μου, Πάτερ, τί εἶναι οἱ Εὐαγγελικοί;

-Προβατόσχημοι λύκοι, παιδί μου.

∆έν δίστασε ἀκόμη νά στείλη καί δύο νέους νά σπάσουν τήν πινακίδα πού ἔγραφε “Εὐαγγελική Ἐκκλησία”».18

Σέ ταξίδι του στήν Αὐστραλία, εἶπε στόν Ἀρχιεπίσκοπο: «Χρειάζεται νά γίνουν καί στήν Αὐστραλία Μοναστήρια, πρίν ἔρθουν οἱ πεντηκοστιανοί καί οἱ βουδιστές καί ἀρχίσουν νά παρασέρνουν τόν κόσμο μέ ψεύτικα φῶτα»19. Ὁ ὅσιος ἐπίσης, «δέν συμφωνοῦσε νά σπουδάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι στήν ∆ύση, διότι ἔβλεπε τόν κίνδυνο νά μεταφέρουν ἀπό ἐκεῖ “πνευματικά μικρόβια”... “Τί θά πᾶτε νά πάρετε ἀπό ἐκεῖ; ἔλεγε. Αὐτοί δέν ἔχουν τίποτε, τά ἔχουν γκρεμίσει ὅλα”»20. «Οὔτε καί μέ τούς “διαλόγους” πού γίνονταν μέ ἑτεροδόξους συμφωνοῦσε ὁ Ὅσιος. ∆ιότι ἔβλεπε ὅτι οἱ μέν Ὀρθόδοξοι πού ἀσχολοῦντο μέ “διαλόγους” καί “συνέδρια” καί “προσπάθειες γιά ἕνωση” δέν εἶχαν προηγουμένως ἑνωθῆ οἱ ἴδιοι μέ τόν Θεό, καί ἑπομένως δέν μποροῦσαν νά πληροφορήσουν τούς ἄλλους μέ ὀρθόδοξα πατερικά βιώματα, οἱ δέ ἑτερόδοξοι πού συμμετεῖχαν σ’ αὐτά δέν εἶχαν εἰλικρινῆ διάθεση»21. Φυσικά, ἦταν ἐναντίον τῶν συμπροσευχῶν, «Γιά νά ποῦμε μαζί τό “Πάτερ ἡμῶν”», ἀπάντησε σέ δυό παπικούς πού τοῦ τό ζήτησαν, «πρέπει νά συμφωνοῦμε καί στό δόγμα, ἀλλά “μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί”»22 καί «πονοῦσε γιά τίς διάφορες οἰκουμενιστικές κινήσεις, γιά τίς ὁποῖες ἔλεγε ὅτι εἶναι “κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου”»23. «Μαζεύονται καί συνεδριάζουν, ἔγραψε σέ ἐπιστολή του, καί γίνονται συζητήσεις ἀτελείωτες γιά πράγματα πού δέν χωράει συζήτηση, πού οὔτε οἱ Ἅγιοι Πατέρες συζητήσανε ἐδῶ καί 2.000 χρόνια. Ὅλες αὐτές οἱ ἐνέργειες εἶναι τοῦ πονηροῦ, γιά νά ζαλίζουν καί νά σκανδαλίζουν τούς πιστούς, καί νά τούς σπρώχνουν, ἄλλους στήν αἵρεση καί ἄλλους σέ σχίσματα, καί νά κερδίζη ἔτσι ἔδαφος ὁ διάβολος»24.

Μποροῦμε, λοιπόν, ἀπ’ ὅσα λίγα ἔχουμε διαβάσει μέχρι τώρα, ἀβίαστα νά συμπεράνουμε ποιά εἶναι ὀρθή συμπεριφορά ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων. Οἱ ἅγιοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τόν ἑαυτό τους στόν Θεό καί στήν διακονία τοῦ πλησίον μόνο ἀπό ἁγνή καί ἀληθινή ἀγάπη, μᾶς δείχνουν τόν δρόμο!

Τελειώνοντας, τονίζουμε ὅτι μοναδικός στόχος τοῦ παρόντος κειμένου εἶναι ἡ στερέωση τοῦ φρονήματος τῶν Ὀρθοδόξων πού ἀμφιταλαντεύονται στήν πίστη, μέσα στήν τεράστια σύγχυση πού προκαλεῖ τό σύγχρονο αἱρετικό οἰκουμενιστικό ρεῦμα μέ τήν ταυτόχρονη ἀποστασία μας ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό. Τό ζοφερό αὐτό κλῖμα ἔχει παρασύρει ἀκόμα καί τόν Πατριάρχη μας, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν μιά τρέφει φιλάγια αἰσθήματα καί ἀπό τήν ἄλλη μέ τίς πράξεις του τοποθετεῖται ἐνάντια στούς ἁγίους! Ἡ Ἀλήθεια ὅμως, δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ. Μέσα ἀπ’αὐτές τίς ἁγιοκατατάξεις, μέσα ἀπό τήν ζωή αὐτῶν τῶν ἁγίων, καταδεικνύεται ἡ μόνη ὀρθή ὁδός πού ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς στό ποθούμενο. Θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ, πὼς ὁ καλός μας Πατριάρχης, μέ τίς ἁγιοκατατάξεις αὐτές εἶναι σάν νά μᾶς λέει: «Μήν κοιτᾶτε τήν ἡμετέρα Μετριότητα, ἡ ἐπιλεγεῖσα ἀπό ἐμέ ὁδός εἶναι ἄνευ ἐπιστροφῆς. Ἀκολουθεῖστε ὅμως τό παράδειγμα τῶν φίλων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἡρώων τῆς Πίστεως, γιά νά σωθεῖτε!».

Πορφυρίτης

Σημειώσεις:

1.Ἰωάννου Ἐλ. Σιδηρᾶ, Θεολόγου- Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ-Νομικοῦ «Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α ́ Ὁ Φιλάγιος,  http://ainites.gr

2.ὅ.π., http://ainites.gr

3.ὅ.π., http://ainites.gr

4. https://www.pemptousia.gr/2011/06/i-agii-neomartires-anastasia-ke-chr/

5. Θεοδώρου Ζήση, Πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, «ΚΟΛΛΥΒΑΔΙΚΑ, Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, Ἅγιος Ἀθανάσιος Πάριος», Ἐκδόσεις: «Βρυέννιος»,

http://www.impantokratoros.gr/B8E716B4.el.aspx

6. ὅ.π., http://www.impantokratoros.gr/B8E716B4.el.aspx

7. « Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἡ δράση καί τό ἐγκώμιό του γραμμένα ἀπό τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Πάριο», Ἐκδόσεις: Δ.Π. ΝΕΣΤΩΡ, σελ. 8-9.

8. ὅ.π., « Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἡ δράση ...», Ἐκδόσεις: Δ.Π. ΝΕΣΤΩΡ, σελ. 11.

9. ὅ.π., « Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἡ δράση ...», Ἐκδόσεις: Δ.Π. ΝΕΣΤΩΡ, σελ. 14-15.

10. ὅ.π., « Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἡ δράση ...», Ἐκδόσεις: Δ.Π. ΝΕΣΤΩΡ, σελ. 40-41.

11. ὅ.π., « Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Ἡ δράση ...», Ἐκδόσεις: Δ.Π. ΝΕΣΤΩΡ, σελ. 193.

12. https://averoph.wordpress.com

13. Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Θά σᾶς πῶ...», Ἐκδόσεις «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι 2015, σελ. 128.14. Ὁ ἅγιος Πορφύριος μιλάει κατά τῆς Πανθρησκείας!

https://www.youtube.com/watch?v=1OvfYFgUC_w

15. Μία ἐκπομπή τοῦ Παυλείου Λόγου «ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ». Ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου ἰατρός καί ἱεραπόστολος στήν Ἱερά Μητρόπολη Καμερούν μιλᾶ γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο, ὅπως ὁ ἴδιος τόν γνώρισε https://www.youtube.com/watch?v=5qshapdWc&feature=youtube

16. Ἰωάννου Ἐλ. Σιδηρᾶ, Θεολόγου- Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ-Νομικοῦ «Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α ́ Ὁ Φιλάγιος, http://ainites.gr

17. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015, σελ. 59.  

18. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ.187-188.

19. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 352.

20. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 372.

21. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 373.

22. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 479.

23. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 424.

24. ὅ.π. «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,... σελ. 425.

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΑΡ. Φ. 2131/16 ΣΕΠ. 2016