25 Νοε 2015

Ὁ ὕπουλος Χριστιανισμὸς τῆς Νέας Ἐποχῆς

Ἡ περιφρόνηση τῆς νηπτικῆς-ἀσκητικῆς πρακτικῆς πάντα ἔθελγε τὸν ἀνθρώπινο νοῦ· πάντα ὅμως ὁδηγοῦσε σὲ διαστρέβλωση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης. Θὰ λέγαμε ὅτι ἀπὸ ἐκεῖ ξεκίνησαν ἢ ἐκεῖ κατέληξαν οἱ περισσότερες αἱρέσεις ἢ κακοδοξίες (π.χ. γνωστικισμός, προτεσταντισμὸς κτλ). Στὴ σύγχρονη ἐποχὴ τῆς συγχύσεως καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ  ὁ ὁδηγὸς γιὰ τὸν ἐντοπισμὸ τῆς κακοδοξίας βρίσκεται σ΄ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους τὰ κριτήρια τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἐγκυρότητας τοῦ θεολογικοῦ λόγου καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς πράξης βρίσκονται στὴ νηπτικὴ πατερικὴ παράδοση καὶ στοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι σὲ αὐθαίρετους ἀναστοχασμοὺς ποὺ προβάλλουν τὸν ἀνθρώπινο νοῦ ὡς παντοδύναμο κριτὴ τῶν πάντων.
Ὁ ἱερομόναχος Σεραφεὶμ Ρόουζ στὸ προφητικὸ σύγγραμμά του «Ἡ ὀρθοδοξία καὶ ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος» κάνει μία συγκλονιστικὴ ἀνατομία “τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, ἀναφερόμενος στὸν Νικολάι Μπερντιάγεφ: …Ὁ Νικολάι Μπερντιάγεφ (1874-1949) σὲ ὁποιαδήποτε φυσιολογικὴ ἐποχὴ δὲν θὰ ἐθεωρεῖτο Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Μπορεῖ καλύτερα νὰ περιγραφεῖ ὡς ἕνας γνωστικιστὴς-οὐμανιστὴς φιλόσοφος πού ἀντλοῦσε τὴν ἔμπνευσή του περισσότερο ἀπὸ Δυτικοὺς αἱρετικοὺς καὶ «μυστικιστὲς» παρὰ ἀπὸ ὁποιαδήποτε Ὀρθόδοξη πηγή. Τὸ ὅτι σὲ κάποιους Ὀρθόδοξους κύκλους καλεῖται ἀκόμα καὶ σήμερα «Ὀρθόδοξος φιλόσοφος» καὶ ἀκόμα «θεολόγος», εἶναι μιὰ θλιβερὴ ἀντανάκλαση τῆς θρησκευτικῆς ἄγνοιας τοῦ καιροῦ μας. Θὰ παραθέσουμε ἐδῶ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ γραπτά του: Κοιτάζοντας μὲ περιφρόνηση τοὺς Ὀρθόδοξους Πατέρες, τὸ «μοναστικὸ ἀσκητικὸ πνεῦμα τῆς ἱστορικῆς Ὀρθοδοξίας»,... ὁ Μπερντιάγεφ ψάχνει μᾶλλον τὴν...
«ἐσωτερικὴ Ἐκκλησία», τὴν «Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τὴν «πνευματικὴ θέαση τῆς ζωῆς ἡ ὁποία κατὰ τὸν 18ο αἰ. βρῆκε καταφύγιο στὶς μασονικὲς στοές»... προσέβλεπε στὴν ἐρχόμενη ἐποχὴ μιᾶς «οἰκουμενικῆς πίστης»,... πού θὰ ἕνωνε, ὄχι μόνο τὰ διαφορετικὰ χριστιανικὰ σώματα..., ἀλλὰ ἐπίσης «τὶς μερικὲς ἀλήθειες ὅλων τῶν αἱρέσεων» καὶ «ὅλη τὴν ἀνθρωπιστικὴ δημιουργικὴ δραστηριότητα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου... ὡς μιὰ θρησκευτικὴ ἐμπειρία καθαγιασμένη μέσα στὸ Πνεῦμα».... «Ὁ κόσμος κινεῖται πρὸς μιὰ νέα πνευματικότητα κι ἕνα μυστικισμό· ἐκεῖ δὲν θὰ ὑπάρχει πιὰ ἡ ἀσκητικὴ κοσμοθεωρία».

Ὅλοι οἱ θιασῶτες τοῦ νέου αὐτοῦ θρησκευτικοῦ ρεύματος, ἐνδυόμενοι τὸν μανδύα τῆς ἀγαπητικῆς πρόσληψης τῆς οἰκουμένης καὶ τῆς σεβαστικῆς θεώρησης τοῦ σύμπαντος, καταλήγουν ὄχι μόνο στὴν ἀπόρριψη τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, ἀλλὰ καὶ στὴν παραθεώρηση ἀκόμα καὶ βασικῶν θεσμῶν καὶ αὐτονόητων ἀξιῶν, ποὺ ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα τῆς ἀνθρωπότητας συνεῖχαν τὸ κοινωνικὸ σῶμα. Ὁ Χριστιανισμὸς τῆς Νέας Ἐποχῆς ὁδηγεῖ στὴν πλήρωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ μία ἀνθρωπογενῆ (ἢ ἴσως καὶ δαιμονιώδη) θετικὴ ἐνέργεια καὶ στὴν καλλιέργεια καλῶν σκέψεων καὶ πράξεων. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ὅμως δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ πλήρωση ποὺ δωρίζεται στὸν ταπεινὸ καὶ καθαρμένο χριστιανὸ ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Μόνο ἐντός τῆς μίας καὶ ἀληθινῆς Ἐκκλησίας, καὶ μὲ τὴ δύναμη τῆς Θείας Χάρης, ὁ πιστὸς μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴ φθαρτότητά του, καὶ νὰ ἐνεργοποιήσει θεοειδῶς τὰ ἀνθρώπινα ἰδιώματά του, ψυχικὰ καὶ σωματικὰ (σκέψεις, αἰσθήματα, αἰσθήσεις, ἐπιθυμίες κτλ), ὅπως ἀκριβῶς βλέπουμε νὰ συμβαίνει στοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας μέχρι σήμερα (π. Παΐσιος, π. Πορφύριος κτλ).

Κανάκη Γεωργία, Ἱστορικὸς

4 σχόλια:

  1. Χωρίς επιφύλαξη κα Κανάκη: Δαιμονιώδης. Η ανθρωπογενής ενέργεια θα είναι το πολύ πολύ μια ψυχική ενέργεια εξωτερικευόμενη με τον ανάλογο δυναμισμό και την ορμητικότητα.Κάτι πολύ φυσιολογικό. Σήμερα όμως, "πνευματοποιήθηκε" κάθε τέτοια ενέργεια και έγινε πιστεύω και πήρε μορφή και θέση θρησκείας αυτή η αντίληψη, περί εσωτερικής θετικής και αρνητικής ενέργειας. Καμία αναφορά στο Άγιο Πνεύμα και στη Χάρη του Θεού. Άρα είναι καθαρά δαιμονοκίνητη. Και μην προβάλλεται ευκαίρως ακαίρως η δικαιολογία της άγνοιας. Σήμερα, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει άγνοια. Είναι μόδα αντίχριστη, απαξιωτική της αγιωσύνης της Ορθόδοξης πίστης μας, όπως πολύ ευλογημένα τα γράφετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως η Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, έχει την δική της αποκλειστική εκκλησιολογία, διδάσκουσα ότι είναι η μόνη αληθής και σώζουσα Εκκλησία, όπως αποκλειστική είναι και η χριστολογία και η σωτηριολογία. Γι αυτό δεν υπάρχει άλλη Εκκλησία, άλλο σώμα Χριστού με κεφαλή τον Χριστό, δεν υπάρχουν δηλ άλλα παράλληλα εργαστήρια σωτηρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ομολογία του Συμβόλου της Πίστεως ότι η Εκκλησία είναι "μία" σημαίνει πώς αυτή είναι βασική ιδιότητα της ταυτότητάς της. Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να διαιρεθεί, να κομματιαστεί, επειδή αυτή είναι το μυστηριακό σώμα του Χριστού. Και ο Χριστός ως κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας ούτε πολλά σώματα μπορεί να έχει ούτε και διηρημένο σώμα κατέχει. Και όπως τα κλαδιά της αμπέλου δεν μπορούν να ζήσουν και να καρποφορήσουν, αν αποκοπούν από την άμπελο, έτσι και ο αποκομμένος από την Εκκλησία πιστός ή και ολόκληρες κοινότητες πιστών ανεξάρτητα από το αριθμητικό τους πλήθος, δεν μπορούν να υπάρξουν εν Χριστώ, ούτε να συστήσουν άλλη Εκκλησία! Εύγε στην κα Κανάκη για το άρθρο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναί,ναί.καί ὁ ''δάσκαλος'' Χριστός καί ἡ ἑνέργεια καί ἡ αὔρα καί ὁ ''ἐσωτερικός Χριστιανισμός'καί ἡ νέα Διαθήκη καί ὁ Βουδισμός καί ἡ Μασωνία πού δέν σέ ἐμποδίζουν νά εἶσαι Χριστιανός....
    ΜΠΛΕΞΑΜΕ !
    ΚΑΛΟ ΞΕΚΟΥΒΑΡΙΑΣΜΑ !
    Καλλιόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.