1 Αυγ 2015

Αἰδὼς

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας
Καλοκαίρι. Βλέπω τοὺς ἀνθρώπους νὰ πηγαινοέρχονται πέρα στὸ δρόμο. Μὲ τὴν ἐλάχιστη παρατηρητικότητα, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ρέουσες εἰκόνες, προβάλλουν στὴν πλειονότητά τους  ἐπαναλαμβανόμενες ὡς ἀκριβὲς ἀντίγραφο ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης αὐτὲς τοῦ θήλεος φύλου, πάσης ἡλικίας, συνθέτοντας κατὰ ἀσχήμονα καὶ ἀπειρόκαλο τρόπο μία αἰσθησιακή, ἐπιτηδευμένη, ἀφύσικη καὶ ἐν πολλοῖς ἀπροκάλυπτη, «ἀποκαλυπτικὴ» καὶ προκλητικὴ παρέλαση, ἕναν «ξενισμὸ» παντελῶς ἄγευστο τς «εὐωδίας», ποὺ ἀναδύει μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἡ ἱστορία τῆς Ρωμιᾶς γυναίκας.
Ἡ κρατοῦσα νοοτροπία, μὲ τὸν κατακερματισμὸ τῆς συνολικῆς εἰκόνας τοῦ θείου καὶ χαριτωμένου πλάσματος, μὲ τὴ δημιουργία σύγχυσης στὸ πρότυπο τῆς γυναίκας, ποὺ  εἶναι ἡ Παναγία μας, μὲ τὴν ἐπιχείρηση διαγραφῆς τῆς ἰδιαιτερότητας τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ τοῦ φύλου καὶ μὲ τὴν ἐπίμονη προσπάθεια ἀποκάλυψης καὶ προβολῆς σὲ δημόσια θέα τῶν μελῶν τοῦ σώματος, ποὺ ἔχουν ἐκ φύσεως ἱερὴ ἀποστολὴ -ἐπινόηση δυτικῆς προέλευσης, αἰσθησιακοῦ χαρακτήρα καὶ ὁλότελα ξένης πρὸς τὴν ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας - πέτυχε   νὰ  ἐπιβληθεῖ καὶ νὰ ἐπικρατήσει. Ὡς μὴ ὀρθὰ δὲ ἀξιολογημένη γιὰ τὴν καταλυτική της δύναμη ἐπὶ τοῦ ὀρθόδοξου...
ἤθους, «εἰσέβαλε» στὴ ζωὴ ἀκόμη καὶ τῶν λεγόμενων ἠθικῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἐνσυνείδητα ἀγωνιζόμενων χριστιανῶν.
Καθιερώθηκε λοιπὸν καὶ στὴ δική μας ἀπροετοίμαστη κοινωνία, ἡ ὁποία εἶναι πλέον πεπεισμένη, πὼς δὲ συμβαίνει τίποτε μὲ ὅλον αὐτὸν γιὰ τὴ γυναικεία φύση καὶ ὕπαρξη ξεπεσμό, ποὺ δίνει τὸ στίγμα τῆς ὁριστικῆς  μετάλλαξης αὐτῆς καὶ τῆς ἀποστολῆς της στὴ ζωή. Γιὰ τὴ γυναίκα κόρη. Γιὰ τὴ γυναίκα σύζυγο. Γιὰ τὴ γυναίκα μητέρα. Γιὰ τὴ γυναίκα γιαγιά. Γιὰ τὴ γυναίκα, σύμβολο τῆς συστολῆς, τῆς σεμνότητας, τῆς αἰδοῦς.
Ρεῦμα ἰσχυρὸ πλέον στὴν πληγωμένη ἀπὸ τὸν ἐκδυτικισμὸ κοινωνία μας.
Κακέκτυπο  προδοτικὸ πρὸς τοὺς ἀρχαίους προγόνους μας:
«ἅμα δὲ καὶ κιθώνι ἐκδυομένω συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ ἡ γυνή». (Ἡρόδοτος) Ἀπ΄ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ γυναίκα θὰ βγάλει τὸ ροῦχο της, ταυτόχρονα πετάει καὶ τὴν ντροπή.
Ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς Ἁγίους μας:
«ἄνθος ἕν ἐστι γυναιξὶν ἐράσμιον, ἐσθλὸν ἔρευθος». (Γρηγ. Ὁ Θεολόγος). Τὸ πιὸ θελκτικὸ καὶ ὄμορφο λουλούδι στὶς γυναῖκες, εἶναι τὸ ὑπέροχο κοκκίνισμα τῆς ντροπῆς.
Ὅλα αὐτὰ ἀκροθιγῶς, σὰν ἀφορμὴ γιὰ τὸ θέμα «Αἰδὼς» καὶ ἡ συνέχεια σὲ ἕνα μικρὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο  κυκλοφόρησε πρὶν ἀπὸ μία εἰκοσαετία περίπου.
Τίτλος του: «ΑΙΔΩΣ» καὶ συγγραφέας ὁι ἀείμνηστος Μιχαὴλ Μιχαηλίδης. Ἐκεῖ μπορεῖ νὰ ἐνημερωθεῖ κάθε καλοπροαίρετος ἀνήσυχος νοῦς καὶ νὰ προβληματιστεῖ περὶ τοῦ θέματος.
Ἁπλὸ καὶ προσιτὸ στὴν κατανόησή του ἀπὸ τὸν καθένα καὶ πάντα ἐπίκαιρο, ὅπως ἐπίκαιρη καὶ διαχρονικὴ παραμένει καὶ ἡ αἰδὼς ὡς ἔννοια  ἐφαρμοσμένη, ἀλλὰ καὶ  ἐφαρμόσιμη καὶ ἐφαρμοστέα.

Παραθέτω τὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου, ἐκδόσεων «Ἅγιος Νικόλαος»:
«Στὶς ἀρχὲς τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, τὸ ναυάγιο τοῦ «Τιτανικοῦ» ὑπῆρξε τὸ πιὸ τρομακτικὸ στὴν ἱστορία τῆς θάλασσας.
«Ἀβύθιστο» τὸ εἴπανε, μὰ στὸ παρθενικό του ταξίδι χτύπησε σὲ παγόβουνο καὶ βούλιαξε στὰ βαθιὰ νερὰ τοῦ Ἀτλαντικοῦ.
Λήγοντος τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ἕνα ἄλλο ναυάγιο-πολὺ πιὸ τρομακτικὸ- βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη. Πρόκειται γιὰ τὸ ναυάγιο τῆς Εὐρώπης.
Μόνο τῆς Εὐρώπης; Ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἕνα χωρὶς προηγούμενο ναυάγιο. Μία πρωτόγνωρη παρακμὴ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. Μία παρακμὴ ποὺ ὁδηγεῖ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸ μαρασμὸ καὶ τὸν πνευματικὸ θάνατο.
Τὰ «δρώμενα» σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, τὸ πιστοποιοῦν καὶ τὸ προσυπογράφουν. Ἕνας τεχνολογικὸς γιγαντισμός, ποὺ στηρίζεται σὲ καλαμένια πόδια. Μία παχυσαρκία, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ πνεῦμα νὰ ἰσχυροποιηθεῖ. Μία ποιότητα ζωῆς μὲ τυρὶ καὶ λουκάνικο, ἀλλὰ μὲ ψυχὴ ποὺ λιμοκτονεῖ.
Ὅσο ξεψυχάει ἡ αἰδώς, πεθαίνει μαζί της ἡ ὀμορφιά, ὁ πολιτισμός, ὁ ἄνθρωπος.
Σκοπὸς τοῦ βιβλίου: Νὰ σημάνει συναγερμὸ γιὰ τὴν περιφρούρηση τῶν μεγάλων ἀξιῶν τῆς ζωῆς, ὅπως εἶναι ἡ Αἰδώς, καὶ τὸ διαμάντι τῆς σεμνότητας.
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχει ἐλπίδα».

Στὸ πρῶτο κεφάλαιο, μεταξὺ ἄλλων γράφει:
«Ἐλάχιστες λέξεις στὸ ἑλληνικὸ λεξιλόγιο ἔχουν τόσο ἀμέτρητο βάθος καὶ τόσον πλοῦτο ἐννοιῶν καὶ συναισθημάτων, ὅσο ἡ αἰδώς. Εἶναι μία λέξη μὲ ἀπέραντο ἠθικὸ περιεχόμενο. Μὲ κάποια προέκταση, θὰ λέγαμε πὼς εἶναι μία σύνοψη τῆς ἠθικῆς ἢ μία ἔκφραση τοῦ ὅλου ἠθικοῦ νόμου. Συγκεφαλαιώνει ὅλες μαζὶ τὶς ἀρετές. Ἡ Ἰωάννα Τσάτσου στέκεται μὲ θαυμασμὸ καὶ ἀναφωνεῖ:

Κάποτε τὸν παληὸ καιρὸ
Ἄγραφος ἀκόμα ὁ νόμος
ἐλεύθερος ὁ ἄνθρωπος
ἀπὸ τὸ φόρτο τῆς γνώσης
στὴν πρώτη διδαχὴ
μία λέξη

«Αἰδὼς»

Μία λέξη γιὰ τοὺς ἄριστους
ποῦ κλείνει ὅλους τους νόμους
τὴ συστολή, τὸ σεβασμὸ
καὶ τὴν εὐγένεια.

Σχολιάζοντας τὸ μικρό, ἀλλὰ συμπυκνωμένο ἀπὸ νοήματα, ποίημα, ὁ Σαράντος Καργάκος σημειώνει: «Ἡ ποιήτρια τοποθετεῖ τὴ λέξη «αἰδῶ» στὸ κέντρο τοῦ ποιήματος, ὅπως τὸν παληὸ καιρὸ ἦταν τοποθετημένη στὸ κέντρο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ διαμόρφωνε τὸ ἦθος τῶν παλαιῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι ἀπομονωμένη, μοιάζει μὲ φωτιστικὴ ἑστία ποὺ φωτίζει τὸ ὑπόλοιπο λεκτικὸ στερέωμα».
Ὅσες καλοπροαίρετες ψυχὲς ἔχουν ἐνδιαφέρον, ἀνησυχίες καὶ ἐρωτηματικά, μποροῦν νὰ καταφύγουν σ΄ αὐτὸ τὸ μικρὸ βιβλίο. Θὰ ἀποκτήσουν γνώσεις,  γιὰ τὶς ὁποῖες μέχρι τώρα δὲν τοὺς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ ἐνημερωθοῦν καὶ νὰ προβληματιστοῦν, πρὸς ὠφέλεια πνευματική.
Εἶναι κρίμα νὰ κλείσουμε τὸ ἄρθρο, χωρὶς νὰ καταφύγουμε  στὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴν ὁποία ἡ λέξη «αἰδὼς» ἀναφέρεται δύο φορές.
Στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή: «Διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν, δι' ἢς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῶ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας». (Ἑβρ. 12, 28) Ἡ αἰδὼς καὶ ἡ εὐλάβεια ἀναφέρονται στὴ διάθεσή μας ἀπέναντι στὸ Θεό. Ἀπὸ μόνη της ἡ αἰδὼς ἔχει τὴν ἔννοια τοῦ σεβασμοῦ καὶ τοῦ δέους. Νὰ «ντραποῦμε» τὸ Θεό.
Στὴν Α΄ πρὸς Τιμόθεον: «Ὠσαύτως καὶ γυναίκας ἐν καταστολὴ κοσμίω, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῶ ἢ μαργαρίταις ἢ ἰματισμῶ πολυτελεῖ». (Α΄ Τιμ. 2,9) Ἐδῶ ἀναφέρεται στὸ ντύσιμο καὶ τὸ στόλισμα τῶν γυναικὼν κατὰ τὴ δημόσια λατρεία.
Ὁ Ζιγαβηνὸς ἑρμηνεύει: «Λέγοντας δὲ (ὁ ἀπόστολος Παῦλος) ἐν καταστολὴ κοσμίω, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης, ἀπαγόρευσε  ὅσα καλλυντικὰ ἐπαλείφονται στὰ μάγουλα καὶ τὰ βαψίματα  τῶν ματιῶν καὶ τὸ λικνιστὸ βάδισμα καὶ τὴ χαύνη, προκλητικὴ φωνή».
Καὶ συνεχίζει ὁ Χρυσόστομος: «καὶ τὸ φιλήδονο βλέμμα, ποὺ εἶναι πλῆρες ἀπὸ κάθε πορνικὴ διάθεση, τὸ ἐπιμελημένο ἀνασήκωμα τῆς καλύπτρας τοῦ προσώπου, τὴ ζώνη τὴν ἐντυπωσιακή, τὰ ἐξεζητημένα ὑποδήματα». (Π. Τρεμπέλα, Ὑπομνήματα)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται παρακάτω καὶ σὲ ἄλλου εἴδους καλλωπισμούς. Τὴν ἐπιτηδευμένη κόμμωση, τὰ χρυσὰ βραχιόλια καὶ δαχτυλίδια, τὰ σκουλαρίκια, τὰ πολυτελῆ ροῦχα. Καὶ καταλήγει πὼς τὰ ἀγαθὰ ἔργα ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶναι ὁ καλύτερος στολισμός.

Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 26-7-2015

3 σχόλια:

  1. ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά τα γράφεις δάσκαλε, και ωραίο το λογοτεχνικό ύφος σου.

    Μου επιτρέπεις να τα πω κάπως πιο ...."λα'ι'κά" ???

    Μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού και στο....τσουρούφλισμα των Μνημονίων, οι νεοελληνίδες τσιτσιδώνονται ασυστόλως !!

    Έφηβες νεανίσκες 14-15 ετών, νεαρές 20-30 ετών αλλά και παντρεμένες κυρίες άνω των 30 ετών κατακλύζουν τους δρόμους και τις παραλίες σχεδόν ολόγυμνες, αφήνοντας ελάχιστα στην ανδρική φαντασία...

    Στήθη, μηροί, ωμοπλάτες και γλουτοί προβάλλονται και προσφέρονται στους οφθαλμούς όπως οι αφίσες των κρεοπωλείων.

    Αφόρητο το βασανιστήριο και ο πειρασμός για τους άνδρες, και ειδικότερα για τους οικογενειάρχες που πάνε να κάνουν ένα μπάνιο στην θάλασσα με τα παιδιά τους.

    Μιλάω εκ προσωπικής πείρας.....Ναι, είμαι κι εγώ άνθρωπος .....Πώς θα πάω στην θάλασσα το τρίχρονο κοριτσάκι μου, το αθώο αγγελούδι μου ???? Πώς να μην υποκύψω στους πειρασμούς των οφθαλμών ????

    Αντί για κολύμπι στην θάλασσα, κολυμπάμε στον ωκεανό της σάρκας....

    Και τι θέλετε ??? ( θα μας πουν κάποιοι ) - να ντύνονται οι γυναίκες σαν καλόγριες μέσα στον καύσωνα ???

    Όχι βρε παιδιά, κανείς δεν είπε να ντύνονται οι γυναίκες σαν καλόγριες μέσα στον καύσωνα.

    Αλλά - έλεος !!! - Λίγο παραπάνω ύφασμα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν !!!!

    Ζητώ συγνώμη για το ύφος μου, αλλά η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος είπε στην Κασσιανή: ‘’εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα’’,υπονοώντας την Εύα και εκείνη του απάντησε με παρρησία: ’’και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω.’’, εννοώντας τη Θεοτόκο.
    Υπάρχει σήμερα η αληθινή, η γνήσια παρρησία, η καθαρότητα από το γυναικείο κόσμο, να "εκστομίσει" την απάντηση της αγίας Κασσιανής;
    Λοιπόν: "εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα" και ... ο Θεός γνωρίζει την απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.