"Τὰ παιδιὰ μαθαίνουν ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν μεγαλυτέρων, πὼς ἄνδρες καὶ γυναῖκες μποροῦν νὰ βρίσκονται μαζὶ χωρὶς κόμπλεξ καὶ φλέρτ"

Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Σκέψεις γιὰ τὰ παιδιὰ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σήμερα" τῆς Μαγδαληνῆς μοναχῆς τῆς Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 

Ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ μάθει τὸ παιδὶ τὴ χριστιανικὴ σεμνότητα καὶ ἁγνότητα εἶναι νὰ συμπεριφέρεται φυσικὰ καὶ ἀδελφικὰ πρὸς τὰ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια. Ἂν καὶ οἱ δραστηριότητες τῶν παιδιῶν μας δὲν εἶναι ὅλες κοινὲς καὶ γιὰ τὰ δύο φύλα (οἱ ξεχωριστὲς δραστηριότητες εἶναι ἐπίσης ἀπαραίτητες), ἀγόρια καὶ κορίτσια συναντῶνται μὲ φυσικὸ τόπο στὸ σχολεῖο , στὸ σπίτι, μὲ τοὺς φίκους τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὶς ἀδελφές τους, τὰ ξαδέλφια κ.λ.π. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς συγκεντρώσεις ποὺ ὀργανώνονται εἰδικὰ γιὰ τοὺς νέους, εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν καὶ εὐκαιρίες  συνάντησης ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Βέβαια οἱ νέοι σχηματίζουν συνήθως τὴ δική τους ὁμάδα, ἀλλὰ βρίσκονται μεταξὺ ἀνθρώπων ἄλλων γενεῶν. Τὰ παιδιὰ μαθαίνουν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο  ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν μεγαλυτέρων, πὼς ἄνδρες καὶ γυναῖκες μποροῦν νὰ βρίσκονται μαζὶ χωρὶς κόμπλεξ καὶ φλέρτ. Τὰ ὀρθόδοξα σπίτια θὰ πρέπει νὰ εἶναι κοινωνικὰ κέντρα σὲ πολλὲς εὐκαιρίες. 

Οἱ γονεῖς φοβοῦνται μήπως τὰ παιδιὰ τοὺς πέσουν στὴν ἁμαρτία πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο. Σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀντὶ νὰ τὰ ὁπλίζουν μὲ συμβουλές, ἀπαγορεύουν ἀκόμα καὶ νὰ συναντηθοῦν μὲ τὸ ἄλλο φύλο ἢ νὰ πᾶνε σὲ συναναστροφές, ὅπου μποροῦν νὰ δοῦν νεαροὺς καὶ νεαρὲς ποὺ ἤδη ἔχουν ἐρωτικὸ σύντροφο. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἕνας τέτοιος περιορισμὸς συχνὰ δημιουργεῖ περισσότερα προβλήματα ἀπὸ ὅσα λύνει. Ὅταν δοθοῦν οἱ κατάλληλες προειδοποιήσεις καὶ τοποθετηθοῦν κατάλληλα ὅρια, παρατηρεῖται συχνὰ ἕνα παιδὶ τὸ ὁποῖο ζεῖ μὲ τὰ ἡνία λίγο  χαλαρὰ, νὰ αἰσθάνεται εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸ Θεό, καὶ νὰ μὴν θέλει νὰ διαψεύσει τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ....

τοῦ ἔχουν δείξει οἱ γονεῖς του. (Τουλάχιστον θὰ σκεφτεῖ ὅτι, ἂν δὲν σεβαστεῖ τὰ ὅρια ποὺ τοῦ ἔθεσαν, οἱ γονεῖς τοῦ μπορεῖ νὰ μὴν τοῦ δώσουν δεύτερη εὐκαιρία…). Ἂν ἐμπιστευόμαστε τὸ νέο, θὰ γίνει ὑπεύθυνος. Ἕνα παιδὶ στὸ ὁποῖο δείχνουν κάποια ἐμπιστοσύνη δέχεται εὐκολότερα τὶς συμβουλὲς τοῦ γονέα του, παρὰ κάποιο ἄλλο στὸ ποῖο δὲν τοῦ ἐπιτρέπουν νὰ διακινδυνεύσει τὸ παραμικρό. Νὰ ἕνα τυπικὸ σχόλιο μίας νέας: «Ἡ μητέρα μου νομίζει ὅτι ἂν μιλήσω μὲ ἕνα ἀγόρι, κινδυνεύω νὰ βρεθῶ στὸ τέλος μπλεγμένη». Οἱ ἀρνητικὲς ἐμπειρίες ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει ἕνας ἔφηβος εἶναι δυνατὸν νὰ γίνουν ἀντικείμενο συζητήσεως καὶ νὰ τοῦ γίνουν μάθημα γιὰ ὅλη του τὴ ζωή.

Ἀκόμα καὶ ὅταν ἡ κοινωνία μας δὲν στρέφεται ἐναντίον τοῦ γάμου, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι πρέπει νὰ ἔχει κανεὶς ἐρωτικοὺς συντρόφους ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία , καὶ τελικὰ νὰ διαλέξει ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς συντρόφους γιὰ νὰ παντρευτεῖ. Ὅταν μιλᾶμε σὲ νέους καὶ προσπαθοῦμε νὰ τοὺς ἀποτρέψουμε ἀπὸ τὴ σύναψη σοβαροῦ δεσμοῦ μὲ κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, μέχρις ὅτου θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ σκεφτοῦν τὸ γάμο, πρέπει νὰ τοὺς δείχνουμε συμπάθεια, ἐπειδὴ ἕνα παιδὶ δώδεκα ἐτῶν καὶ πάνω, ποὺ δὲν βγαίνει ραντεβού, θεωρεῖται «ἀφύσικο» ἀπὸ τοὺς συνομιλήκους του. Ἄκουσα κάποια ὀρθόδοξα παιδιὰ νὰ λένε ὅτι ὑποκρίνονταν» μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο μπροστὰ στοὺς φίλους τους ὅτι ἔχουν ἐρωτικὸ σύντροφο. Δὲν τὰ κατηγόρησα γιὰ αὐτὴ τὴν «ἀπάτη» ἐπειδὴ οἱ νέοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολὺ σκληροὶ ἀπέναντι σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα.

Ὅταν μιλᾶμε στοὺς νέους γιὰ τὴ σχέση μεταξὺ τῶν δύο φύλων, δὲν πρέπει νὰ τοὺς δίνουμε τὴν ἰδέα ὅτι ὁρισμένα συναισθήματα καὶ ἐπιθυμίες ποὺ ἀρχίζουν νὰ νιώθουν εἶναι κὰθ΄ ἑαυτὰ ἁμαρτωλά. Πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι αὐτοῦ του εἴδους τὰ συναισθήματα εἶναι φυσικὰ καὶ δόθηκαν στὴ φύση μας ἀπὸ τὸ Θεό, γιὰ νὰ μᾶς ἑνώσουν μὲ ἕνα πρόσωπο τοῦ ἄλλου φύλου σὲ μία κοινὴ ζωὴ . Πρέπει νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὸ θέμα τῶν αἰσθημάτων μας πρὸς κάποιο πρόσωπο καὶ νὰ μιλᾶμε στὸν πνευματικό μας πατέρα, προσπαθώντας νὰ κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ μόνο αὐτὸ μας φέρνει ἀληθινὴ χαρά. Μποροῦμε νὰ συμβουλέψουμε τὰ παιδιὰ νὰ μὴν βάζουν τοὺς ἄλλους σὲ πειρασμὸ ἐξαιτίας; Τῶν δικῶν τοὺς αἰσθημάτων. Μποροῦμε ἐπίσης νὰ ἐξηγήσουμε ὅτι οἱ Πατέρες μᾶς ἐφιστοῦν τὴν προσοχὴ ὅσον ἀφορᾶ τὸν «ἔρωτα», ἐπειδὴ αὐτοῦ του εἴδους τὰ συναισθήματα μποροῦν νὰ κυριαρχήσουν πάνω μας εὐκολότερα ἀπὸ ἄλλες φυσικὲς ἐπιθυμίες, ὅπως ἡ ὄρεξη γιὰ φαγητό.

Τὸ χειρότερο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε ὅταν προκύψει θέμα συναντήσεων μεταξὺ ἀγοριοῦ καὶ κοριτσιοῦ εἶναι νὰ σοκαριστοῦμε ἢ νὰ ἀρνηθοῦμε ἀκόμα καὶ νὰ τὸ συζητήσουμε. Εἶναι εὐκολότερο νὰ συζητήσουμε γιὰ τὸ θέμα αὐτό, πρὶν τὸ παιδὶ ἀκόμα αἰσθανθεῖ ἕλξη γιὰ κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Ἐπίσης εἶναι εὐκολότερο ὅταν δὲν ἔχει ἀπαγορευτεῖ ἐντελῶς στὸ παιδὶ κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸ ἄλλο φύλο. Πρέπει ἀκόμα νὰ ἔχουμε ὓπ΄ ὄψην πὼς οἱ ὀρθόδοξοι ἔφηβοι μπορεῖ νὰ ἔχουν καλοὺς φίλους , οἱ ὁποῖοι ἂν καὶ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία, ἔχουν φίλο ἢ φιλενάδα ἀπὸ πολύ νεαρὴ ἡλικία. Αὐτοὶ συχνὰ εἶναι μεγαλύτερος  πειρασμὸς ἀπὸ τὴν πλήρη χαλάρωση τῶν ἠθῶν.

Τὸ παράδειγμα μιλάει περισσότερο ἀπὸ τὰ λόγια. Πολλὰ παιδιὰ ἔρχονται τακτικὰ στὸ μοναστήρι μας καθὼς μεγάλωσαν. Ξέρουμε ὅτι πολλὰ κράτησαν τὰ χριστιανικὰ ἰδανικὰ τῆς ἁγνότητας, ἐπειδὴ βλέποντας καὶ μόνο μερικοὺς ἀνθρώπους ἐμπνεύστηκαν νὰ ἀντισταθοῦν στὴν τάση χαλάρωσης τῶν ἠθῶν ποὺ τοὺς περικύκλωνε σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ περιβάλλοντα ποὺ σύχναζαν. Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ οὔτε καν μᾶς ἄκουσαν νὰ θίγουμε αὐτὸ τὸ θέμα ἄμεσα.

Γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἡ πιὸ ὑπέροχη διδασκαλία γιὰ τὸ σῶμα εἶναι αὐτὴ τοῦ Απ. Παύλου: ὅτι τὸ σῶμα εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἄποψή μας γιὰ τὴν ἁγνότητα συνδέεται ἄμεσα μὲ αὐτὴ τὴν ἀντίληψη. Ἡ ἐνοίκηση τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδας μέσα μᾶς εἶναι μία ἀποκλειστικὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦν αὐτὴ τὴ θεολογικὴ προοπτική, ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὸ σῶμα , ἰδιαιτέρως μὲ νέους.

Στὴν περίπτωση ποὺ ἕνα ἀνύπανδρο ζευγάρι ζεῖ μὲ τρόπο ποὺ κάνει ἀναγκαία τὴ στέρηση τῆς Θείας Κοινωνίας, δὲν πρέπει ἐξαιτίας αὐτοῦ νὰ ἀποθαρρύνονται νὰ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία, νὰ προσεύχονται  νὰ συμβουλεύονται ἕνα πνευματικὸ πατέρα Πολὺ συχνὰ οἱ γονεῖς θέλοντας νὰ κρύψουν ἕνα οἰκογενειακὸ ¨σκάνδαλο¨ κόβουν τελείως ἃ παιδιά τους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν στάση τους. Μ΄ αὐτὸ τὸν τρόπο δὲν ἀφήνουν ἀνοικτὸ τὸ δρόμο γιὰ μετάνοια. Ἀκόμα δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε ὅτι ἕνας ἱερέας θὰ προσπαθήσει ἀμέσως νὰ λύσει τὸ ἠθικὸ πρόβλημα ἑνὸς ζευγαριοῦ ποὺ συζεῖ- ἴσως θεωρήσει σοφότερο νὰ στερεώσει πρῶτα τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη. (Γενικὰ τὰ ἀρνητικὰ σχόλια ποὺ κάνουμε , π.χ. γιὰ τὴν πορνεία, θὰ ἔπρεπε μνᾶ εἶναι λιγότερα ἀπὸ τὰ ἄλλα λόγια γιὰ τὴν πίστη μας).

Ὅταν προειδοποιοῦμε τὰ παιδιά μας νὰ μὴν ἔχουν ὁλοκληρωμένες σχέσεις μὲ κάποιον ἔξω ἀπὸ τὸ γάμο, πρέπει νὰ τὰ βοηθᾶμε νὰ καταλάβουν ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μία τέτοια ἐμπειρία  (κυρίως μὲ περισσότερο ἀπὸ ἕναν συντρόφους), εἶναι πιθανὸν νὰ μὴν μποροῦν νὰ διατηρήσουν μία ἀληθινὴ καὶ μακροχρόνια σχέση ἀγάπης: «Καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκαν μίαν». Εἶναι λοιπὸν μία καταστρεπτικὴ ἐμπειρία νά γνωρίζει κανεὶς περισσότερους ἀπὸ ἕναν συντρόφους ἢ νὰ γνωρίζει κάποιον ἔξω ἀπὸ ἕναν εὐλογημένο γάμο. Τὸ εἶδος τῆς σχέσης ποὺ ὁδηγεῖ σὲ πορνεία δὲν εἶναι τὸ ἴδιο μὲ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ  σὲ μία εὐτυχισμένη συμβίωση. Ὑπάρχει ἀκόμα ἕνα μειονέκτημα, ὅταν γνωρίζεις κάποιον μόνο μὲ  τὸ νὰ βγαίνεις ἔξω μαζί του: περιμένεις ὁ γάμος νὰ εἶναι σὰν ἕνα μεγάλο ραντεβού. Ἡ φιλία εἶναι πιὸ ἀσφαλὴς προετοιμασία ἀπὸ τὸ γάμο ἀπὸ τὰ ραντεβού.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Σκέψεις γιὰ τὰ παιδιὰ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σήμερα, Σ.114-118, τῆς  Μαγδαληνῆς, Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας (ἡ Μαγδαληνὴ ὑπῆρξε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Γ. Σωφρονίου καὶ τὰ λεγόμενά της βασίζονται στὶς διδαχὲς τοῦ Γέροντα).
antexoume