Ἀπὸ αὐτὴν τὴν
πράξη τους οἱ Κληρικοὶ αὐτοὶ
φαβερώνουν ὅτι πνευματικὰ εἶναι ἄρρωστοι
καὶ ἔχουν
ἀνάγκη ἀπὸ Ἁγιοπατερικὲς ἐξετάσεις
καί, ἀφοῦ
θεραπευθοῦν, τότε θὰ διακρίνουν καὶ
μόνοι τους τὸ ἄρρωστο αὐτὸ πνεῦμα
καὶ θὰ
γνωρίσουν παράλληλα καὶ τὴν θεία Χάρη, γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦν στὸ
ἑξῆς
στὶς ψυχὲς
ποὺ πάσχουν τὴν θεία ἐνέργεια καὶ ὄχι
τὶς ἀνθρώπινες
τέχνες.
Τὸ
ἀπόσπασμα προέρχεται ἀπὸ τὸ
βιβλίο «Ἐπιστολὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
ἐκδόσεις τοῦ Ἱεροῦ Ἠσηχαστηρίου
«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ
Ἀρσενίου Καππαδόκου» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.
Νομίζω πως μέσα από αυτό το απόσπασμα μπορεί να βγούνε λάθος συμπεράσματα. Αυτό διότι ο πατήρ Παίσιος έχει πει και αναφέρεται σε βιβλία του πως η ψυχολογία ουσιαστικά μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο αρκεί να γίνεται με πνεύμα Θεού. Όσον αφορά το παραπάνω απόσπασμα για τους ιερείς άποψη μου είναι πως εννοεί ότι κακό δεν είναι να σπουδάζει κάποιος ιερέας ψυχολογία αλλά να μην χάσει το νόημα της ιερωσύνης και γενικότερα του ανθρώπου, το οποίο είναι η θέωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε παραπομπές από βιβλία που ο γέροντας παΐσιος είπε να σπουδάζουμε ψυχολογία αρκεί να γίνεται με πνεύμα Θεού.
ΔιαγραφήΛες πως, κακό δεν είναι να σπουδάζει κάποιος ιερέας ψυχολογία αλλά να μην χάσει το νόημα της ιερωσύνης και γενικότερα του ανθρώπου, το οποίο είναι η θέωση.
Βρε αδελφέ, τί να την κάνεις την ψυχολογία όταν θα βρίσκεσαι σε θέωση. Σε καμμία περίπτωση ο γέροντας δεν συνιστούσε να σπουδάζουμε ψυχολογία.
Να σπουδάζουμε στην ταπείνωση, στην αγάπη, στην υπακοή και στο αγωνιστικό φρόνημα.
Να αναζητούμε την παλιά ασκητική και αγιασμένη ζύμη των πατέρων, που δυστυχώς την χάσαμε εμείς οι μορφωμένοι στα πτυχία και στις ψυχολογικές αναλύσεις.
Ο Γέροντας έναν ψυχολόγο αποδεχόταν: τον πνευματικό πατέρα. Αυτός είναι ο πραγματικός ψυχολόγος και μπορεί να βοηθήσει την ψυχή του ανθρώπου και να την οδηγήσει στον Θεό.
Πνευματικός όμως, γίνεται κανείς μόνο με την χάρη και την ευλογία του Θεού. Όσο πτυχία, μάστερ, μετεκπαιδεύσεις και άλλα χαμένα κοσμικά πράγματα κι αν κατέχεις, αφ΄ενός την ψυχή σου δεν την ωφελείς σε τίποτα και αφ΄ετέρου δεν γίνεσαι άξιος και διακριτικός πνευματικός.
Ιωάννης Κ.
Η ψυχή του ανθρώπου υπάρχει, όπως υπάρχουν οι ψυχικές ασθένειες και οι διάφορες καταστάσεις στην ψυχή του ανθρώπου. Οι ψυχολόγοι εξετάζουν αυτά τα δεδομένα χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά είναι η ψυχή και εκεί είναι το λάθος. Δεν είναι όμως κάτι κακό, δεν λέει κάτι το οποίο είναι λάθος(τις περισσότερες φορές), αλλά χωρίς πνεύμα Θεού μπορεί κάποιος να αποπροσανατολιστεί, να μπερδευτεί και να χάσει τον δρόμο του. Οι άνθρωποι αλλάζουν οι καιροί αλλάζουν και η κοινωνία γίνεται πιο περίπλοκη. Δυστυχώς. Και προφανώς τι να την κάνεις την ψυχολογία άμα έχεις φτάσει στην θέωση, αλλά πόσοι έχουν φτάσει και τους γνωρίζουμε? ή πόσοι καλοί πνευματικοι υπάρχουν πλέον? Προσωπικά γνωρίζω πολύ λίγους σε σχέση με το πόσοι θα έπρεπε να αναλογούν σε 4000000 κατοίκους στην Αθήνα. Τέλος σε ένα γρήγορα γκουγκλάρισμα(γιατι δεν πρόκειται να ψάξω τα 10 βιβλία του γέροντα που έχω σελιδες κτλ ) σου γράφω ένα απόσπασμα ενός γράμματος, το οποίο το έχω διαβάσει και σε ένα απτα βιβλία μου.
ΔιαγραφήΠρὸς Βασίλειον
Τίμιος Σταυρὸς 23/7/1977
Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ κύριε Βασίλειε,
«Χαῖρε ἐν Κυρίῳ»
Διάβασα τὸ βιβλίο σας [καί], ἂν καὶ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἁρμόδιος, θὰ σᾶς πῶ τὸ λογισμό μου ἐπάνω σ’ αὐτὰ πού μοῦ γράφετε, μιὰ ποὺ τὸ ζητᾶτε.
Κατ’ ἀρχὰς ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου «Ψυχολογία» [1] δὲν μοῦ ἄρεσε.
Μέσα ἔχει πολλὰ καλὰ – καὶ πολὺ θὰ βοηθήσουν τοὺς νέους- ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτά, ἐὰν δὲν τὰ γνώριζαν οἱ νέοι ( τὰ λέγατε μόνο στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς ), θὰ βοηθοῦσαν καλύτερα.
Ἐπίσης, ἐὰν περισσότερο τὰ παρουσιάζετε τὰ πράγματα πνευματικὰ –παρὰ ἐπιστημονικὰ- θὰ βοηθιόντουσαν πιὸ θετικὰ (μὲ τὸ νὰ συλλάβουν τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς) νὰ ἔλθη ἡ Θεία Χάρις μὲ τὴ θεία παρηγοριά, γιὰ νὰ νοιώθουν χαρούμενα τὰ παιδιὰ καὶ νὰ μὴν καταφεύγουν σὲ χαμηλὲς καὶ μάταιες χαρές, ποὺ δὲν ξεδιψᾶνε τὴν ψυχή, ἀλλὰ τὴν καῖνε περισσότερο.
Ενώ οι υπόλοιποι ιερωμένοι που δεν σπουδάζουν ψυχολογία είναι πολύ καλά πνευματικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιό σου έχει τελείως λάθος λογική. Δηλαδή, το ότι δεν υπάρχει υψηλή πνευματικότητα στους ιερείς που δεν σπουδάζουν ψυχολογία (όπως εσύ πιστεύεις) σημαίνει πως πρέπει να στραφούμε στην ψυχολογία;
ΔιαγραφήΚι όμως, υπάρχουν άξιοι κληρικοί και αγιασμένοι. Δεν τελείωσαν ούτε ψυχολογία, ούτε θεολογία αλλά ούτε καν δημοτικό.
Υπάρχουν παππούληδες με πίστη και απλότητα, με λίγα γράμματα, αλλά με ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα. Κι επειδή έχουν ταπείνωση δέχονται τον Θείο φωτισμό.
Αντιθέτως, οι γνώστες, οι πτυχιούχοι (ψυχολόγοι - θεολόγοι κλπ), έβαλαν τη λογική και κλόνισαν την πίστη τους. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν μέσα τους ερωτηματικά, πολλά "γιατί" και αμφιβολίες.
Έτσι, στερούμαστε την αγιότητα, την πνευματικότητα και το θαύμα. Γιατί όλα αυτά δεν εξηγούνται και δεν προσεγγίζονται με τα πτυχία και τη λογική, παρά μόνο μπορεί κανείς να τα βιώσει!
Οχι δεν κατάλαβες,εννοώ πως και οι ιερείς με πτυχία και οι ιερείς χωρίς πτυχία έχουν ένα όρια στην πνευματικότητα τους και δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί η ικανότητα αντίληψης του κόσμου γύρω τους αλλοιώνεται αρχικά και κυρίως απο το γεγονός πως δέχονται ως αυταπόδεικτη αλήθεια την ύπαρξη ενός όντος (Θεού) που έχει δημιουργήσει τα πάντα και υπάρχει εξ αρχής και απο πάντα.
ΔιαγραφήΠήγα αρκετές φορές στον γέροντα στην παναγούδα. Το θυμάμαι σαν τώρα: Μακρυά από την ψυχολογία, μακρυά. Έλεγε και ξανα έλεγε. Πίστευε ότι πολλά προβλήματα προήλθαν από αυτή. Αφήσαμε το θεό και πιάσαμε την επιστήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή