19 Ιουν 2013

Ἡ Παναγία σώζει θαυματουργικῶς τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, τοὺς ἐχθροὺς τῶν Χριστιανῶν

Ἡ ἀκαταίσχυντη προδοσία
Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Ἑβραῖος, γεννήθηκε τὸν 9ον αἰώνα στὰ Σύναδα τῆς Βιθυνίας. Σὲ ἡλικία ἐννέα ἐτῶν, ὅπως βρισκόταν μὲ τὴ μητέρα του στὴ λαχαναγορά, εἶδε ἕναν ἔμπορο χριστιανὸ νὰ σταυρώνει τὸ στόμα του τὴν ὥρα ποὺ χασμουριόταν. Αὐτὸ ἐντυπωσίασε τὸ μικρὸ Κωνσταντῖνο καὶ τὸ ἔκανε καὶ στὸν ἑαυτό του. «Μὲ τὸ σταυρό, ἡ χάρις τοῦ θείου Ἐσταυρωμένου ἐκυρίευσε ὅλη του τὴν ὕπαρξη».
Ἀπ΄ αὐτὴ τὴ στιγμὴ «ἀρχίζει νὰ ἀκούει μία γλυκειὰ φωνή, μυστηριώδη, νὰ ψιθυρίζει ἥσυχα στὸ αὐτὶ του τὰ μυστήρια τοῦ Χριστιανισμοῦ». Τὸ πρόσωπό του περιβάλλεται ἀπὸ θεία λάμψη, ἡ ψυχὴ του ἀναγεννιέται μὲ τὴ χάρη τῶν χριστιανικῶν ἀληθειῶν καὶ μεταμορφώνεται, ἡ καρδιὰ του πυρπολεῖται ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Ἰησοῦ, «Τὸν ὁποῖο συχνὰ ἐπικαλεῖται. Διδαγμένος ἐσωτερικὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τὸν ἴδιο, φροντίζει νὰ γίνεται κάθε ἡμέρα ἁγνότερος». Παραδίνεται στὴ σκληραγωγία καὶ κατορθώνει μὲ χαρὰ νὰ στερεῖται μερικὲς μέρες ὅλες τὶς τροφές.
Κάποια μέρα γίνεται ἀκροατὴς οὐράνιας φωνῆς ποὺ τὸν καλεῖ. Συγχρόνως παρουσιάζεται ἐμπρός του μία φωτεινὴ νεφέλη, γίνεται ἄλλος Μωϋσῆς. Ἀκολουθεῖ καὶ φθάνει στὴ Μονὴ τοῦ Φλουβουτίου, στὶς πρῶτες ἀνατολικὲς πλαγιὲς τοῦ Ὀλύμπου τῆς Βιθυνίας, καὶ συναντᾶται μὲ πνευματοκίνητους Γέροντες, δοκιμασμένους στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἀληθινὴ ἀσκητικὴ ζωή.
Διηγεῖται στὸν ἡγούμενο ὅλη τὴ...
ζωὴ του ὅσα θαυμαστά τοῦ παρουσίασε καὶ ζητᾶ νὰ βαπτισθεῖ. Ὁ ἡγούμενος τοῦ παρουσιάζει ἕνα σταυρὸ καὶ τοῦ ζητᾶ νὰ τὸν ἀσπασθεῖ. Ὁ νέος πλημμυρισμένος ἀπὸ ἱερὴ συγκίνηση κατασπάζεται «τὸ κάτω μέρος τοῦ Σταυροῦ». Τότε «ἔγειρε στὸ μέτωπό του ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ» καὶ τὸν σφράγισε μὲ ἕνα ἀποτύπωμα ἀνεξίτηλο.
Στὸ βάπτισμα τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος. Ὅταν ἀνέβηκε ἀπὸ τὸ βαπτιστήριο, στὸ μάρμαρο ποὺ πάτησε ἀποτυπώθηκαν τὰ ἴχνη τῶν ποδιῶν του.
Προσευχόμενος μία μέρα ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα, εἶδε σὲ ὀπτασία τὸν ἐπιφανῆ ἱεράρχη, ὁ ὁποῖος τοῦ ὤρισε νὰ ἐπισκεφθεῖ ὡς προσκυνητὴς τὴν πατρίδα του τὴν Κύπρο.
Στὴν Κύπρο προσκύνησε τὶς πολυάριθμες ἐκκλησίες μὲ πολλὴ εὐλάβεια. Μία νύκτα τοῦ παρουσιάσθηκε σὲ ὅραμα ὁ ἀσκητὴς καὶ μάρτυς Ἅγιος Παλάμων καὶ τὸν προσκάλεσε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ ναό του, στὸν ὁποῖο πῆγε μὲ πολλοὺς κόπους λόγω μεγάλης ἀποστάσεως καὶ δύσβατων δρόμων. Ὁ Ὁσιομάρτυς στὸ ναὸ του θαυματουργικά «του ἔδωσε τὸ δεξί του χέρι καὶ τὸν ἐπεφόρτισε» μὲ τὸ καθῆκον νὰ τὸ μεταφέρει στὴ μονὴ τοῦ Ὑακίνθου (Ὀνομάζεται μονὴ Ὑακίνθου ἀπὸ τὸν ἱδρυτὴ της Ὑάκινθο, ὁ ὁποῖος ἀγόρασε ἐκεῖ παλιὰ μικρὴ ἐκκλησία τῆς Παναγίας καὶ ἔκτισε ἐκεῖ μοναστήρι, ἀφοῦ ἀφιέρωσε τὴν περιουσία του) στὰ νότια καὶ πλησίον τῆς Νίκαιας. Στὴ μονὴ τοῦ Ὑακίνθου «παρέδωσε τὸ ἅγιο λείψανο στοὺς ἐκεῖ παραλῆπτες του».

Ἐπωφελήθηκε ἀπὸ τὴν παραμονή του στὴ μονὴ τοῦ Ὑακίνθου, γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου στοὺς Ἑβραίους τῆς Νικαίας. Στὴν ἀρχὴ εἶχε κάποια ἐπιτυχία ὁ λόγος του. Ἀλλὰ οἱ λίγοι Ἑβραῖοι ποὺ ἔγιναν Χριστιανοί, ἔγιναν αἰτία νὰ ξεσηκώσουν τοὺς ὁμοφύλους τους ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου. Τὸν θεώρησαν «ἐπικίνδυνο ἐχθρό, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔπρεπε μὲ κάθε θυσία νὰ ἀπαλλαγοῦν». Γι΄ αὐτὸ πολλὲς φορὲς τοῦ ἔστησαν διάφορες παγίδες, γιὰ νὰ τὸν φονεύσουν. 
Μία μέρα μαζεύτηκαν σὲ ἕνα παλιὸ ξωκκλήσι τῆς Παναγίας, ἀπομονωμένο καὶ ἔρημο. Παρέσυραν ἐκεῖ διὰ τῆς βίας τὸν ἅγιό μας, ἀποφασιμένοι νὰ τὸν θανατώσουν. Ὁ Κωνσταντῖνος βρισκόταν σὲ κατάσταση ἀπελπιστική.
Ἡ Βασίλισσα ὅμως τῶν οὐρανῶν, ποὺ ἔβλεπε τὴν ἁγία ζωή του καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγγελικοὺς ἀγῶνες του, τὴν ἀγάπη του στὸν Υἱόν Της καὶ τὶς προσπάθειές του νὰ σώσει τοῦ Ἑβραίους τῆς Νίκαιας μὲ τὸ κήρυγμα τῆς σωτηρίας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, προσέτρεξε σὲ βοήθειά του. «Τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς» τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπρεπε ἄδοξα νὰ ἀπολεσθεῖ. Ὁ δρόμος τῆς διακονίας του ἦταν ἀκόμη μεγάλος.
Κάποια στιγμὴ στὴν πόρτα τῆς ἐκκλησίας παρουσιάσθηκαν δύο ἄγνωστα πρόσωπα: μία Γυναίκα μεγαλοπρεπής, ἡ Ὁποία εἶχε ἐπάνω Της κάτι τὸ ξεχωριστὸ ποὺ τραβοῦσε τὸ βλέμμα τῶν φονιάδων καὶ προξενοῦσε φόβο καὶ ταραχὴ στοὺς Ἑβραίους καὶ μόνη ἡ θέα Της, καὶ ἕναν νέος, ὁ ὁποῖος στεκόταν πλάϊ Της μὲ σεβασμό.
Ἡ Γυναίκα, ποὺ ἦταν ἡ Παναγία, μὲ σταθερὴ καὶ ἀπειλητικὴ φωνὴ ἀποκάλυψε στοὺς Ἑβραίους ὅλα τὰ πονηρὰ καὶ φονικά τους σχέδια:
«Οἱ πρόγονοί σας, εἶπε ἡ Παναγία, φόνευσαν τὸν ἀγαπημένο μου Υἱὸ καὶ τὸν ἔσυραν στὸ Σταυρό. Τώρα ἐτοιμάζεσθε νὰ φονεύσετε τὸν ἁγνὸ φίλο τοῦ Υἱοῦ μου καὶ ἀποδιώχνετε τὴν εὐκαιρία τῆς σωτηρίας σας.
Ἕως πότε θὰ παρουσιάζεσθε σκληροτράχηλοι; Ἀφῆστε ἀμέσως "τὸν ἄνθρωπό μου" ἐλεύθερο, διότι ὅλους θὰ σᾶς φονεύσω».
Ἔντρομοι οἱ Ἑβραῖοι ἀπὸ τὴν παρουσία τῆς Παναγίας καὶ τοῦ νέου - ἴσως Ἄγγελος ἢ αὐτὸς ὁ ἅγιος Ὑάκινθος – «τὸ ἔβαλαν στὰ πόδια» καὶ σὰν λαγοὶ ἐξαφανίστηκαν.
Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἀόμεινε μόνος. Θέλησε νὰ εὐχαριστήσει τὴν Κυρία, ἡ Ὁποία τοῦ ἔσωσε τὴ ζωή. Ἀλλὰ ἡ Κυρία τοῦ κόσμου καὶ Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς εἶχε ἀναχωρήσει μὲ τὸν ἴδιο θαυμαστὸ τρόπο, ποὺ παρουσιάσθηκε, γιὰ ἄλλους τόπους, νὰ ἐνθαρρύνει ἀπελπισμένους, νὰ ἐπιστρέψει σὲ σωτηρία ἄλλους καὶ νὰ ἀνοίξει «τῆς σωτηρίας πύλας» καὶ τοῦ παραδείσου.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Γεροντικό τῆς Παναγίας» τοῦ Ἀρχ. Θεφυλάκτου Μαρινάκη.

4 σχόλια:

  1. Μακάρι να μιμηθούν τον άγιο Κωνστσταντίνο και άλλοι Εβραίοι. Ας πρεσβεύει ο άγιος και για μας και να μας φωτίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν περάσει ο διαβόητος "αντιρατσιστικός" νόμος, ο συγγραφέας του βιβλίου και οι διαχειριστές του "Ρωμέικου Οδοιπορικού" θα συλληφθούν αμέσως.

    Αν μπορούσαν, θα επιχειρούσαν να συλλάβουν και την Παναγία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν μπορούσαν θα επιχειρούσαν να συλλάβουν και την Παναγία...

      Πολύ σωστό αυτό που είπες. Την Παναγία και όλους τους αγίους που μίλησαν κατα των αμαρτωλών και αιρετικών.

      Διαγραφή
  3. Συγκλονιστικό. Ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.