Ἄγνωστες μορφὲς τοῦ Μοναχισμοῦ: Μοναχὸς Γαλακτίων Ἡλίε

Μοναστήρι Συχαστρία Νεάμτς (1882-1946)

Ὁ π. Γαλακτίων προερχόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ ΙΙιπιρίγκ τοῦ νόμου Νεάμτς. Ἀπὸ μικρὸς κοντὰ στοὺς γονεῖς τοῦ ἀσχολεῖτο μὲ τὴν βοσκὴ τῶν ζώων, διότι ἀπ' αὐτὰ ζοῦσαν.

Ὅταν μεγάλωσε, ὑπηρέτησε στὸν στρατὸ καὶ κα¬τόπιν γνωρίσθηκε μὲ τὸν φημισμένο μοναχὸ

Ἀθανάσιο Παβαλούκα, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει στὴν μονὴ Νεάμτς μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του καὶ τὰ 300 πρόβατά τους. Μὲ τὴν δική του συμβουλὴ καὶ ὁ τσομπάνης Γεώργιος, ὅπως λεγόταν στὸ βάπτισμά του, ἄφησε τὰ πάντα καὶ ἐπῆγε γιὰ μοναχὸς στὴν Συχαστρία. Ἐκεῖ μετὰ ἀπὸ λίγο διάστημα ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ νέο ὄνομα Γαλακτίων. Τὸ μοναστήρι τοῦ ἔδωσε τὸ διακόνημα ποὺ εἶχε καὶ στὸν κόσμο. Ἔτσι μέχρι τὸν θάνατό του, ἐπὶ 25 περίπου χρόνια, ἦτο ὁ τσομπάνης τῶν προβάτων τῆς Μονῆς του.

Δὲν ἔτρωγε παρὰ μόνο ὅταν θὰ ἐτελείωνε τὸν μοναχικό του κανόνα, ποὺ ἦτο ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Ψαλτηρίου καὶ ἡ Παράκλησις τῆς Θεοτόκου. Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ ἔτρωγε μετὰ τὴν δύσι τοῦ ἥλιου. Ὅταν ὁ βοηθὸς τοῦ τὸν ἐρώτησε, τοῦ ἀπήντησε:

-Ἀδελφέ μου Κωστάκε, ἄκουσε τί μου εἶπε ὁ π. Ἀθανάσιος ἀπὸ τὴν μονὴ Νεάμτς. Κάποτε ἕνας ἅγιος εἶδε καὶ μετέφεραν ἕνα νεκρὸν στὸν τάφο, ἐνῶ ἐμπρὸς καὶ ὀπίσω τὸν συνώδευαν...
δύο ὡραῖοι ἄγγελοι. Ὁ ἅγιος τους ἐρώτησε: Ποιοὶ εἶσθε, καὶ τοῦ ἀπήντησαν: «Ἐγὼ ὀνομάζομαι Τετάρτη καὶ ἐγὼ Παρασκευή! Ἤλθαμε ἐδῶ μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου νὰ βοηθήσουμε αὐτὴν τὴν ψυχή, διότι σὲ ὅλη τὴν ζωὴ τῆς ἐνήστευε αὐτὲς τὶς δύο ἡμέρες.

Γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲν ἔτρωγα αὐτὲς τὶς ἡμέρες, γιὰ νὰ βοηθήσουν καὶ μένα ἡ ἁγία Τετάρτη καὶ ἡ ἁγία Παρασκευὴ στὴν ὥρα τοῦ θανάτου μου.

Ἐὰν περνοῦσε κάποιος ἀπὸ τὸ μαντρί, ὁ μοναχὸς ἔστελνε τὸν δόκιμο Κωστάκη νὰ τὸν καλέση γιὰ νὰ φάγουν μαζί. Ἔλεγε ὅτι τὰ πρόβατα εἶναι πηγὴ πλούτου καί, ἐὰν δὲν δίνουμε, αὐτὴ ἡ πηγὴ θὰ στερεύση. Ὅταν προσφέρουμε στοὺς ἄλλους ἐλεημοσύνη, διατηρεῖ καὶ τὰ πρόβατά μας ὁ Θεὸς ὑγιεινὰ καὶ παραγωγικά. Καὶ νὰ μὴ ἐξετάζουμε ποῦ δίνουμε, καὶ ἔτσι ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου μας θὰ εἶναι μαζί μας.

Ὁ π. Γαλακτίων ἦτο ὁ πτωχότερος μοναχός της Μονῆς του. Εἶχε μόνο μία στολή, μία πρόβεια καὶ μερικὰ ἐσώρουχα.

-Γιατί δὲν φτιάχνεις καὶ σὺ μερικὰ ἀκόμη καλὰ ροῦχα, πάτερ Γαλακτίων; τὸν ἐρώτησαν οἱ ἀδελφοί.

-Ἐξομολογήθηκα σ' ἕνα ἐρημίτη καὶ μοῦ εἶπε: «πάτερ Γαλακτίων, νὰ ἔχεις τόση περιουσία, ὅση μπορεῖς νὰ τὴν μεταφέρης στὴν πλάτη, ὅταν χρειασθῆ νὰ μεταφερθῆς ἀπὸ τὸν ἕνα τόπο στὸν ἄλλο». Κατόπιν μου εἶπε ἀκόμη: «Νὰ μὴν ἀφήνης ποτὲ τὸν κανόνα τῶν μετανοιῶν, νὰ λέγης συνεχῶς τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ εἶσαι μὲ ὅλους εἰρηνικός, πρὶν ἀπὸ τὴν δύσι τοῦ ἡλίου. Ἐὰν θὰ τὰ φύλαξης αὐτά. θὰ σοὺ χαρίση ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία».

Ἄλλοτε ὁ π. Γαλακτίων συνάντησε στὸ δάσος ἕνα ἐρημίτη καὶ τὸν ἐρώτησε πότε θὰ τελειώση αὐτὸς κόσμος καὶ ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «ὅταν δὲν θὰ ὑπάρχη μονοπάτι ἀπὸ τὸν ἕνα γείτονα στὸν ἄλλον».

Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1946, μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια ὑπακοῆς, ὁ π. Γαλακτίων τραυματίσθηκε σοβαρὰ στὸ πόδι. Ἐξάπλωσε στὸ κρεβάτι καὶ τὸ πόδι τοῦ ἔπαθε μόλυνσι. Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ἔμαθε ὅτι ἀπέθανε ὁ μοναχὸς Ναζάριος. Τότε εἶπε ὁ π. Γαλακτίων στὸν Γέροντα τῆς Μονῆς:

-Σᾶς παρακαλῶ, νὰ μὴ διαβάσετε. Γέροντα, δύο φορὲς τὴν ἀκολουθία τῆς κηδείας. Αὔριο τὸ βράδυ, ὥρα ἔξι, φεύγω κι ἐγὼ ἀπ' αὐτὴ τὴν ζωή. Νὰ μᾶς διαβάσετε μία φορὰ καὶ τοὺς δύο. Καὶ πράγματι ὁ καλὸς αὐτὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ὅπως προεῖπε, ἐκοιμήθη τὴν ἑπομένη τὸ βράδυ. Εἶχε συμπληρώσει 64 χρόνια ζωῆς του στὸν κόσμο αὐτόν.

Ὅσοι τὸν ἐγνώρισαν σ' αὐτὴ τὴν ζωή, τὸν ἐνθυμοῦνται γιὰ ἐκεῖνον τὸν σπουδαῖο λόγο ποὺ ἔλεγε πάντοτε: «Ἡ ἀγάπη μὲ τὴν ἀδελφοσύνη, φέρουν πολὺ πλοῦτο στὸν μοναχό».

Ὀσιακὲς Μορφὲς τοῦ Ρουμάνικου Μοναχισμοῦ

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη"

Ι.Μ.Παντοκράτορος