24 Μαρ 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

daim.jpg( Μάρκ. Θ΄ 17-31 )
Γράφει πατήρ ωήλ Κωνστάνταρος
Δέν φίσταται χειρότερη τυραννία, πό ατή πού πιφέρει χθρός, διάβολος, στά θύματά του.
Καί δέν πάρχει μεγαλύτερη φέλεια, πό τό νά σχυρίζεται κανείς τι δέν πάρχει διάβολος.
Ατή κριβς τήν πραγματικότητα, το φοβερο μίσους το χθρο μας, λλά καί τήν ντιμετώπιση ατο, βλέπουμε στήν Εαγγελική περικοπή τς Δ΄ Κυριακς τν νηστειν.
τραγικός πατέρας, πελπισμένος πό τήν νίατη κατάσταση καί τόν δαιμονικό βασανισμό το τέκνου του, προστρέχει στούς μαθητές το Χριστο. Ατοί μως, ο μαθητές, παρά τήν προσπάθειά τους, δέν κατόρθωσαν νά κβάλουν τόν φοβερό δαιμόνιο πό τήν ταλαίπωρη νεανική παρξη, καί τελικς θεραπεία πέρχεται πό τόν διο τόν Θεάνθρωπο Κύριο ησο.
Νά σταθομε γιά λίγο δελφοί μου, στό μεγάλο θέμα το δαιμονισμο. Τς τυραννίας δηλαδή πού πιβάλει χθρός, ταν γιά διαφόρους λόγους, κατορθώσει νά κυριεύσει τήν νθρωπίνη παρξη.
ντως, δέν μπορε νά πάρξει χειρότερος βασανισμός γιά ναν νθρωπο, πό τό νά πέσει στά νύχια το διαβόλου, καί τό κάθαρτο τά κάθαρτα πνεύματα νά κυριεύουν τό σμα.
σοι δέ χουν γνώση...
καί μπειρία τέτοιων φρικτν καταστάσεων, μολογον τι νθρωπος κατά τίς στιγμές τς δαιμονικς κρίσεως, στήν κυριολεξία φίσταται μαρτύριο.
Καί εναι λήθεια γνώμη τν γίων της κκλησίας μας, τι άν νθρωπος πού φίσταται τόν δαιμονικό βασανισμό, χει πίστη καί κάνει πομονή (ταν βεβαίως βρίσκεται σέ ρεμία καί νηφαλιότητα) , Θεός, ατόν τόν βασανισμό πού προκαλον τά κάθαρτα πνεύματα, τόν κλαμβάνει ς μαρτύριο!
λλ’ σο κι ν κούγεται παράδοξος λόγος μας, κτός ατο του κουσίου δαιμονισμο, φίστανται καί δύο λλες περιπτώσεις, κουσίου, δυστυχς, δαιμονισμο!
πάρχουν δήλ. ο περιπτώσεις κατά τίς ποες, διος νθρωπος, μέ τήν θέλησή του ποτάσσεται στό θέλημα το χθρο, καί τσι δέν πάρχει μφιβολία τι στίς περιπτώσεις ατές, δαιμονισμός εναι χειρότερος πό τήν πρώτη περίπτωση, στω καί ν νθρωπος φαίνεται ρεμος καί συχος συμπεριφέρεται μέ κατά κόσμον, ψογη συμπεριφορά.
Μέ τό δίκιο το τώρα, καθένας θά ρωτήσει, ποιές κριβς εναι ο μορφές ατές το δαιμονισμο στίς ποες ναφερόμαστε.
 Ά) Εναι, ταν νθρωπος, μέ τή θέλησή του ξεπέφτει στά πάθη τς τιμίας καί στά μαρτήματα, πού μετά βεβαιώτητος, δηγον τόν νθρωπο στήν πώλεια.
ταν νθρωπος, ν γνωρίζει τι ς πιστός Χριστιανός, θά πρέπει νά γωνίζεται τόν καλόν γώνα τς πίστεως καί τς ρετς, ατός λισθαίνει σέ πάθη πού ποδιώκουν τήν χάρη το Θεο,  τότε περιέρχεται σέ κατάσταση κκουσίου δαιμονισμο. Τό ποτέλεσμα βεβαίως, κάποιες φορές, εναι, ατός κακός δρόμος νά καταντ τόν νθρωπο, πως καί στήν πρώτη περίπτωση. Δήλ. στόν καθ’ ατό δαιμονισμό τς λης πάρξεως.
Εναι ο περιπτώσεις πού νθρωπος παίζει μέ τήν μαρτία, πως κριβς καί τό μικρό παιδί πού βάζει τό σύρμα μέσα στήν λεκτρική πρίζα, μέ ποτέλεσμα φυσικά τραγικό.
τσι λοιπόν χαλαρώνει νθρωπος καί νομίζει τι τά πάθη καί μαρτία εναι μία «πόλαυση».
Τό ποτέλεσμα δέ ατς τς ζοφερς καταστάσεως, προϊόντως το χρόνου, εναι νά δένεται παρξη λοένα καί περισσότερο, μέ τελικό ποτέλεσμα, νά χάνει νθρωπος τήν ψυχή του. Νά «κερδίζει» δήλ. τελικς ατό τό ποο διος ντελς λεύθερα πέλεξε. Νά «πολαμβάνει» τά πάθη καί τήν μαρτία στόν χρο τς αωνιότητας. Πράγμα τό ποο συνεπάγεται τήν αώνια, λλοίμονο, κόλαση.
λλ’ κτός της περιπτώσεως ατς πού δη ναφέραμε, πάρχει καί μία λλη κατάσταση δαιμονισμο, περισσότερο τραγική. Καί ποιά εναι τώρα ατή;
Β) Εναι περίπτωση κατά τήν ποία νθρωπος, βαπτισμένος Χριστιανός, ατός πού χει γνώση λου του φάσματος, τόσο τν θετικν, σο καί τν ρνητικν δυνάμεων, πιλέγει συνειδητά νά πέσει πό τήν Κιβωτό τς Σωτηρίας (τήν ρθόδοξη κκλησία), καί νά καταποντιστε στά μανιασμένα κύματα τν αρέσεων καί τς παραθρησκείας, καί δίως νά συνθλιβε μέσα στά γρανάζια τν μυστικιστικν ργανώσεων. Τν ργανώσεων ατν πού πόσχονται στόν νθρωπο, δόξα καί πλοτο. Τν φοβερν δήλ. ατν καταστάσεων πού συνεπάγονται τόν τρίτο πειρασμό το Κυρίου μς ησο Χριστο στήν ρημο.(Λουκ Δ΄5-8).
Πόσοι λήθεια, ρθόδοξοι δελφοί μας, μλλον πρώην ρθόδοξοι, πέκυψαν τελικς στόν φοβερό ατόν πειρασμό, γιά νά λάβουν δθεν κάποιο ξίωμα στήν πηρεσία τους πουδήποτε λλο; Πόσοι, στήν κυριολεξία φελες, γιά νά κερδίσουν τόν χρυσό, ρνονται τόν Χριστό; 
Πόσοι καί πόσοι δένουν τήν λη παρξή τους μέ φρικτούς ρκους, πογράφοντας στήν κυριολεξία μέ τό διο τους τό αμα, στόν διο τόν διάβολο, γιά νά πετύχουν ο ταλαίπωροι, μία δθεν κοινωνική καταξίωση; μολογουμένως, ο καταστάσεις ατές, ποτελον τήν χειρότερη περίπτωση το δαιμονισμο. Καί τοτο, διότι συνειδητά πλέον νθρωπος, ρνεται, προδίδει καί ξανασταυρώνει τόν Χριστό, γιά πρόσκαιρες πολαύσεις πού κάνουν τό θύμα τους νά προγεύεται τήν κόλαση...
δελφοί μου. άν δέν εμαστε στήν πρώτη περίπτωση, δήλ. στήν δαιμονοπληξία πού κατασπαράσσει στήν κυριολεξία τόν νθρωπο, άν, Θεός φυλάξοι, δέν νήκουμε στίς κραες καί στίς ποικίλες στοές μέ τά πολύπλοκα παρακλάδια τους, άν ποφεύγουμε τά θανάσημα καί φρικτά μρτήματα, λλοχεύει μως μεγάλος, θανάσιμος θά λέγαμε κίνδυνος, δίχως βεβαίως νά τό συνειδητοποιομε τίς περισσότερες φορές, νά βρισκόμαστε δη στήν πλέον πουλη παγίδα το χθρο. Στήν παγίδα πού νομάζεται χλιαρότητα, μέ ποτέλεσμα σιγά σιγά νά πομακρυνόμαστε πό τά σωστικά μυστήρια τς κκλησίας μας καί γενικς πό τήν ρθόδοξη βιωτή πού κφράζεται μέ τό ρθό δόγμα καί τό κέραιο χριστιανικό θος.
Κι ς μιλήσουμε μέ δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα, πού φωτογραφίζουν τήν ποχή μας καί ποδεικνύουν τό πού μπορε νά καταντήσει νθρωπος ταν σιγά-σιγά, φήνει νά ψυχρανθε γάπη του πρός τόν Θεάνθρωπο ησο. Τί μεγαλύτερη πτώση, πό τό νά ρνεται κανείς τό ελογημένο μυστήριο το Γάμου τς κκλησίας μας, καί νά συζε παράνομα μέ τόν λεγόμενο “πολιτικό γάμο”; τί πνευματική διαστροφή, πό τό νά ρνονται ρισμένοι νέοι γονες, νά βαπτίσουν τά τέκνα τους, διότι δθεν τούς στερον τήν λευθερία; ντως,ο παγίδες ατές τν δαιμόνων τρελαίνουν στήν κυριολεξία τόν νθρωπο καί τόν κάνουν ρμαιο τν παθν καί τν διαφόρων πλανν πού καθημερινς βλέπουμε νά αξάνουν στήν λλοπρόσαλλη κοινωνία μας, ποία δέν εναι τίποτε λλο, παρά κοινωνία ποστασίας, θικο κτραχηλισμο καί τέλος δαιμονισμο.
Καί τώρα, ποιόν νά πονέσει λήθεια, κανείς πιό πολύ, καί γιά ποιόν νά θρηνήσει περισσότερο; Γί ατόν πού νοχλεται πό τά κάθαρτα πνεύματα, λλά γωνίζεται νά τά ποδιώξει μέ τήν δύναμη το Χριστο πό τήν παρξή του, γί ατόν πού συνειδητά νοίγει τήν πόρτα στόν χθρό καί μέ τόν τρόπο ζως το δηγεται στό “πρ τό αώνιον  τ τοιμασμένω τ διαβόλω καί τος γγέλοις ατο»(Μάτθ. ΚΕ΄ 41).
γαπητοί μου. λόγος το Κυρίου μς εναι ξεκάθαρος: «τοτο τό γένος ν οδενί δύναται ξελθεν ε μή ν προσευχή καί νηστεία» (Μάρκ. Θ΄ 29). Δήλ. Ατό τό εδος το δαιμονίου, δέν βγαίνει μέ τίποτε λλο παρά μέ προσευχή πού συνοδεύεται μέ νηστεία.
περίοδος τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς, μς χαλυβδώνει στόν γώνα μας ναντίον το χθρο, μς προφυλάσσει πό τόν μακρά του Θεο κόσμο, καί κυρίως μς νδυναμώνει στόν γώνα ναντίον το κακο αυτο μας.
άν ντως θέλουμε, καί πράγματι θέλουμε νά βγομε νικητές, καθίσταται νάγκη, πιτακτική νάγκη νά συνειδητοποιήσουμε τί στί ρθόδοξη Πνευματικότητα. Ταυτοχρόνως δέ, φο ρνηθομε ποιονδήποτε συμβιβασμό, νά συνεχίσουμε τόν ελογημένο μς γώνα, γνωρίζοντας τι Θεός τελικς ελογε τίς προσπάθειες καί μς χαρίζει τή Νίκη.
Καί ς μή λησμονομε: «Κανένας δέν γωνίστηκε τόσο πολύ, στε νά μή μπορε νά γωνιστε περισσότερο».
μήν.
ρχ. ωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.