«Μία διαφορετική ἄποψη»Ἄρθρο τοῦ Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐσταθίου
Γιά μία ἀκόμη φορᾶ τό ἱστορικό ἔθνος μᾶς ἑτοιμάζεται νά πανηγυρίσει τήν ἐπέτειο τῆς ἐνάρξεως τοῦ πολύχρονου, ἐπίμοχθου καί αἱματοβαμμένου ἀγώνα γιά τήν κατάκτηση καί ἀναγνώριση τῆς ἀνεξαρτησίας του. Ἡ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου 1821 ἀφορά μία ἀξιοζήλευτη σελίδα ἱστορίας πού γράφτηκε ἀπό ἀγράμματους σοφούς καί χαράχτηκε ἀπό τούς ἄγνωστους καί ἀδύναμους μισοξεχασμένους Ἕλληνες στή μνήμη καί τή συνείδηση τῶν γνωστῶν καί ἰσχυρῶν ἀφεντάδων.
Αὐτούς, λοιπόν, τούς χιλιάδες ἀγωνιστές ἐπώνυμους καί ἀνώνυμους, οἱ ὁποῖοι, μέ βαθιά τήν πίστη στόν Θεό καί στά ἰδανικά τοῦ γένους, τόλμησαν καί κέρδισαν τόν στέφανο τῆς ἀθανασίας, σφυρηλατώντας τή λέξη ἐλευθερία στόν ὁρίζοντα τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, θά τιμήσουμε μέ ὑπερηφάνεια σέ λίγες ἡμέρες.
Ἡ τιμή, ὅμως, αὐτή δέν πρέπει νά περιορίζεται σέ...
συμβολικό, τυποποιημένο ἐπίπεδο. Ἐπιβάλλεται νά ἐκφράζεται πρωτίστως μέ διαρκῆ ἀγώνα προσωπικό καί συλλογικό γιά τή διαφύλαξη τῆς πολύτιμης κληρονομιᾶς πού πήραμε σάν κόρη ὀφθαλμοῦ. Στίς μέρες μας, βέβαια, ὁ κόσμος ἔχει ἄρδην ἀλλάξει. Πολλές ἔννοιες καί ἀξίες ἔχουν ἀποχρωματιστεῖ καί ἄλλες ἔχουν παραχαραχθεῖ χάριν ποικίλων σκοπιμοτήτων. Ἡ ἐλευθερία, σέ αὐτό τό κλίμα, περνᾶ πάλι ἀπό τίς συμπληγάδες τῆς σύγχυσης καί τοῦ στόχου. Δέν εἴμαστε ὑπόδουλοι οὔτε τῶν Τούρκων οὔτε κάποιων ἄλλων λαῶν, ὅπως ἤμαστε πρίν μερικούς αἰῶνες. Ἐντούτοις, εἴμαστε δέσμιοί της ἐπιδίωξης τῆς ἄμετρης, τῆς ἐπίπλαστης εὐμάρειας, τῆς ξενόφερτης κουλτούρας, τῆς ἀποχαυνωτικῆς καί παραπλανητικῆς δύναμης τῶν Μ.Μ.Ε., τοῦ ὠχαδερφισμοῦ, τοῦ ἀκραίου ἀτομισμοῦ, τῆς ἀνευθυνότητας, τοῦ νεοελληνικοῦ ραγιαδισμοῦ. Ἐπιπλέον, τόν τελευταῖο καιρό ὡς καινοφανῆ δούρειο ἵππο στήν ἐθνική καί κοινωνική μας συνοχή καταγράφουμε τή διευρυνόμενη ψυχολογία τοῦ ἄστεγου, τοῦ ἄνεργου, τοῦ καταχρεωμένου, τοῦ ἀβάστακτα φορολογημένου, τοῦ οἰκονομικά ἐξοντωμένου, τοῦ δικαίως θυμωμένου Ἕλληνα οἰκογενειάρχη. Γιά τήν ἐλευθερία τοῦ νεοέλληνα, συνεπῶς, τό καμπανάκι τοῦ κινδύνου ξαναχτυπᾶ.Πολλοί ἔχουν εὐθύνη γιά τή σημερινή δυσοίωνη κατάσταση. Στή συνείδηση τοῦ ἁπλοῦ πάσχοντα Ἕλληνα τήν κορυφαία εὐθύνη τήν ἔχουν, δικαιολογημένα ὡς ἕναν βαθμό, οἱ πολιτικοί παράγοντες τῆς χώρας μας, πρός τούς ὁποίους ἐκφράζουν εὐκαίρως – ἀκαίρως τήν ἀγανάκτησή τους. Μάλιστα κάποιοι ἐπιλέγουν ἄκομψους τρόπους καί σέ ἄκαιρες περιστάσεις νά διαμαρτυρηθοῦν, ὅπως εἶναι οἱ φραστικές καί ὄχι μόνο ἐπιθέσεις κατά τῶν «ἐπισήμων» στίς ἐθνικές ἐπετείους. Ἡ ἐθνική ἐπέτειος, ὅμως, λαμβάνει χώρα, ὅπως ἔχω σημειώσει, γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἀνεπανάληπτη καί προνομιακή μας κληρονομιά. Ἑπομένως, κάθε ἀντίδραση θυμοῦ, ἐμπάθειας, ἀγανάκτησης, περιφρόνησης, δέν ἔχει σχέση μέ τά συναισθήματα ἐκεῖνα πού πρέπει νά ἀναβλύζουν τέτοιες στιγμές μέσα ἀπό τήν ψυχή μας καί ἀκόμη δίδει τήν ἀφορμή σέ ὁρισμένους «ἐκσυγχρονιστές» νά ἐπιχειρηματολογοῦν ὑπέρ τῆς κατάργησης τέτοιων ἑορτασμῶν.
Μέσα σ’ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα, ἐν ὄψει τῆς ἐπερχόμενης ἐπετείου, καί γιά νά ἀποφευχθοῦν ἀκρότητες, στίς ὁποῖες ἐνδεχομένως ἐμπλακοῦν καί παιδιά, πού καμία εὐθύνη δέ φέρουν γιά τίς ἀνομίες καί τά σφάλματα τῶν μεγάλων, τολμῶ νά προτείνω τήν ἀπόσυρση τῆς λεγόμενης «ἐξέδρας τῶν ἐπισήμων», πού προκαλεῖ ὡς σύμβολο ἐξουσίας. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν μποροῦν νά παραστοῦν καί νά παρακολουθήσουν τήν παρέλαση στό ἴδιο σημεῖο, ἀλλά κάτω στόν δρόμο, πίσω ἀπό τά σχοινιά καί δίπλα στό πλῆθος τῶν συμπολιτῶν μας, στούς ἀναπήρους πολέμου, στόν παππού, στή γιαγιά, στόν νέο, στή νέα, στούς βιοπαλαιστές γονεῖς πού ἔρχονται νά καμαρώσουν τά παιδιά τους, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀπαντοχή τῆς χειμαζόμενης κοινωνίας μας.
Ἐξάλλου, ἡ τιμή δέν ἀποδίδεται στούς «ἐπισήμους» ἀλλά στούς Κολοκοτρωναίους, στούς Διακους, στούς Κανάρηδες καί σ’ ὅλους ἐκείνους πού δέν εἶπαν «θά κάνουμε ἐπανάσταση», ἀλλά κάνανε ἐπανάσταση, γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ζωή, ταυτότητα, συνέχεια.
O ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου