Ἡ ψυχή σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἕνα, κεραυνῶν δισκοθήκη πίστας κραδασμὸς
μὲ τῆς Πέλλας τὰ ἄλογα λυμένα ὁ βορρᾶς σου χορεύει πάντα ἑλληνικός.
Τῆς Βεργίνας τὸ ἀνάκτορο συνδέει μὲ τὰ κέντρα τοῦ ἤχου καὶ τῶν ταξιμιῶν
καὶ σὰν μαῦρο τριαντάφυλλο χορεύει μ’ ἀετοὺς στὴν ἀκρόπολη τῶν μοναχῶν
κι ἀντηχεῖ στὰ μεγάφωνα τῶν φάρων, μ’ ἕνα ντέφι ροκάδικο παντοτινὸ
κι ἀπ’ τὴ σκούφια τοῦ βγαίνουν σμήνη γλάρων κι ἕνα ἀεροπλανοφόρο δές, βυζαντινό!
Δὲν μὲ παίζουν μὰ ἐσὺ μὲ καταλαβαίνεις. Κοκκινίζεις κι ἀνάβεις καὶ λιώνω ἐγώ....
Ἀπ’ τὸ Ἰάσιο μέχρι τὴν Κερύνεια κι ἀπ’ τὸ μποὺμ τοῦ ’40 στοὺς σύγχρονους ρυθμοὺς
κι ἀπ’ τὰ ὅρη τοῦ Ταύρου ὡς τὰ δελφίνια τῆς Τεργέστης κι ὡς τοῦ Εὐξείνου τους ἀσκοὺς
μ’ ἀκριβὲς μουσικὲς τοῦ Κουκουζέλη καὶ χρυσές του Πανσέληνου ζωγραφικὲς
ὁ βορρᾶς σου μία ἔγχρωμη νεφέλη, πολιτεῖες οὐράνιες μὲς στὶς ἀστραπές.
Τοῦ βορρᾶ εἶσαι κι ἐσὺ ἕνα ἀηδόνι ποὺ σὲ ‘ρίξαν στ’ ἀέρια τῆς Ἀττικῆς
κι ἂν ἡ Ἀθῆνα σὲ γέρασε σὲ λιώνει, τῶν ἐφήβων τὴν κόντρα μέσα σου θὰ βρεῖς.
Τῆς καρδιᾶς σου ἡ βασίλισσα ὑπάρχει καὶ αἰχμάλωτη στέκει στὰ μάτια σου ἐμπρὸς
σὰν τὸν θρόνο τοῦ νέου Πατριάρχη, ὁ Θεὸς νὰ τοῦ δίνει δύναμη καὶ φῶς.
Κι ἂς ναρκῶσαν τὴ βόρεια αἴσθησή σου δένοντας σὲ μὲ θάλασσες τουριστικὲς
βλέπω πάλι φωτιὰ στὴν ἔκστασή σου, τοῦ βορρᾶ σου ἀκτῖνες οἰκουμενικές.
Δὲν μὲ παίζουν μὰ ἐσὺ μὲ καταλαβαίνεις, κοκκινίζεις κι ἀνάβεις καὶ λιώνω ἐγώ.
Ὁ Βορρᾶς εἶναι ἐκεῖ στὴ Λευκωσία, στὸν Χρυσόστομο πλάι στὴν πράσινη γραμμὴ
καὶ δὲν δέχεται ἄλλη ὁμοσπονδία μόνο τῶν Βαλκανίων τὴν Βυζαντινή.
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη ἐκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου