Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων: «Εἶναι κρίσιμο στά σχολεῖα μας νά διδάσκονται καί οἱ ἀρχές ἄλλων θρησκειῶν»

Δελτίο Τύπου Ὑπουργείου Παιδείας (17/2/2012)

Σημεῖα ὁμιλίας τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα Θρησκευμάτων, Γιώργου Καλαντζῆ, στήν ἐκδήλωση γιά τήν κοπή τῆς βασιλόπιτας τῆς Ἀδελφότητας Ἐκπαιδευτικῶν Κληρικῶν Ἑλλάδος «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός»

Γιά τήν καχυποψία μεταξύ Πολιτείας καί Ἐκκλησίας:

Γνωρίζω ὅτι σέ πολλές περιπτώσεις, ὑπῆρξαν οὐκ ὀλίγοι πού ἄλλα ἔλεγαν καί ἄλλα ἐννοοῦσαν μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχει μία μόνιμη καχυποψία μεταξύ Πολιτείας καί Ἐκκλησίας.

Ἡ Ὑπουργός Ἄννα Διαμαντοπούλου, ὅμως, ἀνήκει σέ μία ἄλλη γενιά πολιτικῶν, ἔχει μία ἄλλη νοοτροπία. Ἀνήκει στόν εὐρωπαϊκό ὀρθολογισμό, πού σημαίνει ὅτι οἱ πολιτικές μᾶς ἔχουν ἀρχή, μέση καί τέλος. Ἔχουν συγκεκριμένη, ρητή στόχευση, μέθοδο καί χρονοδιαγράμματα.

Γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν:

Στό συγκεκριμένο πολιτισμικό περιβάλλον καί στή συγκεκριμένη χώρα ἄν κάποιος δέν διδαχθεῖ στό σχολεῖο, ἄν κάποιος δέν μάθει -προσοχή, ὄχι νά πιστέψει, αὐτό εἶναι δικό του θέμα- τίς βασικές ἀρχές τῆς Ὀρθοδοξίας, τότε δέν θά καταλάβει ποτέ...

τόν πολιτισμό, τά ἤθη, τά ἔθιμα, τίς συνήθειες τῆς χώρας στήν ὁποία ζεῖ. Ὁ ἀλληλοσεβασμός ἔρχεται μέσα ἀπό τή γνώση. Μητέρα τῆς μισαλλοδοξίας, τοῦ μίσους καί τῆς δυσανεξίας στήν διαφορετικότητα εἶναι ἡ ἄγνοια. Γιά αὐτό εἶναι κρίσιμο στά σχολεῖα μας νά διδάσκονται καί οἱ ἀρχές ἄλλων θρησκειῶν. Τά Θρησκευτικά εἶναι μία ἄσκηση ἀνοχῆς, μία ἀπόδειξη ἀγάπης, ἀλλά ἄν ἐκεῖνος πού διδάσκει δέν τό ἀντιλαμβάνεται τότε μποροῦν νά μετατραποῦν σέ μάθημα μίσους καί ἀρνητικῶν διακρίσεων.

Γιά τό ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στήν κρίση:

Σέ αὐτή τή δύσκολη συγκυρία ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔχει νά παίξει ἕναν πολύ σοβαρό ρόλο, γιατί μπορεῖ καί πρέπει νά συμβάλει στή διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς στή χώρα μας. Τό ὀρθόδοξο ἦθος, τό ὁποῖο τόσο καλλιλογοῦμε σέ κάθε εὐκαιρία, ἀλλά λίγοι τό ἀκολουθοῦν στή ζωή τους καί ἀκόμα λιγότεροι τό κατανοοῦν, δέν διδάσκει τήν ἀμετροέπεια ἤ τήν τρυφηλότητα, οὔτε νά δανειζόμαστε γιά νά ἀγοράσουμε ὅσα δέν μποροῦμε. Σέ μία χώρα ὅπου ἡ μεγάλη πλειοψηφία εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, αὐτά ξεχάστηκαν. Δέν θά πρέπει ἡ Ἐκκλησία νά σκεφθεῖ γιατί συνέβη αὐτό; Τί δέν ἔκανε ἐκείνη καλά;

Γιά τή συνεργασία Πολιτείας καί Ἐκκλησίας:

Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἐμπλακεῖ πολύ πιό ἐνεργά στίς δομές κοινωνικῆς πρόνοιας. Ἀντιτίθενται πολλά, μικρά ἤ μεγάλα, ἰδιωτικά συμφέροντα, γιατί γιά κάθε γηροκομεῖο, γιά κάθε παιδικό σταθμό, γιά κάθε σοβαρό ἐκκλησιαστικό σχολεῖο, γιά κάθε μονάδα ἀπεξάρτησης, γιά κάθε παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας στούς ἀστέγους ἕνας ἰδιώτης ἤ μία μή κυβερνητική ὀργάνωση θά χάσουν πολλά λεφτά.

Θρησκευτικά