Ἀνακοινωθέν Μ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ γιά τα δημοσιεύματα τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη καί τοῦ κάθ. Ἀριστείδη Πανώτη

Ὁ πολιός Ἀρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ἀεράκης μέ ἄρθρο του στό περιοδικό πού ἐκδίδει (Μάρτιος 2012) καί ὁ ἐμβριθέστατος Καθηγητής κ. Ἀριστείδης Πανώτης μέ τό κείμενό του «Τό πρότυπο τοῦ Ἐπισκόπου κατά τόν μακαριστό φίλο μου Ἐπιφάνιο (Ἑτεοκλῆ) Θεοδωρόπουλο» συνηγοροῦν  μετ’ ἐπιτάσεως στήν προσπάθεια φερομένων ἐκσυγχρονιστῶν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί χρησιμοποιοῦντες πλάγιον λόγον ἀποπειρῶνται νά ἀπομειώσουν τά αὐτονόητα.

Εἰδικώτερα ὁ πρῶτος μέ ἀφορμή ἀσφαλῶς τήν Ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς: «Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση» μέ τό γνωστό του «χαριτωμένο» ὕφος ἀποσιωπώντας ἐπιδεικτικά τά σαφέστατα ἐπιχειρήματα ἐγκρίτων καί εἰδικῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων κληρικῶν καί λαϊκῶν ἐπιχειρεῖ ἐνασχολούμενος μόνον μέ τήν λέξη «αἵρεση» νά ἀσκήση κριτική στήν οὐσία. Ἀσφαλῶς δέν ἀγνοεῖ ὁ δόκιμος διδάσκαλος τοῦ θείου λόγου, ὅτι ἡ δημοσίᾳ ἀμφισβήτιση τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων τῶν ἀπλανῶς θεολογούντων κατά μετοχήν των στήν ἄκτιστη ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ καί ἡ προβολή θέσεων ὅτι δῆθεν...

 ὁ μετ’ ἐπιφοίτησι τοῦ Παναγίου Πνεύματος διϊστορικός λόγος των χρειάζεται μετασχηματισμό, διόρθωσι ἤ ὑπέρβασι διά τῆς συναφειακῆς θεωρήσεως, τή στιγμή πού ἡ συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλά καί αἱ Θεοσημεῖαι τοῦ οὐρανοῦ διά τῆς μυροβλυσίας τῶν ἁγίων λειψάνων των, τούς ἔχει ἀνακηρύξει στύλους καί ἑδραιώματα τῆς ἀνά τούς αἰώνας ἀληθείας, δέν ἀποτελεῖ τήν δεινοτέρα αἵρεσι καί μάλιστα κατεγνωσμένη ὑπό τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Εἰς τήν Θεολογική ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς δέν κατεγνώσθησαν νέοι αἱρετικοί ἀλλά ἐνημερώθη ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὑπό εἰδημόνων νά κωφεύση καί νά μήν ἀποδεχθῆ τήν ἀμφισβήτησι τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας πού ἀναποδράστως ὁδηγεῖ στήν ἀποδόμησι καί σχετικοποίησι τῆς ὑγιαινούσης διδσκαλίας (Α΄ Τιμ. 1:10) καί ἀκολούθως στήν ἄρνησι τῆς ἁγιότητος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀλαθήτου τῶν Οἰκουμενικῶν Αὐτῆς Συνόδων καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος τοῦ θεώσαντος διά τῶν ἀκτίστων Αὐτοῦ ἐνεργειῶν τούς θεοφόρους Πατέρας. Τό μήνυμα τῆς Ἡμερίδος δέν ἦτο ἡ ἔκθεσις προσώπων ὡς αἱρετικῶν ἀλλά ἡ πρόσκλησις πάντων νά θεολογοῦν καί νά πολιτεύωνται «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι». Ἄλλωστε ἡ συνείδησις καί ἡ πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας δέν θεωρεῖ αἱρετικούς τούς ἀστοχούντας στήν διατύπωσι θεολογικῶν θέσεων ἀλλά τούς δαιμονικῶς ἐμμένοντας σέ αὐτές.
Ὅσον ἀφορᾶ στόν σεβάσμιο καί ἐγκρατέστατο καθηγητή Ἀριστείδη Πανώτη, πού «ἀναμιμνήσκεται» τοῦ ἀοιδίμου ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου γιά νά εἰρηνεύση τήν ἀσφαλῶς διαμαρτυρομένη συνείδησί του γιά τήν ἐμμονή του στό ἀποδεδειγμένα ἀποτυχημένο ἐγχείρημα τῶν δῆθεν εἰρηνοποιῶν μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί  μακαρίτη Πάπα Παύλου τοῦ Στ΄ ἐμφανίζων δίχα ἀποδείξεων τόν ἀκραιφνέστατο τῆς Ὀρθοδοξίας Κανονολόγο καί διαπρύσιο κήρυκα τῆς ἀληθείας Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον ὡς θαυμαστή ἑνός μυθιστορηματικοῦ προσώπου τῆς κατεγνωσμένης Παπικῆς αἱρέσεως πού δημιούργησε ἡ ἐξαιρετική γραφίδα τοῦ Β. Οὐγκώ, λές καί δέν γέμει ἡ ἀκαινοτόμητος καί ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησίας μεγαλειωδῶν μορφῶν καί αἰωνίων προτύπων ἁγιότητος, ὑψίστης ἀνθρωπίνης ποιότητος ὡς ὁ ἱερός τῆς Ζακύνθου ἔφορος καί Προστάτης ἅγιος Διονύσιος ὁ Σιγοῦρος ὁ τιμηθείς ὑπό τοῦ αἰωνίου Θεοῦ διά τῆς ὑψίστης δωρεᾶς τῆς ἀφθαρσίας, ὁ καί συγχωρήσας τόν φονέα τοῦ ἀδελφοῦ του, ἄς μᾶς προσκομίσει ἀπό τό ἀνεξάντλητο ἀρχεῖο του, γραπτό κείμενο τοῦ γερ. Ἐπιφανίου ἐγκωμιαστικό γιά τήν Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή ἤ φωτογραφικό ὑλικό συμπροσευχῆς του ἤ συναγελασμοῦ του μέ πραγματικούς καί ὄχι φανταστικούς «συναδέλφους» τοῦ λατίνου Ἐπισκόπου Μυριήλ τῶν Ἀθλίων.

Ἡ συνέχεια τοῦ ἄρθρου ἐδῶ: Ι.Μ.Παντοκράτορος