Ἕνα ἐπικό ἄρθρο: Τό Βρετανικό Δίκαιο καί τό δίκιο τοῦ Βαγορῆ

Τήν Ἑλλάδα ἀγαπῶ ἀλλά καί σένα

Μ΄ ἕναν ἔρωτα μεγάλο, ἀληθινό

Τά γαλάζια σου τά μάτια τά θλιμμένα

Τόν καθάριο της θυμίζουν οὐρανό.

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης, μαθητής ἐτῶν 17, λίγο πρίν ἀπό τήν ἀγχόνη τοῦ «Βρετανικοῦ Δικαίου»

Ἡ κυβέρνηση Παπαδήμου ἐγκλώβισε τήν Ἑλλάδα στίς «πρόνοιες» τοῦ Βρετανικοῦ Δικαίου ὥστε νά λειτουργήσει ὡς ἀποικία «δανειστῶν» καί πολιτικῶν πατρώνων. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι καί ἐπίσημα δέσμια τῶν δανειστῶν της ἀπό χθές, μέ τά ἀτσάλινα δεσμά τοῦ Βρετανικοῦ Δικαίου. Ἑνός «Δικαίου» πού δημιουργήθηκε γιά νά ἐξασφαλίσει τήν κυριαρχία τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας ἐπάνω στίς ἀποικίες της. Τώρα ἡ Βρετανία μπορεῖ νά μήν εἶναι πλέον ἡ κραταιά ἰμπεριαλιστική δύναμη, ἀλλά τό δίκαιο αὐτό ἔμεινε ἐνεργό πρός χρήση τῶν νέων κατακτητῶν τῶν Ἐθνῶν. Ἕνα πολύτιμο ἐργαλεῖο ὑποδούλωσης, ἰσχυρότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἁλυσίδα σκλαβιᾶς ἀγκαλίασε μέ τό παγωμένο τοῦ ἄγγιγμα τήν Ἑλλάδα τοῦ 2012, «ἀναίμακτα» κοινοβουλευτικά. Μήν ἀναρωτιέστε πώς εἶναι δυνατόν στόν 21ο αἰώνα τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων νά ὑπάρχει αὐτό τό δίκαιο ἐν...
ἰσχύι.

Αἰώνια ἡ μάχη τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Ἡ μάχη τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τίς ὀρδές τῶν ἀποικιοκρατῶν – τοκογλύφων ὅμως, δέν εἶναι σημερινή. Κρατᾶ ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, ἀπό τότε πού ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός ὄρθωσε ἀνάστημα ἐνάντια στήν βαρβαρική κτηνωδία τῶν ἀπολίτιστων εἰσβολέων. Ἡ Ἑλλάδα ἀποτέλεσε τόν φάρο τῆς Ἐλευθερίας, τήν ἀσπίδα τοῦ ἀδυνάτου ἀπέναντι στό ἄδικό του ἰσχυροῦ.

Γι’ αὐτό καί ἡ Ἑλλάδα γνώρισε καλά τόν «ἀνθρωπισμό» τοῦ Βρετανικοῦ Δικαίου ἀπό τά πρῶτα της βήματα μετά τήν ἀπελευθέρωση.

Τό Βρετανικό Δίκαιο ἦταν αὐτό πού ὑποδούλωσε τό νέο ἑλληνικό κράτος μέ τά τοκογλυφικά δάνεια μέσα στούς αἰῶνες.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» τῶν ἰμπεριαλιστῶν ἐξέθεσε τήν Ἑλλάδα καί τήν ὁδήγησε στίς λανθασμένες ἀποφάσεις τοῦ ἀμφιλεγόμενου διοικητῆ Σμύρνης Νικολάου Στεργιάδη καί στίς ἐμμονές γιά τή συνέχιση τῆς ἐκστρατείας στήν ἐνδοχώρα τῆς Ἀνατολίας.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» ἀπέρριψε τό αἴτημα τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης, τό χειμώνα τοῦ 1940, γιά τήν ἔναρξη τῆς συμμαχικῆς ἀντεπίθεσης ἀπό τή χώρα μας μέ τήν ὑποστήριξη τῆς ἀκμαίας γεωργίας καί βιομηχανίας τῆς χώρας.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» ἔπεισε τόν βασιλέα Γεώργιο Β’ νά μεταφέρει τήν ἀκέφαλη κυβέρνηση τοῦ 1941 καί τόν χρυσό της Ἑλλάδος στήν ὑπό βρετανική ἐπιρροή Ἀλεξάνδρεια, σκηνοθετώντας τήν παράδοση τῆς Ἑλλάδος στούς Ναζί.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» κατέστειλε τήν ἐθνική ἀνταρσία ὑπερήφανων στελεχῶν του τότε Βασιλικοῦ Ναυτικοῦ στήν Ἀλεξάνδρεια τό 1943, μέ δοτά στρατοδικεῖα καί ἄλλες ἀπρέπειες εἰς βάρος τῆς ἀξιοπρέπειας τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν, ὑπαξιωματικῶν καί ναυτῶν.

Τό Βρετανικό Δίκαιο ἦταν αὐτό πού ἰσοπέδωσε τόν Πειραιά στά περιβόητα «Πατσιφικά», ὅταν γυναικόπαιδα πέθαιναν ἀπό τά Βρετανικά κανόνια γιά νά πάρει ὁ φίλος του Ρότσιλντ, Δαϋίδ Πατσίφικο τά «ὀφειλόμενα».

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» αἱματοκύλισε τήν Ἀθήνα τόν Δεκέμβριο τοῦ 1944 ὅταν ὁ συνταγματάρχης Σκόμπυ ἀντικατέστησε τήν ἑλληνική κυβέρνηση καί λειτούργησε ὡς ἔπαρχος ἀποικίας, ὁδηγώντας τή χώρα στόν παραλογισμό καί τήν ἀδελφοκτονία τοῦ Ἐμφυλίου. Τά φωτογραφικά ντοκουμέντα ὑπάρχουν…

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» δέν ἐπέτρεψε τή διαλεύκανση τῆς ὑποθέσεως δολοφονίας τοῦ δημοσιογράφου Πόλκ στή Θεσσαλονίκη τό 1948.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» ὁδήγησε τήν Ἑλλάδα στίς ἀγκάλες τοῦ θείου Σάμ τό 1951, στήν παράδοση χέρι μέ χέρι ἀπό τόν Σκόμπυ στόν Πιουριφόϋ καί τήν «πονηρή» ἐκτέλεση τοῦ Μπελογιάννη μέ ἔξι συντρόφους τοῦ κατόπιν ἐνεργειῶν τοῦ στρατοδίκη Γεωργίου Παπαδόπουλου…

Τό Βρετανικό Δίκαιο ὅμως ἦταν καί αὐτό πού ὁδηγοῦσε μαθητούδια Ἑλληνόπουλα τῆς Κύπρου στά βασανιστήρια καί τήν ἀγχόνη.

Τό «Βρετανικό Δίκαιο» αἱματοκύλισε τόν ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ γιά Ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τή μητέρα Ἑλλάδα τό 1955 καί ἔπεισε τίς ἡγεσίες τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς Λευκωσίας γιά τά τετελεσμένα τοῦ 1959 στή Ζυρίχη.

Τό δράμα τοῦ κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ

“Τσέρω ποιός εἶναι μά ἐ λαλέω τίποτα”. Αὐτές τίς… λέξεις τίς ξεστόμισε ἕνα πεντάχρονο παιδί στούς πάνοπλους Βρεταννούς ἰμπεριαλιστές πού ἔψαχναν ἕναν συγγενῆ του, τομεάρχη τῆς ΕΟΚΑ. Ἄρχισαν τίς νουθεσίες, ἔπειτα πῆραν τό παιδάκι στά κρατητήρια τῆς Βασίλισσας καί τό ἐπέστρεψαν στή μάνα τοῦ τυφλό ἀπό τά βασανιστήρια. Οἱ κραυγοῦλες τοῦ ἀκούγονταν ὅλη νύχτα σέ μεγάλη ἀπόσταση καί θρυμμάτιζαν τίς καρδιές τῶν ὑπόδουλων – ἐλεύθερων ἀνθρώπων. “Ε λάλησα μανούλα” εἶπε περήφανο στή μάνα του.  Τυφλό, κομματιασμένο, μά περήφανο, ΕΛΕΥΘΕΡΟ!  Ἔτσι καί ὁ Βαγορής, ὁ Εὐαγόρας, ἔγραφε τά τελευταία λόγια στή μάνα τοῦ λίγο πρίν νιώσει τήν γλύκα τοῦ Βρετανικοῦ δικαίου…

«Καί τή μάνα φιλώντας

τήν κοιτάζω νά κλαίει.

Μάνα μήν κλαῖς τῆς λέω,

μάνα μήν κλαῖς καί κλαίω.

Κι ὅλο πάω καί τρέχω»…

…καί πέθανε ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Τό πολιτικό ὄνειδος

Σήμερα λοιπόν, ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται ὑπό τό καθεστώς Βρετανικοῦ Δικαίου, ἐθελόδουλα καί μέ ὑπογραφές.  Ἡ δικαιολογία; «Μά γλιτώνουμε τήν σίγουρη χρεοκοπία, χωρίς ὅμως νά ἐγγυηθοῦμε ἐάν θά τήν γλιτώσουμε ὁριστικά».  Ὅπως ἀκριβῶς τό ρητό πού λέει ὅτι οἱ Ἥρωες πεθαίνουν μία φορά, οἱ προσκυνημένοι πεθαίνουν κάθε μέρα.

Ἐάν θά δικαιωθοῦν ὅσοι ὑπέγραψαν τό Νέο Μνημόνιο, θά φανεῖ στό ἄμεσο μέλλον. Τό παρελθόν ὅμως εἶναι ἀδιάψευστος κριτής καί δάσκαλος.

Αὐτοί πού ἀγωνίστηκαν καί πέτυχαν νά ἐλευθερώσουν πραγματικά τήν Ἑλλάδα, εἶχαν ἕνα καί μόνο ρητό: «Καλύτερα μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή».

Καί δικαιώθηκαν ἀπό τό δίκαιο τό ἀνώτερο. Καί ἀπό τό Βρετανικό καί ἀπό ὅποιο ἀνθρώπινο: τή Θεία Δίκη! Ὅπου ὑπογράφει ὁ Θεός, ὁ νόμος τοῦ ἀνθρώπου δέν μετρᾶ καί… «ὁ Θεός ὑπέγραψε γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος καί δέν τήν παίρνει πίσω τήν ὑπογραφή του», ὅπως εἶπε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

anti-ntp