Πατήρ Ἀνδρέας Κονάνος: «Ἡ πρακτική τῆς Ἀγάπης»

Γιά νά κοιτάξουμε μέ σωστό τρόπο μπροστά πρέπει νά ξέρουμε πώς κοιτάει μπροστά ὁ Θεός γιά νά ποῦμε μετά ὅτι κοιτᾶμε καί ἐμεῖς μπροστά σάν τόν Θεό. Ὅταν ὁ Χριστός μας, εἶδε τήν Ἁγία Φωτεινή τή Σαμαρείτιδα, καθόταν σέ ἕνα πηγάδι καί πῆγε νά πάρει νερό, ἐνῶ ὅλος ὁ κόσμος τήν ἔβλεπε βάση τοῦ παρελθόντος της, ὅτι ἦταν μία ἀποτυχημένη γυναίκα εἶχε πολλούς γάμους, ἤτανε ταλαιπωρημένη, βασανισμένη στή ζωή, ἦταν γυναίκα πού δέν μίλαγαν τότε εὔκολα μαζί τους στήν ἀγορά, ἦταν σέ μία αἵρεση, ἦταν Σαμαρείτιδα. Ὁ Χριστός δέν κοίταζε ὅλα αὐτά, αὐτά ἀνῆκαν στό παρελθόν. Ὁ Χριστός κοίταζε μέ τά μάτια τῆς καρδίας του καί τῆς ἀγάπης του, στό μέλλον αὐτῆς τῆς γυναίκας, καί σήμερα ἔχουμε τήν Ἁγία Φωτεινή τή Σαμαρίτιδα τήν ὁποία ἔβλεπε ὁ Χριστός πρίν γίνει αὐτή Ἁγία. Δηλαδή δέν στέκεται ὁ Χριστός ὅταν βλέπει τόν ἄνθρωπο στήν πτώση του, στήν ἀδυναμία του, στό λάθος του. Σέ ἀγαπάει ὄχι γιά αὐτό πού εἶσαι σήμερα μόνο, ἀλλά κυρίως γιά αὐτό πού μπορεῖς νά γίνεις... Ἀλλάζει ἡ ζωή. Ὅλα αὐτά μας τά χαρίζει ἡ...

ἐλπίδα καί ἡ πίστη στήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Χριστός ἄν μπεῖ μές τήν ζωή τοῦ ἄλλου, καί αὐτό πρέπει πάντα νά τό βλέπουμε μέ μία τέτοια ἐλπίδα, τίποτα δέν ἔχει τελειώσει. Αὔριο μπορεῖ νά φέρει ὁ Θεός κάτι καινούργιο στή ζωή μας, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη.

Ἡ Ἐκκλησία δέν μᾶς βλέπει ὡς ἕνα ἁπλό βιολογικό oν, μέ σάρκα καί ὀστᾶ καί λίγες ἀκόμα ψυχικές λειτουργίες καί τελειώσαμε. Βλέπω γύρω σου ἕνα φῶς, ἄν αὐτό τό φῶς τό δοῦμε καί δίπλα στόν ἄνθρωπο πού εἶναι μπλεγμένος μέ ναρκωτικά πού εἶναι μπλεγμένος μέ περιπέτειες, μέ ἀλκόολ, μέ ταλαιπωρημένες σχέσεις, μέ τυχερά παιχνίδια μέ ὅλα αὐτά. Τότε αὐτό θά βγεῖ ἀπό τήν ψυχή μας καί ὁ ἄλλος θά τό καταλάβει ὅτι δέν τόν πλησιάζουμε σάν νά κρατᾶμε ἀγκάθια στά χέρια μας ἤ στά λόγιά μας νά τό τρυπᾶμε, καί θά ἔρθει καί θά ξεκλειδώσει ἡ ψυχή του, καί θά τοῦ θυμήσουμε μέ τό βλέμμα μᾶς αὐτό πού καί αὐτός κατά βάθος εἶναι. Κατά βάθος ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὅταν γεννιόμαστε, δέν γεννιόμαστε παλιάνθρωποι. Ὅταν λοιπόν δεῖς ἕναν ἄνθρωπο ὅπως θά ἔβλεπες ἕνα παιδί, καί τοῦ ξυπνᾶς αὐτές τίς μνῆμες τίς ἀθωότητας πού ἔχει στήν καρδιά του, τοῦ θυμίζεις ἄς ποῦμε τό Ἅγιο Βάπτισμα πού καί αὐτός ἔχει πάρει στήν ψυχή τοῦ ὅταν βαπτίστηκε. Ποῦ πῆγε αὐτό; Ὑπάρχει! Ἀλλά περιμένει κάποιο βλέμμα ταπεινό, κάποια ἀγάπη, κάποια καλωσύνη, κάποιο χάδι νά ἀνθήσει!

 Είχε πάει μία κυρία νά ἐξομολογηθεῖ σέ ἕναν πνευματικό, καί αὐτή εἶχε πολύ περιποιηθεῖ τόν ἑαυτό της, εἶχε βαφτεῖ, εἶχα πάρα πολύ φροντίσει τόν ἑαυτό της, ἀλλά ἡ ψυχή τῆς διψοῦσε ἀκόμα καί δέν ἐνοίωθε εὐτυχισμένη. Καί τῆς λέει ὁ πνευματικός μέ πολύ ἀγάπη. Δέν τήν μάλωσε γιά αὐτό πού ἔβλεπε, γιατί αὐτός ἔβλεπε πιό βαθιά. Καί τῆς λέει, γιατί βάφεσαι τόσο πολύ; Καί ἀπαντάει αὐτή μέ εἰλικρίνεια, γιατί λέει πάτερ θέλω νά φαίνομαι ὡραία, θέλω νά φαίνομαι ὄμορφη. Εἶναι κακό πάτερ; Καί τῆς λέει ὁ πνευματικός της καθόλου κακό, πολύ καλό. Ἄν ἤξερες ὅμως τῆς λέει, πόσο ὡραία εἶσαι; Ἐγώ σέ βλέπω πανέμορφη. Ἔχεις χαρίσματα, ἔχεις στήν ψυχή σου μία ὡραιότητα πού δέν τήν ἔχεις καταλάβει. Ἄν τήν καταλάβεις, δέν θά χρειαστεῖ νά ἔχεις ἀγωνία γιά νά γίνεις ὄμορφη, γιατί εἶσαι ἤδη ὄμορφη! Δηλαδή αὐτό πού πᾶμε νά πετύχουμε στήν Ἐκκλησία, εἶναι ἤδη μές στήν καρδιά μας, μές στόν πυρήνα τῆς ὑπάρξεώς μας. Ὑπάρχει! Πιό δηλαδή; Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού τήν ἔχουμε ἤδη μέσα μας. Νά τό καταλάβουμε, νά τό φανερώσουμε στή ζωή μας καί νά τό ζήσουμε στή σχέση μας.

Τό κείμενο εἶναι ἀπό τήν ἐκπομπή «μέ τήν Ἐλίτα» πού εἴδαμε ἐδῶ, καί μέ θέμα «Ἡ πρακτική τῆς Ἀγάπης»

Ἀκοῦστε ὁμιλίες τοῦ πατρός ἐδῶ