Τριάντα μίλια μακριά ἀπό τίς Αἰγαιές, πόλη τῆς Κιλικίας, ἡσύχαζαν δύο στυλίτες. Ὁ ἕνας ἀπ’ αὐτούς ἦταν ὀρθόδοξος, ἐνῶ ὁ ἄλλος ἄνηκε στήν αἵρεση τοῦ Σεβήρου. Ἀσκήτευαν σέ ἀπόσταση ἔξι μιλίων ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο.Ὁ αἱρετικός κατηγοροῦσε τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί προσπαθοῦσε μέ διάφορα ἐπιχειρήματα νά παρασύρει στήν αἵρεσή του καί τόν ὀρθόδοξο. Ἐκεῖνος τότε, θέλοντας νά τόν πληροφορήσει γιά τό ποιά εἶναι ἡ ὀρθή πίστη, τοῦ μήνυσε νά τοῦ στείλει μία μερίδα τῆς δικῆς του κοινωνίας.Ὁ αἱρετικός, νομίζοντας πώς θά δεχόταν ὁ ὀρθόδοξος τήν πλάνη του, ἔστειλε μέ χαρά τή μερίδα. Ἔβαλε τότε ὁ ὀρθόδοξος ἕνα καζάνι νά βράζει κι ἔριξε μέσα τή μερίδα τοῦ αἱρετικοῦ. Ἀμέσως αὐτή διαλύθηκε στό καυτό νερό τοῦ καζανιοῦ.
Ὕστερα πῆρε μία μερίδα ἀπό τήν ἁγία Κοινωνία τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τήν ἔριξε κι αὐτή στό ἴδιο καζάνι πού κόχλαζε. Τήν ἴδια στιγμή τό καζάνι κρύωσε, ἐνῶ ἡ ἁγία μερίδα ὄχι μόνο δέν διαλύθηκε, μά οὔτε καν βράχηκε!
«Λειμωνάριον»,
Ἰωάν. τοῦ Μόσχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου