Προσευχὴ μὲ ὑπομονὴ
- Γέροντα, μένει ψυχρὴ ἡ καρδιά μου στὴν προσευχή.Εἶναι γιατί ὁ νοῦς δὲν δίνει τηλεγράφημα στὴν καρδιά. Ὕστερα στὴν προσευχὴ χρειάζεται νὰ ἐργασθεῖ κανείς· δὲν μπορεῖ ἀπὸ τὴν μία στιγμὴ στὴν ἄλλη νὰ φθάσει σὲ κατάσταση, ὥστε νὰ μὴ φεύγει καθόλου ὁ νοῦς του. Θέλει ὑπομονή. Βλέπεις, ἄλλος χτυπάει τὴν πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, καὶ μετὰ ἀνοίγει ἡ πόρτα. Ἐσὺ θὲς νὰ χτυπήσεις μία καὶ νὰ μπεῖς μέσα. Δὲν γίνεται ἔτσι.
Στὴν προσευχὴ χρειάζεται ἐπιμονή. «Καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν» (Λούκ. 24, 25), λέει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς δύο Μαθητὲς ποὺ συνάντησαν τὸν Χριστὸ στὸν δρόμο πρὸς Ἐμμαούς. Ἔμεινε ὁ Χριστὸς μαζί τους, γιατί εἶχαν μία συγγένεια μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ δικαιοῦνταν. Εἶχαν ταπείνωση, ἁπλότητα, καλοσύνη, θάρρος μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, ὅλες τὶς προϋποθέσεις, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς ἔμεινε μαζί τους.
Πρέπει νὰ προσευχόμαστε μὲ πίστη γιὰ κάθε ζήτημα καὶ νὰ κάνουμε ὑπομονή, καὶ ὁ Θεὸς θὰ μιλήσει. Γιατί, ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται μὲ πίστη, ὑποχρεώνει τὸν Θεὸ κατὰ κάποιο τρόπο γιὰ τὴν πίστη τοῦ αὐτὴ νὰ τοῦ ἐκπληρώσει τὸ αἴτημά του. Γι’ αὐτό, ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ μὴ «διακρινώμεθα» καὶ θὰ εἰσακουσθοῦμε. «Νὰ ἔχετε πίστη χωρὶς νὰ διακριθεῖτε» (Μάτθ. 21, 21), εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ Θεὸς ξέρει νὰ μᾶς δώσει αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε, ὥστε νὰ μὴ βλαφτοῦμε πνευματικά.
Μερικὲς φορὲς ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ δὲν κάνουμε ὑπομονὴ καὶ ἀνησυχοῦμε. Ἂν δὲν εἴχαμε δυνατὸ Θεό, τότε νὰ ἀνησυχούσαμε. Ἀλλὰ ἀφοῦ ἔχουμε Θεὸ Παντοδύναμο καὶ ἔχει πάρα πολλὴ ἀγάπη, τόση ποὺ μᾶς τρέφει καὶ μὲ τὸ Αἷμα Του, δὲν δικαιολογούμαστε νὰ...
ἀνησυχοῦμε.Μερικὲς φορὲς δὲν ἀφήνουμε ἕνα δύσκολο θέμα μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἐνεργοῦμε ἀνθρώπινα. Ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ κλονίζεται ἡ πίστη μας καὶ θέλουμε νὰ ἐνεργήσουμε ἀνθρωπίνως στὰ δυσκολοκατόρθωτα, χωρὶς νὰ περιμένουμε τὴν ἀπάντηση στὸ αἴτημά μας ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι σὰν νὰ κάνουμε αἴτηση στὸν βασιλέα Θεὸ καὶ τὴν παίρνουμε πίσω, τὴν ὥρα ποὺ Ἐκεῖνος ἁπλώνει τὸ χέρι Του, γιὰ νὰ ἐνεργήσει.
Τὸν παρακαλοῦμε πάλι, ἀλλὰ καὶ πάλι κλονίζεται ἡ πίστη μας καὶ ἀνησυχοῦμε καὶ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο. Ἔτσι διαιωνίζεται ἡ ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδὴ σὰν ἐκεῖνον ποὺ κάνει μία αἴτηση στὸ Ὑπουργεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγο μετανιώνει καὶ τὴν ἀποσύρει. Ξαναμετανιώνει, τὴν ὑποβάλλει· μετὰ ἀπὸ λίγο πάλι τὴν ἀποσύρει. Ἡ αἴτηση ὅμως πρέπει νὰ μείνει, γιὰ νὰ παίρνει τὴν σειρά της.Προσευχὴ μὲ πόνο
- Γέροντα, πῶς κάνετε εὐχὴ γιὰ ἕνα θέμα;
Ὅλη ἡ βάση ποὺ γίνεται ἡ εὐχὴ εἶναι νὰ πονάει ὁ ἄνθρωπος. Ἂν δὲν πονάει, μπορεῖ νὰ κάθεται ὧρες μὲ τὸ κομποσχοίνι καὶ ἡ προσευχή του νὰ μὴν ἔχει κανένα ἀποτέλεσμα. Ἂν ὑπάρχει πόνος γιὰ τὸ θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο προσεύχεται, ἀκόμη καὶ μὲ ἕναν ἀναστεναγμὸ κάνει καρδιακὴ προσευχή.
Πολλοί, ὅταν τὴν στιγμὴ ποὺ τοὺς ζητοῦν οἱ ἄλλοι νὰ προσευχηθοῦν δὲν ἔχουν χρόνο, προσεύχονται μὲ ἕναν ἀναστεναγμὸ γιὰ τὸ πρόβλημά τους. Δὲν λέω νὰ μὴν κάνει κανεὶς προσευχή, ἀλλά, ἂν τυχὸν δὲν ὑπάρχει χρόνος, ἕνας ἀναστεναγμὸς γιὰ τὸν πόνο τοῦ ἄλλου εἶναι μία καρδιακὴ προσευχή· ἰσοδυναμεῖ δηλαδὴ μὲ ὧρες προσευχῆς.
Διαβάζεις λ.χ. ἕνα γράμμα, βλέπεις ἕνα πρόβλημα, ἀναστενάζεις καὶ μετὰ προσεύχεσαι. Αὐτὸ εἶναι μεγάλο πράγμα! Πρὶν πιάσεις τὸ ἀκουστικό, πρὶν ἀκόμα καλέσεις, σὲ ἀκούει ὁ Θεός! Καὶ τὸ πληροφορεῖται ὁ ἄλλος. Νὰ δεῖτε πὼς οἱ δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχὴ γι’ αὐτοὺς καὶ φωνάζουν ὅπου κι ἂν βρίσκονται!
Ἡ πραγματικὴ προσευχὴ ξεκινάει ἀπὸ ἕναν πόνο· δὲν εἶναι εὐχαρίστηση, «νιρβάνα». Τί πόνος εἶναι; Βασανίζεται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια ὁ ἄνθρωπος. Πονάει, βογκάει, ὑποφέρει, ὅταν κάνει προσευχὴ γιὰ ὁτιδήποτε.
Ξέρετε τί θὰ πεῖ ὑποφέρει; Ναί, ὑποφέρει, γιατί συμμετέχει στὸν γενικὸ πόνο τοῦ κόσμου ἢ στὸν πόνο ἑνὸς συγκεκριμένου ἀνθρώπου. Αὐτὴν τὴν συμμετοχή, αὐτὸν τὸν πόνο, τὸν ἀνταμείβει ὁ Θεὸς μὲ τὴν θεία ἀγαλλίαση. Δὲν ζητάει βέβαια ὁ ἄνθρωπος τὴν θεία ἀγαλλίαση, ἀλλὰ ἡ θεία ἀγαλλίαση ἔρχεται ὡς συνέπεια, ἐπειδὴ συμμετέχει στὸν πόνο τοῦ ἄλλου.
Πηγή: Λόγοι περὶ προσευχῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου