Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης: “Ὁ μικρὸς Δαβὶδ καὶ το Γιακωβάκι”

  Σάββατο πρωί, μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία, καθόμαστε στὸ Ἀρχονταρίκι μὲ τὸν Γέροντα καὶ ἄλλους προσκυνητές. Τὰ ἄλλα μέλη τῆς ὁμάδος μᾶς εἶχαν ξεκινήσει μὲ τὰ πόδια γιὰ τὴν σκήτη τοῦ Ὁσίου Δαβίδ. Διαδρομὴ μίας περίπου ὥρας σὲ δασικὸ χωματόδρομο, μέσα σὲ θαυμάσια δασικὴ ἔκταση καὶ θέα πρὸς τὸν Β. Εὐβοϊκὸ καὶ ἕνα ψηλὸ βουνὸ μὲ πυκνὸ καὶ καταπράσινο πευκοδάσος. Καὶ ἐνδιάμεσα ἕνα μικρό, ἀλλὰ γραφικὸ ρυάκι.

Ἔξω στὴν αὐλὴ τοῦ Μοναστηρίου μερικὰ μικρὰ παιδιά, ἡλικίας 5-8 ἐτῶν, ἔπαιζαν, ἔτρεχαν καὶ μάλωναν: «Ἄντε ρὲ Δαβίδ, ζαβολιάρη. Θὰ τὸ ποῦμε στὴ μάνα σου, δὲν θὰ σὲ ξαναπαίξομε». «Ἐσὺ εἶσαι ζαβολιάρης βρὲ Γιακωβάκι, ποῦ μου πῆρες καὶ τὴν μπάλα μου. Θαρρεῖς πῶς θὰ σοὺ τὴν χαρίσω».

Ἐγὼ ἄκουγα ἀπὸ μέσα. Τότε μου ἐγεννήθη ἡ περιέργεια καὶ ρώτησα τὸν π. Ἰάκωβο: «Γέροντα, ποιὰ εἶναι αὐτὰ τὰ μικρὰ παιδιά, ὁ Δαβὶδ καὶ τὸ Γιακωβάκι καὶ πῶς τὰ ὀνόμασαν ἔτσι;» Κι ἐκεῖνος μου διηγήθηκε τὸ ἑξῆς: Σὲ μία πόλη τῆς Εὐβοίας ζοῦσε ἕνα ἀνδρόγυνο, ποῦ ἦταν καὶ οἱ δύο ἐκπαιδευτικοί. Καλοὶ ἄνθρωποι καὶ εὐσεβεῖς χριστιανοί. Εἶχαν καὶ οἰκονομικὴ εὐχέρεια, ἀλλὰ δέκα χρόνια παντρεμένοι, δὲν ἀπέκτησαν παιδί. Πῆγαν σὲ γιατροὺς-γυναικολόγους τῆς Ἀθήνας, σὲ μαμὲς καὶ πρακτικὲς νοσοκόμες, ἀλλὰ τίποτε. Παιδὶ δὲν ἔκαναν, καὶ τὸ εἶχαν μεγάλο καημό. Τότε κάποιος εὐσεβὴς Χριστιανός, φίλος της Μονῆς, τοὺς εἶπε: Δὲν πάτε καὶ στὸν Ὅσιο Δαβὶδ νὰ σταυρώσει ὁ Γέροντας τὴν κ. Μαρία μὲ τὴν Τιμία Κάρα τοῦ Ὁσίου, ἴσως μείνει ἔγκυος, ὅπως συνέβη σὲ ἄλλες...

παρόμοιες περιπτώσεις. Πράγματι ἦρθε ἡ κ. Μαρία, προσευχήθηκε, παρακάλεσε τὸν Ὅσιο Δαβὶδ μὲ δάκρυα νὰ τῆς δώσει ἕνα παιδάκι καὶ ὑπεσχέθη ὅτι ἐὰν γεννήσει ἀγόρι θὰ τοῦ δώσει τὸ ὄνομα τοῦ (Ὁσίου). Σὲ λίγο καιρὸ ἔμεινε ἔγκυος ἡ κ. Μαρία, γέννησε ἕνα ἀγοράκι καὶ τὸ ἔβγαλαν Δαβίδ. Κι ἔρχονται κάθε τόσο νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Ὅσιο.

Καὶ τὸ Γιακωβάκι πατέρα Ἰάκωβε τί εἶναι;

Παρόμοια περίπτωση εἶναι καὶ τὸ Γιακωβάκι!!

Ἔχοντας ὑπόψη μου τὶς δηλώσεις αὐτὲς τοῦ Γέροντα καὶ τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα τὶς ἐπιβεβαίωναν, συνέστησα σὲ ἕνα συγγενικό μου πρόσωπο, ἐξ ἀγχιστείας, τοῦ ὁποίου ἡ ἀδελφὴ εἶναι ἐκπαιδευτικός. Κι αὐτὴ παντρεμένη μὲ ἐκπαιδευτικὸ ἀπὸ 10ετίας, χωρὶς μέχρι τότε νὰ ἀποκτήσουν παιδί, νὰ κάνει ὅ,τι καὶ ἡ μητέρα τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ μικροῦ Γιάκωβου. Νὰ παρακαλέσουν δηλαδὴ τὸν Ὅσιο Δαβὶδ νὰ τοὺς βοηθήσει, ἀφοῦ προηγουμένως ἐξαντλήσουν ὅλα τὰ μέσα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Μοῦ ἀπάντησε, πῶς δὲν ἄφησαν φημισμένο καθηγητὴ-γυναικολόγο ποὺ νὰ μὴν ζητήσουν τὴν βοήθειά του, ἀλλὰ χωρὶς ἀποτέλεσμα. Γι’ αὐτὸ στὴ συνέχεια ἔκαναν προσκύνημα στὸν ὅσιο Δαβὶδ καὶ ζήτησαν τὴν βοήθειά του καὶ τὴν βοήθεια τοῦ νέου Ἡγουμένου πατρὸς Κυρίλλου. Αὐτὸ πρὸ 10ετίας. Καὶ σήμερα τὸ ἀνδρόγυνο τῶν καθηγητῶν ἔχει τρία παιδιά, τὸν Πάν. 8 ἐτῶν, τὴν Ἔλ. καὶ τὸν Β. 5 ἐτῶν (δίδυμα). Εἶναι δὲ μία πανευτυχὴς χριστιανικὴ οἰκογένεια. Ἔτσι εἶχε δίκιο ὁ Γέροντας Ἰάκωβος, ὅταν ἔλεγε ὅτι ἡ Θεία Χάρις τὰ ἄσθενη θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροί.

πηγή: “Ὁ πατὴρ Ἰάκωβος Τσαλίκης ὅπως τὸν γνώρισα” Δημητρίου Ἄλεξ. Τζούμα 

Βατοπαίδι