Ἀνοίγοντας τὴ συσκευὴ τῆς τηλεόρασής μου διερωτῶμαι πολλὲς φορὲς ἂν ζῶ στὴν Ἑλλάδα ἢ στὴν Τουρκία. Μία μανία τηλεοπτικῆς τουρκολαγνείας ἔχει καταλάβει τοὺς περισσότερους τηλεοπτικοὺς σταθμούς μας.
Στὸ ἕνα κανάλι βλέπεις ἀφιέρωμα στὴ σύγχρονη Τουρκία, στὸ ἄλλο ἀκοῦς τί καλὰ περνοῦν σήμερα οἱ Ἕλληνες στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλοῦ ἀκοῦς πόσο ἀγαθοὶ καὶ ἅγιοι ἤσαν οἱ Ὀθωμανοὶ καὶ πόσο ἄγριοι ἤσαν οἱ Ἕλληνες ἐπαναστάτες τοῦ 1821 ποὺ ἔσφαζαν ἀθώους, ἐνῶ ἄλλα κανάλια προβάλλουν τουρκικὰ σήριαλ.
Πρὸς τί ὅλη αὐτὴ ἡ μανία μὲ τὸν ἐξωραϊσμὸ τῆς εἰκόνας τῆς γείτονος; Προσωπικὰ πιστεύω ὅτι ὁρισμένες ἀπὸ αὐτὲς- ὄχι ὅλες- τὶς προσπάθειες ἐντάσσονται σὲ μία ἀφελῆ στρατηγικὴ ποὺ προωθεῖ τὴν ἐπίλυση τῶν ἑλληνοτουρκικῶν διαφορῶν καὶ τοῦ Κυπριακοῦ μὲ σοβαρὲς ὑποχωρήσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἄρα πρέπει νὰ προηγηθεῖ ἡ βελτίωση τῆς εἰκόνας τοῦ Τούρκου-παλιοῦ καὶ νεώτερου-στὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων.
Ἰδιαιτέρως μὲ ξένισε ἡ σειρὰ ἐκπομπῶν τῆς ΝΕΤ μὲ θέμα τὴ σύγχρονη Κωνσταντινούπολη. Παρουσίασε μία ἑλληνίδα ξεναγό, ἡ ὁποία κατηγοροῦσε ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες ὅτι εἴμαστε προκατειλημμένοι κατὰ τῶν Τούρκων.
Ἐξεθείασε πόσο ἀνεκτικὴ εἶναι ἡ σύγχρονη Τουρκία πρὸς τοὺς Ρωμηοὺς τῆς Πόλης καὶ πρὸς τὰ ἐκπαιδευτικὰ καὶ θρησκευτικά τους δικαιώματα. Πρόβαλε ὡς.....
μέγα ἐπίτευγμα ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν γειτόνων ὅτι ἐπέτρεψαν σὲ ἕναν Ἕλληνα ἀπὸ τὴν Β. Ἑλλάδα νὰ ἀνοίξει ἑστιατόριο σὲ μεγάλο ἐμπορικὸ κέντρο τῆς Κωνσταντινούπολης.
Γενικὰ ἐπεσήμανα μία ἀγχώδη προσπάθεια νὰ φανοῦν ὅλα δημοκρατικά, θαυμαστὰ καὶ εὐρωπαϊκὰ στὴν σημερινὴ Τουρκία. Τὸ μήνυμα τῆς σειρᾶς ἐκπομπῶν ἦταν: Ἡ Τουρκία εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ ἕτοιμη γιὰ νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Εὔρ. Ἕνωση καὶ κακῶς κάποιοι Ἕλληνες -καὶ κυρίως πολλοὶ Εὐρωπαῖοι- τῆς ἀρνοῦνται τὴν πλήρη ἔνταξη.
Κακότεχνη ἀπόπειρα ὡραιοποιήσεως μίας χώρας, ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχει ἀπὸ τὰ στοιχειώδη εὐρωπαϊκὰ δημοκρατικὰ πρότυπα. Καὶ ἀπορῶ γιατί ἡ δημόσια τηλεόραση τῆς χώρας μᾶς ἀναλαμβάνει ἐκστρατεῖες ἐξωραϊσμοῦ τοῦ προφὶλ τῆς Τουρκίας, τὴν ὥρα ποὺ οἱ δύο μεγάλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ἡ Γαλλία καὶ ἡ Γερμανία-ἔχουν ξεκάθαρα ταχθεῖ κατὰ τῆς πλήρους ἐντάξεως καὶ ὑπὲρ μίας εἰδικῆς σχέσεως.
Ἀκόμη περισσότερο ἐξανίσταται ἡ κοινὴ λογικὴ κάθε πληροφορημένου Ἕλληνα, διότι τὰ γεγονότα διαψεύδουν αὐτὸ τὸ ἐξωραϊσμένο προφίλ.
Ἐπὶ παραδείγματι διερωτώμα: Γιατί ἀπαγορεύεται στὴν Κωνσταντινούπολη ἡ λειτουργία ἑλληνικοῦ βιβλιοπωλείου; Ποιὰ σχέση ἔχει ἡ «εὐρωπαϊκὴ» εἰκόνα τῆς Τουρκίας μὲ τὴν καταστροφὴ 70 ἑλληνικῶν μνημάτων στὴν Ἴμβρο; Γιατί καμία τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ ἀπὸ αὐτὲς ποῦ προανέφερα δὲν παρουσιάζει τὴν πλήρη παραβίαση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης στὴν Ἴμβρο στὴν Τένεδο; Πόσο δημοκρατικὴ εἶναι μία χώρα ποῦ συνδέει τὴ λειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης μὲ ὑπερβολικὲς ἀπαιτήσεις στὴ Θράκη;
Προσφάτως (30.1.2011) ὁ Σύνδεσμος Κωνσταντινουπολιτῶν βράβευσε στὴν Καλλιθέα ἕναν ἡλικιωμένο Ἕλληνα διανοούμενο ἀπὸ τὴν ὀλιγάριθμη παροικία τῆς Βασιλεύουσας. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἄρη Ἀμπατζή, ὁ ὁποῖος ἐρωτηθεῖς ἀπὸ τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ποιὸ εἶναι τὸ κυρίαρχο συναίσθημα στὴν ἑλληνικὴ κοινότητα , ἀπαντᾶ: «Ἀπελπισία. Δὲν ὑπάρχει ὑποστήριξη. Ποιὸς θὰ ἀσχοληθεῖ μαζί μας;». Καὶ ὅταν ἐρωτᾶται ἂν θὰ ἐγκαταλείψει τὴν Πόλη ἀπαντᾶ : «Ὄχι, καὶ οὔτε πρόκειται νὰ ἔρθουμε μόνιμα στὴν Ἑλλάδα. Ἀγαποῦμε τὴν Πόλη καὶ στὶς καλὲς καὶ στὶς κακὲς στιγμές. Δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε ὅταν περνάει ἄσχημα».
Νά, λοιπόν, ἡ πραγματικότητα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Πόλης. Τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν προσπάθεια ὡραιοποιήσεως ποὺ καταβάλλουν ὁρισμένα ἑλληνικὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα.
Τὸ 2001 ὑπεγράφη μία συμφωνία μεταξύ του τότε Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν καὶ νῦν Πρωθυπουργοῦ Γ. Παπανδρέου καὶ τοῦ Τούρκου ὁμολόγου του Ἰσμαὴλ Τζέμ, ἡ ὁποία προέβλεπε τὴν παρέμβαση ἐπὶ τῶν σχολικῶν βιβλίων Ἱστορίας καὶ Γεωγραφίας στὶς δύο χῶρες γιὰ νὰ βελτιωθοῦν οἱ ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις.
Ἡ Ἑλλὰς προχώρησε τάχιστα καὶ εἴδαμε τὸν «συνωστισμὸ» ἀνακριβειῶν στὸ βιβλίο τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ, ἐνῶ ἡ Τουρκία διατηρεῖ τὸν ἐθνικισμὸ καὶ τὸν ἀνθελληνισμὸ στὰ βιβλία της. Μέσω τῆς ἀλλοιώσεως τῶν σχολικῶν ἐγχειριδίων ἐπιχειρεῖται ἡ δημιουργία μᾶς νέας γενιᾶς ἑλληνοπαίδων χωρὶς ἐθνικὴ συνείδηση.
Τώρα μέσω τῆς τηλεοπτικῆς τουρκολαγνείας φοβοῦμαι ὅτι ἡ προσπάθεια ἐπηρεασμοῦ στρέφεται καὶ πρὸς τοὺς ἐνηλίκους. Νὰ θαυμάσουμε τὴν Τουρκία πόσο μοντέρνα καὶ ἀγαθῶν προθέσεων εἶναι ὥστε νὰ προετοιμασθεῖ ὁ λαός μας γιὰ ὑποχωρήσεις στὸ Αἰγαῖο, στὴν Κύπρο, στὴ Θράκη καὶ ἀλλοῦ.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων δὲν τρώει κουτόχορτο καὶ πιστεύω ὅτι τελικὰ ἡ ἀπόπειρα ἐθνικῆς ἀποχαυνώσεως μέσω τῆς τουρκολαγνείας θὰ ἀποτύχει.
Εἶναι, ὅμως θλιβερὸ νὰ βλέπουμε ἕναν «παντογνώστη» συγγραφέα ἄνευ στοιχειώδους πτυχίου Ἀνωτάτης Σχολῆς καὶ ἕναν ἱστορικὸ τῶν πραξικοπημάτων τοῦ 20ού αἰῶνος νὰ παρουσιάζονται ὡς εἰδήμονες γιὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Τουρκοκρατίας καὶ τοῦ 1821.
Ἀπορῶ πῶς δὲν ἔχουν ἐξεγερθεῖ ἀκόμη ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, καὶ τὰ ἱδρύματα ἱστορικῆς ἔρευνας. Καὶ εἶναι ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο νὰ ἀρνοῦνται τὸν ὅρκο τῶν ἀγωνιστῶν στὴν Ἁγία Λαύρα ( περὶ τὰ μέσα Μαρτίου λόγω τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου στὶς 17 τοῦ μηνὸς) ὅταν ἔχει καταγραφεῖ καὶ ἀπὸ τὸν Κανέλλο Δεληγιάννη καὶ ἀπὸ τὸν Ἀσημάκη Φωτήλα καὶ ἀπὸ τὴν γαλλικὴ ἐφημερίδα Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ καὶ ἀπὸ τοὺς ΤΑΪΜΣ τοῦ Λονδίνου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Καὶ εἶναι ἀκόμη πιὸ βαρὺ τὸ ἀτόπημα ὅταν ἀρνοῦνται τὴν σκόπιμη σύνδεση Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ Ἐπαναστάσεως.
Τὴν 25η Μαρτίου εἶχαν ὁρίσει οἱ ἀγωνιστὲς γιὰ λόγους προβολῆς τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, ὅπως ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι στὰ κείμενά τους. Ἱστορία εἶναι οἱ πηγές, ὄχι τὰ τεχνάσματα τῶν ἐθνοαποδομητῶν.
Ἐφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,15.2.2010.
hellas-orthodoxy.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου