Είναι στ’ ἀλήθεια παράξενη καὶ μυστήρια ἡ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου. Μεγάλοι διανοούμενοι ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη ἕως τὸν Σοπενχάουερ ἔχουν μιλήσει γι’ αὐτὴν τὴν ἀντίφαση ἀνάμεσα στὴ λογικὴ καὶ στὴν πορεία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Ἀριστοτέλης - ὁ πατέρας τῆς λογικῆς - ἔλεγε ὅτι ὁ ἄνθρωπος συμβατικὰ θεωρεῖται λογικὸ ζῶο. Ὁ Σοπενχάουερ ἔλεγε πὼς ὑπάρχει κάτι βαθύτερο μέσα σὲ κάθε ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ λογική, ἡ Βούληση. Ὁ Μακαρένκο ὁ μεγάλος καὶ παραγκωνισμένος αὐτὸς παιδαγωγὸς τῆς Ρωσίας, ἐπαναστάτης, ὁμολόγησε πὼς κάτι μυστήριο ὑπάρχει στὴ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου (ποὺ προφανῶς ὁ διαλεκτικὸς ὑλισμὸς ἀδυνατοῦσε νὰ ἐξηγήσει).
Ἂς σταματήσουμε ἐδῶ καὶ ἂς δοῦμε ἕνα ἀντιφατικὸ ταξίδι... Τὸ ταξίδι τοῦ Χαρίλαου Φλωράκη στὸ Ἅγιο Ὅρος καθὼς καὶ τὰ τῆς κηδείας του.
Γύρω στὸ 1995 μία τριμελὴς ὁμάδα ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ Χαρίλαο Φλωράκη, τὸ συμμαθητὴ καὶ φίλο του ἠθοποιὸ Τίτο Βανδὴ καθὼς καὶ ἕνα νέο δημοσιογράφο, ἐπισκέπτονται τὸ Ἅγιο Ὅρος. Ὁ Χαρίλαος συνοδεύεται καὶ ἀπὸ δύο ἄτομα τῆς προσωπικῆς φρουρᾶς. Ζητᾶ ἐπιτακτικὰ ἀπὸ τοὺς συνοδοὺς ἀστυνομικοὺς ν’ ἀφήσουν τὰ ὄπλα τοὺς στὴν Οὐρανούπολη, πράγμα ποὺ ἔγινε.
Ὅμως μὲ τὸ μπάσιμο στὸ Ὅρος ἄρχισαν νὰ γίνονται μερικὰ εὐτράπελα ἀπὸ θερμόαιμους - ποὺ πάντα ὑπάρχουν - πράγμα ποὺ ἀναγκάζει τοὺς ἀστυνομικοὺς νὰ δανεισθοῦν δύο ὄπλα ἀπὸ τὴν Δάφνη. Αὐτὸ εἶναι τὸ καλαμπούρι μας καθὼς καὶ τὸ ὅτι συνάντησε συναγωνιστὲς νὰ εἶναι τώρα μοναχοὶ ποὺ μαζί του θυμήθηκαν τὰ παλιά!!!
Στὶς Καρυὲς τὸν ξενάγησε ὁ λόγιος μοναχὸς π. Μωυσῆς πού μου τόνισε μὲ πόσο σεβασμὸ ἄκουγε τὴν ἐνημέρωση ποὺ τοῦ ἔγινε. Μία μέρα φιλοξενήθηκε στὸ κελλὶ τοῦ π. Ἰερόθεου τοῦ βιβλιοπώλη τῶν Καρυῶν. Ἦταν ἡμέρα νηστείας καὶ ἔφαγε τὰ νηστίσιμα ποὺ τοῦ παρέθεσαν. Τὰ βρῆκε πολὺ νόστιμα καὶ στὴν κουβέντα μὲ τὰ καλογέρια τῆς συνοδείας μίλησε μὲ σεβασμὸ γιὰ τὸ ἄβατο καὶ τοὺς νόμους τοῦ Ἁγίου Ὅρους ποὺ ὄφειλε νὰ..
σεβαστεῖ ἡ Εὐρώπη. «Δὲν ἔκανε ὅμως τὸ Σταυρό του».
σεβαστεῖ ἡ Εὐρώπη. «Δὲν ἔκανε ὅμως τὸ Σταυρό του».
Ἰδοὺ καὶ τὸ μυστήριο. Μ’ ἕνα τζὶπ μόνος μὲ τὸν ὁδηγό του, ἐξαφανίζεται πρὸς ἄγνωστη κατεύθυνση. Κρύος ἱδρώτας ἀρχίζει νὰ λούζει τοὺς ἀστυνομικούς. Τί ἔγινε ὁ Χαρίλαος...;
Ἐπιστρέφει μετὰ ἀπὸ ἀρκετὲς ὧρες ἔχοντας ἀφήσει ἄναυδη τὴ συνοδεία τοῦ χωρὶς νὰ τοὺς πεῖ ποὺ πῆγε. Εἶναι πολὺ πιθανό, μοῦ πᾶν οἱ πατέρες στὴν Ἰβήρων, νὰ ἐπισκέφθηκε τὸ Ρουμάνο Μοναχὸ ποὺ πρόσφατα ἀπεβίωσε.
Ἔχουμε καὶ μία ἐπίσκεψη στὴ Σιμωνόπετρα ποὺ μὲ σεβασμὸ γράφει στὸ βιβλίο τοῦ προσκυνητῆ. Κάπως ἔτσι λοιπὸν ἔγινε τὸ ταξίδι αὐτό. Φτάνοντας στὴν Οὐρανούπολη κάνει τὶς ἀκόλουθες δηλώσεις:
Βρὲ παιδιά, περίμενα νὰ βρῶ μέσα στὸ Ὅρος γέρους μοναχοὺς καὶ ἀπεναντίας εἶδα νέα παιδιά, σπουδαγμένα...
Τί ἦταν λοιπὸν ἡ ἐπίσκεψη αὐτή; Μόνο τουριστική; Ὄχι ὅπως θὰ δείξουμε στὸ ἑπόμενο.
Ἀρχικὰ πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι ὁ Χαρίλαος, ὅπως καὶ κάθε Ἕλληνας, ἔχει τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὰ γεννοφάσκια του, ἀπὸ τὴ μάνα του. Πῶς ἀλλιῶς θὰ ἐξηγήσουμε ὅτι ζήτησε νὰ ταφεῖ στὸν «Ἀϊ Λια» δύο μέτρα ἀπὸ τὸ Ἄγ. Βῆμα; Ἀλλὰ πάνω στὸ θέμα τῆς κηδείας του θὰ ἐπανέλθουμε ἀργότερα. Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἀποχώρηση τοῦ Χαρίλαου ἀπὸ τὸ Ὅρος ὅπου δήλωνε συγκλονισμένος.
Πολλοὶ γνωστοί του τὸν ρωτοῦν, ἀνάμεσά τους καὶ ἡ Μαρία Δαμανάκη: καὶ ἐσὺ Χαρίλαε στὸ Ὅρος; Ἀπαντοῦσε εὐθέως: «Μακάρι νὰ χᾶ πάει νωρίτερα καὶ γῶ θὰ μοῦν καλύτερα καὶ ὁ τόπος»!!! «Ὁ νοῶν νοείτω». Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Εἶμαι σὲ θέση νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι μετὰ ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἐπίσκεψη, στὸ γραφεῖο του στὸν Περισσὸ ἐξομολογήθηκε σὲ Ἱερομόναχο τοῦ Ἄγ. Ὅρους (ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε τὸ προσωπικό του γραφείου του).
Νὰ ποῦμε καὶ αὐτό. Στὴ σύζυγό του ποὺ ἔφυγε (πρὶν ἀπ' αὐτὸν) ἔκανε θρησκευτικὸ μνημόσυνο, ὅπως μὲ διαβεβαίωσαν.
Καὶ τώρα φίλοι ἂς κάνουμε μία θεωρητικὴ ἀνακεφαλαίωση τῆς σχέσης ἐκκλησίας - ἀριστερᾶς στὴν Ἑλλάδα. Τὸ ΚΚΕ, τὸ πλέον ἡρωικὸ ἀλλὰ καὶ πλέον ἠλίθιο κατὰ τὸ σύντροφο ΜΑΟ κομμουνιστικὸ κόμμα τῆς Εὐρώπης, ἀντέγραψε στὸ θέμα τῆς σχέσης Θεοῦ-κομμουνιστῆ ὅλα τὰ τσιτάτα τῶν Μὰρξ καὶ Λένιν. Ἡ ἀθεΐα καὶ ὁ διαλεκτικὸς ὑλισμὸς ἔγινε ὁ νέος Θεός. Βέβαια δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ποὺ ἡ ἀθεΐα ἔγινε λάβαρο γιὰ τοὺς Μάρξ, Ἔγκελς καὶ Λένιν.
Ἡ «ἐκκλησία» (σ.μπλ.: τὰ εἰσαγωγικὰ δικά μας, διότι οἱ αἱρέσεις δὲν εἶναι οὔτε Ἐκκλησία οὔτε μέρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ μόνον!) στὴν Εὐρώπη, μὲ κύριο τὸν Παπισμό, ἦταν καὶ εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ πολλὰ ἐγκλήματα στὴν Ἱστορία, μὲ τελευταία πιὸ τρανὰ παραδείγματα τὴν ἄνοδο τοῦ Χίτλερ καὶ τὸ διαμελισμὸ τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ὅμως τὸ νὰ γενικεύουμε τὰ πάντα - καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία - εἶναι καὶ λάθος καὶ στὸ κάτω κάτω ἀντιδιαλεκτικό. Ναί, ἡ Ὀρθοδοξία, ἂν καὶ στὸ ὄνομα τῆς ἔγιναν ἐγκλήματα καὶ λάθη (σ. μπλ.: ἴσως νὰ ἀναφέρεται ὁ συγγραφεὺς στὸν «ὑπερβάλλοντα ζῆλο» κάποιων Ρωμηῶν Αὐτοκρατόρων τὶς πράξεις τῶν ὁποίων οὔτε ἐνέπνευσε, οὔτε «εὐλόγησε» οὔτε καὶ «νομιμοποίησε» ποτὲ ἡ Ὀρθοδοξία, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν αἱρετικὴ Δύση: π.χ. «σταυροφορίες»…), τὰ ἀποκήρυξε ὡς ξένο σῶμα ὅσο τὸ δυνατὸν συντομότερα, καὶ δὲν ἄφησε νὰ δηλητηριάσουν τὸ σῶμα της.
Ὅλοι μας γνωρίζουμε στελέχη τοῦ ΚΚΕ μὲ ἀγῶνες καὶ ἐξορίες, μὲ ἔντονα ὅμως θρησκευτικὴ ἀγωγή. Θυμᾶμαι ἕνα γνωστό μου ἥρωα κομμουνιστὴ ποὺ χαρακτήρισε ἀνάγωγο κάποιον ποὺ μιλοῦσε ἀνόητα στὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας (σ. μπλ.: καὶ ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι τόσο ὁ Ἄρης Βελουχιώτης ὅσο καὶ ὁ Λεονὶντ Μπρέζνιεφ βρέθηκαν νὰ φοροῦν ἐπιστήθιο Σταυρό, ὅταν ἀπεβίωσαν…).
Εἶναι πρὸς τιμὴν τῆς ἡγεσίας τοῦ ΚΚΕ ὅτι στὸ νέο καταστατικό του κόμματος, ὅπως τροποποιήθηκε τὸ 1996, ἔχει ἀπαλειφθεῖ ὁ ὅρος «ἀθεΐα».
Ὅμως τὸ ΚΚΕ μὲ πολλὲς κόκκινες σημαῖες, ἐλάχιστες Ἑλληνικές, θάβει κομμουνιστικὰ τὸν Χριστιανὸ Ὀρθόδοξο ἀρχηγὸ τοῦ παρὰ τὴ θέληση τοῦ ἰδίου καὶ τῶν οἰκείων. Ἔχουμε λοιπὸν τὸ ἐπαναλαμβανόμενο μοτίβο τοῦ Ἕλληνα κομμουνιστῆ ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα ἑνὸς θρησκευόμενου ποὺ δὲν μπορεῖ ἄμεσα νὰ τὸ ὁμολογήσει. Γνωρίζετε φίλοι ὅτι ὁ Μπελογιάννης ἀπαίτησε στὸ χωριό του νὰ χτιστεῖ ἐκκλησία γιὰ νὰ ἑνώνει ὅλους τους ἐξόριστους Ἕλληνες;
Υ. Γ. Εὐχαριστῶ τοῦ πατέρες τοῦ Ὅρους πού μου ἔδωσαν τὶς πληροφορίες πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχτηκε τὸ προηγούμενο κείμενο, ἰδιαίτερα τὸν π. Μάξιμο, τὸν π. Πρόδρομο ἀπὸ τὴν Ι. Μ. Ἰβήρων, τὸν π. Κύριλλο καὶ π. Μωυσῆ ἀπὸ τὶς Καρυές, καὶ σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἀναμένονται νεότερες δημοσιεύσεις ἀπὸ πατέρες τοῦ Ὅρους πάνω στὸ θέμα αὐτό.
Πηγή: περιοδικὸ Ρεσάλτο, τ. 13 (Ἰανουάριος 2007), σ. 16-17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου