Ἅγιον Ὅρος Tό Περιβόλι τῆς Πανάγιας

 Ἅγιον Ὅρος ξακουστό, πνευματικὸ μνημεῖο,

Ἕνωνεις γῆ μὲ οὐρανό, τ’ ἀνθρώπινο μὲ Θεῖο.

Εἶσαι ἐν Ὅρος ἱερό, τόπος τοῦ μυστηρίου,

ποῦ οἳ μονάχοι ἀδιάκοπα, προσεύχονται διὰ βίου.

Εἶσαι τὸ Ὅρος τῆς Σιωπῆς καὶ τῆς Ταπεινοσύνης,

ἢ κιβωτὸς τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Μεγαλοσύνης.

Εἶσαι βάση ἐκτόξευσης, πνευματικὸ πεδίο,

ποῦ ἐκτοξεύεις τὸ μυαλὸ σὲ Ὕψιστο Σημεῖο.

Εἶσαι ἀεροδρόμιο, τὸ νοῦ ἀπογειώνεις,

πετᾶς στὰ ὑπερκόσμια, τὴν ἁμαρτία λιώνεις.

Μετάνοια πάντα ζητεῖς, τὸ νοῦ νὰ καθαρίσεις,

γιὰ νὰ φωτίσεις τὴν ψυχή, νὰ τὴ θεοποιήσεις.

Τὴν καθαρίζεις τὴν καρδιά, τὸ νοῦ τόνε φωτίζεις,

τὴν ἐξαγνίζεις τὴν ψυχή, τὴ θέωση ἀγγίζεις.

Μόνο μὲ Θεῖο ἔρωτα οἳ μοναχοί μας ζοῦνε,

γι’ αὐτὸ Θεία μυστήρια βιώνουν καὶ θωροῦνε.

Τὰ γήινα οἳ μοναχοὶ πάντα περιφρονοῦνε,

καὶ μόνο τὰ Οὐράνια μὲ πεῖσμα ἐκζητοῦνε.

Ἐνῶ ἔμεις κοιμόμαστε, οἳ μοναχοὶ... ἀγρυπνοῦνε,

τὴν Παναγιὰ καὶ τὸν Χριστὸ ἀδιάλειπτα ὑμνοῦνε.

Ὅλη τὴ νΰχτα ψέλνουνε, ὕμνους μὲ μελωδία,

κι ὁλόγυρα ἁπλώνεται ἢ θεία εὐωδία.

Νυχθημερὸν οἳ μοναχοὶ ἀδιάκοπα ὑμνοῦνε,

τὴν Παναγιὰ καὶ τὸν Θεὸ πάντα δοξολογοῦνε.

Μὲ προσευχὲς ὁλονυχτὶς στὴν Παναγιὰ μιλοῦνε,

σ’ ὅλα τους τὰ προβλήματα λΰση σ’ Αὐτὴν θὰ βροΰνε.

Τὸ κάθε ἀσκητήριο εἶναι βαθὺ πηγάδι,

στὸν μοναχὸ δίνει Ζωή, τὸν βγάζει ἀπὸ τὸν Ἅδη.

Ἀσκητικὲς ἰσχνὲς μορφές, τὸ Ὅρος μᾶς στολίζουν

καὶ τὴν εὐχὴ τοϋ Ἴησοϋ, ἀδιάλειπτα ψελλίζουν.

Μὲ προσευχὴ ἀδιάλειπτη καὶ αὐστηρὴ νηστεία,

κατόρθωσε ὃ μοναχὸς νὰ φτάσει εἰς τὰ Θεία.

Ἢ διορατικότητα, εἶναι τὸ Θεῖο δῶρο,

στὸν ταπεινὸ τὸν μοναχό, δίδεται χωρὶς ὄρο.

Στ’ Ἄκτιστο μέσα Θεῖο Φῶς, οἳ μοναχοί μας ζοῦνε,

νιώθουν μία ἄρρητη χαρά, κι αὐτὸ ‘ναὶ ποῦ ποθοϋνε.

Οἳ φωτισμένοι μοναχοί, τὰ Οὐράνια θωροῦνε

καὶ μὲ τὶς ἐμπειρίες τους, ὅλους μας κατηχοϋνε.

Τ’ Ἄκτιστο Μέγα Θεῖο Φῶς, ὁ μοναχὸς βιώνει

καὶ τοὺς κακούς μας λογισμούς, ἀμέσως διορθώνει.

Οἱ μοναχοὶ προσεύχονται γιὰ ὅλους τους ἀνθρώπους

καὶ θαύματα βιώνουμε μ’ ἑκατοντάδες τρόπους.

Ἢ προσφορὰ τῶν μοναχῶν εἶναι πολὺ μεγάλη,

μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τοῦ Θεοῦ τὴν Ἅγια ἀγκάλη.

Τὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, οἳ μονάχοι βιώνουν

στὸν οὐρανὸ ὅλους ἐμᾶς, συνέχεια ὑψώνουν.

Παΐσιοι, Πορφύριοι, τὸ “Ὅρος μᾶς στολίζουν,

νὰ ἔχουμε γιὰ πρότυπο, τὸ νοῦ μας νὰ φωτίζουν.

Ἢ μυστηριακὴ ζωή, εἶναι ἢ Εὐλογία,

ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε, τὴ Χάρη τὴν Ἅγια.

Δεκάδες Ἅγια λείψανα στὸ Ὅρος προσκυνοῦμε,

τὴ Θεία εὐωδιὰ τοὺς ποτὲ μᾶς δὲν ξεχνοῦμε.

Τὰ θαυμαστά της προσευχῆς, κι ἢ Χάρη τοΰ Θεοῦ μας,

μᾶς φανερώνουν τ’ ἄρρητα, κι ἀόρατα στὸ νοῦ μας.

Ἢ νοερὰ ἢ προσευχὴ πάντοτε θριαμβεύει,

τὰ Οὐράνια, τὰ ‘Ὕψιστα, μᾶς δείχνει, μᾶς μαγεύει.

Λέγοντας πάντα τὴν “Εὐχή”, ὃ νοῦς μᾶς γαληνεύει

κι ὅλα τ’ ἄγρια πάθη μας, ἀμέσως τιθασεύει.

Γνωρίζοντας τὸν Ἰησοῦ, τὴ Μάνα Παναγία,

γεύεται ὃ πιστὸς καρποὺς καὶ μία ζωὴ Ἅγια.

Ἢ Παναγία εὐλογεῖ τὸν κάθε ὁδοιπόρο,

ποῦ περπατει τὸ Ὅρος Της, μὲ πίστη χωρὶς δόλο.

Τὸν ταπεινὸ προσκυνητὴ ἢ Παναγιὰ φροντίζει,

σ’ ὁλόκληρή του τὴ ζωὴ θὰ τὸν ὑποστηρίζει,

Ἢ πίστη καὶ ἢ προσευχὴ τὸν ἄνθρωπο στηρίζει

καὶ ἢ Μεγάλη Παναγιὰ τὴ Χάρη Τῆς δωρίζει.

Ψελλίζοντας τὸ “Κύριε καὶ Ἰησοῦ Χριστὲ μοὺ”

γλυκαίνουνε οἳ πόνοι μου καὶ δὲν πονῶ ποτέ μου.

Δὲν τὴν ἀντέχω τὴ χαρά, ποῦ ὃ Χριστός μου δίνει,

γιατί παίρνει τοὺς πόνους μου καὶ Ὅλη μου τὴν ὀδύνη.

Τὸ ‘Ἅγιον Ὅρος τὸ ψηλό, πάντοτε θριαμβεύει,

δίνει πνευματικὴ τροφή, σ’ αὐτὸν ποῦ τὴ γυρεύει,

Τὸ μυροβόλο Ὅρος μας, εἶναι νοσοκομεῖο,

ποῦ θρ&πεύει τὶς ἀμυχὲς καὶ ὁδηγεῖ στὸ Θεῖο.

Δέσποινα, τὸ περβόλι σου, γλυκοὺς καρποὺς μᾶς δίνει,

παίρνουμε δύναμη πολλή, προβλήματα μᾶς λύνει.

Ὢ Παναγία Δέσποινα καὶ τοῦ Χριστοῦ μητέρα,

Σὺ μᾶς σκεπάζεις πάντοτε τὴ νύχτα καὶ τὴ μέρα.

Ἐλπίδα καὶ παρηγοριὰ ἡ Παναγιὰ δωρίζει,

καὶ ὅποιος τὴν παρακαλεῖ τὴ Χάρη Τῆς χαρίζει.

Ἡράκλειο, 20.7.2008

Νικόλαος Τσαπάκης

Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου