Συνέντευξη τοῦ Σάββα Καλεντερίδη στὸ περιοδικὸ HELLENIC NEXUS, NOE 2010
---
Hellenic NEXUS: Ἂς ἀρχίσουμε μὲ μία ὑπόθεση ποὺ στάθηκε ἡ ἀφορμὴ νὰ γίνει τὸ ὄνομά σας γνωστὸ στὸ εὐρὺ κοινό: τὴν παράδοση Ὀτσαλᾶν. Τὰ γεγονότα τοῦ 1999, λίγο-πολύ, εἶναι γνωστά. Ποιὰ ἦταν, κατὰ τὴ γνώμη σας, τὰ σοβαρότερα λάθη τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης στὸν χειρισμὸ αὐτῆς τῆς ὑπόθεσης;
Σάββας Καλεντερίδης: Θὰ προτιμοῦσα νὰ ἐπεκτείνουμε τὸ ζήτημα τῶν εὐθυνῶν καὶ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε μόνο στὴν κυβέρνηση. Ἂς ποῦμε γενικὰ στὴν Ἑλλάδα...
Τὸ πρῶτο λάθος ἀφοροῦσε στὴν ἀνάλυση τῶν γεγονότων καὶ τῶν ἐξελίξεων ποὺ συνέβαιναν τὴν περίοδο ἐκείνη γύρω ἀπὸ τὸ Κουρδικό. Δηλαδή, φαινόταν τότε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἦταν ἀποφασισμένοι, γιὰ πρώτη φορά, νὰ τραβήξουν τὸ σχοινὶ μὲ τὴ Συρία, κάτι ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε στὴν ἔξοδο τοῦ Ὀτσαλᾶν ἀπὸ τὴ Δαμασκὸ ἢ ἀπὸ τὴν περιοχὴ ἐπιρροῆς τῆς Συρίας (δηλαδή, τὸν Λίβανο). Ἂν παρακολουθούσαμε σωστὰ ὅσα συνέβαιναν στὸ μέτωπο Συρίας-Τουρκίας, τότε ἴσως νὰ ἤμασταν πιὸ κατάλληλα προετοιμασμένοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅποια ἐξέλιξη ἀφοροῦσε τὸ Κουρδικὸ - ἐννοῶ καὶ τὴν ἔλευση Ὀτσαλᾶν στὴν Ἑλλάδα.
H.N.: Πιστεύετε, δηλαδή, ὅτι, ἂν ἡ Ἑλλάδα ἁπλῶς παρακολουθοῦσε σωστὰ τὶς ἐξελίξεις, δὲν θὰ εἴχαμε προχωρήσει στὴν παράδοση Ὀτσαλᾶν;
Σ.Κ.: Κοιτάξτε, αὐτὸς εἶναι ὁ ἕνας παράγοντας. Ἕνα δεύτερο λάθος ἦταν τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν Ἑλλάδα δὲν τηροῦνταν ἑνιαία στάση γιὰ τὸ Κουρδικὸ καὶ τὸ ζήτημα τῆς ἔλευσης Ὀτσαλᾶν - καὶ ἐννοῶ τὸ κυβερνὸν κόμμα καὶ τὴν κυβέρνηση... Αὐτό, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἔλλειψη παράδοσης ποὺ ὑπάρχει γενικὰ στὴ διαχείριση κρίσεων στὴν Ἑλλάδα, ἀποτέλεσαν τὶς βασικὲς παραμέτρους ποὺ ὁδήγησαν τὴ χώρα σὲ ἕνα τραγικὸ ἀδιέξοδο, τὸ ὁποῖο κατέληξε στὴν παράδοση τοῦ Ὀτσαλᾶν στοὺς Τούρκους.
H.N.: Στὸ βιβλίο σᾶς «Παράδοση Ὀτσαλᾶν: Ἡ ὥρα τῆς... ἀλήθειας», ἀναφέρετε ὅτι ἡ παράδοση αὐτὴ εἶχε, μακροπρόθεσμα, ἀρνητικὲς συνέπειες γιὰ τὶς ἑλληνοτουρκικὲς ὑποθέσεις: ἐκεῖ ποὺ ἡ Τουρκία εἶχε ἀρχίσει νὰ ἀποδυναμώνεται, λόγω τοῦ Κουρδικοῦ, ἡ Ἑλλάδα σταμάτησε μία κατάσταση ποὺ ἴσως ἐξελισσόταν ὑπέρ της...
Σ.Κ.: Ἡ παράδοση Ὀτσαλᾶν εἶχε πολλαπλὲς ἐπιπτώσεις καὶ στὴν πορεία τοῦ Κουρδικοῦ, ἀλλὰ καὶ στὶς ἐξελίξεις ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν ἴδια τὴν Τουρκία. Ὅσον ἀφορᾶ τὸ Κουρδικό, ἡ ὑπόθεση αὐτὴ κατέστησε τὶς ΗΠΑ ἀδιαμφισβήτητο καὶ μοναδικὸ παίκτη στὸ Κουρδικό, ἐνῶ μέχρι τότε, διὰ τοῦ Ὀτσαλᾶν, παράγοντες ἐπιρροῆς στὸ Κουρδικὸ ἦταν ἡ Συρία (καὶ διὰ τῆς Συρίας ὁ ἀραβικὸς παράγοντας), ἡ Ρωσία, ἡ Ε.Ε., ἡ Ἑλλάδα καί, κατὰ κάποιον τρόπο, τὸ Ἰσραήλ. Μετὰ τὴν παράδοση Ὀτσαλᾶν στοὺς Τούρκους, σταδιακὰ βγῆκαν ἀπὸ τὸ προσκήνιο ὅλοι οἱ ἄλλοι, καὶ ἔμειναν νὰ καθορίζουν τὶς ἐξελίξεις οἱ ΗΠΑ καὶ τὸ Ἰσραήλ.
Τὸ πράγμα δὲν εἶναι, βέβαια, ἄσπρο-μαῦρο. Αὐτὸ ἐπιδέχεται πολλὲς ἑρμηνεῖες: γιὰ παράδειγμα, ἡ ἐνδυνάμωση τοῦ ρόλου τῶν ΗΠΑ φαίνεται ὅτι ὁδηγεῖ τὰ πράγματα στὸν περιορισμὸ τοῦ ρόλου τῶν Κεμαλιστῶν καὶ τοῦ Στρατοῦ - στὸ ἴδιο τὸ Κουρδικὸ καί, κατ' ἐπέκταση, καὶ στὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς Τουρκίας. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁδηγεῖ τὴν Τουρκία σὲ μονοπάτια ποὺ δὲν εἴμαστε ἀκόμα σὲ θέση νὰ ἐκτιμήσουμε...
H.N.: Ποιὲς ἦταν, ὅμως, οἱ συνέπειες καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα;
Σ.Κ.: Ἡ ἐμπλοκὴ καὶ ἡ ἀνάμειξη τῆς Ἑλλάδας σὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα -καὶ ἐννοῶ τῆς φιλοξενίας καί, στὴ συνέχεια, τῆς παράδοσης Ὀτσαλᾶν- εἶχε μία ἀδιαμφισβήτητα ἀρνητικὴ ἐπίπτωση στὴν εἰκόνα της. Ἡ εἰκόνα τῆς ἀμαυρώθηκε καὶ τὸ κύρος της ὡς χώρας καὶ ὡς κράτους ὑπέστη βαρύτατο πλῆγμα. Κι αὐτὸ διότι ἡ Ἑλλάδα ἐμφανίστηκε νὰ ὑποχωρεῖ ἀτάκτως στὰ «θέλω» τῆς Τουρκίας. Καί, μάλιστα, νὰ ὑποχωρεῖ παραβιάζοντας τὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ διεθνὲς δίκαιο - νὰ ἀκυρώνει, στὴν οὐσία, τὴν ὕπαρξή της ὡς κράτος καὶ νὰ χάνει, ἂν θέλετε, αὐτὸ τὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα ποὺ τῆς ἐξασφαλίζει ἡ ἱστορία τῶν Ἑλλήνων. Δεχτήκαμε ἕνα πλῆγμα στὸ κύρος καὶ τὴν ἀξιοπιστία μας, καὶ αὐτὰ τὰ δύο εἶναι ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο γιὰ τοὺς διπλωματικοὺς ἀγῶνες ποὺ δίνει μία χώρα...
H μεγάλη στροφὴ στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ
H.N.: Ἂν ἐξειδικεύαμε τὶς συνέπειες εἰδικὰ στὰ ἑλληνοτουρκικά;
Σ.Κ.: Ἡ παράδοση Ὀτσαλᾶν ἄνοιξε τὴν πόρτα γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ δόγματος τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδας. Φυσικά, αὐτὸ σχετίζεται καὶ μὲ ἄλλους παράγοντες. Ἔτσι, τὸ 1999, στὸ Ἐλσίνκι, εἴδαμε τὴν Ἑλλάδα νὰ κάνει μία στροφὴ 180 μοιρῶν καὶ νὰ ἐγκαταλείπει τὴν πολιτικὴ τοῦ βέτο, στὰ πλαίσια τῆς Ε.Ε. Ἀρχίζει, λοιπόν, νὰ ἀκολουθεῖ ἕνα καινούργιο δόγμα, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο «ἡ ὑπὸ συγκεκριμένους ὅρους στήριξη τῆς εὐρωπαϊκῆς προοπτικῆς της Τουρκίας εἶναι κάτι ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα». Ὁ ἐξευρωπαϊσμός, δηλαδή, τῶν ἑλληνοτουρκικῶν προβλημάτων ἦταν ἕνας ἑλιγμὸς τοῦ 1999, ποὺ κατέστη δυνατὸ νὰ τὸν θέσουμε σὲ ἐφαρμογή, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἔφυγε τὸ Κουρδικὸ ἀπὸ τὴ μέση.
Κατ' ἀρχάς, θέλω νὰ πῶ ξεκάθαρα ὅτι δὲν συμφωνοῦσα καὶ συνεχίζω νὰ μὴ συμφωνῶ μὲ τὴν παράδοση τοῦ Ὀτσαλᾶν. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετά, στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ δὲν θὰ πρέπει νὰ προσεγγίζουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ λογική του ἄσπρου-μαύρου. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ δόγματος τοῦ βέτο ἔγινε σύσσωμα ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας, δείχνει ὅτι στὴ βάση τῆς εἶναι σωστή. Ὅμως δὲν θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀφήνουμε στὸν αὐτόματο πιλότο...
Δηλαδή, ἂν εἶχε τεθεῖ ὡς πρῶτος καὶ ἀπαράβατος ὅρος ἡ ἄρση τοῦ casus belli ἄνευ ὅρων, ἡ ἀναγνώριση τῆς Κύπρου ἄνευ ὅρων καὶ ἡ ἀλλαγὴ τῆς ἐπιθετικῆς καὶ ἀπαράδεκτης πολιτικῆς τῆς Τουρκίας στὸ Αἰγαῖο καὶ τὴ Θράκη, σαφῶς ἡ πολιτικὴ τῆς στήριξης τῆς εὐρωπαϊκῆς προοπτικῆς της Τουρκίας θὰ ἦταν μία πολὺ μεγάλη ἐπιτυχία.
Ὅμως, δυστυχῶς, δὲν ἔγινε τίποτε ἀπὸ αὐτά, μέχρι στιγμῆς τουλάχιστον!
H.N.: Ἐκ πρώτης ὄψεως, αὐτὸ ἀκούγεται περισσότερο ὡς εὐχολόγιο... Ὡστόσο, πιστεύετε ὅτι θὰ μπορούσαμε νὰ ἐξασφαλίσουμε κάτι τέτοιο μὲ τοὺς κατάλληλους χειρισμούς;
Σ.Κ.: Βεβαίως καὶ θὰ μπορούσαμε! Ἀλλιῶς δὲν κάνεις οὔτε ἕνα βῆμα! Πιστεύω ὅτι ἐκεῖ ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Κύπρος ἔχασαν τὸ μέτρο.
Βρισκόμαστε σὲ μία τραγελαφικὴ κατάσταση... Μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, ἔφτασε νὰ προχωράει ἡ εὐρωπαϊκὴ προοπτική της Τουρκίας, ἐνῶ ἡ ἴδια συνεχίζει νὰ ἔχει σὲ ἰσχὺ τὸ casus belli καὶ δὲν ἀναγνωρίζει -ἄκουσον-ἄκουσον!- κράτος ποὺ εἶναι μέλος τῆς Ε.Ε., στὴν ὁποία θέλει νὰ γίνει καὶ ἡ ἴδια μέλος! Καὶ ὄχι μόνο αὐτό: διατηρεῖ ὑπὸ κατοχὴ 40% εὐρωπαϊκοῦ ἐδάφους καὶ πάνω σὲ αὐτὸ ἔχει 40.000 στρατό. Ἐνῶ, λοιπόν, στὴ βάση τοῦ τὸ νέο δόγμα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἦταν σωστό, ὁ τρόπος ποὺ τὸ ὑλοποιήσαμε εἶχε σοβαρὰ κενὰ καὶ λάθη...
Ἡ εὐρωπαϊκὴ προοπτική της Τουρκίας εἶναι μία πολιτική, τὴν ὁποία οἱ ΗΠΑ (ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀγγλία καὶ τὸ Ἰσραὴλ) πίεζαν κυρίως ἀδύναμες χῶρες τῆς Ε.Ε., μέχρι προτινός, νὰ τὴν υἱοθετήσουν καὶ νὰ τὴν ὑποστηρίξουν. Ἀνάμεσα στὶς χῶρες αὐτὲς ἦταν καὶ ἡ Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπρεπε νὰ συγκεράσει τὰ «θέλω» τῆς Οὐάσιγκτον μὲ τοὺς ἐθνικοὺς στόχους τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Κύπρου. Μίλησα προηγουμένως γιὰ «αὐτόματο πιλότο», γιατί ἡ στάση μας μᾶλλον ἱκανοποίησε τὰ «θέλω» τῆς Οὐάσιγκτον καὶ ἄφησε σὲ δεύτερη μοίρα τὰ δικά μας συμφέροντα...
Περὶ Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν...
H.N.: Ἐργαστήκατε στὴν Τουρκία γιὰ λογαριασμὸ τῆς ΕΥΠ, σημειώνοντας μάλιστα καὶ ρεκὸρ παραμονῆς στὴ χώρα, σὲ σχέση μὲ ἄλλους συναδέλφους σας. Βάσει τῆς ἐμπειρίας σας, πῶς θὰ κρίνατε τοὺς τρόπους δράσης τῶν τουρκικῶν Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν, σὲ σχέση μὲ τὴ Ἑλλάδα;
Σ.Κ.: Πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι, στὴν Τουρκία, οἱ Ὑπηρεσίες Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν ἔχουν αὐξημένο ρόλο ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ κράτος - καὶ ἀναφέρω τὴ λέξη «κράτος», γιὰ νὰ τονίσω τὴ διαχρονικότητά του καὶ τὸν μὴ ἐπηρεασμό του ἀπὸ τὶς ἀλλαγὲς τῶν κυβερνήσεων... Μὲ λίγα λόγια, οἱ Ὑπηρεσίες Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν στὴν Τουρκία εἶναι συστημικὴ δύναμη καὶ «ἀξία».
Γι' αὐτὸ καὶ ὑπάρχουν πολλὲς Ὑπηρεσίες. Ὑπάρχει, γιὰ παράδειγμα, ἡ Ἐθνικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν - ἡ ΜΙΤ, ἡ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἡ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν (οὔτε νὰ συζητᾶμε γιὰ κάτι τέτοιο στὴν Ἑλλάδα...) κ.λπ. Ὑπάρχουν, φυσικά, καὶ ἄλλοι μηχανισμοί, παραστρατιωτικοὶ καὶ παρακρατικοί, ὅπως ἡ Διεύθυνση Ἀνορθοδόξου Πολέμου, ἡ ὁποία εἶναι πανίσχυρη. Ὅλοι αὐτοὶ -εἴτε μέσα ἀπὸ τὴ συλλογὴ πληροφοριῶν, εἴτε μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση προπαγάνδας, εἴτε μέσα ἀπὸ παρακρατικὴ καὶ παραστρατιωτικὴ δράση- ἀποτελοῦν τοὺς βραχίονες ἄσκησης πολιτικῆς τοῦ τουρκικοῦ κράτους.
H.N.: Συγκριτικὰ μὲ τὴν Ἑλλάδα, δηλαδή, εἶναι πιὸ ὀργανωμένες καί, ἐνδεχομένως, πιὸ ἀποτελεσματικές;
Σ.Κ.: Κατ' ἀρχάς, δὲν πρέπει νὰ συγκρίνουμε ἀνόμοια πράγματα. Ὁ ρόλος τῶν Ὑπηρεσιῶν Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν εἶναι ἐξαιρετικὰ περιορισμένος στὴν Ἑλλάδα. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἐπηρεάζει τὴ στελέχωσή τους, τὴ χρηματοδότησή τους καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητά τους. Ἐὰν ἕνα σύστημά σου ἔχει ἀναθέσει ἕναν ἰσχυρὸ καὶ ὑψηλὸ ρόλο, εἶσαι ἐκ τῶν πραγμάτων ὑποχρεωμένος νὰ ἀρθεῖς στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων.
Αὐτό, λοιπόν, στὴν Τουρκία γίνεται. Δὲν σημαίνει, βέβαια, ὅτι γίνεται μὲ ἐπιτυχία. Γιατί; Διότι, στὴν Τουρκία, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὀργανισμοὶ εἶναι βουτηγμένοι μέχρι τὸν λαιμὸ στὴν παρανομία καὶ τὸ ἔγκλημα - εἶναι ἀναμεμειγμένοι στὸ ἐμπόριο ναρκωτικῶν, καὶ στὴν Τουρκία καὶ στὴν Εὐρώπη, σὲ ἐκβιασμούς, σὲ συμμορίες...
Ἐπιπλέον, εἶναι ἀναμεμειγμένοι καὶ σὲ ἐγκληματικὴ δράση - καὶ ἐννοῶ σὲ δολοφονίες. Ἐφόσον τὸ κράτος ἀναθέτει παράνομα ἀποστολὴ δολοφονίας σὲ ἕναν ὑπηρεσιακὸ παράγοντα, ὅταν τὸν πιάσει, σὲ κάποια στιγμή, μὲ μία σακούλα ἡρωίνη, δὲν μπορεῖ νὰ τὸν ὁδηγήσει οὔτε στὸν εἰσαγγελέα, οὔτε στὴ φυλακή. Σὲ αὐτὴ τὴν παγίδα, λοιπόν, ἔπεσαν οἱ τουρκικὲς Ὑπηρεσίες Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν. Γι' αὐτό, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κάποιες ἐπιμέρους ἐπιτυχίες, ἂν ἔχουν, αὐτὲς οἱ Ὑπηρεσίες δὲν μποροῦν σὲ καμία περίπτωση νὰ χαρακτηριστοῦν καλές, οὔτε ἐπιτυχημένες, οὔτε μποροῦν νὰ πετύχουν ἐθνικὸ ἔργο. Ὅ,τι λερώνεται μὲ ναρκωτικά, μαῦρο χρῆμα καὶ αἷμα, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πατριωτικὸ - εἴτε αὐτὸ ἀφορᾶ τὴν Τουρκία, εἴτε τὴν Ἑλλάδα.
Ἂν πᾶμε νὰ ἐξειδικεύσουμε, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ ἐπιδόσεις τοὺς π.χ. στὴν ἀντικατασκοπεία εἶναι ἀρκετὰ καλές. Γενικὰ μιλώντας, ὅμως, ἀπὸ τὴ διεθνῆ «πιάτσα» τῶν Μυστικῶν Πληροφοριῶν, οἱ Ὑπηρεσίες τῆς Τουρκίας δὲν τυγχάνουν ἰδιαίτερης ἐκτίμησης.
H.N.: Ἂν σᾶς ζητοῦσα νὰ κάνετε μία κριτικὴ καὶ στὶς ἑλληνικὲς Ὑπηρεσίες Πληροφοριῶν;
Σ.Κ.: Σὲ γενικὲς γραμμές, οἱ Ὑπηρεσίες Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν στὴν Ἑλλάδα, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ἠθικὸ μέρος, εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ θωρακισμένες Ὑπηρεσίες ἀπέναντι στὴ διαφθορὰ - καὶ ἐννοῶ τὴν ἐσωτερικὴ διαφθορά. Καὶ ὄχι ἐπειδὴ εἶναι ζήτημα στελέχωσης. Εἶναι συστημικό: ὑπάρχουν θεσμοὶ ποὺ προστατεύουν τὰ στελέχη αὐτῶν τῶν Ὑπηρεσιῶν καὶ τὰ θωρακίζουν ἀπέναντι στὴ διαφθορά, παρὰ τὴν καταχρηστικὴ ὕπαρξη καὶ δράση παρακυκλωμάτων ἐξουσίας, ὅπως εἶναι οἱ ὁμάδες τῶν συνδικαλιστῶν καὶ τῶν κομματικῶν παραγόντων.
Τώρα, ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἐπιτυχίες τῶν ἑλληνικῶν Ὑπηρεσιῶν Ἀσφάλειας καὶ Πληροφοριῶν, ἐδῶ ὑπάρχει ἕνα ζήτημα. Κατ' ἀρχάς, ὑπάρχει μία γενικευμένη ἀπαξία ἀπὸ μερίδα τῆς κοινωνίας ἀπέναντί τους, καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στὶς Ὑπηρεσίες Πληροφοριῶν. Ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχουν ὁρισμένα περιστατικὰ ἀπὸ τὸ παρελθὸν ποὺ δικαιολογοῦν αὐτὴ τὴν ἄποψη, ἔχουν περάσει ἀρκετὲς δεκαετίες ἀπὸ τότε ποὺ ἡ ΕΥΠ ἦταν ἀπασχολημένη ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ ἐθνικό της ἔργο.
Αὐτὴ ἡ ἀπαξία, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν περιορισμένο ρόλο ποὺ ἔχει ἀναγνωρίσει τὸ κράτος καὶ ἡ κυβέρνηση στὴν Ἐθνικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν, σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν ἀποτελεσματικότητά της. Θὰ πρέπει νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ὅτι ἡ ἀπαξίωση τῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ κράτους, καὶ μάλιστα τέτοιων εὐαίσθητων Ὑπηρεσιῶν, εἶναι ἕνας αὐτὸ-εὐνουχισμὸς τῆς ἴδιας της χώρας καὶ τῆς πατρίδας μας.
Τὸ ζήτημα, πάντως, εἶναι τὸ ἑξῆς: αὐτὲς οἱ Ὑπηρεσίες δὲν μποροῦν νὰ ἐπικαλεστοῦν τὸ ἔργο ποὺ κάνουν, γιὰ νὰ ἀλλάξει ἡ στάση τῆς κοινωνίας ἀπέναντί τους. Γιατί, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἐπιτυχία μίας Μυστικῆς Ὑπηρεσίας, γίνεται ἀποτυχία. Αὐτὸ ποὺ μπορῶ νὰ σᾶς πῶ εἶναι ὅτι, ἐπειδὴ αὐτοῦ του εἴδους οἱ δράσεις ταιριάζουν στὸ ταμπεραμέντο τοῦ Ἕλληνα, ὑπάρχουν ἐπιτυχίες. Δὲν μπορῶ νὰ γίνω συγκεκριμένος, ἀλλὰ ὑπάρχουν ἐπιτυχίες - καὶ μάλιστα μεγάλες...
H.N.: Ἀπὸ ποῦ, πιστεύετε, πηγάζει αὐτὴ ἡ συνεχιζόμενη ἀπαξίωση τῶν Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν;
Σ.Κ.: Κοιτάξτε, κυρίως γιὰ τὴν Ἀριστερά, ἡ Ἐθνικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν ἀποτελεῖ παιδὶ τῆς CIA καί, ἄρα, ἀσχέτως ἂν εἶναι Ἐθνικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν, γιὰ ἐκείνους εἶναι ἕνα «παραμάγαζο» τῆς CIA. Εἶναι ἐγκληματικὸ λάθος νὰ λέγεται κάτι τέτοιο. Μπορεῖ, πρὶν τὴ Χούντα, νὰ ἦταν ἔτσι - αὐτὲς οἱ ἱστορίες, ὅμως, ἔχουν τελειώσει. Ἡ καχυποψία καὶ ἡ δαιμονοποίηση δὲν προσφέρει τίποτα στὶς ἐθνικές μας ὑποθέσεις καὶ νομίζω ὅτι οἱ ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ κατ' ἐπέκταση ἡ Ἑλλάδα θὰ πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἰδιότυπο ἰδεολογικὸ ρατσισμό...
Οἱ ἐσωτερικὲς ἀλλαγὲς στὴν Τουρκία
H.N.: Τὰ τελευταία χρόνια, οἱ στρατιωτικοὶ χάνουν ἔδαφος στὴν Τουρκία. Ἡ πιὸ πρόσφατη πρακτικὴ ἀπόδειξη ἦταν ἡ ἐπικράτηση τοῦ Ἐρντογᾶν στὸ δημοψήφισμα περὶ τροποποιήσεων τοῦ συντάγματος, ἀναφορικὰ μὲ τὸ Δικαστικὸ Σῶμα. Πῶς βλέπετε ἐσεῖς νὰ ἐξελίσσονται τὰ πράγματα στὸ ἐσωτερικό της χώρας;
Σ.Κ.: Ἡ ὑπόγεια σύγκρουση τοῦ Κόμματος Δικαιοσύνης καὶ Ἀνάπτυξης τοῦ Ἐρντογᾶν μὲ τὸν Στρατὸ ἄρχισε νὰ ἐμφανίζεται ἀπὸ τὸ 2002-2003 καὶ πῆρε τὸν χαρακτήρα ἀνοικτῆς σύγκρουσης τὰ τελευταία δύο χρόνια μὲ τὴν ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ, μὲ τὴν ἀνάμειξη τοῦ Ἐρντογᾶν στὰ θέματα τῶν προαγωγῶν στὴν ἱεραρχία τῶν ἀνώτατων στελεχῶν τῶν Τουρκικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ ἐσχάτως, ὅπως ἀναφέρατε, μὲ τὸ δημοψήφισμα καὶ τὸν 'ἐξορθολογισμὸ' τῆς λειτουργίας τοῦ Δικαστικοῦ Σώματος - γιατί τὸ Δικαστικὸ Σῶμα ἦταν ὁ πιὸ σκληρὸς πυρήνας τῶν Κεμαλιστῶν. Πρόσφατα, μάλιστα, παραιτήθηκαν πολλὰ μέλη τοῦ Ἀνώτατου Συμβουλίου Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων - τεράστιας σημασίας ἐξέλιξη...
Μέχρι τώρα, τοὺς κανόνες τοῦ πολιτικοῦ παιχνιδιοῦ τοὺς καθόριζαν ἀδιαφανεῖς μηχανισμοί. Αὐτοὶ οἱ μηχανισμοὶ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἔχουν βγεῖ ἔξω ἀπὸ τὸ παιχνίδι. Ὅποτε, ἔχουμε ἕναν ἀποδυναμωμένο Στρατό, ἀποδυναμωμένο Δικαστικὸ Σῶμα καὶ ἰσχυρὰ ἐρείσματα τῶν Κεμαλιστῶν καὶ ἐθνικιστῶν στὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα - ἔχετε ὑπ' ὄψιν σας ὅτι τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα (πρυτάνεις, καθηγητὲς πανεπιστημίων, δάσκαλοι τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης) εἶναι στελεχωμένο κυρίως ἀπὸ ἐθνικιστές, ὄργανα τοῦ βαθέως τουρκικοῦ κράτους. Ὡστόσο, τὰ στελέχη του δὲν ἀσκοῦν ἐξουσία.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πλέον οἱ πολιτικοὶ φορεῖς (τὰ κόμματα καὶ οἱ κυβερνήσεις) εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔχουν πλέον βασικὸ ρόλο στὸν καθορισμὸ τῶν κανόνων τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.
H.N.: Βάσει τῆς ἐμπειρίας σας, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια στὴν Τουρκία, πῶς θὰ λέγατε ὅτι ἀντιμετωπίζει ὁ μέσος Τοῦρκος πολίτης τὸ θέμα «Ἑλλάδα-Τουρκία»;
Σ.Κ.: Ἀρχικά, πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι στὴν τουρκικὴ κοινωνία ὑπάρχει ἕνα ἐκτεταμένο πρόβλημα συνείδησης. Ὁ Κεμαλισμὸς υἱοθέτησε μία ἰδιότυπη ἱστορία τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία ἀρχίζει μὲ τὴ γέννηση τοῦ Κεμὰλ - καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ λεγόμενη «ἰδεολογία τοῦ κράτους». Ἐφτίαξαν μία κρατικὴ ἰδεολογία καὶ τὴν πέρασαν στὸν λαό. Αὐτὸ κατέστησε ἰδεολογικὰ καὶ συνειδησιακὰ πολὺ φτωχὸ τὸν τουρκικὸ λαὸ - ἕναν λαὸ χωρὶς ἱστορία, χωρὶς παράδοση, χωρὶς δικό του πολιτισμό. Ἔτσι, ἡ ἔννοια τοῦ πατριωτισμοῦ εἶναι πολὺ ἐπιφανειακή.
Ἐπιπλέον, ἐπειδὴ στὰ μάτια τοῦ Τούρκου ὁ Ἕλληνας εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ξεκίνησε τὴν ἐπανάσταση στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ ξηλώνεται ἐξαιτίας του, καὶ ἐπειδὴ τὸ 1921-22 ἔφτασε μέχρι τὴν Ἄγκυρα ἀπειλώντας νὰ καταλύσει μία γιὰ πάντα τὸ τουρκικὸ κράτος, ὑπάρχει ἡ ἄποψη σὲ μεγάλη μερίδα τῶν Τούρκων ὅτι ὁ πονηρός, ὁ γκιαούρης ὁ Ἕλληνας εἶναι ἱκανὸς γιὰ ὅλα! Ὅποτε, κατὰ κάποιον τρόπο, μᾶς ἀντιμετωπίζουν καὶ μὲ ἕνα δέος.
Φυσικά, ὑπάρχει καὶ ἡ προκατάληψη ὅτι ὁ Ἕλληνας εἶναι κακὸς καὶ ψεύτης, ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶναι ὁμοφυλόφιλοι καὶ οἱ Ἑλληνίδες ἀμφιβόλου ἠθικῆς. Ὅλα αὐτά, φυσικά, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπίσημης κρατικῆς προπαγάνδας, γιὰ νὰ ἀπαξιώσουν τὸν γείτονα.
Ὡστόσο, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ συλλογικὴ συνείδηση στὴν Τουρκία εἶναι εὐμετάβλητη, τὰ τελευταία ἡ στάση τῶν Τούρκων ἀπέναντι στοὺς Ἕλληνες ἔχει ἀλλάξει., κάτι ποὺ δὲν θὰ πρέπει νὰ μᾶς παρασύρει ἢ νὰ μᾶς ἀποκοιμίσει. Οἱ λαϊκὲς μάζες στὴν Τουρκία εἶναι, κατὰ παράδοση, πολὺ εὔκολα χειραγωγίσιμες ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κράτος καὶ αὐτὸ τὸ κλίμα μπορεῖ εὔκολα νὰ ἀλλάξει σὲ μία βραδιά. Γι' αὐτό, δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὶς μαῦρες μέρες τῆς Ἱστορίας - ὄχι γιὰ νὰ γεμίζουμε τὶς ψυχές μας μὲ μίσος, ἀλλὰ γιὰ νὰ θωρακιζόμαστε ἀπέναντι σὲ ἐνδεχόμενες ἀντίστοιχες καταστάσεις, ποὺ πιθανὸν νὰ προκύψουν στὸ μέλλον...
Παιχνίδια στρατηγικῆς
H.N.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε ἕνας χάρτης τοῦ τουρκικοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ὁ ὁποῖος παρουσίαζε τὰ σύνορά της Τουρκίας στὴν Καβάλα...
Σ.Κ.: Ἔχω ἀναφέρει ἤδη ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας εἶναι τὸ ἄντρο τῶν ἐθνικιστῶν καὶ τῶν Κεμαλιστῶν. Ἐν πάση περιπτώσει, αὐτὸς ὁ χάρτης δὲν εἶναι κεραυνὸς ἐν αἰθρία. Εἶναι ἡ ἐπίσημη κρατικὴ ἰδεολογία τῆς Τουρκίας. Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, αὐτὴ ἡ ἰδεολογία περνάει μέσα ἀπὸ τὴν Παιδεία στὸν τουρκικὸ λαό. Ἔτσι, γιὰ τὴ συνείδηση τοῦ μέσου Τούρκου πολίτη, ἡ τουρκικὴ ἐπικράτεια φτάνει μέχρι τὴ Θεσσαλονίκη, περιλαμβάνει ὅλο τὸ Αἰγαῖο, τὴν Κύπρο καὶ τὴν Κρήτη. Ἁπλά, αὐτὴ ἡ ἰδεολογία ἐκφράστηκε τώρα μέσα ἀπὸ ἕναν χάρτη...
H.N.: Σὲ τί ἐξυπηρετεῖ, ὅμως, ἡ δημοσιοποίηση αὐτοῦ του χάρτη, τὴ δεδομένη στιγμή;
Σ.Κ.: Δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ ἀπαντήσω τώρα, αὐτὸ θέλει ψάξιμο. Σαφῶς, ὅμως, δὲν γίνεται τυχαία...
H.N.: Στὶς περιοχὲς ποὺ παρουσιάζει ὡς τουρκικὲς ὁ συγκεκριμένος χάρτης (ὅλη τὴ Θράκη), δρᾶ ἀνεξέλεγκτα τὸ Τουρκικὸ Προξενεῖο. Πῶς ἐξηγεῖτε τὴν τόση ἀδράνεια τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἀπέναντι σὲ μία τόσο ἐπικίνδυνη συμπεριφορά;
Σ.Κ.: Ὑπάρχουν πολλοὶ παράγοντες γι' αὐτὴ τὴ συμπεριφορά. Ἕνας παράγοντας εἶναι ὁ φόβος τῶν ἀντιποίνων. Ἐκτιμῶ ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ΥΠΕΞ δὲν ἀντιδρᾶ στὶς ἀπαράδεκτες, τρομοκρατικὲς καὶ φασιστικὲς πρακτικές του Τούρκου Προξένου στὴν Κομοτηνή, ἐπειδὴ φοβᾶται τὰ ἀντίποινα στὸν Ἕλληνα Πρόξενο στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.
Ἕνας δεύτερος λόγος ποὺ ὁ Τοῦρκος Πρόξενος δρᾶ, στὴν οὐσία, ὡς κράτος ἐν κράτει καὶ ὡς 'κυβερνήτης' τῆς Θράκης, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν παρακολούθηση τῆς δράσης τοῦ τὴν ἔχουν ἀρκετὲς ἑλληνικὲς ὑπηρεσίες καὶ ὑπηρεσιακοὶ παράγοντες. Ὡστόσο, δὲν ὑπάρχει κάποιο συντονιστικὸ ὄργανο γιὰ νὰ τὶς συντονίσει καὶ νὰ ἐξουδετερώσει τὴν ἔκνομη δράση του - καὶ κανένας ὑπηρεσιακὸς παράγοντας δὲν θὰ ἔπαιρνε πρωτοβουλία γιὰ κάτι τέτοιο...
Δὲν ἔχω διαβάσει τὶς ἁρμοδιότητές του, ἀλλὰ ἐλπίζω ὅτι ὁ νέος θεσμὸς τοῦ ἐκλεγμένου περιφερειάρχη νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ παίξει ἕναν συντονιστικὸ ρόλο σὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα. Σὲ περίπτωση ποὺ γίνει αὐτό, αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε εἶναι ἕναν περιφερειάρχη μὲ «κάκκαλα», ποὺ λέμε στὰ Ποντιακά, πιστεύω ὅτι εἶναι σχετικὰ ἁπλὸ καὶ εὔκολο νὰ μπεῖ μία γιὰ πάντα στὴ θέση τοῦ ὁ Τοῦρκος Πρόξενος!
Ἡ δράση τοῦ Προξένου καταλύει καὶ ἀκυρώνει τὴν ὕπαρξη τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους στὴ Θράκη. Ἐκεῖ τὸ κράτος καὶ ἡ ἰσχὺς εἶναι πλέον τὸ Τουρκικὸ Προξενεῖο καὶ ὄχι τὸ ἑλληνικὸ κράτος... Θὰ ἔλεγα λοιπὸν ὅτι πρόξενος ὅλων τῶν κακῶν στὴ Θράκη εἶναι ὁ... Τοῦρκος Πρόξενος!
H.N.: Ἐσεῖς ἀποκλείετε ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ «ἀφήνεται ἀνενόχλητος» ὁ Τοῦρκος Πρόξενος νὰ εἶναι καὶ ἡ ὅλη πολιτικὴ περὶ ἐξομάλυνσης τῶν σχέσεων μὲ τὴν Τουρκία;
Σ.Κ.: Κανεὶς δὲν θέλει νὰ ὑπάρχει ἔνταση ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι οἱ καλὲς σχέσεις δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν ὡς θεμέλιο ἄθλιες πρακτικές της Τουρκίας στὴν Ἀλβανία, στὰ Σκόπια, στὴ Ρόδο, στὴν κατεχόμενη Κύπρο καί, τώρα, στὴ Θράκη. Σαφῶς πρέπει νὰ ἔχουμε καλὲς σχέσεις καὶ συνθῆκες καλῆς γειτονίας, πάνω ὅμως σὲ ὑγιεῖς βάσεις!
Ξέρετε ποιὸ θὰ ἦταν τὸ σωστό; Νὰ ἔχει προηγηθεῖ ἕνα σκληρὸ διάβημα (ἀπὸ πλευρᾶς ἑλληνικῆς κυβέρνησης) γιὰ τὴ δράση τοῦ Τούρκου Προξένου στὴ Θράκη, λίγες μέρες πρὶν ἔρθει ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργὸς στὴν Ἑλλάδα. Ἐὰν εἶχε προηγηθεῖ κάτι τέτοιο, θὰ «καθόταν» ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἐρντογᾶν πάνω σὲ αὐτό, καὶ τὰ ἑπόμενα βήματα θὰ γίνονταν πάνω στὶς σχέσεις ποὺ θὰ οἰκοδομοῦνταν, μὲ ἀφορμὴ τὸ διάβημα. Ὅταν, ὅμως, δείχνουμε ἀκατανόητη ἀνοχή, τότε θεμέλιο στὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις εἶναι, στὴν οὐσία, ἡ προσβολὴ καὶ οἱ μονομερεῖς προκλήσεις τῆς Τουρκίας. Ἡ Ἑλλάδα δὲν προκαλεῖ πουθενὰ καὶ κανέναν.
Ἡ «εἰσβολὴ τῶν μητέρων-πατρίδων» στὴν Κύπρο...
H.N.: Παραμένοντας στὸ πλαίσιο τῶν ἑλληνοτουρκικῶν, θέλω τὸ σχόλιό σας γιὰ τὶς πρόσφατες δηλώσεις τοῦ προέδρου Χριστόφια περὶ «εἰσβολῆς τῶν δύο μητέρων-πατρίδων» στὴν Κύπρο, τὸ 1974...
Σ.Κ.: Γιὰ μένα, ὅταν καλεῖται ὁ ὁποιοσδήποτε Ἕλληνας ἀξιωματοῦχος -εἴτε Ἑλλαδίτης εἴτε Κύπριος- νὰ κάνει δήλωση γιὰ τὴν Κύπρο, πρέπει νὰ κάνει τὴν ἑξῆς δήλωση:
στὴν Κύπρο, τὸ πραξικόπημα καὶ τὴν εἰσβολὴ δὲν τὸ διέπραξε οὔτε ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, οὔτε ἡ Ἑλλάδα. Τὸ διέπραξαν πράκτορες τῆς CIA, ποὺ κατέλυσαν τὸ πολίτευμα στὴν Ἑλλάδα καὶ λειτουργοῦσαν κατ' ἐντολὴ τῆς Οὐάσινγκτον καὶ τοῦ Κίσινγκερ. Ἐάν, λοιπόν, εἶναι νὰ μιλήσει κάποιος γιὰ εἰσβολή, νὰ μιλήσει γιὰ εἰσβολὴ ἐνεργούμενων τῆς Οὐάσινγκτον, τῆς CIA καὶ τοῦ Κίσινγκερ, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἀθήνας, καὶ στὴ συνέχεια γιὰ εἰσβολὴ καὶ κατοχή, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Τουρκίας, κατοχὴ ποὺ συνεχίζεται μέχρι σήμερα!
Αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τὸ πραξικόπημα στὴν Κύπρο δὲν ἦταν ἡ Ἑλλάδα, δὲν ἦταν κυβέρνηση ποὺ εἶχε ψηφίσει ὁ ἑλληνικὸς λαός. Ὁποιαδήποτε ἄλλη δήλωση, ποὺ ρίχνει εὐθύνες στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν ἑλληνικὸ λαό, εἶναι τουλάχιστον ἀκατανόητη καί, ἐξ ἀντικειμένου, ἀποκρύπτει τὸν προδοτικὸ ρόλο τῶν ΗΠΑ στὸ πραξικόπημα καὶ στὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὸ νησί.
H.N.: Πάντως, προκαλεῖ τουλάχιστον ἐντύπωση τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπῆρξε καμία ἔντονη ἀντίδραση ἀπὸ ἑλλαδικῆς πλευρᾶς...
Σ.Κ.: Κοιτάξτε, ὁ κ. Χριστόφιας εἶναι πρόεδρος ἑνὸς ἀνεξάρτητου κράτους, καὶ ἐκεῖ ἡ ἑλλαδικὴ πλευρὰ θὰ πρέπει νὰ δείξει σεβασμό, ἀκόμα καὶ σὲ περίπτωση τέτοιων δηλώσεων. Βέβαια, ἡ δήλωση καταδικάστηκε ἀπὸ τὸν κ. Σαμαρά, ὁ κ. Παπανδρέου ἔκανε μία ἐπαμφοτερίζουσα προσέγγιση στὸ θέμα... Τὸ δὲ ΚΚΕ καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ... δὲν θὰ ἤθελα νὰ χαρακτηρίσω τὴ στάση τους...
Τὸ μεγάλο θέμα τῆς Παιδείας
H.N.: Ἔχετε δημοσιοποιήσει μία ἐπιστολή σας πρὸς τὴν Ὑπουργὸ Παιδείας, κᾶ Διαμαντοπούλου, σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ «Σπιτιοῦ τοῦ Κεμὰλ» ὡς θέματος στὶς ἐξετάσεις τῆς Γ' Λυκείου καί, μάλιστα, τὴν ἡμέρα τῆς ἐπετείου τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων...
Σ.Κ.: Ζοῦμε τὸ θέατρο τοῦ παραλόγου. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ὁ βιασμὸς τῶν λέξεων καὶ τῶν ἐννοιῶν... Μία τέτοια λέξη ποὺ ἔχει βιαστεῖ εἶναι καὶ τὸ «προοδευτικός». Κανεὶς δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ ἀντίρρηση ἢ ἔνσταση σὲ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ μακαρίτης ὁ Ἰωάννου, στὸ σχετικὸ βιβλίο. Εἶναι ἕνα καλὸ μυθιστόρημα καί... μέχρι ἐκεῖ. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετά, τὸ νὰ μπεῖ ἕνα τέτοιο θέμα τὴν ἡμέρα τῆς 19ης Μαΐου, μὲ τὸν τρόπο ποὺ μπῆκε, σὲ παιδιὰ ποὺ δὲν ἔχουν διαμορφώσει ἀκόμα συνείδηση, ἰσοδυναμεῖ μὲ ἕνα θέμα ποὺ θὰ ἔμπαινε στὸ Ἰσραὴλ καὶ θὰ εἶχε τίτλο «Στὸ σπίτι τοῦ Χίτλερ»! Αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ εἶχε κάνει -εἴτε ἦταν ὑπουργός, εἴτε γενικὸς γραμματέας, εἴτε ὑπηρεσιακὸς παράγοντας- θὰ εἶχε ἐξαφανιστεῖ ἀπὸ προσώπου γής! Βγάλτε τὰ συμπεράσματά σας λοιπὸν γιὰ τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ προοδευτικοὶ καὶ ποιοὶ οἱ σκοταδιστὲς στὴν Ἑλλάδα...
H.N.: Βέβαια, παρατηροῦνται καὶ ἄλλα «ἀνεξήγητα» στὸν χῶρο τῆς Παιδείας: εἶναι καὶ ἡ τροποποίηση τῆς ὕλης τῆς Ἱστορίας, μὲ κάτι παραλείψεις, κάτι ἀναδιατυπώσεις... Θεωρεῖτε ὅτι αὐτὰ γίνονται ἀπὸ ἄγνοια ἢ μήπως συμβαίνει κάτι ἄλλο;
Σ.Κ.: Κοιτάξτε νὰ δεῖτε. Δὲν ὑπάρχει καμιὰ συνωμοσιολογία. Πρῶτον, τὸ πιὸ χειροπιαστὸ εἶναι ἡ ἀπάλειψη τοῦ χαρακτηρισμοῦ «Ἐθνικῆς» ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἂν ὑπάρχει κάποιος λόγος νὰ ἔχουμε Ὑπουργεῖο «Παιδείας» καὶ ὄχι «Ἐθνικῆς Παιδείας» -κάτι ποὺ εἴχαμε ἀπὸ τότε ποὺ ἱδρύθηκε τὸ ἑλληνικὸ κράτος-, πρέπει νὰ τὸν μάθουμε κι ἐμεῖς! Εἴμαστε πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας. Χωρὶς νὰ ρωτήσουν κανέναν καὶ χωρὶς νὰ ἐξηγήσουν σὲ κανέναν τὸ πῶς καὶ τὸ γιατί, ἀπάλειψαν τὸ «Ἐθνικῆς». Ὅταν γίνονται τέτοιες ἐνέργειες, ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετὰ ὁ λαὸς δικαιοῦται νὰ σκεφτεῖ καὶ νὰ φανταστεῖ ὁτιδήποτε... Ἴσως καὶ νὰ συμφωνοῦσε μία μερίδα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ αὐτὴ τὴν κίνηση. Κανεὶς δὲν ξέρει, ὅμως, γιατί ἔγινε. Τὸ ἔκαναν κρυφά, χωρὶς νὰ ρωτήσουν κανέναν. Ἄραγε ποιανοὺ ἐντολὲς ἐκτελοῦν ἐκεῖνοι ποῦ ἀφαίρεσαν τὴ λέξη «Ἐθνικῆς»;
Ἔβαλαν στὴ θέση τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα ἕνα ἄτομο, τὸ ὁποῖο κατέχει τίτλο σπουδῶν ποὺ θεωρεῖται ὅτι νομιμοποιήθηκε παράτυπα. Ἕνα ἄτομο ποὺ φαίνεται ὅτι εἶχε προσβάσεις σὲ κέντρα ἐξουσίας ποὺ δὲν ξέρουμε ποιὰ εἶναι καὶ ὅτι διαχειρίστηκε πολλὰ ἑκατομμύρια εὐρώ, μὲ τρόπο ποὺ ἐπίσης δὲν ξέρουμε. Ἦρθαν, λοιπόν, τὰ ἀγράμματα αὐτὰ ἄτομα νὰ μᾶς διδάξουν ἂν εἴμαστε Ἕλληνες ἢ ὄχι! Τὰ ὁποία ἄτομα χρηματοδοτήθηκαν τόσα χρόνια μὲ τρόπους ποὺ πρέπει νὰ ἐρευνηθοῦν, καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, καὶ ἐννοῶ τὸ Ἵδρυμα Σόρος! Καὶ αὐτὰ δὲν εἶναι συνωμοσιολογίες. Ἁπλὰ χαρακτηρίζονται ἔτσι ἀπὸ σκοτεινὰ κέντρα, γιὰ νὰ μὴ μάθει ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ποτὲ τὴν πλήρη ἀλήθεια.
Πιστεύω, λοιπόν, ὅτι οἱ καινούργιες πρακτικὲς ποὺ ἐφαρμόζονται σὲ θέματα Ἱστορίας, ἱστορικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων, συνείδηση ποὺ δημιουργεῖται καὶ μέσα ἀπὸ τὶς ἐκπαιδευτικὲς διαδικασίες, εἶναι πρακτικὲς ποὺ δὲν ἐξηγήθηκαν προεκλογικὰ στὸν ἑλληνικὸ λαό, ἔτσι ὥστε νὰ ἐγκριθεῖ ἕνα τέτοιο πρόγραμμα. Νομίζω ὅτι, στὸ ζήτημα τῆς Παιδείας, κάποιοι παίζουν μὲ σημαδεμένη τράπουλα... ΗΝ
H.N.: Πῶς βλέπετε νὰ ἐπηρεάζουν οἱ ἐσωτερικὲς ἀλλαγὲς στὴν Τουρκία τὰ ἑλληνοτουρκικά;
Σ.Κ.: Θὰ πρέπει πρῶτα νὰ ἐξετάσουμε ἕνα τεράστιο ἐρωτηματικό: στὴν Τουρκία, ἡ πολιτικὴ δὲν ἀσκεῖται βάσει ἰδεολογίας. Ἡ πολιτικὴ ἀσκεῖται κυρίως βάσει τοῦ θρησκευτικοῦ δόγματος καὶ τῆς ἐθνικῆς ἢ ἐθνοτικῆς καταγωγῆς. Στὴν Τουρκία, ὅπου οἱ Σουνίτες Μουσουλμάνοι ἀποτελοῦν τὸ 75-80% τοῦ πληθυσμοῦ, παρότι τὸ AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης καὶ Ἀνάπτυξης) αὐτοχαρακτηρίζεται ὡς κεντροδεξιό, στὴν οὐσία ἀσκεῖ τὴν ἐξουσία βάσει τοῦ πολιτικοῦ Ἰσλάμ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι στὴν Τουρκία σταδιακὰ ἑδραιώνεται ἡ λεγόμενη «Σεριάτ», ἡ Σαρία, δηλαδὴ ὁ ἰσλαμικὸς νόμος. Ἂν συμβεῖ αὐτό, τότε θὰ μιλᾶμε πλέον γιὰ μία ἰσλαμικὴ Τουρκία, στὴν ὁποία τὸ Ἰσλὰμ θὰ μία διαφορετικὴ χροιὰ ἀπὸ τὸ Σιιτικὸ Ἰσλὰμ ἢ τὸ σουνιτικὸ Ἰσλὰμ τῶν Ἀράβων. Πρόκειται στὸ τοῦρκο-ἰσλάμ, τὴ λεγόμενη τουρκιϊσλαμικὴ σύνθεση, ἕνα μεῖγμα τουρκικοῦ φυλετικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ Ἰσλάμ, ποὺ θὰ δρᾶ ἀνταγωνιστικά του ἰρανικοῦ καὶ ἀραβικοῦ Ἰσλὰμ στὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων, τοῦ Καυκάσου καὶ τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας, ὅπου θὰ λειτουργεῖ καὶ ὡς ἐξισορροπητικὸς παράγοντας στὴ ρωσικὴ ἐπιρροή, ἐπ' ὠφελεία τῶν ἀμερικανικῶν συμφερόντων.
Ἂν γίνει αὐτό, ἂν ἐπικρατήσει τελικὰ τὸ πολιτικὸ Ἰσλὰμ στὴν Τουρκία, θὰ πρέπει νὰ περιμένουμε οἱ Ἀλεβίτες, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 20-25% τοῦ πληθυσμοῦ, γιὰ νὰ προστατέψουν τὰ συμφέροντά τους, νὰ ὀργανωθοῦν καὶ νὰ δράσουν πολιτικά, μὲ βάση τὸ δικό τους θρησκευτικὸ δόγμα. Καί, φυσικά, ὑπάρχουν καὶ οἱ Κοῦρδοι, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἀσκοῦν πολιτικὴ μὲ βάση τὴν ἐθνική τους καταγωγή.
Μποροῦμε νὰ ποῦμε, λοιπόν, ὅτι μία τέτοια ἐξέλιξη, ἡ ὁποία θὰ ὁδηγήσει σὲ μία Τουρκία μὲ σοβαρὲς ἐσωτερικὲς ἀντιθέσεις ὅπου ἡ πολιτικὴ θὰ ἀσκεῖται μὲ βάση τὸ θρησκευτικὸ δόγμα καὶ τὴν ἐθνικὴ καταγωγὴ τῶν πολιτῶν της, καὶ μὲ τὸν λαὸ νὰ ἀρχίσει νὰ συνειδητοποιεῖται γύρω ἀπὸ αὐτὰ τὰ ζητήματα, εἶναι ἕνα ζήτημα ποὺ ἀξίζει νὰ μελετηθεῖ καὶ -κατὰ τὴν ἄποψή μου- ἀποτελεῖ ἐξέλιξη ποὺ δὲν εἶναι ἀντίθετη μὲ τὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου