Ἡ Παναγία τοῦ Χάρου

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

ΣΤΗΝ ΛΕΙΨΩ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΤΟ ΕΞΩΜΟΝΑΣΤΗΡΟ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

Βρισκόμαστε στὰ 1600 μ.Χ. Μοναχοὶ ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Μονὴ τῆς Πάτμου φτάνουν στὴ Λειψῶ τῆς Δωδεκανήσου καὶ χτίζουν σὲ ἀπόσταση ἑνὸς χιλιομέτρου ἀπὸ τὸ Χωριὸ τὸ ἐξωμονάστηρο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ».

Ὁ Ναὸς εἶναι τρισυπόστατος, χτισμένος σὲ ρυθμὸ βυζαντινό. Τὸν διακρίνει ὁ χαμηλὸς τροῦλος, τὰ ἀκανόνιστα τόξα, ποὺ γι' αὐτὸ αἰσθητοποιοῦν μία ἀσυνήθιστη γοητεία, τὰ λιγοστὰ καὶ στενόμακρα παράθυρα, ποὺ τὸ φειδωλὸ φῶς τοὺς ὑποβάλλει τὸν προσκυνητή.

Τὸ διάβα τῶν αἰώνων ἄφησε ἀνέπαφη τὴν ἐκκλησία, ἐνῶ ἐρήμωσε τὰ γύρω κελιὰ τῶν μοναχῶν. Μὰ σεβάστηκε τὸ ἱερὸ κειμήλιό τους, τὴν πρωτότυπη καὶ θαυματουργικὴ εἰκόνα τῆς "Παναγίας τοῦ Χάρου".

Πρωτοτυπία στὴν εἰκόνα δίνει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Παναγία ἱστορεῖται νὰ κρατᾶ τὸ Χριστὸ ὄχι ὡς βρέφος, ἀλλὰ κρεμάμενο νεκρὸ στὸ Σταυρὸ τοῦ... μαρτυρίου. Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἔννοιες νεκρὸς καὶ Χάρος σχετίζονται, ἡ εἰκόνα, καὶ γενικότερα ἡ ἐκκλησία, ὀνομάστηκε «Παναγία τοῦ Χάρου».
Πλῆθος προσκυνητῶν ἔρχονται στὶς 23 Αὐγούστου, γιὰ νὰ κλίνουν τὸ γόνυ μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ θαύματος μὲ τὸ ἀκόλουθο ἱστορικό:
Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1943 ἡ εὐσέβεια μίας κοπέλας τοποθέτησε στὴν εἰκόνα ἄσπρους κρίνους. Αὐτοὶ ξεράθηκαν, ὅπως ἦταν φυσικό. Μὰ ξαφνικὰ τὸν Ἰούλιο οἱ ἀποξηραμένοι κρίνοι ἄρχισαν παράδοξα νὰ ἀποκτοῦν χυμοὺς καὶ μάλιστα ὅσο πλησίαζε ἡ γιορτὴ τῆς 23ης Αὐγούστου ἔφτασαν νὰ βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ὁλοκληρωμένα τὴν ἡμέρα τοῦ Πανηγυριοῦ της.
Τὸ θαῦμα αὐτὸ πραγματοποιεῖται ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα. Καὶ προσφέρεται ὡς εὐλογία τῆς Παναγίας τοῦ Χάρου σὲ κάθε προσκυνήτρια ψυχή, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ὡς «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» γιὰ τοὺς ἄπιστους πού, ἐνῶ «θέτουν τὸν δάκτυλον ἐπὶ τῶν τύπων τῶν ...κρίνων», πασχίζουν νὰ τὸ ἐξηγήσουν μὲ λογικοφανεῖς ἑρμηνεῖες, γεννημένες ἀπὸ τὴ θολοκουλτούρα τους.
Κι ὅμως ἡ "Παναγία τοῦ Χάρου" εἴτε γιὰ χάρη τῶν πιστῶν της εἴτε γιὰ προβληματισμὸ τῶν ἀπίστων συνεχίζει τὸ θαῦμα της. Καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ πυκνώσουμε μὲ τὴν παρουσία μας τὴ στρατιὰ τῶν πανηγυριωτῶν καὶ νὰ ὁδεύσουμε σ' αὐτήν, γιὰ νὰ ἀποθέσουμε τὶς ἐλπίδες μας καὶ τοὺς ὁραματισμούς μας.

Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος ἅ'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν σεπτήν σου Εἰκόνα προσκυνοῦμεν Πανύμνητε, ἡ τοῦ χάρου τὴ κλήσει προσφυῶς ἐπικέκληται. ἐν ταύτη γὰρ τὰ κρίνα χλοερά, ὀρῶντες μετὰ χρόνου παρολκήν, ἀνυμνοῦμεν σου τὴν χάριν πανευλαβῶς, Παρθένε ἀνακράζοντες. δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου, δόξα τὴ πρὸς ἠμᾶς σου προμηθεία Ἄχραντε.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἐν Λειψῶ προστρέχοντες τὴν σὴν εἰκόνα τὴν τοῦ Χάρου Δέσποινα, περιπτυσσόμεθα πιστῶς, τὴν εὐωδίαν καρπουμένοι, τῶν ἐν αὐτὴ θείων κρίνων ὑμνοῦντες σέ.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Ἔχει τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτὴν ἡ Λειψῶ, Παρθένε, ὡς θησαύρισμα ἱερόν, ἤτις παρὰ πάντων, ὠνόμασται τοῦ Χάρου, χαρὰν καὶ εὐφροσύνην πάσι παρέχουσαν.

ΠΗΓΗ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ