Ἡ Ἀγάπη στόν πλησίον

† π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου

Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

Ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε νά ἀγαποῦμε τόν πλησίον.

Ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή εἶναι βεβαίως ἡ ἀγάπη στό Θεό. Ἀλλά καί ἡ δευτέρα, πού εἶναι ὅμοια μέ τήν πρώτη, εἶναι ἡ ἀγάπη στόν πλησίον, στόν συνάνθρωπό μας. «Ἀγαπήσεις καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», λέγει ὁ Κύριος. Πρέπει ἑπομένως, νά ζήσωμε καί μέ τήν ἀγάπη στόν διπλανό μας. Ἔτσι θά πετύχωμεν τόν τελικό προορισμό μας. Πρέπει νά τό νοιώσουμε. Εἴμαστε ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ἀδέλφια ἀναμεταξύ μας καί μαζί θά ζήσουμε στήν αἰωνιότητα. Ἀλλά, χωρίς ἀγάπη, πῶς θά μπορέσωμεν νά ζήσωμεν ἐκεῖ μαζί; Ἐκεῖ θά βασιλεύη ἡ ἀγάπη καί θά κυριαρχῆ ἡ καλωσύνη. Μόνο δέ ὅσοι ἀπέκτησαν ἐδῶ τήν ἀγάπην, θά εἶναι δεκτοί εἰς τόν εὐτυχισμένον ἐκεῖνον κόσμον. Ἀγάπην δέ ὄχι μόνον στούς συγγενεῖς μας. Αὐτή εἶναι φυσική καί αὐτονόητος. Δέν λείπει καί ἀπό τά ἄγρια θηρία. Δέν ἀγαπᾶ ἐπί παραδείγματι ἡ τίγρις τά μικρά της; Οὔτε μόνον στούς φίλους μας καί σέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔκαναν ἤ θά μᾶς κάνουν καλό. Αὐτή εἶναι ἀγάπη ἐμπορική. Τούς κάνουμε καλό, γιά νά μᾶς ...ἐξυπηρετοῦν καί αὐτοί στήν ἀνάγκη μας. Ἡ ἀγάπη μᾶς πρέπει νά φθάνη καί στούς ἐχθρούς μας. «Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιῆτε καί δανείζετε, ἴνα γένησθε υἱοί τοῦ Ὑψίστου...» λέγει ὁ Κύριος.
Ἡ ἀγάπη αὐτή στόν διπλανό μας πῶς ἐκδηλώνεται; Βεβαίως μέ τό χέρι, ἀλλά καί μέ τό στόμα. Εἶναι ὑλική καί πνευματική. Τοῦ δίδεις ἀπό ὅ,τι ὑλικά ἔχεις. Πρέπει νά τοῦ δίδης καί ἀπό τά πνευματικά πού κατέχεις καί γνωρίζεις. Τοῦ ὠφελεῖς τό σῶμα. Πρέπει νά τοῦ ὠφελῆς καί τό πνεῦμα, τήν ψυχή. Πῶς; Ἁπλούστατα μέ τό νά τόν βοηθήσης νά μάθη νά ἐκτελέση καί ὁ διπλανός σου τόν προορισμό του. Ὅσον δέ ἀνώτερη εἶναι ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα, τόσον ἀνώτερη εἶναι καί ἡ πνευματική ἐλεημοσύνη ἀπό τήν ὑλικήν. Τήν πνευματική ἐλεημοσύνη μπορεῖ νά τήν ἐξασκῆ ὁ καθένας μας. Ἀκόμη καί ὁ πλέον φτωχός, ὁ δοῦλος. Ἡ Ἄγ. Εἰρήνη στήν σκλαβιά τῆς κατόρθωσε νά διαδώση τόν Χριστιανισμό εἰς ὁλόκληρο τό ἔθνος τῶν Περσῶν. Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι μόνον δόσιμο. Διότι πιθανόν νά μήν ἔχης νά δώσης. Ἄρα δέν θά πετύχης τόν προορισμόν σου; Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐσωτερική. Δέν μπορεῖς νά δίδης, χωρίς νά ἔχης ἀγάπη, «τά λόγια σου μέ ἐχόρτασαν καί τό ψωμί σου φάτο», λέγει ὁ λαός. Ὁ δέ Ἄπ. Παῦλος τό τονίζει καθαρά: «ἐάν ψωμίσω πάντα τά ὑπάρχοντά μου καί παραδῶ τό σῶμα μου, ἴνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν ὠφελοῦμαι».
Τί εὐτυχία, ἄλλωστε, αἰσθάνεται ὅποιος ἀγαπᾶ, ὅταν στερῆται αὐτός γιά τόν ἄλλον, ὅταν κουράζεται αὐτός γιά τόν διπλανό του! Ἡ μάνα, πού ἀγαπᾶ τό μικρό της, ἔστω καί μέ τήν φυσική της ἀγάπη, πόσο αἰσθάνεται εὐτυχισμένη, ὅταν στερῆται αὐτή καί κουράζεται γιά τό παιδί της! Ἡ εὐτυχία αὐτή εἶναι ὁλοκληρωμένη στήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως ὅταν ἀγωνίζεσαι νά ζῆς μέ ἀγάπη στό Θεό καί στόν πλησίον σου, τότε εἶσαι μέσα στόν προορισμό σου, γιά τόν ὁποῖον ζῆς.

ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
Παραβαίνουν τήν ἐντολήν τῆς ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπόν τους, ὅσοι τοῦ βλάπτουν μέ ὁποιοδήποτε τρόπον: τήν ζωήν, τήν ὑπόληψιν καί τήν περιουσίαν του.


1. - Ὅσοι βλάπτουν τήν ζωήν του.

Τήν βλάπτουν τήν ζωήν τοῦ οἱ φονεῖς. Ὁ φονιάς τοῦ ἀφαιρεῖ τό πολυτιμώτερό του πράγμα, πού ἔχει ὁ ἄλλος τήν ζωή του. Τήν ζωήν τοῦ τήν ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά μπορέση σ' αὐτή νά τελειοποιηθῆ, νά καταρτισθῆ καί νά πετύχη τόν προορισμό του, ὥστε νά μπορῆ κι' αὐτός νά ζήση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μέ-γάλο τό κακό, διότι δέν τοῦ κόβει ἁπλῶς λίγα χρόνια, ἀφοῦ σέ λίγο ὁπωσδήποτε θά πεθάνη, ἀλλά τοῦ γίνεται ἐμπόδιο στή σῶ-τηρία του. Εἶναι κακό, πού ἐπεκτείνεται στήν αἰωνιότητα. Πόσο βαρύ εἶναι τό ἁμάρτημα αὐτό.


2- Ὅσοι βλάπτουν τήν ὑπόληψί του.

Τήν βλάπτουν μέ τήν συκοφαντίαν. Πολλές φορές ἡ συκοφαντία εἶναι χειρότερη ἀπό τόν φόνο. Πόσες ἀθῶες ὑπάρξεις δέν πέθαναν μαραμένες ἀπό τήν στενοχώρια τούς διότι τούς ἐσυκοφάντησαν! Καί αὐτή γίνεται εἴτε ἀπό φθόνο, εἴτε ἀπό ἐκδίκησι, εἴτε καί ἀπό ἐπιπολαιότητα. Ἡ συκοφαντία γίνεται μέ τά λόγια, ἀλλά καί μέ τήν πένα. Πόσα ἐμπρηστικά ἄρθρα πολιτικῶν δέν γράφουν οἱ ἐφημερίδες γιά νά δυσφημίσουν τούς ἀντιπάλους τους! Οἱ ταλαίπωροι δέν ὑπολογίζουν τήν εὐθύνην, πού θά ἔχουν ἐν ἡμέρα κρίσεως!
Καί ἡ κατάκρισις βλάπτει τήν ὑπόληψιν τοῦ ἄλλου. Γι' αὐτό τήν ἀπαγορεύει ὁ Θεός. «Μήν κρίνετε, λέγει, ἴνα μή κριθῆτε, ἐν ὤ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε καί ἐν ὤ μέτρω μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμίν». Εἶναι δέ σοφό τό γνωμικόν πού λέει: «Ἡ γλώσσα κόκκαλα δέν ἔχει καί κόκκαλα τσακίζει».


3. - Ὅσοι βλάπτουν τήν περιουσίαν του.

Τήν βλάπτουν οἱ κλέφτες. Οἱ κλέφτες δέ σήμερα δέν πηγαίνουν στά βουνά νά κλέψουν ὑπό τήν ἀπειλήν μαχαίρας. Κλέβουν μέσα ἀπό τά πολυτελῆ γραφεῖα τους καί τά πλούσια καταστήματά τους μέ τίς δωροδοκίες, μέ τίς νοθεῖες, τίς ἄπατες, τίς ἀδικίες. Κλέβουν τά ἄτομα, ἀλλά καί τό σύνολον τό κοινόν, τό δημόσιον. Τί παρανόησις! Μία δραχμή τό θεωρεῖ ἁμαρτία νά κλέψη ἀπό τήν τσέπη τοῦ ἄλλου. Ὁλόκληρα ἑκατομμύρια ἀπό τό δημόσιο μέ διαφόρους τρόπους τά τσεπώνει μέ ἥσυχη τή συνείδησι! Καί ὅμως στό δημόσιο δέν κλέβει ἕναν, ἀλλά πολλούς μαζί. Πάντως, νά ξέρουν ὅσοι ἀδικοῦν καθ' οἱονδήποτε τρόπον τόν πλησίον, ὅτι δέν ἔχουν τήν ἀγάπην εἰς τόν πλησίον καί δέν θά πετύχουν τόν προορισμό τους.
Πόσον δέ ἀνόητον καί γελοῖον εἶναι νά κλέβη ὁ ἕνας τόν ἄλλον! Λέγεται, ὅτι ὁ τετραήμερος Λάζαρος, ὅταν ξαναγύρισε στή γῆ ἀπό τόν Ἅδη, δέν ἐγέλασε ποτέ. Μόνο κάποτε, ὅταν εἶδε ἕναν πού ἔκλεβε μία πήλινη στάμνα ἑνός ἄλλου γέλασε.
— Γιατί γελᾶς; τόν ρώτησαν
— Διότι, ἀπάντησε, εἶδα ἕνα χῶμα νά κλέβη τό ἄλλο χῶμα!
†Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου
ΓΙΑΤΙ ΖΕΙΣ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ"
ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 106 77 ΑΘΗΝΑ
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος