1 Αυγ 2010

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΓΟΥΣΤΟΥ

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΓΟΥΣΤΟΥ 
Ἀπό 1 Αὐγούστου μέχρι καί 14 Αὐγούστου. Νηστεύουμε πρός τιμήν τῆς Παναγίας καί γιά τήν ψυχή μας.
Ἡ νηστεία εἶναι αὐστηρή. Ψάρι τρῶμε μόνο στήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μᾶς (6 Αὐγούστου). Ἄν ἡ 15η Αὐγούστου συμπέσει Τετάρτη ἤ Παρασκευή τότε γίνεται κατάλυση μόνον ἰχθύος.
Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρώτη. Ἡ πιό παλιά ἀπό ὅλες. Τήν ἔδωκε στόν Ἀδάμ μέσα στόν παράδεισο.
Τό νόημα τῆς νηστείας ἦταν: μέ τό ὅπλο τῆς νηστείας νά συνηθίσουν οἱ ἄνθρωποι στήν ὑπακοή στό Θεό καί στήν πάλη κατά τοῦ διαβόλου.
Ὁ Χριστός, ἐτόνισε ἀκόμη περισσότερο τήν ἀξία τῆς νηστείας.
Εἶπε: "Τό γένος τοῦτο οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχή καί νηστεία". Δήλ. μέ τή νηστεία πολεμᾶμε τόν διάβολο καί τόν νικᾶμε.
Κατά τούς Πατέρες τῆς... Ἐκκλησίας:
"Δέν ἀρκεῖ ἡ ἀποχή ἀπό τροφές, ἀλλά ἄς νηστεύσωμε νηστεία ἀρεστή στό Θεό. Ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡ ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡ ἀποχή ἀπό τό θυμό, ἀποχωρισμός ἀπό τίς ἐπιθυμίες, ἀπό τήν συκοφαντία, τό ψέμα, τήν ἐπιορκία". ( Μ. Βασίλειος)

"Νήστευε, ὄχι μόνο ἀπό ψωμί, κρασί, κρέατα, καί ἄλλες τροφές, ἀλλά περισσότερο ἀπό κακούς λογισμούς". (Νεῖλος Ἀγκύρας)

"Αὐτός εἶναι ὁ σωστός τρόπος νά νηστεύουμε, ἡ ἐπίδειξη καλῶν ἔργων, ἡ ἐλεύθερη ἀπό πάθη γνώμη".(Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)

Οἱ παρακλητικοί κανόνες τῆς Θεοτόκου
===========
Τό Δεκαπενταύγουστο εἶναι μία περίοδος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατά τήν ὁποία ἡ ὀρθόδοξη ψυχή στρέφει τά μάτια μέ βαθειά κατάνυξη πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἐπί δεκαπέντε ἡμέρες, πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως, σημαίνουν οἱ καμπάνες τήν ὥρα τοῦ δειλινοῦ καί τά πλήθη τῶν πιστῶν πᾶνε νά ψάλλουν τόν Μικρό καί τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα. Ἀνάλογη κατάνυξη ἔχει βέβαια καί ἡ περίοδος τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας. Ἀλλά ἐνῶ στούς Χαιρετισμούς κυριαρχεῖ ὁ ὑμνολογικός τόνος, ἡ θριαμβική δοξολόγηση τῶν ἀπείρων χαρίτων τῆς «Μητρός τοῦ Θεοῦ γενομένης», στούς Παρακλητικούς Κανόνες τοῦ Δεκαπενταυγούστου κυρίαρχος τόνος εἶναι τό πένθος καί ἡ ὀδύνη τῆς βαρυαλγούσης ψυχῆς τοῦ πιστοῦ πού ζητᾶ παράκληση καί παρηγοριά ἀπό τήν Παναγία.
Οἱ Παρακλητικοί Κανόνες, ὁ Μικρός καί ὁ Μέγας ἡ ἁπλῶς ἡ Μικρή καί ἡ Μεγάλη Παράκληση - ἐπειδή διά τῶν ὕμνων αὐτῶν οἱ πιστοί παρακαλοῦν τήν Παναγία νά ἀκούσει καί νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματά τους - ψάλλονται, ἐναλλάξ, δηλαδή τήν μία μέρα ψάλλεται ἡ Μεγάλη καί τήν ἄλλη ἡ Μικρή. Μόνο κατά τούς ἑσπερινούς τῶν Σαββάτων καί τῆς Ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου δέν ψάλλονται οἱ Παρακλήσεις καί τοῦτο ἐπειδή τό περιεχόμενό τους εἶναι πένθιμο καί ἱκετευτικό καί δέν συμφωνεῖ πρός τό χαρμόσυνο ὕφος τῶν ἑορταστικῶν αὐτῶν ὕμνων. Ἐκτός, ὅμως, ἀπό τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἡ Μικρή, ἰδίως, Παράκληση ψάλλεται συχνά, «ἐν πάση περιστάσει καί θλίψει ψυχῆς», εἴτε στούς ἱερούς Ναούς, εἴτε καί κατ' οἶκον, ἀπό τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά ἱκετεύσουν δί' αὐτῆς τήν Θεοτόκο καί νά ἐπικαλεσθοῦν τήν μεσιτεία Της.

Ἡ δέ διάκριση τῶν Παρακλήσεων σέ Μικρή καί Μεγάλη ὀφείλεται ἀποκλειστικῶς καί μόνον στήν ἔκταση, τό μέγεθος τῶν τροπαρίων. Τά τροπάρια, δηλαδή, τῆς Μικρῆς Παρακλήσεως εἶναι μικρότερα καί συντομώτερα ἀπό ἐκεῖνα τῆς Μεγάλης.
Ἡ Μικρή Παράκληση εἶναι ποίημα κάποιου ἀγνώστου ὑμνογράφου, ὁ ὁποῖος κατ' ἄλλους μέν ὀνομάζονταν Θεοστήρικτος καί ἦταν Μοναχός, κατ' ἄλλους δέ Θεοφάνης. Ὅπως φαίνεται, ὅμως, πρόκειται περί τοῦ ἰδίου προσώπου, τό ὁποῖο ἔγινε Μοναχός καί ἀπό Θεοφάνης μετονομάσθηκε σέ Θεοστήρικτο. Ἡ Μεγάλη Παράκληση εἶναι ἔργο τοῦ Θεοδώρου τοῦ Β , τοῦ Δουκός, Βασιλέως τῆς Νικαίας, τοῦ ἐπονομαζομένου Λασκάρεως, ὁ ὁποῖος ἔζησε περί τά μέσα τοῦ 13ου αἰῶνος καί εἶναι πολύ μεταγενέστερός του Θεοστηρίκτου, τοῦ Μοναχοῦ.

Οἱ δύο Παρακλήσεις, πλήν τοῦ Κανόνος, περιλαμβάνουν στήν Ἀκολουθία τους καί Ψαλμούς, δεήσεις ὑπέρ τῶν ζώντων πιστῶν, ὑπέρ τῶν ὁποίων τελοῦνται, καί Εὐαγγελική περικοπή. Τό περιεχόμενό τους εἶναι ἱκετευτικό, συγκινεῖ τούς πιστούς, διδάσκει καί προτρέπει αὐτούς νά προστρέχουν μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη πάντοτε πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Μεγάλη Μητέρα τους, γιά νά βρίσκουν παρηγοριά καί νά λαμβάνουν βοήθεια στίς ἀνάγκες του.
Πρός τήν Κυρία Θεοτόκον ἄς ψάλλουμε καί ἐμεῖς μέ πίστη καί ἐκ βάθους καρδίας τίς ἱερές Παρακλήσεις καί μαζί μέ τούς ἱερούς ὑμνωδούς, ἄς ἐπαναλαμβάνουμε: «Βλέψον ἰλέω ὄμματί σου καί ἐπισκεψαι τήν κάκωσιν, ἤν ἔχομεν, καί δεινῶν συμφορῶν καί βλάβης καί κινδύνων καί πειρασμῶν ἠμᾶς λύτρωσαι, ἀμετρήτω σου ἐλέει», μέ τήν ἀκράδαντη βεβαιότητα ὅτι «δέν θά παρίδει τήν πενιχράν δέησίν μας, τόν κλαυθμόν καί τά δάκρυα καί τούς στεναγμούς μας, ἀλλά θά πληρώσει τάς αἰτήσεις μας», γιά νά δοξάζουμε Αὐτήν μετά πόθου πάντοτε.

ΠΗΓΗ:
ΙΕΡΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ ΗΛΕΙΑΣ
ΑΠΟ:ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.