Ἀφελληνισμός καί «οἰκονομική» κρίση

Ἠλιάδης Μιχάλης
Μέλος τῆς Κ.Ε. τῆς πολιτικῆς παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
Περίπου δυόμιση χρόνια πρίν, ἱδρύσαμε τήν πολιτική παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», τῆς ὁποίας ἔχω τήν τιμή νά ἀποτελῶ μέρος τῆς Κ.Ε. Ἕνα πολύ μικρό μέρος τῆς κοινῆς γνώμης, εἶχε τότε ἀντιληφθεῖ, ὅτι ἡ δημόσια ζωή στήν χώρα μᾶς εἶχε πάρει τόν κατήφορο, κι ὅτι ἡ πνευματική μας ὑποδούλωση, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται ἀπό τούς ἑκάστοτε κυβερνῶντες μέσῳ τῆς παρεχόμενης παιδείας, τοῦ ἔντυπου καί ἠλεκτρονικοῦ τύπου καί τῆς τηλεόρασης, εἶναι ὑπεύθυνη γι’ αὐτό. Διατρανώναμε τότε, τήν ἀντίθεσή μας στό πολιτικό σκηνικό, τό βουτηγμένο στή διαφθορά καί τήν διαπλοκή, αὐτό πού χρόνια τώρα διαχέει στήν Ἑλληνική κοινωνία τήν λογική της ἀναξιοκρατίας, τοῦ βολέματος τῶν ἡμετέρων, τοῦ ἀμοραλισμοῦ, τῆς ἐξαγορᾶς συνειδήσεων. Αὐτό πού ξηλώνει ἐπιμελῶς τά πιστεύματα αὐτοῦ του λαοῦ, τίς ἀξίες του, τά ἤθη του, ὑπακούοντας στά κελεύσματα τῶν ἀφεντικῶν – χορηγῶν του.....
Σήμερα δυστυχῶς ἐπαληθευόμαστε μέ τραγικό τρόπο. Σήμερα τό συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τῆς κοινωνίας ἀπορρίπτει συλλήβδην τό ὑπάρχον πολιτικό σκηνικό καί δικαίως. Σήμερα ἀρκετοί πλέον καταλαβαίνουν ὅτι ἡ οἰκονομική ὑποδούλωση τῆς πατρίδας μας, στούς ξένους ἀφέντες, εἶναι ἕνα μέσον γιά νά ἐξαφανίσουν κάθε ἀντίσταση τοῦ λαοῦ μας, νά ξηλώσουν ὅτι ἔχει ἀπομείνει ἀπό τήν Ἑλληνικότητά του.
Αὐτός ὁ ἀφελληνισμός τῶν Ἑλλήνων ξεκίνησε συστηματικά τήν «ἐκσυγχρονιστική» περίοδο τοῦ κ. Σημίτη. Αὐτός βέβαια ἀποκαθηλώθηκε πλέον, κυρίως μετά τίς ὁμολογίες Μαντέλη ἀλλά καί Τσουκάτου παλαιότερα ὅτι ὁ ἕνας ἔπαιρνε μίζες γιά τήν τσέπη του καί ὁ ἄλλος γιά τό κόμμα. Ὅμως ἡ ζημιά ἔγινε. Γράφει ὁ πρώην πρωθυπουργός στό βιβλίο του μέ τίτλο «Ἐθνικιστικός Λαϊκισμός ἤ Ἑλληνική πολιτική» : « Ἡ πολιτική εἶναι … νά ἐμποδίσουμε καί νά ἀποτρέψουμε μέ κάθε κόστος, τήν προσήλωση στήν ἰδέα τοῦ ἔθνους καί στή χριστιανική παράδοση, πού ἀποδυναμώνει καί ἐγκυμονεῖ κινδύνους σέ μία σύγχρονη παρουσία πού πρέπει νά ἔχει ἡ Ἑλλάδα» !!! Τόσο ἀπροκάλυπτες ἦταν οἱ προθέσεις, ὅτι δηλαδή οἱ Ἕλληνες ἔπρεπε νά μήν εἶναι πλέον Ἕλληνες γιά νά ἔρθει ἡ πρόοδος καί ἡ ἀνάπτυξη. Αὐτά ἔγιναν ἐπιμελῶς πράξη στή συνέχεια, ἐπί ὅλων τῶν κυβερνήσεων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχει οὐσιαστικά ἀποδομηθεῖ τό Ἔθνος, μέσῳ τῆς ἀποκοπῆς του ἀπό τά ζωηφόρα νάματα πού γιά αἰῶνες τό ἄρδευαν, τίς παραδόσεις ἀλλά κυρίως τήν πίστη τοῦ λαοῦ καί τήν ἱστορική του συνέχεια.
Ὁ ἀφελληνισμός ἐπιχειρεῖται μέ διάφορους τρόπους. Τό «ἐκσυγχρονιστικό» πνεῦμα ἔχει ἐπιβληθεῖ στά Πανεπιστήμια καί μέ αὐτό «μορφώνονται» οἱ φοιτητές μας. Τά σχολικά βιβλία ἄλλαξαν καί ὑπάρχει σαφής ἰδεολογική μετατόπιση ἀμφισβήτησης τῆς Ἑλληνικότητας ἀλλά καί τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας στήν πορεία τοῦ Ἔθνους. Ὑπάρχουν δέ σαφέστατες παροτρύνσεις νά μήν εἴμαστε ἐθνικιστές, ξενοφοβικοί καί ρατσιστές ἑρμηνεύοντας βέβαιά τους ἀνωτέρω ὅρους κατά τό δοκοῦν. Στά Μ.Μ.Ε. κυριαρχεῖ τό ἴδιο πνεῦμα καί ἔμμισθα δημοσιογραφικά γιουσουφάκια στήν τηλεόραση ἤ τόν τύπο λοιδοροῦν κάθε ἀντίθετη ἄποψη καί στιγματίζουν τίς ἀντίθετες φωνές σάν ὀπισθοδρομικές καί ὑπερσυντηρητικές ἤ ἐθνικιστικές καί ρατσιστικές. Ἄφησα γιά τό τέλος, τήν εἰσβολή στήν σκόπιμα ἀφύλακτη χώρα μᾶς ἑκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστῶν, ὥστε ἀφενός, μέσῳ τῆς δημογραφικῆς ἀλλοίωσης, ἡ παιδεία ἀπό ἐθνική νά γίνει ὁμαλά πολυεθνική, ἀφετέρου νά ἐπιβαρυνθοῦν δυσβάστακτα τά συστήματα ὑποδομῶν τῆς χώρας, ἀλλά καί νά συμπιεσθοῦν τά ἐργατικά δικαιώματα (καί μεροκάματα) τῶν Ἑλλήνων ἐργαζομένων.
Ἐνῷ συνεχίζονται οἱ ἐργώδεις προσπάθειες ἀφελληνισμοῦ μας, φτάσαμε τώρα, μετά τήν ἐποχή τῆς «εὐημερούσας καί ἰσχυρῆς Ἑλλάδας» στό σημερινό τραγικό οἰκονομικό ἀδιέξοδο.
Ἄς ρίξουμε ὅμως μέ ψυχραιμία, μία σύντομη ματιά στά χρόνια πού πέρασαν καί ἄς προσπαθήσουμε νά διακρίνουμε τίς εὐθύνες πού ἔχουμε ὅλοι ὅσοι ζοῦμε σέ τούτη τή χώρα καί κυρίως αὐτοί, πού εἶχαν τήν διακυβέρνησή της.
Τό δημόσιο χρέος σέ ποσοστό τοῦ ΑΕΠ τό 1977 ἦταν 18.2%, τό 2009 ἦταν 113.4% μέ, πλήν ἀνεπαίσθητων μεταβολῶν, σταθερή ἀνοδική πορεία. Ἀντίστροφα, φθίνουσα δηλαδή πορεία, εἶχαν ἡ ἀνταγωνιστικότητα καί οἱ ἐξαγωγές τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ἡ χώρα ἔχει ἐδῶ καί χρόνια σταματήσει νά παράγει ὁτιδήποτε. Ἄς ἀναλογιστοῦμε πότε καί πῶς, «ξενιτεύτηκαν» ἐργοστάσια ὅπως τῆς PIRELLI ἀπό τήν Πάτρα ἤ τῆς NISSAN ἀπό τόν Βόλο. Ποιοί καί γιατί ἀποβιομηχάνισαν τήν χώρα; Τεράστιες εὐθύνες ἀναλογοῦν καί στίς συνδικαλιστικές ἡγεσίες, οἱ ὁποῖες κινούμενες ἀπό κομματικά ἤ συντεχνιακά καί σχεδόν πάντα προσωπικά συμφέροντα, ἀποτέλεσαν γιά πολλά χρόνια – μέ τίς εὐθύνες φυσικά της πολιτικῆς ἡγεσίας, ἡ ὁποία ἀνέχτηκε ἤ ἐξέθρεψε τά φαινόμενα αὐτά – τροχοπέδη στήν ἀνάπτυξη τῆς χώρας.
Ἄς δοῦμε ὅμως τί ἔγινε στόν δημόσιο τομέα. Πρῶτα ἀποκεφαλίστηκε ἡ δημόσια διοίκηση ἀπό τούς ὑπηρεσιακούς γενικούς διευθυντές, οἱ ὁποῖοι ἀντικαταστάθηκαν ἀπό τούς ἐκλεκτούς του κόμματος, τήν δεκαετία τοῦ 80, μέ ἀποτέλεσμα τή διάλυσή της (νόμος Κουτσόγιωργα). Στήν συνέχεια, δημιουργήθηκε τό κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο ἀλλά καί τό νομικό πλαίσιο τῆς ἀτιμωρησίας (νόμοι περί εὐθύνης ὑπουργῶν, παραγραφῆς) γιά νά μποροῦν οἱ κυβερνῶντες νά κινοῦνται ἐλεύθερα, χωρίς τόν φόβο τοῦ εἰσαγγελέα, οὔτε ἐκ τῶν ὑστέρων. Γι’ αὐτό κανείς δέν τιμωρήθηκε ποτέ καί οὔτε πρόκειται. Ἡ ὅποια ἐξαίρεση ἄν ὑπάρξει, θά εἶναι ἁπλά ἕνα πυροτέχνημα.
Τό χειρότερο ὅμως εἶναι, ὅτι ὅλοι αὐτοί ἀνεξαρτήτως χρώματος, μαζί μέ τήν ἀνερμάτιστη καί «κολοβή» παιδεία πού συνεχίζουν νά παρέχουν στήν νεολαία μας, δίδαξαν μέ τήν συμπεριφορά τούς τήν συναλλαγή, τήν ἀπάτη, τήν ἀνευθυνότητα καί τήν ἀτιμωρησία στήν ἑλληνική κοινωνία. Ἡ διαφθορά καί ἡ συναλλαγή ἔφτασε νά θεωρεῖται ἀναγκαῖο κακό σέ ὅλες σχεδόν τίς σχέσεις τοῦ πολίτη μέ τό κράτος. Τό «λαδάκι» στήν μηχανή γιά νά λειτουργήσει. Ὁ καθένας κοίταζε πῶς νά «βολευτεῖ» τρέχοντας στά κομματικά ἤ ὑπουργικά γραφεῖα, εἴτε γιά μία θεσοῦλα στό δημόσιο, εἴτε γιά νά πάρει ἔγκριση συμμετοχῆς σέ κάποια εὐρωπαϊκά προγράμματα, εἴτε ἁπλά γιά αὐτονόητα θέματα γιατί ἔτσι ἐφτίαξαν τό «σύστημα». Κάποιοι δημόσιοι ὑπάλληλοι σέ νευραλγικούς τομεῖς ὅπως τελωνεῖα, ἐφορίες, πολεοδομίες, δήμους κ.α. ἀπέκτησαν περιουσίες ἐκβιάζοντας ἔμμεσα ἤ ἄμεσα γιά νά «βολευτοῦν» κι αὐτοί. Ἡ ἑλληνική κοινωνία ἔφτασε νά ἔχει τόν ὑψηλότερο δείκτη διαφθορᾶς στήν Εὐρώπη. Ὅλοι κοίταζαν νά «βολευτοῦν» σέ μία κοινωνία ἀναξιοκρατική, σέ ἕνα κράτος ἀνύπαρκτο.
Τά ὁμολογουμένως πολλά χρήματα πού εἰσέρρευσαν στήν χώρα ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 80 διέφθειραν σέ μεγάλο βαθμό τόν Ἕλληνα καί δρομολόγησαν, ὅσα δέν πῆγαν σέ τσέπες ἐπιτηδείων, κυρίως στρεβλή ἀνάπτυξη τόσο στήν γεωργία ὅσο καί σέ ὑπηρεσίες ὅπως στόν τουρισμό λ.χ. μέ εὐθύνη τῶν ἀνίκανων καί διεφθαρμένων πολιτικῶν ταγῶν οἱ ὁποῖοι κοίταζαν ἁπλά νά πλουτίσουν καί νά διαιωνίσουν τήν νομή τῆς ἐξουσίας παντί τρόπω. Ἔτσι, μέ ψηφοθηρικούς διορισμούς ἔφτασε ὁ δημόσιος τομές νά ἀπασχολεῖ 1.100.000 ὑπαλλήλους, ὅταν σέ χῶρες μέ ἀντίστοιχο πληθυσμό, ὁ ἀριθμός τούς εἶναι ἕνα μικρό κλάσμα τοῦ δικοῦ μας. Δέν φαίνεται τώρα, ἀπόλυτα λογική καί ἀναμενόμενη, ἡ οἰκονομική καταβαράθρωση τῆς χώρας;
Στό ὄνομα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἡ κυβέρνηση ὑπέγραψε, ἀφοῦ πρῶτα κατατρομοκράτησε τόν Ἑλληνικό λαό, τό ἀποικιακοῦ χαρακτῆρα «μνημόνιο» μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί τό ΔΝΤ μέ τήν στήριξη πολιτικῶν τζακιῶν ἀλλά καί θλιβερῶν καιροσκόπων. Τά σκληρότερα μέτρα πού ἐλήφθησαν ποτέ σέ βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέ περικοπές μισθῶν καί συντάξεων, ξήλωμα τῶν ἀσφαλιστικῶν καί ἐργασιακῶν δικαιωμάτων καί ἀκρίβεια. Ἐκρηκτικό μεῖγμα μέ ταυτόχρονη ἀπουσία ἀναπτυξιακῆς πολιτικῆς, ἀπουσία σαφοῦς σχεδίου ἐξόδου ἀπό τήν κρίση, ἀπουσία ὁράματος.
Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητα ὅλα αὐτά; Μία χώρα πού ἔχει ὀξύτατο οἰκονομικό πρόβλημα, δέν δίνει ἔκτακτα ἀναδρομικά ἐπιδόματα ἑκατομμυρίων εὐρώ σέ βουλευτές καί δικαστικούς ἕως τό 2012, ὅπως ἀποκάλυψε πρώτη ἡ παράταξή μας. Ἡ λογική σας λέει ὅτι ναί μέν δίνεις 1.5 ἐκ. εὐρώ στούς βουλευτές γιά τόν προσωπικό τους ἐξοπλισμό πληροφορικῆς, συμμετέχεις σέ EUROVISION δίνεις χρήματα σέ διάφορες ΜΚΟ καί γιά διοργάνωση καρναβαλιῶν καί συγχρόνως κόβεις τίς συντάξεις τῶν γερόντων; Ἔχουμε τρελαθεῖ ἐντελῶς;
Ὑπάρχουν ὅμως κάποια ἐρωτήματα.
Γιατί δέν ἐκμεταλλευόμαστε τόν τεράστιο ὀρυκτό πλοῦτο τῆς χώρας; Προφανῶς καί δέν ἰσχυρίζομαι ὅτι πρέπει νά μοιραστοῦμε τά πετρέλαια τοῦ Αἰγαίου μέ τούς Τούρκους. Πλήν τοῦ πετρελαίου ὑπάρχουν κοιτάσματα οὐρανίου, χρυσοῦ, καδμίου καί ἄλλων πολύτιμων μετάλλων, σύμφωνα μέ ἐπίσημες ἔρευνες.
Γιατί ἡ κυβέρνησή μας ἀκύρωσε τή συμφωνία μέ τούς Ρώσους γιά τόν ἀγωγό ἡ ὁποία περιλάμβανε οἰκονομική στήριξη τῆς χώρας, δημιουργία χιλιάδων θέσεων ἐργασίας., ἐγγύηση τῶν συνόρων μας καί σαφῆ ἀναβάθμιση τοῦ ρόλου τῆς Ἑλλάδας;
Γιατί ἡ κυβέρνησή μας δέν συνεργάστηκε μέ τήν Κίνα ἡ ὁποία προσφέρθηκε νά ἀναλάβει τό χρέος μας ἀλλά καί νά μᾶς ἐνισχύσει μέσῳ τουριστικοῦ ρεύματος μέ ἀντάλλαγμα διάφορες διευκολύνσεις στά λιμάνια μᾶς λ.χ.;
Ἐσεῖς τίνος συμφέροντα θεωρεῖται ὅτι ὑπηρετεῖ; Αὐτονόητη ἴσως ἡ ἀπάντηση. Γιά ἐμᾶς εἶναι βεβαιότητα καί τό ἔχουμε δημόσια καταθέσει. Ὅλοι οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες εἶναι ἁπλά ἐντολοδόχοι ξένων συμφερόντων.
Γύρω περισσεύουν πιά τά σκυμμένα κεφάλια. Ὁ Ἑλληνικός λαός εἶναι ἀπογοητευμένος καί ἐξοργισμένος, ἡ εὐθύνη τοῦ ὅμως εἶναι μεγάλη. Ὄχι μόνο γιατί ψηφίζει τά ἴδια κόμματα, ἐκκολαπτήρια ἀποδεδειγμένα πλέον διαφθορᾶς, ἀλλά γιατί περιμένει νά τόν σώσουν οἱ ἴδιοι ἀνίκανοι ἄνθρωποι. Ἐκλογές 2007, Ν.Δ.: 45%, ἐκλογές 2009, ΠΑΣΟΚ: 45%. Οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς πού ἐμφανίζονται στήν τηλεόραση καί προτείνουν λύσεις καί ἀπό τά δύο μεγάλα κόμματα, ὑπῆρξαν κορυφαῖα στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων. Αὐτοί λοιπόν ἤ δέν πῆραν τίποτα χαμπάρι γιά τήν ρεμοῦλα πού γινόταν ἀλλά καί τήν πορεία τῆς χώρας, ἄρα εἶναι ἐπιεικῶς ἠλίθιοι, ἤ δέν μιλοῦσαν γιά «εὐνόητους» λόγους, ὅποτε εἶναι συνένοχοι. Πόσοι ἀξιοπιστία ἔχουν τώρα αὐτοί ἤ καί ἄλλα νέα πρόσωπα πού θά ἐπιστρατευτοῦν ἀπό τά ἴδια κόμματα, τί θά ποῦν στόν Ἑλληνικό λαό πού νιώθει νά χάνει τό ἔδαφος κάτω ἀπό τά πόδια του, ἐνῷ συνάμα ἀντιλαμβάνεται ὅτι τό «πάρτυ» πού γιά χρόνια εἶχε στηθεῖ τελείωσε, μόνο καί μόνο γιατί τελείωσαν τά χρήματα; Παρά τήν τεράστια προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ ἡ ἀπόρριψη τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ παίρνει πλέον τή μορφή χιονοστιβάδας. Μόνο πού ἐδῶ πρέπει νά ὑπάρχει διάκριση. Ἀπορρίπτω τά κόμματα καί τούς πολιτικούς πού διασύρουν τήν πατρίδα μου, ὄχι τήν πολιτική, γιατί τότε κινδυνεύω νά γίνω πολίτης «ἄχρηστος», σύμφωνα μέ τόν Περικλῆ πού θά ἰδιωτεύει. Ἐπιλέγω ἀνθρώπους μέ ἦθος καί ἀξιοπρέπεια πού θεωροῦν τόν πολιτικό ὑπηρέτη τοῦ λαοῦ καί τό ἐννοοῦν κι ὄχι δυνάστη του. Ἐπιλέγω ἀνθρώπους πού εἶναι ἀποφασισμένοι νά ζοῦν σέ γυάλινο σπίτι κι ὄχι νά κρύβονται πίσω ἀπό off shore ἑταιρεῖες. Ἄρα αὐτούς πού ἐπιλέγω πρέπει νά ἔχουν ἀρχές κι ἀξίες πρέπει νά ἔχουν δώσει στήν κοινωνία δείγματα ἐντιμότητας, ἤθους καί ἀξιοπρέπειας.
Ὁ Ἑλληνικός λαός πρέπει νά διδαχθεῖ ἐπιτέλους ἀπό τά λάθη του καί νά συσπειρωθεῖ γύρω ἀπό τίς ὑγιεῖς πολιτικές δυνάμεις, ὥστε νά ὑπάρξει ἕνα ἰσχυρό ἀντίβαρο πού θά ἀνατρέψει τήν ὁλοκληρωτική – πνευματική καί οἰκονομική – ὑποδούλωση τῆς χώρας.