Οἱ ἐμπαθεῖς καὶ ἀδύνατοι πολεμοῦν μὲ τὰ πάθη τους, οἱ δυνατοὶ μὲ τον διάβολο!

Ὁ Γέρων Παΐσιος ἀντίπαλος καὶ διώκτης τῶν δαιμόνων.
Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ διαβόλου, τὰ πειράγματα καὶ οἱ ἐπιθέσεις τοῦ ἀποτελοῦν ξεχωριστὸ κεφάλαιο καὶ στὴ ζωὴ τοῦ Γέροντος Παϊσίου.
Οἱ ἐμπαθεῖς καὶ ἀδύνατοι πολεμοῦν μὲ τὰ πάθη τους, οἱ δυνατοὶ μὲ τὸν διάβολο. Ὡς δυνατὸς μονομάχησε μὲ τὸν διάβολο καὶ νίκησε.
Σὲ αὐτὲς τὶς συμπλοκὲς γινόταν πάλη πραγματικὴ σῶμα μὲ...σῶμα. Ὁ διάβολος ἔφευγε ἡττημένος καὶ ἄφηνε τὸν Γέροντα μὲ μαλλιὰ ἀνάκατα καὶ ράσα τσαλακωμένα. Φυσικὰ δὲν τὸν νικοῦσε μὲ τὴν σωματική του δύναμη.
Μερικὲς φορές, πάλευε ὄχι μὲ ἕνα δαίμονα ἀλλὰ μὲ πλῆθος. Ἔβλεπε ὁλόκληρη φάλαγγα δαιμόνων νὰ ὁρμοῦν γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξουν. Ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν δαιμόνων «ὁ τελευταῖος της φάλαγγας φαινόταν μικρὸς σὰν τὸ κεφάλι τῆς καρφίτσας».
Ἔλεγε γιὰ τὸν πόλεμο μὲ τὸν διάβολο «ὁ διάβολος κάνει καλὰ τὴνν δουλειά του. Τὸ σκυλὶ τὸ χτυπᾶς μία – δύο φορὲς καὶ φεύγει. Τὸν διάβολο τὸν χτυπᾶς ξανὰ καὶ ξανὰ ἀλλὰ πάλι ἐκεῖ, δὲν φεύγει. Χρειάζεται μόνον περιφρόνηση καὶ νὰ μὴν τοῦ δίνουμε δικαιώματα. Τότε, ὅταν περιφρονεῖται καὶ δὲν τοῦ δίνουμε δικαιώματα, κάνει σκηνές, γελάει, παίζει θέατρο χωρὶς εἰσιτήριο. Δὲν νοιώθει ὅμως κανεὶς τὸν φόβο τοῦ διαβόλου, δὲν βλέπει ἄγριο σκύλο, ἀλλὰ ἕνα ἀδύνατο σκυλάκι».
Ὅταν ἤθελε νὰ διηγηθεῖ κάποιο πείραγμα τοῦ διαβόλου, ἔλεγε γελώντας αὐθόρμητα: «Νὰ δεῖς τί μου ἔκανε χθὲς τὸ ταγκαλάκι». Ἀλλὰ ἀπότομα γινόταν σοβαρός, ἡ ὄψη τοῦ ἐξέφραζε λύπη καὶ κουνώντας θλιμμένα τὸ κεφάλι ἔλεγε: «Τὸ καλύτερο πλάσμα, πῶς ἔχει καταντήσει ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειά του! Ἀπὸ τὴν τάξη τοῦ πρώτου Ἀγγελικοῦ Τάγματος ξέπεσε καὶ ἔγινε διάβολος, γεμάτος μίσος καὶ κακία. Ἀπὸ Ἄγγελος φωτὸς ἔγινε σκοτεινὸς δαίμονας».
Ὁ Γέροντας, ἀφοῦ ἀμέτρητες φορὲς «ἔλαβε πείραν» δαιμόνων, ἔγινε ἔμπειρος ἀντίπαλός τους. Δὲν φοβόταν πλέον τὸ διάβολο, ἀλλὰ καὶ δὲν τὸν ὑποτιμοῦσε. Δὲν ἀγνοοῦσε τὰ «νοήματά» του, οὔτε τὰ πειράγματα καὶ τὶς παγίδες του. Ἀπὸ τὴν πείρα τοῦ περιέγραφε: «Ὁ διάβολος πραγματικὰ μετασχηματίζεται σὲ ἄνθρωπο, σὲ ζῶα κ.λπ. Πραγματικὰ ψηλαφᾶται. Εἶναι μία ἄλλη κατάσταση, ποὺ δὲν γνωρίζουμε. Τὸν βλέπεις, τὸν ψηλαφᾶς, τὸν δένεις καὶ ὅμως τὸν χάνεις ἀμέσως ἀπὸ μπροστά σου. Δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὑλοποίηση. Εἶναι μία ἄλλη ἐνδιάμεση κατάσταση» .
Προσήλυτος Ὀρθόδοξος ζήτησε εὐλογία ἀπὸ τὸν Γέροντα νὰ μεταφράσει στὰ Γαλλικὰ τὸ βιβλίο του, «Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης». Παρεκάλεσε ὅμως νὰ παραληφθοῦν τὰ γεγονότα μὲ τὸν διάβολο καὶ οἱ θεραπεῖες δαιμονισμένων, ἐπειδὴ οἱ Εὐρωπαῖοι αὐτὰ δὲν τὰ δέχονται. Ὁ Γέροντας ποὺ εἶχε τόσες ἐμπειρίες μὲ τὸν διάβολο φυσικὰ ἀρνήθηκε!
Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου