Κυριακή τῶν Βαΐων, τοῦ π. Γεωργίου Ἀλεντᾶ.

Κυριακή των Βαΐων

«Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα…»
τοῦ π. Γεωργίου Ἀλεντᾶ
Ἄρχ. ἐπιτρόπου Πολιχνίτου Λέσβου
Ἐκπαιδευτικοῦ

Ὁ Κύριος, ἀναβαίνει εἰς Ἱεροσόλυμα. Πορεύεται τήν πορεία τῆς ὑπέρτατης προσφορᾶς. Πορεύεται τή θυσιαστική πορεία τήν ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας. Πορεύεται καί προγνωρίζει. Προγνωρίζει λεπτομερῶς «τά μέλλοντα αὐτῶ συμβαίνειν».
«Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται…
». Μπροστά Του ἡ φρικτή εἰκόνα ὅλων ὅσα πρόκειται νά ἀκολουθήσουν. Καί ὅμως προχωρεῖ!
Θριαμβευτική, ἀδελφοί μου, καί μεγαλόπρεπος ἡ εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Πλήθη ἀναρίθμητα συγκεντρώθηκαν γιά νά ζητωκραυγάσουν τόν Κύριό της ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τόν ἀναμενόμενο Μεσσία. Τέτοια ἦταν ἡ ὑποδοχή ὥστε, «Εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐσείσθη πάσα ἡ πόλις». Προχωρεῖ. Εἰσέρχεται στή ἁγία πόλη. Τήν πόλη τήν φονεύσασα τούς προφήτας, τήν πόλη πού ἔσβηνε κάθε φωνή πού ἦταν ἐλεγκτική γι’ αὐτήν. Εἰσέρχεται «καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου», γνωρίζοντας ὅτι στήν κορυφή τοῦ Γολγοθά τόν περιμένει ὁ Σταυρός. Γνωρίζοντας ὅτι ὅλος αὐτός ὁ κόσμος, ὅλος αὐτός ὁ ἐνθουσιασμός , ἀμέσως μετά, ἄρδην θά μετατραποῦν. Τό μίσος, ὁ φθόνος, ὁ φανατισμός, ἡ ἐκδίκηση, θά μεταβάλουν τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», σέ «Ἄρον ἄρον σταύρωσον Αὐτόν». Ἔρχεται ἑκουσίως. Ἔρχεται γιά νά ξεπλύνει μέ τό αἷμα τοῦ Σταυροῦ Του, τίς ἁμαρτίες ὅλων ἐκείνων πού μέ πίστη θά στρέφουν τά βλέμματά τους σ’ Αὐτόν.
Ἀγαπητοί Χριστιανοί!.
Τοῦτες τίς ἅγιες καί εὐλογημένες ἡμέρες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ πορεία, μᾶς καλεῖ σέ μια λυτρωτική καί σωτηριακή συμπορεία.. Μᾶς καλεῖ νά συμπορευθοῦμε μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ στή μεγάλη καί σωτήρια πορεία του, πού καταλήγει στό Σταυρό. Εἶναι πορεία ἀγάπης, προσφορᾶς καί θυσίας γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο.
Μᾶς προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς τήν μεγάλη πομπή τοῦ Κυρίου, πού μπαίνει στά Ἱεροσόλυμα, ἐπί πώλου ὄνου, καί μαζί νά ψάλουμε τό «Ὡσαννά». Νά ζήσουμε καί νά βιώσουμε τή συγκλονιστική καί ἀνεπανάληπτη αὐτή στιγμή τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, μέ συντριβή καί κατάνυξη. Μᾶς ζητᾶ ἀκόμη νά συμμετάσχουμε μαζί Τού στό Μυστικό Δεῖπνο. Εἶναι θεμελιῶδες καί οὐσιαστικό καθῆκον ἡ συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στό μεγάλο καί ζωοποιό αὐτό μυστήριο. Μαζί μέ τόν Κύριο, στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ σέ μία προσευχή ἀγάπης καί θυσίας, ὄχι κοιμώμενοι, ἀλλά ἀγρυπνοῦντες. Κοντά στόν Κύριο τήν ὥρα τῆς συλλήψεώς του, ὄχι γιά νά τοῦ δώσουμε τό φίλημα τῆς προδοσίας, ἀλλά τό φίλημα τῆς πίστης καί ἀφοσίωσής μας. Νά συνοδεύσουμε τόν Κύριο στήν μεγάλη Του πορεία καί νά φθάσουμε μαζί, στόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα. Ἐδῶ ἀποφασίζεται ἡ θανάτωσή Του. Ἐδῶ οἱ παράνομοι ἀποφασίζουν γιά τόν Νομοθέτη καί τόν καταδικάζουν.
Καί ἡ πορεία συνεχίζεται. Στόν Πόντιο Πιλάτο, τόν ἡγεμόνα, στή θανατική καταδίκη, στό Σταυρό. Καί μέ τό βαρύ Σταυρό ἐπ’ ὤμου, ἀνάβαση στό Γολγοθά.
Πορεία εὐλογημένη, ἀδελφοί μου, καί ἁγία. Πορεία θυσίας, ἀγάπης, προσφορᾶς τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μαζί καί ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος, συμπαραστάτης καί βοηθός, ξεκουράζει τόν Κύριο καί μαζί Του συνανανεβαίνει στόν Κρανίου τόπο. Μαζί κι ἐμεῖς, καλούμαστε νά ἀκολουθήσουμε σιωπηρά καί μέ συντριβή, τό τέλος τῆς εὐλογημένης αὐτῆς πορείας.
Καί τό θεῖο δράμα τελειώνει. Ἡ θεία προσφορά στό τέλος της. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ προσέφερε στόν ἄνθρωπο καί στόν κόσμο, Σωτήρα καί λυτρωτή, τόν Κύριο Ἰησοῦ. Ἡ προσφορά φθάνει μέχρι τό Σταυρό. Ὁ Κύριος πεθαίνει σωματικά γιά νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος αἰώνια κοντά Του. Τό πανάγιο αἷμα τοῦ Χριστοῦ ρέει ἀπό τό πανάχραντο σῶμα Του καί ξεπλένει τίς ἁμαρτίες ὅλων καί χαρίζει ἀθανασία καί αἰωνιότητα.
Ἀλλά ἀδελφοί μου, ἡ ἱστορία αὐτή τόσο παλιά, μά καί τόσο καινούρια. Ὁ Χριστός σταυρώθηκε μέν πρίν 2000 χρόνια, ἀλλά ἔκτοτε συνεχίζει καθημερινά νά ξανασταυρώνεται. Τό «Ὡσαννά» καί τό «Σταυρωθήτω», στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύο ἀλληλένδετες ἔννοιες πού ποτέ δέν ξεχώρισαν, ποτέ δέν ἔπαψαν νά συνοδεύουν τό Χριστό, καί παράλληλα νά εἶναι ἡ πτώση καί ἡ ἀνάσταση ἡ δική μας.
Ἀκούει καί σήμερα ὁ Χριστός τό «Σταυρωθήτω», ἀπό πολλούς καί διαφόρους «Χριστοκάπηλους». Ἀπό πολλούς πού βάζουν σέ καλούπια τή διδασκαλία Του, πού τόν χρησιμοποιοῦν σύμφωνα μέ τά συμφέροντά τους, καί τόν ἐκμεταλλεύονται γιά τίς προσωπικές τους ἐπιδιώξεις. Ἀκούει τό «Σταυρωθήτω» ἀπό αὐτούς πού δέν διστάζουν νά τόν ἀνταλλάξουν μέ τό χρυσό στήν πρώτη εὐκαιρία, ἀπό αὐτούς πού εὔκολα τόν ξεπουλᾶνε καί τόν ἀποστρέφονται μή τυχόν καί διακινδυνεύσουν τόν εὐδαιμονισμό τους, κάτι δικό τους.
Ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται, ἀπ’ τούς διῶκτες τῆς πίστεως, τούς καταφρονητές τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὑλισμό, τόν ὀρθολογισμό τήν ἀθεΐα. Χιλιάδες οἱ στομφώδεις διαλέξεις, οἱ πομπώδεις στά τηλεοπτικά παράθυρα ἀμπελοφιλοσοφίες, ἀτέλειωτη ἡ ἀμφισβήτηση ἀπό γνωστούς καί μή ἐξαιρετέους ἀρνητές καί Χριστομάχους Σέ τόνους μετριέται ἡ μελάνη πού καθημερινά χύνεται, μέ στόχο μοναδικό νά σπιλωθεῖ τό ὄνομά Του, νά ὑβριστεῖ ἡ θεότητά Του, νά συκοφαντηθεῖ καί νά γελοιοποιηθεῖ ἡ ἐκκλησία Του. Δηλητήριο δραστικότατο, περιτυλιγμένο μέ τό χρυσόχαρτο, ἄλλοτε τῆς ἐλευθερίας, ἄλλοτε τῆς δημοκρατίας, ἄλλοτε τῆς τέχνης, πού προσπαθεῖ νά δηλητηριάσει τίς ψυχές καί νά κρημνίσει τήν πίστη. Ξανασταυρώνεται ὁ Χριστός ἀπ’ τήν θολοκουλτούρα τῆς ἐποχῆς, πού ἐκτινάζει στό πρόσωπο Τοῦ τή λάσπη πού ἔχει συσσωρεύσει μέσα της, τά ἁμαρτωλά της ἀπωθημένα, τά βλαβερά καί τοξικά κατάλοιπα τοῦ ὑποσυνείδητού της.
Πέρισυ αὐτή ἡ θολοκουλτούρα, παραμονές τῆς Μ. Ἑβδομάδας μᾶς μιλοῦσε γιά τόν «κώδικα Νταβίντσι» καί τό «Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα». Ἐφέτος νέα ἐπίθεση. Μᾶς λέει πώς βρῆκε τόν οἰκογενειακό Τάφο τοῦ Χριστοῦ καί ἕνα σωρό παρόμοιες σαχλαμάρες.. Κάνουν τά πάντα γιά νά παραπλανήσουν. Μεταχειρίζονται τά πάντα θεμιτά, καί ἀθέμιτα γιά νά σβήσουν τή πίστη καί νά σπιλώσουν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
«Ζοῦμε σ' ἕναν κόσμο, ἔγραφε σύγχρονος Ρῶσος θεολόγος καί κληρικός ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν, κάτω ἀπό κυβερνήσεις, ποῦ, παγκοσμίως, ἔχουν ἀπαρνηθεῖ τό Θεό καί ἀσχολοῦνται μόνο μέ τόν ἑαυτό τους, φυλάγοντας ζηλότυπα τήν ἐξουσία, τή δύναμη καί τίς νίκες τους. Δέν ὑπάρχει σχεδόν κανένας τόπος σ' αὐτόν τόν κόσμο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τό φῶς καί τή χαρά τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ὅμως τή μοναδική μέρα τοῦ χρόνου. ὅταν βρισκόμαστε στίς ἐκκλησίες, σηκώνοντας τούς κλάδους φοινίκων καί ξανακούγοντας τή βροντή τοῦ βασιλικοῦ "Ὡσαννά", λέμε στούς ἑαυτούς μας καί στόν κόσμο: ἤ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ζεῖ. Ἤ βασιλεία ποῦ ἔλαμψε τόσο φωτεινά ἐκείνη τήν ἥμερα στά Ἱεροσόλυμα δέν πέθανε, δέν ἀφανίστηκε, δέν ἐξαφανίστηκε ἀπό προσώπου τῆς γής. Λέμε στό Θεό: εἶσαι ὁ μόνος Κύριος, εἶσαι ὁ μόνος μας Βασιλιάς- γνωρίζουμε καί πιστεύουμε καί βεβαιώνουμε πώς αὐτή ἡ βασιλεία τῆς ἀγάπης Σου θά νικήσει τήν ἁμαρτία, τό κακό καί τό θάνατο. Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀφαιρέσει τή χαρά αὐτῆς τῆς πίστης, ἀκόμη κι ὅταν οἱ ἄλλοι κατευθύνουν κάθε ἐλπίδα τους στή δύναμη καί τή βία. Ἀκόμη κι ὅταν πιστεύουν μόνο στίς σφαῖρες, στίς φυλακές, στόν τρόμο καί στά βασανιστήρια. Ὄχι, αὐτή ἤ βασιλεία τῆς βίας, τοῦ κακοῦ καί τοῦ ψεύδους δέ θά σταθεῖ. Θά καταρρεύσει, ὅπως κάθε προηγούμενη βασιλεία κατέρρευσε, ὅπως ἐξαφανίστηκε κάθε πρώην τύραννος. Ἄλλα τό Βασίλειό Σου, Κύριε, θά παραμείνει. Καί ὁ καιρός θά ἔρθει ὅταν μέ τήν ἀγάπη Σου θά σκουπίσεις κάθε δάκρυ ἀπό τά μάτια μας, θά διαλύσεις κάθε λύπη μέ τή χαρά Σου. καί θά γεμίσεις τόν κόσμο ποῦ Ἐσύ δημιούργησες μέ τό φῶς τῆς ἀθανασίας.
Μετά τή νίκη Τοῦ τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, γνωρίζουμε πώς ὁ Χριστός ἀρχίζει τήν κάθοδό του στήν ὀδύνη καί στό θάνατο. Ὅ πυρσός ὅμως ποῦ ἄναψε ἐκείνη τή μέρα θά φωτίσει ἀκόμη καί ἐκεῖνο τό ἀβυσσαλέο σκοτάδι. Πέρα ἀπό τό σταυρό καί τό θάνατο ἀνατέλλει ἡ αὐγή τῆς ἀνέκφραστης χαρᾶς τῆς ἀνάστασης. Αὐτή εἶναι λοιπόν ἤ σημασία καί ἡ δύναμη αὐτῶν τῶν δύο σημαντικῶν ἥμερων, ὅταν, ἔχοντας ὁλοκληρώσει τή Σαρακοστή. προετοιμαζόμαστε νά ἀκολουθήσουμε τό Χριστό στό ἐθελούσιο πάθος Του, στή νικητήρια κάθοδό Του στό θάνατο, καί στήν πανένδοξη ἀνάσταση Τοῦ τήν τρίτη ἥμερα.


ΠΗΓΗ:ΖΩΗΦΟΡΟΣ