Ὁ Ἕλληνας σωτῆρας τῶν φτωχῶν παιδιῶν!

Ὁ Ἕλληνας καρδιοχειρουργὸς μαζὶ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ 9.000 παιδιὰ στὰ ὁποῖα ἔχει δώσει ζωή.

Τα τελευταία ἕντεκα χρόνια ἔχει δώσει ζωὴ σὲ 9.000 παιδιὰ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Μοναδική του ἀμοιβή, τὸ χαμόγελο ποὺ ξαναγεννήθηκε στὰ χείλη τους. Ὁ καρδιοχειρουργὸς Αὐξέντιος Καλανγκός, ὁ καλύτερος μαθητὴς τοῦ Μαγκντὶ Γιακούμπ, ἀποτελεῖ ἕνα ζωντανὸ μήνυμα ἐλπίδας ὅτι ἡ ἀνθρωπιὰ δὲν ἔχει χαθεῖ.

Τὸ ὄνομά του ἔχει συνδεθεῖ μὲ τὴ σωτηρία πολλῶν......
καρδιοπαθῶν στὸ Λίβανο, στὴ Γεωργία, στὴ Σερβία, στὴν Κύπρο, στὴν Ἰνδία, στὸ Μαρόκο, στὴν Ἀλγερία, στὸ Μαυρίκιο, στὴ Μοζαμβίκη, στὴν Ἐρυθραία, στὸ Κιργιστᾶν, στὴ Μαδαγασκάρη, στὴ Βενεζουέλα, στὴν
Οὐκρανία καὶ στὴν Μποτσουάνα. Ὁ Ἕλληνας καρδιοχειρουργὸς Αὐξέντιος Καλανγκὸς δὲν ἀπέκτησε τυχαία τὸν τίτλο τοῦ «γιατροῦ τῶν φτωχῶν παιδιῶν». Στὰ 23 τοῦ ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Ἀμερικανικὴ Ἰατρικὴ Σχολὴ τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ στὰ 40 τοῦ ἔγινε τακτικὸς καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γενεύης. Ἀργότερα ἦταν ὁ καλύτερος μαθητὴς τοῦ κορυφαίου καρδιοχειρουργοῦ Μαγκντὶ Γιακούμπ.

Ἱδρυτὴς τοῦ φιλανθρωπικοῦ ἱδρύματος «Καρδιὲς γιὰ ὅλους», ὁ Ἕλληνας γιατρὸς ἀπὸ τὴν Πόλη μαζὶ μὲ τὴν ὁμάδα του δὲν κάνει τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ χειρουργεῖ καθημερινὰ δωρεὰν ὅλα τὰ παιδιὰ στὶς φτωχὲς συνοικίες τοῦ κόσμου, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ξαναδεῖ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη τους.

«Μπορεῖ νὰ ἀκουστεῖ κοινότυπο, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια: ἡ μόνη μου ἀνταμοιβὴ εἶναι τὸ χαμόγελο τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχω σώσει καὶ ἡ χαρὰ ποὺ νιώθουν οἱ οἰκογένειές τους. Αὐτά μου ἀρκοῦν» λέει περήφανος μιλώντας στὴν «Espresso».

Ζεῖ στὴν Ὑεμένη, ἀλλὰ ὁπουδήποτε στὸ κόσμο κι ἂν τὸν χρειαστοῦν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτὼ ὧρες τὴ μέρα, ὅμως ὅπως λέει δὲν κοιτάει ποτὲ τὸ ρολόι του: «Στὴν Ὑεμένη, ποὺ εἶναι ἡ βάση μου, χειρουργῶ κάθε μήνα περίπου σαράντα μὲ πενήντα περιστατικά. Ὅταν ταξιδεύω γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό, εἶμαι ἱκανὸς νὰ χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικὰ μέσα σ [Ὁ κ. Καλανγκὸς μὲ τὴν ὁμάδα τοῦ «Καρδιὲς γιὰ Ὅλους». ] σὲ δέκα μέρες, γιὰ νὰ αὐξήσω τὸν ἀριθμὸ τῶν παιδιῶν ποὺ περιμένουν μῆνες καὶ χρόνια νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἐπέμβαση. Ὑπερβαίνω τὶς δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτὼ ὧρες τὴν ἡμέρα καὶ τὰ Σαββατοκύριακα».

«Πιστεύω στὸν Θεὸ»

Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἔδειξε τὸ δρόμο τῆς φιλανθρωπίας ἦταν -ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος- ὁ πατέρας του, κορυφαῖος παθολόγος στὴν Κωνσταντινούπολη: «Ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια θυμᾶμαι ὅτι ὁ πατέρας μου μοῦ ἔλεγε νὰ ἀφουγκράζομαι τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰδικὰ αὐτῶν ποὺ ζοῦνε στὴ φτώχεια».

Τὸν ρωτᾶμε ἂν πιστεύει στὸν Θεό. Ἂν ἔχει κάποια βάση αὐτὸ ποὺ λέμε ὅταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας ἄνθρωπος: «Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του».
Ἡ ἀπάντησή του εἶναι ἀφοπλιστική: «Πρέπει νὰ ξέρετε πὼς κάθε φορᾶ ποὺ χειρουργῶ πάνω ἀπὸ τὸ χειρουργικὸ τραπέζι δὲν κάνω τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἐπικαλοῦμαι τὸν Θεό». Καὶ συνεχίζει συγκινημένος: «Ἀμέσως μετά, ὅταν ὅλα πᾶνε καλά, σὲ κάθε εὐκαιρία θαυμάζω τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ πάνω σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Ναί, λοιπόν, πιστεύω στὸν Θεό. Ἄλλωστε, ὁ παππούς μου ἦταν ἱερέας».
Ἔρχεται ὅμως κάποια στιγμὴ στὴ ζωή, ὅπως μᾶς λέει ὁ κ. Καλανγκός, ποὺ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νιώθουν πὼς κάποια πράγματα εἶναι ὑπεράνω τῶν δυνάμεών τους: «Θυμᾶμαι πρὶν ἀπὸ ἐννιὰ χρόνια εἶχα χειρουργήσει ἕνα δύσκολο περιστατικὸ στὴ Μοζαμβίκη. Ἕνα παιδὶ 3 ἐτῶν μὲ καρδιακὴ ἀνεπάρκεια, τὸ ὁποῖο ὅμως ἀπεβίωσε τρεῖς ἡμέρες μετὰ τὴν ἐπέμβαση καὶ ἐνῷ νοσηλευόταν στὴν ἐντατικὴ μονάδα. Ὅταν πῆγα νὰ συζητήσω τὶς αἰτίες τοῦ θανάτου μὲ τὴ μητέρα του, ἔμαθα ἔκπληκτος ὅτι αὐτὴ ἡ γυναῖκα ἦταν ἔγκυος 7 μηνῶν καὶ μόλις πρὶν ἀπὸ δύο μῆνες εἶχε χάσει καὶ τὸν σύζυγό της. Εἶχε, λοιπόν, πουλήσει τὰ πάντα γιὰ νὰ μπορέσει νὰ μεταφέρει τὸ ἄρρωστο παιδί της ἀπὸ τὸ χωριὸ στὴν πρωτεύουσα, στὸ ἰατρικό μας κέντρο, ἐνῷ ταυτόχρονα τὴν [Ὁ Ἕλληνας καρδιοχειρουργὸς μαζὶ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ 9.000 παιδιὰ στὰ ὁποῖα ἔχει δώσει ζωή. ] εἶχαν ἐγκαταλείψει φίλοι καὶ συγγενεῖς. Τὸ κλάμα καὶ ὁ πόνος αὐτῆς τῆς γυναίκας ποὺ δὲν εἶχε χρήματα οὔτε γιὰ νὰ θάψει τὸ παιδί της μὲ ἔκαναν νὰ καταλάβω, μὲ τὸν πιὸ σκληρὸ τρόπο, τί σημαίνει ζωή. Τῆς ἔδωσα ἀμέσως ὅλα μου τὰ χρήματα, ὅλο μου τὸ μισθὸ καὶ ζήτησα ἀπὸ τὸν διευθυντὴ τοῦ ἰατρικοῦ κέντρου νὰ τῆς δώσει δουλειὰ στὸ μαγειρεῖο τῆς μονάδας, ὅπως καὶ ἔγινε. Σήμερα εἶναι εὐτυχισμένη. Γέννησε τελικὰ δύο παιδάκια καὶ συνεχίζει μέχρι σήμερα νὰ δουλεύει στὸ ἴδιο κέντρο. Εἶναι αὐτὲς οἱ συνθῆκες στὶς χῶρες τοῦ Τρίτου Κόσμου πού μου δίνουν τὴν ἐντύπωση πὼς ὁρισμένα πράγματα ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι “ὑπεράνω τῶν δυνάμεων μού”, ὅμως ποτὲ δὲν λυγίζω. Βέβαια, γιὰ νὰ ἀλλάξουν οἱ συνθῆκες ζωῆς καὶ τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο σὲ αὐτὲς τὶς χῶρες πρέπει οἱ μεγάλες δυνάμεις νὰ δοῦν διαφορετικὰ τὶς αἰτίες τῆς φτώχειας».

Ἡ εὐτυχία τῆς προσφορᾶς

Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει βραβευτεῖ δεκάδες φορὲς ἀπὸ διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ ἱδρύματα, ὅπως ὁ ἴδιος λέει, δὲν ἔχει ἀλλάξει οὔτε στὸ ἐλάχιστο τὶς συνήθειές του καὶ τὸ χαρακτῆρα του: «Σᾶς λέω μετὰ λόγου γνώσεως πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ὅσο ἀκριβῶς προχώρησα σὲ ἐπιστημονικὸ καὶ σὲ φιλανθρωπικὸ ἐπίπεδο, ἄλλο τόσο προσπαθῶ νὰ εἶμαι ταπεινός, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἰδανικὸ στὴ ζωή».



Τί κι ἂν ἔχει θυσιάσει τὸ χρόνο του καὶ τὴν οἰκογενειακή του ζωή; Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει σημασία -ὅπως λέει- εἶναι νὰ εἶσαι χρήσιμος γιὰ τὸν διπλανό σου. Αὐτὸ προσπαθεῖ νὰ μεταλαμπαδεύσει καὶ στὰ δύο παιδιὰ τοῦ - τὶς ἐλάχιστες ὧρες ποὺ εἶναι κοντά τους. Ὅμως, ὁ Αὐξέντιος Καλανγκὸς δὲν ἔχει μόνο τὸν Κωνσταντῖνο καὶ τὸν Ἀλέξανδρο. Ἔχει σὰν παιδιὰ τοῦ 9.000 φτωχὰ ἀγγελούδια ποὺ δὲν εἶχαν πρόσβαση στὴ δημόσια καὶ δωρεὰν ὑγεία τῶν χωρῶν ποὺ ζοῦσαν, στὰ ὁποῖα χάρισε ἀφιλοκερδῶς τὸ δικαίωμα νὰ ἀναπνέουν καὶ νὰ μπορεῖ ἡ καρδοῦλα τους νὰ χτὺπ [«Ὁ γιατρὸς τῶν φτωχῶν» ὑποδέχεται τοὺς γονεῖς τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχει βοηθήσει. ] ἀεὶ κανονικά.

Συνεχιστὲς τοῦ φιλανθρωπικοῦ καὶ τοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου τοῦ εὐτυχῶς -ὅπως λέει- ὑπάρχουν, κι εἶναι ὅλοι οἱ γιατροὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ὁμάδα του: «Εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν δεσμευτεῖ μὲ τὴν εὐτυχία τῆς προσφορᾶς καὶ βρίσκονται στὴν ὁμάδα μου. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ἐπιστημονικὸ ἔργο, εἶναι χρέος καὶ καθῆκον μου νὰ τὸ μεταλαμπαδεύσω στὶς ἑπόμενες γενιές. Σὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν μετὰ ἀπὸ μένα».

Ὁ ἴδιος πάντως ἂν δὲν ἦταν γιατρός, θὰ ἤθελε νὰ γίνει καπετάνιος - ὅσο κι ἂν αὐτὸ ἀκούγεται περίεργο. Ἔτσι γίνεται ὅταν ἔχεις γιὰ πατρίδα σου ὁλόκληρο τὸν κόσμο κι ὅταν ὁ ἀνθρωπισμὸς εἶναι ὁ «φάρος» πού σου δείχνει τὴ ρότα γιὰ νὰ πορευτεῖς πρόσω ὁλοταχῶς...