Ἡ ἰερα νῆσος Πάτμος ὑπῆρξε ἡ γήινη πατρίδα τοῦ Ἀθανασίου καὶ μετέπειτα Γέροντος Ἀμφιλοχίου ὁ ὁποῖος μὲ τὸν ὁσιακὸ βίο του ἔμελλε νὰ δοξάσει ὄχι μόνο αὐτὸ τὸ νησὶ ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀπὸ τὰ γειτονικὰ νησιά.
Ὁ Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρὴς γεννήθηκε στὶς 13 Φεβρουαρίου τοῦ 1889 μ.Χ. στὴν Πάτμο, πρώτοτοκο τέκνο τοῦ Ἐμμανουὴλ Μακρὴ ἀπὸ τὸ νησάκι Λειψῷ καὶ τῆς Εἰρήνης Γαλάνη ἀπὸ τὴν Πάτμο ,εἶχε καὶ τέσσερα ἀδέλφια: Τὴν Αἰκατερίνη, ποὺ ἔφυγε γιὰ τὸν οὐρανὸ σὲ μικρὴ ἡλικία, τὴν Καλλιόπη τὴν...ἄλλη Αἰκατερίνη(οι ὁποῖες ἔγιναν μοναχὲς) καὶ τὸ Νικόλαο.
Τὸ οἰκογενειακό του περιβάλλον διακρινόταν γιὰ τὸ χριστιανικό του ἦθος καὶ τὴν ἀκλόνητη πίστη στὸ Θεὸ μὲ ἰδιαίτερη προσήλωση στὶς ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις σὲ μιὰ δύσκολη περίοδο γιὰ τὰ Δωδεκάνησα τὰ ὀπία κατέχονταν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ μετὰ τὸ 1912 ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς μέχρι ποὺ τὸ 1947 συμφωνήθηκε καὶ τὸ 1948 ἑνώθηκαν μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ μοναχική του κουρὰ ἔγινε στὶς 27 Αὐγούστου τοῦ 1906 μ.Χ. στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Θεολόγου ὅπου ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀμφιλόχιος,ήταν μόλις 17 ἐτῶν ἀλλὰ ἀποφασισμένος νὰ ἐφαρμόσει μὲ συνέπεια τὶς μοναχικὲς ὑποσχέσεις.
Τὸ 1911 ἡ Μονὴ τοῦ Θεολόγου δίνει τὴν εὐλογία της γιὰ μετάβαση τοῦ μοναχοῦ Ἀμφιλοχίου στὸ Ἅγιον Ὅρος ὄχι μόνο γιὰ νὰ προσκυνήσει ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ διδαχθεῖ χειροτεχνία ποὺ ἀνθοῦσε ἰδιαίτερα ἐκεῖνα τὰ χρόνια.Αφού περιῆλθε Μονές,Σκήτες Ἡσυχαστήρια καὶ καλύβες καὶ γνώρισε ὁσίους Γέροντες ἀπὸ τοὺς ὀπίες γνώρισε μεγάλη ὠφέλεια ἐπέστρεψε στὴν Πάτμο.
Στὶς 23 Μαρτίου τοῦ 1913 μ.Χ. σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν κείρεται στὸ Κάθισμα τοῦ Ἀπολλὼ Μεγαλόσχημος Μοναχὸς ἀπὸ τὸν ἀσκητὴ καὶ πνευματικὸ Μακάριο Ἀντωνιάδη τὸν Σάμιο πνευματικὸ ἀπόγονο τῶν κολλυβάδων ἁγιορειτῶν πατέρων μὲ πλούσια πνευματικὴ δράση στὴν Ἰκαρία,τη Σάμο καὶ τὴν Πάτμο.
Τὸ 1914 λόγῳ ἀσθενείας πῆγε γιὰ νοσηλεία στὴν Ἀθήνα καὶ ἔτσι τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ μεταβεῖ στὴν Αἴγινα ὅπου γνωρίστηκε μὲ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο στὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδος ποὺ μόλις εἶχε ἱδρύσει. Ἡ πνευματικὴ ἐπικοινωνία τους διατηρήθηκε ζωντανὴ μέχρι τὴν ὁσιακὴ κοίμηση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου (1920).Άλλη σημαντικὴ γνωριμία τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου ἦταν αὐτὴ μὲ τὸν π.Ευσέβιο Ματθόπουλο τὸν ἱδρυτὴ τῆς Ζωῆς ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐμπνεύστηκε καὶ διδάχθηκε τρόπους ἱεραποστολῆς.
Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς βλέποντας τὸν αὐξημένο ζῆλο του γιὰ προσευχή,υπακοή τὴν ἔνθεο ταπείνωση τοῦ καὶ τὰ καρδιακὰ δάκρυα ἀποφασίζουν ἐκτιμῶντας τοὺς ἀγῶνες του νὰ τὸν χειροτονήσουν διάκονο.
Ἔτσι χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Κώου κυρὸ Ἀγαθάγγελο στὶς 27 Ἰανουαρίου τοῦ 1919 μ.Χ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Κῶ, καὶ Πρεσβύτερος τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ στὶς 5 Ἀπριλίου τοῦ ἴδιου ἔτους ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Σάμου καὶ Ἰκαρίας Κωνσταντῖνο Βαντζαλίδη στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὸ Βαθύ.
Ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πάτμου διακόνησε ἀπὸ τὸ 1920 – 1926 μὲ φόβο θεοῦ ἱεροπρέπεια ,κατάνυξη καὶ καθαρὴ καρδία.
Ἔπειτα διορίσθηκε Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου τῆς Ἀποκαλύψεως κατὰ τὰ ἔτη 1926 – 1932 μὲ πᾶσα ἀφοσίωση καὶ ἐπιμέλεια ὥστε σύντομα τὸ σπήλαιο νὰ καταστεῖ πνευματικὸ κέντρο καὶ λιμάνι καταφυγῆς πολλῶν Δωδεκανησίων ποὺ ἔβρισκαν κοντά του παρηγοριὰ καὶ δύναμη.
Στὶς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1935 μετὰ ἀπὸ πίεση τῆς ἀδελφότητας γίνεται Ἡγούμενος στὴν Ἱερὰ Μονή της Πάτμου. Στὴ διάρκεια τῆς ἠγουμενίας του ὡς σημαντικότερο ἐπίτευγμα θεωρεῖται ἡ ἵδρυση τῆς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ τὸ 1937 σὲ ἀπόσταση 15’περίπου ἀπὸ τὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου.
Ὅραμα τοῦ ἦταν ἡ δημιουργία ἑνὸς κοινοβίου ποὺ νὰ συνδυάζει ἔντονη ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ πλούσια ἱεραποστολικὴ δράση πρὸς ὄφελος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν ἀνάγκη μὲ τὴν εὐχὴ νὰ φθάσουν ἀπὸ τό ‘’κατ’εικόνα στὸ καθ’ομοίωσιν’’πραγματώθηκε.
Στὴ διάρκεια τῆς μακρᾶς ἐνθέου δράσεως τοῦ ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἀμφιλόχιος γίνεται στήριγμα,εμψυχωτής καὶ πνευματικὸς ὁδηγὸς καὶ ἄλλων ἱερῶν Μονῶν καὶ ἱδρυμάτων ὅπως : Τῆς ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ Λευκάδος Ἰκαρίας,της ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ἐλεούσης-Ρότσο Καλύμνου.της ἱερὰς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου Καλύμνου,του ἱδρύματος Ἁγίου Νεκταρίου Χανίων καὶ τοῦ ἡσυχαστηρίου Ἁγίου Μηνὰ Αἰγίνης.
Ἀπὸ τὸ ἔτος 1968 o Πατὴρ Ἀμφιλόχιος ἄρχισε νὰ λαμβάνει μηνύματα κατὰ τὴ διάρκεια διαφόρων ἀκολουθιῶν ὅτι ἐγγίζει τὸ τέλος τοῦ ἐπίγειου βίου του ἐκφράζοντας τὸ μάλιστα προφητικὰ σὲ κάποια μοναχή.
Στὶς 16 Ἀπριλίου τοῦ 1970 ἡμέρα Πέμπτη τῆς Βαϊφόρου ἑβδομάδος μετὰ ἀπὸ ὀλιγόημερη ἀσθένεια καὶ συνέπεια χρονίων νοσημάτων παρέδωσε τὴν ὁσιακὴ ψυχή του εἰς τὸν Κύριον σὲ ἡλικία 82ετῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου