«Ὀλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων» Ψαλμ.
«Εἶναι πολλὰ τὰ λεφτὰ Ἄρη...»
Περὶ ἀναιρετικὴς κουλτούρας: Προοιμιακόν
Τὸ Νομοσχέδιο ἀναγνώρισης τοῦ γάμου ὁμοφυλοφίλων ζευγῶν (ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς: Ο. Ζ.) καθὼς καὶ δυνατότητας υἱοθεσίας ἀπὸ μέρους τους τέκνων ἀλλὰ καὶ τεκνοποίησης μέσῳ «παρένθετης μητέρας» εἶναι μιὰ ἀπροκάλυπτη προσπάθεια νὰ ἐπιβληθεῖ στανικὰ στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία ἕνα τμῆμα τῆς πιὸ ἀκραίας woke ἀτζέντας, ποὺ ἀπὸ ἐτῶν λυσσομανὰ στὶς ΗΠΑ καὶ σὲ τμήματα τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης (ἂν καὶ ὄχι χωρὶς ἀντίσταση, εἶναι ἀλήθεια).
Ἐνημερωτικὰ σημειώνω ὅτι Woke and Cancel Culture (ἢ σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση ἀπὸ τὸν ὑποφαινόμενο στὴ νέα Ἑλληνική: «Κουλτούρα ἀφύπνισης καὶ ἀναίρεσης») εἶναι ἡ πιὸ πρόσφατη ἔκφανση ἑνὸς ἀχαλίνωτου «δικαιωματισμοῦ» δυνάμει... τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκονται, μεταξὺ ἄλλων, δύο κυρίως πράγματα: α) Πρῶτον, ἡ πλήρης ἀξιολογικὴ ἐξομοίωση ὁποιασδήποτε ὑποκουλτούρας μικρο-ὁμάδων μὲ τὶς αἰώνιες καὶ παλαίφατες Παραδόσεις τῶν λαῶν τῆς ὑφηλίου καὶ β) ἡ ἀναγνώριση καὶ ἐπιβολὴ ὡς ἀπαραβίαστου «δικαιώματος» ὁποιασδήποτε ἀξίωσης ἢ ἐπιθυμίας, ὅσο ἀλλόκοτη, παρδαλὴ ἢ ξεδιάντροπη καὶ ἂν εἶναι αὐτή.
Στὴν περίπτωση ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ ρόλο «σταυροφόρου» τοῦ ἀλλόκοτου «δικαιωματισμοῦ» ἀναλαμβάνει ἡ κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ (ζητῶ συγγνώμη γιὰ τὴ χρήση αὐτοῦ τοῦ κακόηχου ἀρτικόλεξου, ἀλλὰ κάθε ἐποχὴ ἔχει καὶ τὶς λέξεις ποὺ τῆς ἀξίζουν...).
Προσοχή, ἡ ἐν λόγῳ κοινότητα δὲν εἶναι ὁ μόνος φορέας τοῦ ἐκθηριωμένου «ἀναιρετισμοῦ» ἀλλὰ μόνον μιὰ ἰσχυρὴ συνιστῶσα ἑνὸς σύνθετου πλέγματος· συνιστῶσα, ὁμοίως ἰσχυρή, συγκροτοῦν ὁμάδες Πανεπιστημιακῶν (ὄχι ὅλοι) στὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Εὐρώπη, ποὺ προωθοῦν τὴν συνολικὴ κατάργηση-ἀναίρεση τῆς κλασικῆς Παιδείας (Ὅμηρος, Πλάτων, Βιργίλιος, Σαίξπηρ, Μπετόβεν κλπ.) ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμια ὡς προϊόντα δουλοκτητικῶν ἢ ἐκμεταλλευτικῶν κοινωνιῶν... Πρόκειται γιὰ ἐνορχηστρωμένο κίνημα «ἀναίρεσης» τοῦ πολιτισμοῦ μας, μηδενιστικῆς ἀκύρωσης τῆς κατατεθειμένης πείρας ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητας, καὶ ἑπομένως γιὰ ἕναν ἐπικίνδυνο ἐχθρὸ τῶν ἱστορικῶν λαῶν, ποὺ ἤδη ἀντιμετωπίζεται ὡς τέτοιος ἀπὸ φιλοσόφους καὶ διανοουμένους τοῦ μεγέθους των Ἀλαὶν Φινκελκρώ, Πασκὰλ Μπρυκνέρ, Πέτερ Σλότερντικ κ.ἄ.
Ἡ «ὑποκουλτούρα τῆς διάκενης ἐπιθυμίας»
Παρόλη τὴ γλοιώδη παρδαλότητα τῆς Λοάτκι + κοινότητας, τὴν ὁποία στὶς ἀτελεύτητες «περήφανες παρελάσεις» της εἴχαμε ἤδη τὴν εὐκαιρία νά ... ἀποθαυμάσουμε, θὰ ἦταν μέγα σφάλμα νὰ μιλήσουμε ἐδῶ ἁπλῶς καὶ μόνον γιὰ γραφικοὺς ἀγκιτάτορες τῆς πιὸ μοντέρνας μορφῆς πανηδονισμοῦ.
Στὴν πραγματικότητα, ἂν ἐξαιρέσουμε ἴσως τὴν τεράστια ἰσχὺ ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει οἱ εὐνοῦχοι σὲ κάποια ἀνακτοβούλια τῆς Ἀρχαιότητας καὶ τοῦ Μεσαίωνα, ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ δύο πρωτοφανέρωτα ἐγχειρήματα στὴν Ἱστορία: α) Πρόκειται γιὰ ἕνα διεθνὲς δίκτυο ἄσκησης πιέσεων (κοινῶς lobby), στὸ ὁποῖο διαπλέκονται ἐπιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι καὶ πολιτικοὶ σὲ νευραλγικὲς θέσεις παγκοσμίως. β) Γιὰ πρώτη φορὰ μιὰ ἀνθρώπινη ὁμάδα ὄχι μόνον αὐτοπροσδιορίζεται ἀπὸ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τὰ μέλη της ἱκανοποιοῦν τὶς ὅποιες ἠδονογόνες περιοχές τους, ἀλλὰ καὶ ἀπαιτεῖ νὰ ἐπιβληθοῦν ὡς νομικῶς προστατευόμενα δικαιώματα μιὰ πλειάδα ἐπιθυμιῶν-ἀξιώσεων οἱ ὁποῖες ἀπορρέουν ἐξ αὐτοῦ. Μάλιστα, ἀποδεικνύεται ὅτι διαθέτει τα μέσα νὰ τὸ ἐπιτυγχάνει ταχύτατα, ἂν σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι στὴν Ἑλλάδα τὰ κυριότερα κόμματα διαγκωνίζονται γιὰ τὸ ποιό θὰ ἀνταποκριθεῖ πρῶτο στὶς ἐν λόγῳ ἀξιώσεις, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ Κυβερνήσεις μας δὲν ἔχουν λύσει ἀκόμη ζωτικὰ προβλήματα ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν ὡς χαίνουσες πληγὲς ἐδῶ καὶ δεκαετίες...
Καὶ μὴν πάει τὸ μυαλό μας στὰ θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὰ ὁποῖα προβλέπονται καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὰ Συντάγματα ὅλων τῶν δημοκρατικῶν κρατῶν. Τὰ δικαιώματα αὐτὰ προστατεύονται καὶ πρέπει νὰ προστατεύονται γιὰ κάθε ἀνεξαιρέτως ὀν τὸ ὁποῖο ἀνήκει στὸ βιολογικὸ εἶδος homo sapiens... Κανεὶς ἐχέφρων δὲν ζητᾶ Ἄουσβιτς ἢ Κολιμὰ γιὰ τοὺς ὁμοφυλοφύλους οὔτε ρατσιστικὴ segregation· καὶ κανεὶς ἀληθινὰ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς δὲν θὰ παύσει νὰ ἀντιμετωπίζει καὶ τοὺς ὁμοφυλόφιλους ὡς «εἰκόνες τοῦ Θεοῦ», ἂν καὶ βαθύτατα πληγωμένες καὶ χρήζουσες ποιμαντικῆς μέριμνας.
Τὸ νὰ ἐπικαλούμαστε τὴν ἀερολόγο παραθεολογικὴ φράση ἐκλιπόντος θεολόγου: «Δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ταπεινώνουμε καὶ νὰ θυσιάζουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀνάγκη οἱ σεξουαλικὲς μειονότητες νὰ προστατεύονται ἀπὸ κάθε εἴδους διάκριση καὶ ἀδικία», γιὰ νὰ ψηφίσουμε τὸ νομοσχέδιο τοῦ γάμου Ο.Ζ. καὶ τῆς υἱοθεσίας-τεκνοποίησης, ὅπως μόλις πρὸ ὀλίγου ἔκανε ἀπὸ τὸ βῆμα τοῦ κοινοβουλίου γνωστὴ Πανεπιστημιακὸς καί ... Πρεσβυτέρα (!), συνιστᾶ ἕνα ἀκόμη δεῖγμα ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς κοινωνίας: Ἄλλο πρᾶγμα τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα ποὺ ἅπαντες πρέπει νὰ ἀπολαύουν ὡς ἀνθρώπινα ὄντα καὶ πολῖτες μιᾶς εὐνομούμενης δημοκρατικῆς κοινωνίας καὶ ἄλλο, ἐντελῶς διαφορετικὸ πρᾶγμα ἡ σὲ βάθος χρόνου μετάλλαξη τῆς ἀρχιτεκτονικῆς δομὴς τῶν κοινωνιῶν μας ἢ ἀκόμη καὶ ἡ βάναυση διαστρέβλωση τοῦ Εὐαγγελίου τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ὁλοσχερὴς ἐκκοσμίκευση τῆς μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπειδὴ αὐτὸ ὑπαγορεύει ἡ ὑποκουλτούρα τῆς ἀέναης ἱκανοποίησης διάκενων ἐπιθυμιῶν σχετιζομένων μὲ τό... ὑπογάστριο.
Νὰ τὸ πῶ παραφράζοντας ἐλαφρῶς τὸν Π. Μπρυκνέρ: Δὲν ὑπάρχει ἀνοιχτὸ θέμα «δικαιωμάτων»· τὸ πρόβλημα ἔχει ἐπιλυθεῖ μετὰ ἀπὸ πολλοὺς αἱματηροὺς καὶ νικηφόρους ἀγῶνες.
Τὸ πρόβλημα ποὺ δὲν ἔχει ἐπιλυθεῖ εἶναι ὁ μεσσιανισμός των ἀντι-ρατσιστῶν, οἱ ὁποῖοι γιὰ νὰ «σώσουν» τίς... μειονότητες ἐπιμένουν στὴ διατήρηση τοῦ ρατσισμοῦ: τὸν ὑποδαυλίζουν, θέτουν ὑπὸ δοκιμασία ὅλους τοὺς πολῖτες μὲ τὴ ρητορικὴ μίσους (ἂς θυμηθοῦμε ἐδῶ τὶς ἀναξιοπρεπεῖς φράσεις, ὁμοφοβικός, ρατσιστής, φασίστας, ἰσλαμοφοβικὸς κ.ἄ. μὲ τὶς ὁποῖες «λούζονται» ὅλοι ὅσοι διαφωνοῦν μὲ τὸν νέο «ἀναιρετικὸ ὁλοκληρωτισμὸ τῶν ἀξεδίψαστων ἐπιθυμιῶν»).
Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινοῦνται καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν. Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς χώρας καὶ τὸ σύνολο σχεδὸν τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας τοῦ κόμματός του (κόμμα ποὺ μέχρι πρὸ ὀλίγων ἐτῶν πλασαριζόταν στήν ... ἀγορὰ ὡς κόμμα τῶν «νοικοκυραίων» καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν), ὁ γνωστὸς καὶ μὴ ἐξαιρετέος ἀρχηγὸς τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, καθὼς καὶ τὰ δύο ἄλλα ἀριστερὰ κόμματα (ΠΑΣΟΚ καὶ Νέα Ἀριστερὰ) ἀνέλαβαν νὰ ἐπιβάλλουν μέρος τῆς πιὸ σκληρῆς πλατφόρμας τῆς ὑποκουλτούρας τοῦ δικαιωματισμοῦ.
Λέγω «μέρος», γιατί ἕπεται καὶ συνέχεια. Περὶ αὐτοῦ ἐξάλλου μᾶς προϊδεάζει τὸ σημεῖο «+» στὸ τέλος τοῦ ἄθλιου ἀρτικόλεξου, τὸ ὁποῖο ὑποδηλώνει τὸν αὐξανόμενο μὲ ταχύτητα πληθωρισμοῦ τοῦ Μεσοπολέμου ἀριθμὸ «ἔμφυλων ταυτοτήτων».
Ἂν δὲν τὸ ἀντιληφθήκατε οἱ «συνδικαλιστὲς» τοῦ πανηδονικοῦ ἀναιρετισμοῦ δὲν ἔχουν ἀκόμη καταλήξει στὸ πόσα εἶναι τὰ φῦλα, οὔτε στὸ ἂν πρέπει νὰ μιλᾶμε γιὰ φῦλα... Θὰ ἔχετε ἀσφαλῶς κάθε δίκιο, ἂν ἐδῶ ἀνακαλέσετε στὴ μνήμη σας τὴ φράση του Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ: «Τὰ πράγματα ποτὲ δὲν εἶναι τόσο ἄσχημα, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ χειροτερέψουν»...
Μάλιστα ὁ Πρωθυπουργὸς αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ μᾶς συμβουλεύσει ἀπὸ τοῦ κοινοβουλευτικοῦ βήματος λέγοντάς μας νὰ μὴν συγχέουμε «τὴ συντήρηση μὲ τὴν ὀπισθοδρόμηση». Ἀπὸ τὴν μεριά μου, ὡς ὀπαδὸς τῆς... «ὀπισθοδρόμησης» (κατὰ τὴν πρωθυπουργικὴ ταξινόμηση), ἀντισυμβουλεύω θυμίζοντας τὴ φράση του Πλήθωνος, ὅτι ὀφείλουμε νὰ μάθουμε νὰ διακρίνουμε τὰ ἄλογα ἀπὸ τὰ γαϊδούρια· αὐτὴ εἶναι μιὰ συμβουλὴ ἀπείρως ὠφελιμότερη ἀπὸ τὰ «τσιτάτα» τῆς πολιτικαντικῆς lingua franca.
Ὅσο γιὰ ἐκείνους τους βουλευτὲς τοῦ συντηρητικοῦ κυβερνῶντος κόμματος ἀλλὰ καὶ τοῦ ΠΑΣΟΚ οἱ ὁποῖοι ἔπιασαν κοινοβουλευτικὸ στασίδι, ἀφοῦ προηγουμένως παράστησαν τὸν θαμῶνα ἐκκλησιαστικῶν στασιδίων πρὸς ἄγραν ψήφων, ἡ ρήση τοῦ Κυρίου μας τοὺς ἀφορᾶ ἄμεσα: «ἀπέχουσι τὸν μὶσθὸν αὐτῶν» (Μάτθ. 6, 2).
Σὲ κάθε περίπτωση, οἱ θεολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές – ἀνθρωπολογικές, δημογραφικὲς καὶ ἐν τέλει νομικὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς «ἀπονενοημένης βουτιᾶς» στὴν ἀπύθμενη χοάνη τῆς «ὑποκουλτούρας τῆς διάκενης ἐπιθυμίας» ἔχουν ἐκτενῶς ἀναλυθεῖ στὴ δημόσια σφαῖρα. Στὶς λίγες γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν περιορίζομαι νὰ σχολιάσω μιὰ σειρὰ ἀπὸ ἀνακρίβειες, οἱ ὁποῖες τεχνηέντως διεσπάρησαν ἐσχάτως, πιθανότατα κατ’ ἐφαρμογὴ τῆς μεθοδολογίας τὸ διαβόητου Κλάους Σβὰμπ (καὶ Σια), γνωστοῦ γκουροῦ τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης (The Great Reset), ὁ ὁποῖος τόσο γοητεύει τοὺς πολιτικούς μας ταγούς.
Ἀνακρίβειες ἢ ἡ μέθοδος τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης;
1η Ἀνακρίβεια (ἐπὶ τὸ ὠμότερον: ψεῦδος): Τὸ νομοσχέδιο, εἰπώθηκε, ἀναγνωρίζει ἴσα δικαιώματα στὰ ὁμοφυλόφιλα ζεύγη καὶ ἔτσι ἐπιβάλλεται ἡ ψήφισή του ὡς ὑποχρέωσή μας προκειμένου νὰ εὐθυγραμμισθοῦμε μὲ τὴ εὐρωπαϊκὴ ἔννομη τάξη. Οὐδὲν ψευδέστερον τούτου. Ἤδη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ νομικῶς ἐμπεριστατωμένη Ἐγκύκλιό της καθὼς καὶ ἔγκριτοι νομομαθεὶς ἐνημέρωσαν τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ὅτι οὔτε ἡ Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου οὔτε τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἀπαιτοῦν κάτι τέτοιο. Ἄλλο εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπαιτοῦν, ἀλλὰ οἱ ἁπλὲς ἐννοιολογικὲς διακρίσεις δὲν ἀποτελοῦν τὸ forte τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν. Ἡ εὐρωπαϊκὴ ἔννομη τάξη λοιπόν, (τὴν ὁποία σὲ πλεῖστα ὅσα ἀληθῶς ζωτικὰ θέματα, ὅπως φὲρ’ εἰπεῖν οἱ παράνομες χωματερές, οἱ Ἑλληνικὲς Κυβερνήσεις γράφουν συστηματικῶς στὰ παλαιότερα τῶν σανδαλίων τους) ἀπαιτοῦσε μόνον τὴ νομικὴ ἀναγνώρισης μιᾶς μορφῆς «ἀστικῆς ἑνώσεως» γιὰ ὁμοφυλόφιλους ποὺ συζοῦν καὶ ἐπιθυμοῦν κάτι τέτοιο. Αὐτὴ ἡ μορφὴ ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ τὸ 2008 καὶ λέγεται «σύμφωνο συμβίωσης». (Μάλιστα τὸ σχετικὸ νομοσχέδιο ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως καὶ τότε βουλευτὴς τῆς ἀντιπολιτεύσεως τό... καταψήφισε!). Αὐτὸ ἀρκεῖ γιὰ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς νομικοὺς θεσμούς. Τὸ ἂν αὐτὴ ἡ «ἀστικὴ ἕνωση» θὰ λάβει τὴ μορφὴ γάμου (πολιτικοῦ συναπτομένου σὲ Δημαρχεῖο) ἐναπόκειται στὴ διακριτικὴ ἁρμοδιότητα τῶν ἐθνικῶν Κυβερνήσεων. Ὅμως -καὶ ἐδῶ βρίσκεται ὁ λάκκος ποὺ ἔχει ἡ φάβα- ἂν ἡ ἀστικὴ αὐτὴ ἕνωση ἀναγνωριστεῖ ὡς γάμος, τότε ἀνοίγει διάπλατα ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἀναγνώριση στὰ Ο. Ζ. τοῦ δικαιώματος ἀπόκτησης τέκνου εἴτε μέσῳ υἱοθεσίας εἴτε διὰ τεκνοποίησης μὲ μεσολάβηση «παρένθετης» μητρότητας. Αὐτὸ ἀκόμη κι ἂν δὲν νομοθετηθεῖ ἀπὸ τὴν παροῦσα Βουλὴ (ποὺ θὰ νομοθετηθεῖ), θὰ κερδηθεῖ διὰ τῆς δικαστικῆς ὁδοῦ, γιατί τότε θὰ διαπιστωθεῖ ἀπὸ τὰ δικαστήρια «ἄνιση» μεταχείριση «ἐγγάμων».
2η Ἀνακρίβεια: Τὸ νομοσχέδιο, λέγουν, μεριμνᾶ γιὰ τὸ ἢ τὰ τέκνα γονιοῦ (θετοῦ ἢ βιολογικοῦ) ποὺ συζεῖ μὲ ἄλλον τοῦ ἰδίου φύλου. Καὶ τοῦτο γιατί σὲ περίπτωση ποὺ ὁ πρῶτος ἐκλείψει τὸ ἐναπομεῖναν παιδὶ δὲν ἔχει καμία συγγενικὴ σχέση μὲ τὸ «ἕτερον ἥμισυ» τοῦ ἐκλιπόντος καὶ ἄρα θὰ λάβει τὴν ἄγουσα πρὸς κάποιο Ἵδρυμα. Ὅπως ὅμως ἔχουν ἀποφανθεῖ πλεῖστοι ὅσοι νομομαθείς, ἀκόμη καὶ μιὰ ματιὰ στὸν Ἀστικὸ Κώδικα μᾶς προσγειώνει στὴν πραγματικότητα, τὴν ὁποία τόσο μισεῖ ὁ woke «ἀναιρετισμός»: Στὸ νομικό μας ὁπλοστάσιο ὑπάρχει ὁ θεσμὸς τῆς ἐπιτροπείας καὶ κηδεμονίας ἀνηλίκου, ὁπότε οὐδεὶς κίνδυνος γιὰ τὸ παιδὶ ὑφίσταται.
3η Ἀνακρίβεια (ἢ μᾶλλον μεθοδευμένη παραπλάνηση). Μέσῳ τῶν δημοσκοπήσεων, οἱ ὁποῖες διενεργοῦνται μὲ κατάλληλα διαρθρωμένο ἐρωτηματολόγιο, συμπολίτευση, ἀντιπολίτευση καὶ ποικιλώνυμοι δημοσιογραφικοὶ καὶ ὄχι μόνον «συνοδοιπόροι», ἐπιχειροῦν μιὰ διανοητικὴ λαθροχειρία: Ἀποσυνδέουν τὸ γάμο τῶν Ο.Ζ. ἀπὸ τὴν υἱοθεσία καὶ τὴν τεκνοποίηση διὰ «παρενθέτων μητέρων» ποὺ αὐτὸς συνεπάγεται ἀναπόδραστα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐμφανίζουν τὴν «πλειοψηφία» τῶν ἐρωτηθέντων νὰ συμφωνεῖ μὲ τὸν πρῶτο καὶ νὰ ἐπιφυλάσσεται γιὰ τὴν δεύτερη. Ὅμως τὰ δύο ζητήματα εἶναι ἀρρήκτως συνυφασμένα: Ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ἑνὸς ὁδηγεῖ αὐτομάτως στὴν ἀποδοχὴ καὶ τοῦ δευτέρου. Τὰ συμπεράσματα δικά σας.
4η Ἀνακρίβεια (ἢ μᾶλλον woke παραλογισμός). Τὸ νομοσχέδιο καὶ οἱ πολύχρωμοι (δεξιοί, κεντρῶοι, σοσιαλδημοκράτες καὶ ἀριστεροὶ) Ἡρακλεῖς ἔχουν τὴν προπέτεια νὰ ἀποκαλοῦν «δικαίωμα» τῶν Ο. Ζ τὸ γάμο καὶ τὴν υἱοθεσία ἢ τεκνοποίηση μέσῳ ἐξανδραποδισμένων ὑπάρξεων ποὺ λειτουργοῦν ὡς «παιδομηχανές», δηλ. παρένθετων μητέρων. Αὐτές, κυρίες καὶ κύριοι, εἶναι οἱ «παιδομηχανές», τοὐτέστιν οἱ μαραγκιασμένες καὶ ἀνήμπορες ἀπὸ τὴν ἐξαθλίωση γυναῖκες, τῶν ὁποίων τὸ ταλαίπωρο σῶμα θὰ ἐκμεταλλεύονται οἱ σύγχρονοι δουλέμποροι, προκειμένου νὰ ἱκανοποιεῖται ἡ ἐπιθυμία παραλήδων νὰ ἀποκτοῦν παιδὶ (ἀκόμη καὶ ἐπὶ τῇ βάσει εὐγονικοῦ σχεδίου, ὅπως αὐτὸ ποὺ ἀνερυθριάστως κοινοποίησε ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως). Πῶς νὰ μὴν τρομάξει κανεὶς βλέποντας πὼς ὁ μεταμοντέρνος σκοταδισμὸς ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ ἀκόμη τὴν προφητικὴ ρήση τοῦ προφητικοῦ Ἄλντους Χάξλεϋ: «Σὲ λίγα χρόνια οἱ ἄδειες γάμου, θὰ πωλοῦνται ὅπως οἱ ἄδειες γιὰ τὰ σκυλιά, μὲ δωδεκάμηνη ἰσχὺ καὶ δικαίωμα ἀλλαγὴς σκύλου ἢ ἀγορᾶς καὶ δεύτερου»;
Κανεὶς δὲν βλέπει, δὲν ἀντιλαμβάνεται καὶ δὲν φρικιᾶ ἐνώπιον αὐτῆς τῆς νέας σωματεμπορίας, καὶ τῆς ὠμῆς ἀγοραπωλησίας νεογνῶν ποὺ θὰ κυοφορηθοῦν σὲ ἀκόμη μεγαλύτερη ἔκταση ἀπὸ ὅ, τί μέχρι σήμερα γίνεται ἀπὸ «παρένθετες σκλάβες»; (Συναφῶς σημειώνω ἐν παρενθέσει ὅτι στὴν Προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ [16, 49] στὴν Παλαιὰ Διαθήκη διαβάζουμε τὴν ἐκπληκτικὴ ἐπισήμανση γιὰ τὸ τί ἦταν τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων: «Αὐτὸ ἦταν τὸ βασικὸ ἁμάρτημα ... τῆς πόλης τῶν Σοδόμων : ἡ ὑπερηφάνεια. Ζοῦσαν μέσα στὴν ἀφθονία... καὶ ἀσώτευαν... Οἱ κάτοικοί της ἦταν σκληροὶ ἐγωιστὲς καὶ δὲν βοηθοῦσαν τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς ἀδυνάμους...»).
5η Ἀνακρίβεια. Ὁ Πρωθυπουργὸς δήλωσε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι τὸ ἐπίμαχο νομοσχέδιο ἀφορᾶ λίγους. Κύριε Πρόεδρε τῆς Κυβερνήσεως γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ σφάλλετε. Ἀγνοεῖτε τὴ θεωρία τοῦ γενικευμένου ρίσκου τοῦ Οὔλριχ Μπέκ. Τὸ νομοσχέδιο ἐμπίπτει σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία, γιατί ἀφορᾶ, πέραν ἡμῶν, ἀπροσδιόριστα πολλούς, τοὐτέστιν τοὺς «ἀγέννητους νεκροὺς» ποὺ θὰ μᾶς δικάσουν, κατὰ Κωστῆ Παλαμᾶ: Σκέφτηκε ποτὲ κανεὶς ἀπὸ σᾶς καὶ τοὺς συμβούλους σας ὅτι εἶστε οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τοῦ μεγαλύτερου ἀνθρωπολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ πειράματος στὴν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας; Σὲ βάθος χρόνου μερικὲς χιλιάδες παιδιὰ στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐνδεχομένως ἑκατομμύρια στόν ... «πολιτισμένο» κόσμο θὰ μεγαλώσουν ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἔχοντας στερηθεῖ θεσμικῶς καὶ a priori τὴν ἀλληλοσυμπληρούμενη ἑτερόφυλη γονεϊκότητα (Πατέρας – Μητέρα, Μητέρα-Πατέρας).
Αὐτῶν τῶν παιδιῶν τὸ δικαίωμα σὲ μάνα καὶ πατέρα (ἔστω θετοὺς) ποιός θὰ τὸ προστατεύσει; Γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν δυστυχισμένων ὑπάρξεων ποὺ θὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς «παιδομηχανὲς» πάμφθηνης ἐνοικίασης (o tempora, o mores...) γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ πληθωριστικὰ πολλαπλασιαζόμενες ἐπιθυμίες μιᾶς «ἰδιότροπης» ἐλὶτ (ἀλήθεια ποῦ εἶναι ἐδῶ οἱ εὐαισθησίες τῆς ροζουλὶ Ἀριστερᾶς καὶ τῶν φεμινιστριῶν;).
Πρὸς τί λοιπὸν ἡ ἐπιβολὴ τῆς πιὸ σκληρῆς ἀτζέντας «woke ἀναιρετισμοῦ» σὲ μιὰ χώρα οἰκονομικὰ ἀνάπηρη, παραγωγικὰ καχεκτική, δημογραφικὰ φθίνουσα, πολιτισμικὰ ἄδεια καὶ ἠθικοπνευματικὰ πνέουσα τὰ λοίσθια; Οὐδεὶς συναισθάνεται ὅτι ἡ παρδαλὴ «δικαιωματιστικὴ» περιφρόνηση τῆς πραγματικότητας, καὶ ἐν τέλει τῆς ἴδιας τῆς φύσης, θὰ προκαλέσει ὡς Ἄτη καὶ Ὕβρις τὴν ἀναπόδραστη Νέμεση καὶ Τίση;
Γιατί, ξέρετε, ἡ πραγματικότητα ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει, ὅσο κι ἂν ἡ βουλγάτα τοῦ «ἀναιρετικοῦ δικαιωματισμοῦ» βαπτίζει ὁτιδήποτε τὴν «σκολοπίζει» ὡς «κοινωνικὴ κατασκευή». Χαριτωμένη ἡ φράση γιὰ ψευδοδιανοούμενους τῶν χρεωκοπημένων ἐλίτ, ὅμως τὸ λογαριασμὸ θὰ τὸν πληρώσουν ἀθῶοι.
Τὰ εἴπαμε, τὰ ξέρετε, μὴν πεῖτε αὔριο ὅτι δὲν γνωρίζατε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου