Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων: Σχετικά μέ τόν Ἐσταυρωμένο τῆς Ἁγίας Τραπέζης

Τελευταία δημιουργήθηκε κάποια σύγχυση ἐξαιτίας μίας ὁμιλίας, πού ἐκφωνήθηκε ἀπό Μητροπολίτη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, καί ὁ ὁποῖος καταφέρθηκε ἐναντίον τῆς εἰκόνας τοῦ Ἐσταυρωμένου πού τοποθετεῖται πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ὡς καί τήν τελετή τῆς Ἀποκαθήλωσης. Τό σκεπτικό τοῦ ἐν λόγῳ Ἀρχιερέως εἶναι ὅτι "ξανασταυρώνομε καί ξαναθάπτομε τόν Χριστό, ἐνῶ ὁ Κύριος μιά φορά ἀπέθανε, θάφτηκε καί μετά τρεῖς ἡμέρες Ἀναστήθηκε..."....

Ἡ τελετή τῆς Ἀποκαθήλωσης μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος γινόταν μέ τήν ρίψη ἑνός λευκοῦ σινδονίου ἐπάνω... στόν Ἐσταυρωμένο. Μέχρι τότε δέν ἦταν χωριστά ἡ παράσταση τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Σταυρό. Ἀλλά ὁ Ἐσταυρωμένος ἀπεικονιζόταν ἀπευθείας ἐπάνω στό Σταυρό. Ὁ τότε Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εἰσήγαγε νά χωρίσει τό Σῶμα ἀπό τόν Σταυρό καί ἔτσι νά κάνει πιό ζωηρά τήν τελετή τῆς Ἀποκαθήλωσης. Πράγματι, ἡ ὅλη τελετή προξένησε τόσο μεγάλη συγκίνηση πού μεταδόθηκε σ' ὅλο τόν Χριστιανικό κόσμο.

Ἡ τελετή τῆς Μ. Πέμπτης καί τοῦ Μ. Σαββάτου δέν σημαίνει ὅτι ξανασταυρώνομε καί ξαναθάπτομε τόν Χριστό. Εἶναι συμβολικές τελετές πού μᾶς βοηθοῦν στό νά βιώσουμε ἐμεῖς τά γεγονότα ἐκεῖνα πού ἔλαβαν χώρα τίς ἡμέρες ἐκεῖνες.

Ἑπομένως, οἱ τελετές αὐτές ἔχουν ἱστορικό μέν ὑπόβαθρο, ἀποτελοῦν δέ ἁπλά μία ὑπενθύμιση.

Ὁ Κύριος μᾶς Ἰησοῦς Χριστός μιά φορά Σταυρώθηκε, γεύθηκε σωματικό θάνατο καί Ἀναστήθηκε μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, σύμφωνα μέ τίς Γραφές.

Μήπως καί ἡ ὅλη Θεία Λειτουργία δέν εἶναι μία ἀναβίωση τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ;

Μήπως καί ὁ Κύριος μᾶς δέν μᾶς διαβεβαίωσε λέγοντας, ὅτι ὅσες φορές καί ἄν κάνατε τήν Θεία Λειτουργία, «καταγγέλλετε μέν τόν δικό μου θάνατο, ὁμολογεῖτε  δέ τήν δική μου Ἀνάσταση»;

Τό νά ἰσχυρίζεται κανείς ὅτι ξανασταυρώνομε ἤ ξαναθάπτομε τόν Χριστό, δείχνει χαμηλή νοημοσύνη καί δέν ἔχει ἐμβαθύνει στά Ὀρθόδοξα Δόγματα.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν εἶναι στατιστική. Μόνον τά Δόγματα εἶναι ἀμετάβλητα. Ἡ λειτουργική ζωή ἐξελίσσεται συνεχῶς. Γι' αὐτό παρουσιάζονται νέα Τροπάρια καί νέες ἱερές ἀκολουθίες.

Ὡς πρός τήν Ἁγία Τράπεζα. Ναί, εἶναι Θυσιαστήριο ἐπάνω στό ὁποῖο προσφέρουμε τήν ἀναίμακτη Θυσία. Εἶναι ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὁ Γολγοθᾶς. Καί ὅλα αὐτά εἶναι συμβολικά.

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε ὁ τρόπος μετάδοσης τῆς Θείας Κοινωνίας; Στήν ἀρχή κοινωνοῦσε κανείς χωριστά τό Σῶμα καί χωριστά τό Αἷμα, ἐνῶ τώρα κοινωνοῦμε μαζί τά Ἄχραντα Δῶρα.

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε ἡ χρήση τῆς Ἁγίας Λαβίδος μέ τήν ὁποία μεταδίδει ὁ λειτουργός τό Ἄχραντο Σῶμα καί τό Τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ τήν ὥραν τῆς Θείας Κοινωνίας;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε ἡ εἰκονογραφία;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε τό Τέμπλο;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε ἡ ναοδομία μέ τούς τόσους διαφορετικούς ρυθμούς μέ ἀποκορύφωμα τήν Ἁγία Σοφία;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκαν τά ἱερατικά ἄμφια;

Μήπως θά πρέπει νά ἀφαιρεθοῦν οἱ Ἀρχιερατικές Μίτρες καί οἱ Σάκοι, πού εἶναι καθαρά Αὐτοκρατορικά ἄμφια καί ὄχι Ἀρχιερατικά;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε τό Μοναχικό Σχῆμα;

Μήπως δέν ἐξελίχθηκε ἡ ὑμνογραφία καί τό Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας μας;

Ἑπομένως, ἡ ἐξέλιξη δέν εἶναι ξένη πρός τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, ἀρκεῖ νά μήν ἀντικρούει μέ τήν Δογματική Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Σημασία ἔχει τό νά σηκώνουμε καθημερινά τόν προσωπικό μας Σταυρό μέ πίστη, ἐλπίδα καί ὑπομονή. Καθημερινά ὀφείλομε νά σταυρώνουμε τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες μας. Καθημερινά νά ἀποθνήσκουμε καί νά ἀνασταινόμαστε μέ τήν εἰλικρινήν μετάνοια.

+ Ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων,

Κάλυμνος