Οἱ πρωτοχριστιανικοί διωγμοί εἶναι ἡ ἡρωικότερη ἱστορική περίοδος ὄχι μόνο γιά τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Οἱ Χριστιανοί μάρτυρες καί ὁμολογητές ὑπέδειξαν πρωτοφανῆ ἡρωικό φρόνημα, ἀψηφῶντας τίς διώξεις, τίς ταλαιπωρίες, τά φρικτά βασανιστήρια καί αὐτόν τόν θάνατο, πού τούς ὑπέβαλλε ὁ πτωτικός κόσμος, στά πρόσωπα τῶν ἐκπροσώπων τῆς θνήσκουσας εἰδωλολατρίας.
Δύο ἀπό τίς μυριάδες τῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τό τίμιο αἷμα τους γιά τό Χριστό, εἶναι καί τό νεαρό συζυγικό ζευγάρι τῶν ἁγίων Τιμοθέου καί Μαύρας. Ἔζησαν στά τέλη τοῦ 3ου καί στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰῶνα. Κατάγονταν ἀπό τά μέρη τῆς Αἰγύπτου στήν περιοχή τῆς Θηβαΐδος καί ζοῦσαν σέ μιά μικρή πόλη, πού ὀνομάζονταν «Κωμόπολις τῶν Παναπέων».
Εἶχαν λάβει χριστιανική ἀνατροφή καί μεγάλωσαν μέ πνευματικό ἐφόδιο τήν εὐσέβεια καί τήν ἀκράδαντη πίστη ὅτι ὁ Χριστός εἶναι...ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σωθεῖ δι' Αὐτοῦ τό ἀνθρώπινο γένος. Ζῶντας ἀνάμεσα σέ φανατικούς εἰδωλολάτρες, διαπίστωσαν εὔκολα τό πυκνό σκοτάδι τῆς πλάνης τῆς λατρείας τῶν ἀνύπαρκτων, γελοίων καί ἀνήθικων παγανιστικῶν «θεῶν». Ἔβλεπαν μέ λύπη τίς ἀπίστευτες δεισιδαίμονες τελετουργίες τῶν ἀδίστακτων καί σκοταδιστῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων, τίς ἀμέτρητες ζωοθυσίες γιά τόν ἐξευμενισμό τῶν κακούργων καί μισάνθρωπων «θεῶν». Ἄκουγαν συχνά γιά ἀνθρωποθυσίες, οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μέ τίς σαφεῖς πληροφορίες τοῦ νεοπλατωνικοῦ φιλοσόφου Πορφυρίου καί τοῦ σοφιστῆ Λιβάνιου, γινόταν καί ὡς αὐτόν τόν 4ο μ. Χ. αἰῶνα! Ἔβλεπαν ἐπίσης ἀγύρτες μάντεις καί ὀρφεοτελεστές νά περιφέρονται ἀπό τόπο σέ τόπο καί νά ἐκμεταλλεύονται τούς ἀφελεῖς εἰδωλολάτρες. Ἔβλεπαν ἐπίσης ἄτυχα νεαρά κορίτσια, ἀλλά καί παντρεμένες γυναῖκες νά τίς μεταβάλουν οἱ ἱερεῖς - προαγωγοί τῆς Ἀφροδίτης σέ ἱερόδουλες, νά τίς κλείνουν στά αἰσχρά «Ἱερά Πορνεῖα», ὑπηρετῶντας τήν ἀπαίσια «θεά» καί ἀποφέροντας γιά ἐκείνους τεράστια κέρδη. Αὐτή ἦταν δυστυχῶς ἡ θρησκευτική κατάσταση τήν ἐποχή ἐκείνη!
Δέν ἔφτανε ὅμως αὐτό, ἀλλά συνεχίζονταν στίς μέρες τους οἱ τριακοσίων χρόνων ἀπηνεῖς διωγμοί κατά τῶν Χριστιανῶν. Μάλιστα βρισκόταν σέ πλήρη ἐξέλιξη ὁ φοβερότερος ἀπό ὅλους τούς προηγούμενους, ὁ φοβερός διωγμός τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). Τά ἀδίστακτα καί σκοταδιστικά εἰδωλολατρικά ἱερατεῖα τοῦ Κλαρίου καί τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος τῆς Μ. Ἀσίας εἶχαν πείσει τόν δεισιδαίμονα αὐτοκράτορα ὅτι τούς εἶχαν δῆθεν διαμηνύσει οἱ «θεοί» ὅτι ἔπαψαν νά εἶναι εὐμενεῖς πρός τήν αὐτοκρατορία, λόγῳ τῆς παρουσίας τῶν Χριστιανῶν καί πώς ἀπαιτοῦσαν τήν ἐξαφάνισή τους γιά νά ξαναγίνουν εὐμενεῖς! Ὁ θρησκομανής αὐτοκράτορας πείστηκε καί ἔτσι κηρύχτηκε ὁ πιό σκληρός διωγμός, μέ στόχο τήν ἐξαφάνιση τῶν Χριστιανῶν.
Ἔφτασε ἡ διαταγή καί στήν Αἴγυπτο. Ὁ φανατικός εἰδωλολάτρης ἔπαρχος Ἀρριανός ἀνάλαβε νά τήν ἐφαρμόσει. Ὁ Τιμόθεος ἦταν ἀναγνώστης στήν ἐκκλησία, δηλαδή εἶχε τή διακονία νά διαβάζει τά ἀναγνώσματα κατά τήν ὥρα τῆς λατρείας. Ἡ διαταγή προέβλεπε καί τό κάψιμο τῶν χριστιανικῶν βιβλίων. Ὁ Ἀρριανός ἀπαίτησε ἀπό τόν Τιμόθεο νά τοῦ παραδώσει τά λειτουργικά βιβλία. Ὁ εὐσεβής νέος ἀρνήθηκε λέγοντας στόν σκοταδιστή εἰδωλολάτρη ἔπαρχο: «Τά βιβλία αὐτά εἶναι σάν παιδία δικά μου. Αὐτά μέ στηρίζουν καί μέ αὐτά ἐπικαλοῦμαι τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως κανένας ἀληθινός πατέρας δέν παραδίδει θεληματικά τά τέκνα του στόν θάνατο, ἔτσι καί ἐγώ δέν προσφέρω γιά κάψιμο τά ἱερά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας».
Ἡ θαρραλέα καί ὁμολογιακή στάση τοῦ Τιμόθεου ἐξόργισε τόν Ἀρριανό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε διαταγή νά συλληφθεῖ καί νά ἀρχίσουν τά βασανιστήρια. Πυράκτωσαν σίδερα καί τά ἔχωσαν στά αὐτιά του, μέ ἀποτέλεσμα νά πεταχτοῦν οἱ κόρες των
ὀφθαλμῶν του. Κατόπιν τόν ἔδεσαν στόν τροχό, σέ ἕνα φριχτό ὄργανο βασανισμοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Κατά τρόπο θαυματουργικό διαλύθηκε ὁ τροχός καί ἐλευθερώθηκε ὁ Τιμόθεος. Ὅμως οἱ βασανιστές του τόν ἔριξαν στή σκοτεινή φυλακή γιά νά βροῦν ἄλλους τρόπους βασανισμοῦ.
Ἡ Μαῦρα ἦταν σύζυγος τοῦ Τιμόθεου, εἶχαν παντρευτεῖ εἴκοσι μέρες πρίν. Οἱ βασανιστές του σκέφτηκαν νά χρησιμοποιήσουν τή νιόπαντρη σύζυγό του γιά νά τόν μεταπείσει νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό καί νά ἀσπασθεῖ τήν εἰδωλολατρία. Ἡ Μαῦρα καμώθηκε πώς δέχτηκε καί ἔτσι τήν ὁδήγησαν στή φυλακή νά μιλήσει στόν Τιμόθεο. Ὅταν ἔφτασε κοντά του τόν ἀγκάλιασε καί τοῦ ἀνακοίνωσε καί τή δική της ἀπόφαση νά μαρτυρήσει γιά τό Χριστό. Τήν ὁμολογία της αὐτή τήν ἔκανε καί δημόσια, ὥστε συνελήφθη καί ὑποβλήθηκε σέ φρικτά βασανιστήρια.
Οἱ δύο Μάρτυρες παρέμειναν ἑδραῖοι στήν πίστη τους, παρ' ὅλους τούς ἀβάσταχτους πόνους καί τούς ἐξευτελισμούς τους. Ἡ χάρις τούς Θεοῦ τούς προστάτευε καί τούς ἐνδυνάμωνε. Μάλιστα θεράπευε θαυματουργικά τίς πληγές τους καί σταματοῦσε τίς αἱμορραγίες! Βλέποντας οἱ ἀπάνθρωποι δήμιοι παγανιστές ὅτι ἦταν ἀδύνατον νά λυγήσουν μέ τά μαρτύρια, ἀποφάσισαν νά τούς σταυρώσουν, γιά νά πεθάνουν μέ τόν ἴδιο τρόπο πού πέθανε ὁ ἀρχηγός τῆς πίστης τους, ὅπως οὔρλιαζαν ἀπό το θυμό τους. Τούς γύμνωσαν καί τούς ἀνέβασαν στό σταυρό. Ἐκεῖ βρῆκε τήν ἀφορμή ὁ διάβολος νά τούς πειράξει. Τούς ὑπέβαλε σέ σκέψεις, ὅπως ἄν ἀρνηθοῦν, ἔστω εἰκονικά τήν πίστη τους θά ἔσωζαν τή ζωή τους καί θά ἀπολάμβαναν ἀξιώματα. Ἀλλά ὁ Τιμόθεος καί ἡ Μαῦρα κατάλαβαν τήν παγίδα τοῦ διαβόλου καί ἄρχισαν νά προσεύχονται μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους καί νά στηρίζουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέσα στίς φρικτές ὀδύνες τους. Μιά ἀνεξήγητη ἱλαρότητα ζωγραφίστηκε στά πρόσωπά τους καί ἕνα οὐράνιο φῶς τύλιξε τά γυμνά τίμια σώματά τους. ἔνοιωθαν ἀπέραντη ἀγαλλίαση καί τιμή, πού ἀξιώθηκαν νά πεθάνουν μέ τόν τρόπο πού πέθανε ὁ Λυτρωτής τους Χριστός! Ἔτσι παρέδωσαν τίς ἁγιασμένες ψυχές τους στόν Κύριο καί ἀναχώρησαν γιά τόν παράδεισο νά χαίρονται στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες τήν παρουσία καί τίς ἀστείρευτες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ! Ἡ μνήμη τους ἑορτάζεται στίς 3 Μαΐου.
Αὐτοί ἦταν οἱ ἅγιοι καλλίνικοι Μάρτυρες Τιμόθεος καί Μαῦρα, οἱ ὁποῖοι μέ τήν πίστη τους στό Χριστό νίκησαν τίς ἀντίθεες δυνάμεις τοῦ κόσμου. Τό τίμιο αἷμα τούς κύλισε στόν ποταμό τῶν αἱμάτων τῶν ἕντεκα ἑκατομμυρίων Μαρτύρων, ἀποπλένοντας καί καθαρίζοντας τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ἠθική μπόχα τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου