Φράνκ Ἄτγουντ: O θανατοποινίτης πού βαπτίστηκε Ὀρθόδοξος, ὁ δικός μας Ἀντώνιος, ὁδηγεῖται στήν ἐκτέλεση καί συγκλονίζει (ΒΙΝΤΕΟ)

Ὁ Φράνκ Ἄτγουντ πρόκειται νά ἀντιμετωπίσει τή θανατική ποινή σέ λίγες μέρες. Δηλώνει ἀθῶος μέ ὅλη τήν ψυχή του καί μᾶς ἀφήνει ἄφωνους μέ τήν ἀπίστευτη πνευματική λεβεντιά του

Ὁ Φράνκ Ἄτγουντ, ὁ δικός μας Ἀντώνιος, ὁ θανατοποινίτης πού ξόδεψε σχεδόν ὁλόκληρη τή ζωή τοῦ πίσω ἀπό τά κάγκελα τῆς φυλακῆς μή μπορῶντας νά πείσει τίς ἀρχές πώς εἶναι ἀθῶος, πρόκειται νά ἐκτελεστεῖ ἀπό τήν Πολιτεία τῆς Ἀριζόνα, τήν 8η Ἰουνίου, στίς 10:00 π.μ.

«Εἶμαι καταδικασμένος νά πεθάνω γιά ἕνα ἔγκλημα πού δέν διέπραξα, ἀλλά θά ἀφήσω τά στοιχεῖα πού... ὑποστηρίζουν οἱ ἐμπειρογνώμονες καί τά ἐπιχειρήματα πού προβάλλουν οἱ δικηγόροι μου, νά μιλήσουν γιά τήν ἀθωότητά μου», εἶπε στήν τελευταία του συγκλονιστική δήλωση ὁ Φράνκ Τζάρβις Ἄτγουντ, πού μετρᾶ πλέον τίς τελευταῖες μέρες του ὡς τόν θάνατο.

Δηλώνει ἀθῶος ὡς τό τέλος

Ὁ βαπτισμένος ὀρθόδοξος χριστιανός - Ἀντώνιος κατηγορεῖται γιά ἕνα ἔγκλημα πού μέ ὅλη του τήν ψυχή, ἄλλα καί τήν ἴδια του τή μετανοημένη ζωή διακηρύττει πώς δέν ἔπραξε. Τήν ἀπαγωγή καί δολοφονία ἑνός ὀκτάχρονου κοριτσιοῦ, τό 1984. Λόγῳ τοῦ φορτωμένου ποινικοῦ μητρώου, τῶν καταχρήσεων καί τῆς διεφθαρμένης νεανικῆς ζωῆς τοῦ Φράνκ Ἄτγουντ, ἡ στοχοποίηση του ἀπό τίς ἀρχές ἔγινε μονόδρομος, ἄν καί ὑπῆρχαν μαρτυρίες γιά ἄλλον ὕποπτο πού ἐθεάθη μαζί μέ τό κοριτσάκι.

Τά προηγούμενα ἐγκλήματα τοῦ Φράνκ ἔγιναν βαρίδια μεροληπτικῆς κρίσης, καί μέ βάση κάποια στοιχεῖα πού εὔκολα μποροῦσαν νά ἀποδοθοῦν σέ συμπτώσεις, οἱ εἰσαγγελεῖς προχώρησαν στίς κατηγορίες γιά ἀπαγωγή καί δολοφονία.

Οὔτε οἱ δεκάδες χιλιάδες ὑπογραφές γιά νά τοῦ δοθεῖ χάρη, οὔτε οἱ πολυετεῖς δικαστικοί ἀγῶνες, οὔτε ἡ παράθεση σοβαρῶν στοιχείων καί μαρτυριῶν, οὔτε ὁ ἀγῶνας ὀργανώσεων κατά τῆς θανατικῆς καταδίκης, δέν μπόρεσε νά κάμψει τό ἄκαμπτο νομικό σύστημα τῆς Πολιτείας τῆς Ἀριζόνα. Μετά ἀπό πλῆθος ἐφέσεων, ἡ τελική ἀπόφαση ἐλήφθη καί εἶναι εἰς θάνατον.

Ἀκόμα καί μπροστά στόν θάνατο τοῦ, σκέφτηκε τόν συνάνθρωπο

Τί δήλωσε ὅμως ὁ Ἀντώνιος μπροστά στή τελεσίδικη ἀπόφαση ἐκτέλεσης, ὅταν ἔπεσε πάνω του βαριά ἡ σκιά τοῦ θανάτου;

«Ἐπιτέλους θά ἐλευθερωθῶ ἀπό τούς γήινους δεσμούς πού ἔχουν σακατέψει τό σῶμα μου καί μοῦ προκαλοῦν βασανιστικό πόνο. Καί δέν θά ζῶ πιά σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο οἱ ἄλλοι ὑποφέρουν ἀπό τήν ἴδια μου τήν ὕπαρξη.

Στήν οἰκογένεια τῆς Vicki Lynn Hoskinson, μπορῶ νά πῶ εἰλικρινά ὅτι, ἐνῶ ξέρω ὅτι δέν θά πιστέψετε ποτέ ὅτι δέν τήν ἀπήγαγα... δέν τό ἔκανα! Αὐτό, ὡστόσο, δέν ἀλλάζει τό γεγονός ὅτι ὁ πόνος σας εἶναι ὅσο πιό ἀληθινός μπορεῖ νά εἶναι μέ ὁτιδήποτε ἄλλο σέ αὐτή τή ζωή, καί ἡ βαθιά προσευχή μου εἶναι ὅτι ὁ θάνατός μου θά δώσει σέ ἐσᾶς καί στούς δικούς σας κάποια μορφή ἀνακούφισης καί τέλος στήν ἀτελείωτη δυστυχία καί τό μαρτύριό σας...»

Ἄς προσέξουμε αὐτό τό σπάνιο μεγαλεῖο ψυχῆς.

Ἕνας ἄνθρωπος πρόκειται νά ἐκτελεστεῖ ἄδικα, ἀπό ἕνα ἀνάλγητο καί ἀνελαστικό ποινικό σύστημα. Βρίσκεται μπροστά στό χεῖλος τοῦ θανάτου. Μετράει ὧρες καί ἐλπίζει στόν Θεό μέχρι τήν τελευταία στιγμή. Κι ὅμως, μικρή σημασία δίνει στό προσωπικό του δρᾶμα!

Μεγαλύτερη ἀξία δίνει στήν ὀργή πού ἔχει προκαλέσει, χωρίς νά εὐθύνεται ἐκεῖνος!

Ὁ ἴδιος γνωρίζει μέσα του πώς εἶναι ἀθῶος. Τό ἐξομολογήθηκε στόν Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος διαμηνύει ἀκράδαντα τήν ἀθωότητά του Ἀντωνίου. Ἄλλα δέν μπορεῖ νά ἀπαιτεῖ τό ἴδιο ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ δολοφονημένου κοριτσιοῦ καί ὅσους τόν κατηγοροῦν.

Τήν ὕστατη στιγμή, ἔχει τό σθένος νά μπεῖ στή θέση τῶν πενθούντων. Ἕνας φυλακισμένος θανατοποινίτης δέν ἔχει τίποτε ἄλλο στήν κατοχή του, παρά μόνο τά ἀπομεινάρια τοῦ λόγου του. Παρόλα αὐτά δέν κρατάει τόν τελευταῖο λόγο μόνο γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ ἑαυτοῦ του, ἄλλα δίνει προβάδισμα στόν συνάνθρωπο. Βρίσκει νόημα ἀκόμα καί στό παράλογο. Βρίσκει κάτι θετικό, ἀκόμα καί στό μαρτύριο τοῦ! Ὑποφέρει γιατί ἄθελα τοῦ ἔγινε αἰτία νά ὑποφέρουν ἄλλοι. Προσμένει νά δοθεῖ μιά ἀνακούφιση στήν οἰκογένεια. Προσεύχεται γιά τούς διῶκτες του!

Πόση πνευματική λεβεντιά δείχνει αὐτό! Πόση σοφία! Πόση συντριβή καί ταπείνωση! Πόσο θά πρέπει νά παραδειγματιζόμαστε ὅλοι μας, πού ἔτσι καί μᾶς ἀδικήσουν στό παραμικρό, ἔτσι καί πατήσουν λίγο τόν κάλο τοῦ ἐγωισμοῦ μας, γινόμαστε θηρία ἀνήμερα!

Ὁ Ἀντώνιος εἶναι ἀπόλυτο πρότυπο μετάνοιας

Ἄν θέλαμε νά ἀναζητήσουμε ἕνα βιβλικό πρότυπο ἀπόλυτης μετάνοιας στίς μέρες μας, σίγουρα θά τό ἀνακαλύπταμε στό πρόσωπο τοῦ Ἀντωνίου. Ἕνα παράδειγμα τέλειας μεταστροφῆς.

Ὁ λῃστής πάνω στό σταυρό, καίτοι ἐγκληματίας, μετανόησε μόνο σέ μιά στιγμή, ἄδραξε μιά μικρή εὐκαιρία καί κέρδισε τόν αἰώνιο Παράδεισο. Ὁ Ἀντώνιος μετανοεῖ μετά δακρύων γιά χρόνια, ὄχι γιά ἕνα ἔγκλημα πού διέπραξε, ἄλλα ὑπομένοντας μιά ἀδιανόητη ἀδικία καί ζητῶντας τή θεϊκή παρηγοριά πού τόν λύτρωσε ἀπό τίς ἁμαρτίες του καί τοῦ ἔδωσε τή δύναμη νά συνεχίσει ὡς τό τέλος.

Ὑπομένει τόν σταυρό τῆς φυλακῆς καί ζυγώνει στό μαρτύριο τῆς ἐκτέλεσης, ἀναπέμποντας τό «Μνήσθητί μου Κύριε» ὄχι μιά φορά, ἄλλα ἀδιαλείπτως. Γιά 35 χρόνια βρίσκεται καθηλωμένος στόν σιδερόφρακτο Γολγοθᾶ του, καί ἀπό τότε πού γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία, ἀκουμπᾶ τό βάρος τοῦ πόνου του στόν Ἐσταυρωμένο πού τόσο λάτρεψε.

Γροθιά στό στομάχι τοῦ χριστιανικοῦ (καί κοσμικοῦ) καθωσπρεπισμοῦ μας, ὁ Ἀντώνιος πάλεψε μέ τό τέρας τοῦ ἑαυτοῦ του, καί θριάμβευσε. Ἔκανε μιά ἀνακαίνιση ἐσωτερική, πού δυσκολεύεται νά χωνέψει ὁ στεῖρος ἠθικισμός μας.

Ἔθαψε τόν Φράνκ Ἄτγουντ, καί ἀνέστησε τόν Ἀντώνιο. Ἀπεκδύθηκε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί συντάχθηκε μέ τόν Χριστό. Σπούδασε, βαπτίστηκε, παντρεύτηκε, ἀγωνίστηκε, ἔκλαψε, νήστεψε, ἐξομολογήθηκε, κοινώνησε, ζήτησε προσευχές καί συμβουλές πνευματικές, κήρυξε τόν Χριστό, συνέγραψε βιβλία, ἔδωσε κουράγιο σέ ὅσους περνοῦν δοκιμασίες ὅπως ἡ δική του.

Νά μιά ἀπάντηση - ράπισμα, ἀπέναντι στήν κοσμική ἠλιθιότητα πού λέει πώς... «οἱ ἄνθρωποι δέν ἀλλάζουν». Ἀσφαλῶς καί ἀλλάζουν! Ὁ Χριστός σταυρώθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ διότι πρόσβλεπε στό ὅτι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά ΑΛΛΑΖΟΥΝ. Ἀκόμα καί οἱ χειρότεροι ἐγκληματίες!

Καλό εἶναι νά τά βλέπουμε ὅλοι ἐμεῖς αὐτά τά διδάγματα ζωῆς, ἐφόσον κάθε φορά πού καταδικάζεται κάποιος, στήνουμε λαϊκά δικαστήρια, βγαίνουμε μέ τά δικράνια καί τούς πυρσούς νά ἀποδώσουμε «δικαιοσύνη», σπεύδουμε νά λιντσάρουμε ὑπολήψεις μέ τή δαμόκλειο σπάθη τῆς «ἀφεντιᾶς» μας. Πάντα νά ἀφήνουμε ὀξυγόνο γιά μετάνοια στόν ἄλλον, ὅτι καί νά ἔχει κάνει. Δέν δικαιούμαστε νά του τό στεροῦμε. Σάν ἄνθρωπος μπορεῖ νά κάνεις μιά συγκρατημένη καί ψύχραιμη κριτική, ἄλλα δέν πρέπει νά ξεχνᾶς πώς μπορεῖ νά κάνεις λάθος καί πώς ἡ τελευταία λέξη ἀνήκει πάντα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Χρειάζεται τίς προσευχές μας

Ὁ ἀσκητικός καί μαρτυρικός βίος τοῦ Ἀντωνίου, ἤδη δίνεται παρακαταθήκη γιά ὅλους τούς μεγάλους καί μικρότερους ἁμαρτωλούς τῶν ἡμερῶν μας καί τῶν ἑπόμενων γενεῶν. Τό παράδειγμά του γίνεται πυξίδα γιά κάθε φυλακισμένο, κάθε ἀδικημένο, κάθε συκοφαντημένο, κάθε καταφρονεμένο πού ζεῖ στό περιθώριο μιᾶς ψυχρῆς κοινωνίας πού ξέρει μόνο νά τιμωρεῖ καί νά καταδικάζει, ὄχι ὅμως νά συγχωρεῖ.

Ὁ Ἀντώνιος μέ τόν ὑπερθαύμαστο ἀγῶνα τῆς ζωῆς του, δίνει μιά γερή κατραπακιά στή τρυφηλή συνείδηση μᾶς. Τό πέρασμα του ἀπό τούτη τή ζωή «βοᾶ» τόν εὐαγγελικό λόγο πώς: «Οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι καί οἱ πρῶτοι ἔσχατοι».

Ὀφείλουμε νά ἑνώσουμε τίς προσευχές μας γιά τήν μεγάλη δοκιμασία πού περνᾶ ὁ Ἀντώνιος. Ἡ ἐλπίδα γιά τό θαῦμα δέν ἔχει σβήσει ἀκόμα οὔτε γιά ἐκεῖνον, οὔτε γιά ἐμᾶς. Νά εὐχόμαστε νά τόν στηρίξει ὁ Θεός μέχρι τό τέλος τοῦ βασανισμένου δρόμου του, εἴτε αὐτό εἶναι σέ λίγες μέρες, εἴτε στά βαθιά του γεράματα.

Ὁ Ἀντώνιος ἔχει ἤδη κερδίσει τό στεφάνι τῆς νίκης, ὄχι μέ τήν κοσμική, ἄλλα μέ τήν ἀπόλυτη ἔννοια, τήν πνευματική. Συγχώρεσε τούς διῶκτες του καί δικαιώθηκε στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Τήν ἐλευθερία του σέ αὐτόν τόν ἄδικο κόσμο, πιθανότατα δέν θά τήν γευτεῖ ποτέ, γιατί ἕνα ἀνθρώπινο δικαστήριο σφράγισε τήν μοῖρα τοῦ σώματος τοῦ. Ὅμως ἡ ψυχή του βρίσκεται προσηλωμένη στό οὐράνιο δικαστήριο, ἐκεῖ πού ἀργά ἤ γρήγορα θά παρουσιάσει τά ἀτίμητα στεφάνια τοῦ μαρτυρίου του. Ἐμεῖς οἱ... νομιμόφρονες καί οἱ «ἠθικοί», τί ἔχουμε νά παρουσιάσουμε;

Ἡ σκέψη μας στόν Ἀντώνιο. Τόν θαυμάζουμε καί ἀσπαζόμαστε τό μαρτύριο τοῦ, εἴτε παραμείνει πανάξιος στρατιώτης στήν Στρατευομένη Ἐκκλησία, εἴτε ἐλεύθερος καί μακάριος πιά, στήν Θριαμβεύουσα.

sportime