9 Ιουλ 2021

Τὴν ἐλευθερία τραγουδῶ

Γράφει ὁ Θεόφιλος Πουταχίδης
Ἡ κοινοβουλευτικὴ συνέλευση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης μὲ τὸ ψήφισμα 2631 (2021) μὲ τίτλο «Ἐμβόλια Covid-19: ἠθικά, νομικὰ καὶ πρακτικὰ ζητήματα» διασφαλίζει ὅτι: «κανεὶς δὲν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικὰ ἢ μὲ ἄλλο τρόπο νὰ ἐμβολιαστεῖ, ἐὰν δὲν τὸ ἐπιθυμεῖ» (ἄρθρο 7.3.1) καὶ «κανεὶς δὲν ὑφίσταται διακρίσεις γιὰ τὸ ὅτι δὲν ἔχει ἐμβολιαστεῖ, λόγω πιθανῶν κινδύνων γιὰ τὴν ὑγεία ἢ ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ ἐμβολιαστεῖ (ἄρθρο 7.3.2). Ἡ διατύπωση τῶν ἄρθρων εἶναι σαφέστατη και δεν ἀφήνει... κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις τῆς κυβέρνησης, τὰ σχετικὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει καὶ οἱ δηλώσεις κυβερνητικῶν στελεχῶν καὶ ἄλλων ὑποστηρικτῶν τοῦ καθολικοῦ ἐμβολιασμοῦ τῶν πολιτῶν, βρίσκονται σὲ εὐθεῖα ἀντιπαράθεση μὲ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν δύο αὐτῶν ἄρθρων.

Ποιός, λοιπόν, ἀπὸ τοὺς δύο ἔχει δίκιο σὲ αὐτὴν τὴν ἀπόλυτη διαφωνία τύπου ἄσπρο-μαῦρο; Ἡ κοινοβουλευτικὴ συνέλευση τοῦ Συμβούλιου τῆς Εὐρώπης; Ἢ μήπως τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης; Προσωπικὰ συντάσσομαι μὲ τὴν ἄποψη τοῦ εὐρωπαϊκοῦ θεσμικοῦ ὀργάνου, καθὼς βρίσκω τὴν τοποθέτησή του συνετή, ἐνῷ τὴ στάση τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης ὄχι. Θὰ ἐξηγήσω γιατί.

Ἀκόμα κι ἄν:

α) ἀπορρίψει κανεὶς τὶς ἐνδείξεις γιὰ ἀνεπαρκῆ καταγραφὴ τῶν σοβαρῶν ἀνεπιθύμητων ἀντιδράσεων καὶ τῶν θανάτων μετὰ ἀπὸ τὸν ἐμβολιασμὸ

β) θεωρήσει συμπτωματικοὺς ἐκείνους τοὺς θανάτους μετὰ ἀπὸ τὸν ἐμβολιασμό, τοὺς ὁποίους πληροφορούμαστε ὅλοι ἀπὸ τὸν εὐρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο καὶ τὰ μέσα ἐνημέρωσης

γ) παραγνωρίσει τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπέναντι σὲ ἰοὺς μὲ τόσο μεγάλη γενετικὴ ἀστάθεια, ὅπως οἱ κορωνοϊοί, ὁ μαζικὸς ἐμβολιασμὸς αὐξάνει τὴν ἐξελικτικὴ πίεση στὸν ἰὸ καὶ τὴν πιθανότητα ἀνεπιθύμητων μεταλλάξεών του, ἕνα πρᾶγμα δὲν ἀμφισβητεῖται: δὲν γνωρίζουμε τὶς μακροχρόνιες ἐπιπτώσεις τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό.

Ἡ κυβέρνηση ξεκινᾶ στὸ ζήτημα αὐτὸ ἀπὸ λάθος βάση. Θεωρεῖ τὰ ἐμβόλια (τὰ ὁποῖα συνεχίζουν νὰ εἶναι ὑπὸ δοκιμὴ μὲ προσωρινὴ ἄδεια χορήγησης καὶ δὲν ἔχουν λάβει ὁριστικὴ ἔγκριση ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες ἀρχὲς) ὡς ἀπόλυτα ἤ, τουλάχιστον, σὲ ἀποδεκτὸ βαθμὸ ἀσφαλῆ. Ἐπειδὴ εἶναι ἀνθρωπίνως ἀδύνατο νὰ γνωρίζει κανεὶς τὴ δεδομένη χρονικὴ στιγμή, τὸ τί μπορεῖ νὰ προκαλέσουν τὰ ἐμβόλια σὲ βάθος δύο καὶ πλέον ἐτῶν ἀπὸ τὴ χορήγησή τους, συνεπάγεται ὄτι η στάση τῆς κυβέρνησης δὲν βασίζεται σὲ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, ἀλλὰ σὲ μία πίστη, σὲ μία πεποίθηση, σὲ μία ἐπισφαλῆ βεβαιότητα. Οι βεβαιότητες, ὅμως, στὴν ἐπιστήμη ἀπαιτοῦν δεκαετίες ἐρευνῶν γιὰ νὰ συγκροτηθοῦν- κι ἀκόμα κι ἔτσι εἶναι φορὲς ποὺ μετὰ ἀπὸ μεγάλο διάστημα καταρρέουν.

Πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος βιάστηκε μὲ τὴν ἐπιστήμη του νὰ βγάλει συμπεράσματα. Θες ἀπὸ ἀλαζονεία; Θὲς ἀπὸ ἐπιπολαιότητα; Θὲς ἀπὸ ἰδιοτέλεια; Θὲς ἀπὸ φόβο ἢ ἀνάγκη; Τὶς πλήρωσε ὅλες. Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἐπικίνδυνο πρᾶγμα ἀπ’ τὸ νὰ νομίζει κανεὶς πὼς μπορεῖ νὰ παρέμβει καὶ νὰ ἐλέγξει τὴ φύση γρήγορα καὶ βιαστικὰ καὶ χωρὶς τὸ βάσανο πολυετοῦς ἔρευνας καὶ δοκιμῶν.

Θέλω νὰ πῶ, ὅτι τὸ ἐρώτημα ἐὰν τὰ ἐμβόλια γιὰ τὸν κορωνοϊὸ εἶναι ἀσφαλῆ δὲν εἶναι τῆς τάξεως τοῦ «τί σχῆμα ἔχει ἡ γῆ;»- εἶναι στρόγγυλο, ὅλα καλά… Πρόκειται γιὰ ἔρευνα αἰχμῆς. Κι ἐδῶ, μόνο ὅσοι ἔχουν ἐντρυφήσει κι ἔχουν τραβήξει πολὺ κουπὶ στὴν ἔρευνα γνωρίζουν καλὰ ὅτι τὰ πράγματα ἀρκετὲς φορὲς δὲν εἶναι ὅπως ἀρχικὰ φαίνονται. Θέλει κόπο, ἀγῶνα καὶ- προπαντὸς- θέλει χρόνο, γιὰ ν’ ἀρχίσεις νὰ βγάζεις κάποια στέρεα συμπεράσματα.

Ἐπιπλέον, δὲν εἶναι ὅτι οἱ φόβοι μίας μικρῆς μερίδας ἐπιστημόνων γιὰ τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια εἶναι ἀβάσιμοι. Τὸ ὅτι εἶναι λίγοι δὲν λέει τίποτα. Η κατάκτηση νέα ἐπιστημονικῆς γνώσης, ἄλλωστε, κατὰ παράδοση βασίζεται στοὺς λίγους ποὺ στὴν ἀρχὴ πάντοτε λοιδοροῦνται. Η ἀναζήτηση τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας στὸ πεδίο τῆς ἔρευνας αἰχμῆς δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ πλειοψηφία καὶ μειοψηφία. Τὸ ὅτι «τὸ λένε οἱ περισσότεροι, ἄρα εἶναι σωστὸ» δὲν ἰσχύει ἐδῶ.

Ἡ στάση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ὀργάνου σέβεται τὴν ἐλευθερία, τὴ δημοκρατία καὶ δὲν διχάζει τοὺς πολῖτες. Ἐπιπλέον -ἂς τὸ πῶ λαϊκὰ- κρατάει καὶ μία πισινή… Γιατί, ὅταν οἱ κατέχοντες θέσης εὐθύνης πιέζουν «πολιτικά, κοινωνικὰ ἢ μὲ ἄλλο τρόπο» καὶ ὁδηγοῦν κάποιον ἄμεσα ἢ ἔμμεσα σὲ μία ἰατρικὴ πράξη, παίρνουν τὸ κρῖμα πάνω τους ἂν κάτι πάει στραβά. Εἶναι λεπτὸ τὸ ζήτημα, ἂς δώσω καλύτερα ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβετε τί ἐννοῶ. Πὲς πὼς στέλνεις τὸ γιό σου σὲ μία δουλειὰ μὲ τ’ αὐτοκίνητο καὶ σοὺ λέει: «πατέρα, κάτι δὲν μ’ ἀρέσει σήμερα, ἔχω μία διαίσθηση πού μοῦ λέει νὰ μὴν πάω». Ἂν τοῦ πεῖς: «ὅπως νομίζεις παιδί μου, κᾶνε ὅτι καταλαβαίνεις» καὶ πάει καὶ σκοτωθεῖ σ’ αὐτοκινητιστικό, δὲν ἔχεις κρῖμα. Ἂν ὅμως τοῦ ‘χὲς πεῖ: «σήκω καὶ πᾶνε ἀμέσως παλιοτεμπέλη, γιατί θὰ σὲ τιμωρήσω»; Πῶς θὰ νιώθεις τότε;

Ὅσο γιὰ τὴ σοφιστεία «ἐμβολιαστεῖτε ὅλοι, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ οἰκονομία»… Γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς οἰκονομίας καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει συνεχῶς ἑτοιμόρροπη καὶ χωρὶς ἀντοχὲς σὲ κακοτοπιές, φταίει πρῶτα ὁ κομματικὸς φεουδαλισμὸς μὲ τὴν οἰκογενειοκρατία, τὴν εὐνοιοκρατία, τὴν κακὴ στελέχωση τοῦ δημοσίου καὶ τὴ διαφθορά. Επομένως, γιὰ νὰ σώσει κάποιος τὴν οἰκονομία δὲν χρειάζεται νὰ ἐμβολιαστεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ προσέχει τί ψηφίζει. Ὁ κομματικὸς φεουδαλισμὸς φαίνεται πὼς ἀνακάλυψε μία ἀκόμα δουλειὰ -γι’ αὐτὸ τὸ ρημάδι τὸ ἕνα πιάτο φαΐ- γιὰ τοὺς ὑποτελεῖς δουλοπάροικους: συμμετοχὴ σὲ κλινικὲς μελέτες…

(Ὁ τίτλος παραπέμπει σὲ στίχους τοῦ Dante ἀπὸ τὴν προμετωπίδα τοῦ ποιήματος «Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ:
Liberta vo cantando, ch’ si cara
Come sa chi per lei vita rifiuta
(Τὴν ἐλευθερία τραγουδῶ ποὺ εἶναι πολὺ ἀκριβῆ,
ὅπως γνωρίζει αὐτὸς ποὺ γιὰ χάρη της τὴ ζωὴ ἀπαρνιέται).

3 σχόλια:

  1. Πες τα κ. Καθηγητά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το "Συμβούλιο της Ευρώπης" δεν είναι το "Ευρωπαϊκό Συμβούλιο".
    Εξαιρετικό το κείμενό του, όμως δεν είναι κάποιος φορέας της Ε.Ε., δεν δεσμεύει την Ε.Ε., δυστυχώς:
    https://id-ont.org/articles/e-government/vomva-apo-to-symvoylio-tis-evropis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μητσοτακη,πλησιαζει η 25/12/1989 για εσενα κ το συναφι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.