Ἕνα σχόλιο πού ἀκούστηκε πάρα πολὺ
στὰ πηγαδάκια τοῦ ἁπλοῦ κόσμου αὐτὲς τὶς μέρες εἶναι πὼς τοὺς ἔκανε ἐντύπωση τὸ
ὅτι εἶδαν ἀνοιχτὰ μαγαζιὰ ἑστίασης μὲ κόσμο νὰ κάθεται σὲ τραπέζια. Σὰν νὰ ἦταν
κάποιο πρωτοφανὲς θέαμα! Τὰ παρατεταμένα lockdown καὶ ὅλο αὐτὸ τὸ κλίμα τρομοκρατίας,
μᾶς ἀλλοίωσαν τόσο πολὺ τὴν ψυχοσύνθεση ποὺ ὁ κόσμος ἔχει ἀρχίσει νὰ ἐντυπωσιάζεται
ἀπὸ κάθε κοινωνικὴ συναναστροφή, κάθε ἐκδήλωση, κάθε ὕπαρξη παρεῶν ποὺ ἁπλὰ συμπεριφέρονται
ὡς κοινωνικὰ ὄντα καὶ χαίρονται τὴν ζωή.
Ἡ δε ἀπαγόρευση τῆς μουσικῆς στὸν
χῶρο τῆς ἑστίασης, δὲν θὰ μποροῦσε παρὰ νὰ εἶναι ἀκόμη μία ἀπόφαση ἀνέκδοτο ἀπὸ
πλευρᾶς κυβέρνησης. Πραγματικὰ πασχίζει ἕνας μέσος πολίτης νὰ βρεῖ κάποια σοβαρὴ
λογικὴ πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ μέτρο καὶ ἀδυνατεῖ. Φέρνει στὸ μυαλὸ κάτι ἄλλες ἀλήστου
μνήμης ἀποφάσεις, ὅπως ἡ ἀπαγόρευση τοῦ ψαρέματος καὶ τοῦ ψαροντούφεκου, τὸ ὅριο
τῶν 2 χιλιομέτρων ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἄλλα τέτοια πάνσοφα μέτρα…
Δίνουν πού δίνουν μάχη οἱ ἐπιχειρήσεις
γιὰ νὰ κρατηθοῦν ὄρθιες μετὰ ἀπὸ μῆνες λουκέτου, ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ ἀπὸ
πάνω τὶς κωμικοτραγικὲς ἀποφάσεις τῶν εἰδικῶν καὶ τῶν μὴ-εἰδικῶν ποὺ καπελώνουν
συνεχῶς τοὺς εἰδικούς.
Τὸ ἂνοιγμα τῆς ἑστίασης καταφέρνει
τὴν ἐπίτευξη τοῦ αὐτονόητου. Τὸ νὰ διοχετευτεῖ ὁ κόσμος σὲ μαγαζιὰ ποὺ λειτουργοῦν
μὲ ὑπευθυνότητα καὶ αὐστηρὴ τήρηση τῶν μέτρων, παρὰ νὰ καταφεύγει στὸ…
self-service σὲ πλατεῖες καὶ πάρκα, ὅπως εἴδαμε νὰ συμβαίνει ἐδῶ καὶ τόσο καιρό.
Φαγητό, ἥλιος, κοινωνικοποίηση, παρέα, καθαρὸς ἀέρας μακριὰ ἀπὸ τὴν κλεισούρα τῶν
τεσσάρων τοίχων. Αὐτονόητα ποὺ ἔφτασαν νὰ γίνουν πολυτέλειες.
Ἡ προστασία τῆς ὑγείας εἶναι ἀσφαλῶς
ἕνα θέμα ποὺ πρέπει νὰ λαμβάνεται σοβαρὰ ὑπόψη, ὅμως οἱ Ἕλληνες εἶναι ἕνας λαὸς
στενὰ συνδεδεμένος μὲ τὴν ἑστίαση. Ἡ ταβέρνα, τὸ καφενεῖο, ἡ καφετέρια, τὸ ἑστιατόριο,
εἶναι μέρη ποὺ βρίσκονται ἀποτυπωμένα στὸ DNA τοῦ μέσου Ἕλληνα.
Μιά μουδιασμένη κοινωνία ποὺ βγαίνει
στὸ φῶς τῆς ἄνοιξης, μετὰ ἀπὸ μῆνες ὑποχρεωτικοῦ ἐγκλεισμοῦ καὶ ἐλεγχόμενου προαυλισμοῦ,
βλέπει «μαγκωμένη» (ἢ καὶ διστακτικὴ ἀκόμα) τὴν αὐτονόητη ἀπόλαυση τῆς ἑστίασης.
Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἔτσι. Ἀσφαλῶς πρέπει νὰ ὑπάρχει προσοχὴ αὐτὸν τὸν καιρό,
ἀλλά σὲ καμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ μεταμορφωθοῦμε σὲ μία κοινωνία ποὺ τὰ «δύο
μέτρα ἀπόστασης» θὰ μᾶς ἐντυπωθοῦν σὰν αὐτόματο πρόγραμμα στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ
γιὰ ὁλόκληρη τὴν ζωή μας.
Δὲν εἶναι φυσιολογικὸ καὶ δὲν θὰ γίνει
ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου