9 Μαΐ 2021

Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυς (9 Μαΐου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Αγίους τῆς Ἐκκλησίας μᾶς συναντᾶμε σὲ ὅλους τους λαοὺς καὶ ὅλες τὶς φυλές, διότι ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς μᾶς Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ σώσει ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἀκόμα καὶ οἱ βάρβαρες φυλὲς ἀνάδειξαν ἁγίους. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπήρξε ο ἅγιος Χριστόφορος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε τῆς τιμῆς τοῦ Μεγαλομάρτυρα. 
Καταγόταν ἀπὸ κάποια ἄγνωστη σὲ μᾶς ἡμιβάρβαρη φυλὴ καὶ τὸ ὄνομά του ἤταν Ρεμπροβος, ποὺ σημαίνει ἀπόβλητος, ἀποδοκιμασμένος, ἀδόκιμος, κολασμένος. Ἔζησε, κατὰ πάσα πιθανότητα τον 3ο μ. Χ. αιώνα, στὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἤταν Δεκιος (249 - 251), ὁ γνωστὸς θρησκομανής, αἱμοβόρος καὶ θανάσιμος ἐχθρὸς τῶν Χριστιανῶν, στὴν βασιλεία τοῦ ὁποίου ἐγέρθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σκληροὺς διωγμοὺς καὶ ποὺ βρῆκαν τραγικὸ θάνατο μυριάδες Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο ἦταν Ἐπίσκοπος στὴν Ἀντιόχεια ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυρας Βαβυλας. 
Στο ἱερὸ συναξάρι τοῦ ἀναφέρεται πὼς ἦταν σωματώδης καὶ τρομερὰ δύσμορφος, τόσο ποὺ ἐμοίαζε τὸ πρόσωπό του μὲ σκύλο καὶ γι’ αὐτὸ τὸν ἀποκαλούσαν «κυνοπρόσωπο». Παρ’ ὅλη ὅμως τὴν βαρβαρική του καταγωγὴ ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθῶν διαθέσεων. Σὲ κάποια μάχη ποὺ διεξήγαγε ἡ χώρα του μὲ τὰ...
ρωμαϊκὰ στρατεύματα εἶχε πιαστεῖ αἰχμάλωτος καὶ παρέμεινε στὸν ρωμαϊκὸ στρατὸ ὡς μισθοφόρος. Μάλιστα πολέμησε γενναία κατὰ τῶν Περσῶν ἐπι Γορδίου και Φιλιππου. 

Προφανώς ἀπὸ στρατιῶτες Χριστιανοὺς πληροφορήθηκε γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ ἐνθουσιάστηκε ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη. Καὶ ἐνῶ ἦταν κατηχούμενος, ἀποφάσισε νὰ κάνει κάτι καλὸ γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸ Χριστό. Ἐγκαταστάθηκε κοντὰ σὲ πέρασμα κάποιου ὁρμητικοῦ καὶ ἐπικίνδυνου ποταμοῦ γιὰ νὰ περνᾶ τοὺς διαβάτες στοὺς δυνατοὺς ὤμους του, δωρεάν. Ἂς σημειωθεῖ πὼς παλιά, ποὺ δὲν ὑπῆρχαν γέφυρες, ἀναλάμβαναν τὸ πέρασμά τους ἐπαγγελματίες περάτηδες, μὲ ἀμοιβή. 

Μια ἡμέρα τοῦ παρουσιάστηκε ἕνα παιδὶ καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν περάσει στὴν ἀντίπερα ὄχθη τοῦ ποταμοῦ. Ὁ Ρεμπρόβος δέχτηκε μὲ χαρὰ καὶ τὸ ἔθεσε στοὺς ὤμους του καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῆς ράβδου τοῦ μπῆκε στὸ ὁρμητικὸ ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ. Ὅμως διαπίστωσε πὼς ὅσο προχωροῦσε τὸ παιδὶ βάραινε ὅλο καὶ περισσότερο, ὥστε μὲ πολὺ δυσκολία ἔφτασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη. Ὅταν τὸ κατέβασε ἀπὸ τοὺς ὤμους τοῦ τοῦ εἶπε πὼς καὶ ὅλον τὸν κόσμο νὰ εἶχε στὴν πλάτη του θὰ ἦταν ἐλαφρύτερος ἀπὸ ἐκεῖνο. Τὸ παιδὶ τοῦ ἀπάντησε: «Μὴν ἀπορεῖς γιὰ τὸ βάρος μου, δὲν σήκωσες μόνο ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὸν Πλάστη τοῦ κόσμου. Εἶμαι Ἐκεῖνος ποὺ τέθηκες στὴν ὑπηρεσία Του. Γιὰ νὰ πειστεῖς στὰ λόγιά μου, φύτεψε τὸ ραβδί σου καὶ αὐτὸ αὔριο θὰ βλαστήσει». Ἀμέσως ἐξαφανίστηκε. 

Ο Ρεμπρόβος σάστισε ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ ὑπακούοντας στὴν προτροπή του, φύτεψε τὴν ξερὴ ράβδο του καὶ ἐκείνη ὄντως βλάστησε! Ἀμέσως παράτησε τὴν στρατιωτικὴ καριέρα καὶ ἔφυγε γιὰ την Αντιόχεια, γιὰ νὰ λάβει τὸ Ἅγιο Βάπτισμα. Συνάντησε τὸν σεβάσμιο Ἐπισκοπο άγιο Βαβύλα, ὁ ὁποῖος τὸν κατήχησε, τὸν βάπτισε καὶ τὸν ὀνόμασε Χριστοφορο, ἀπὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονός, ὅτι ἀξιώθηκε νὰ μεταφέρει στοὺς ὤμους τὸ Χριστό. Ἀλλὰ τὴν ὥρα τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ἔγινε καὶ ἄλλο μεγάλο θαῦμα. Ἀγγίζοντας τὸν ἡ θεία χάρις, δὲν μεταμόρφωσε μόνον τὴν ψυχή του, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα του. Ἡ δύσμορφη μορφὴ τοῦ μεταμορφώθηκε σὲ φωτεινὴ καὶ ἀγγελική. Μεταμορφώθηκε σὲ ἕναν λαμπρό, ὄμορφο καὶ ρωμαλέο νέο. 

Η μεταστροφή του στὸ Χριστὸ συνέπεσε μὲ τὴν κήρυξη, ὅπως προαναφέραμε, τοῦ τρομεροῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τὸν Δέκιο. Τὰ ἀδίστακτα καὶ σκοταδιστικὰ ἱερατεῖα εἶχαν πείσει τὸν θρησκομανὴ αὐτοκράτορα πὼς ἡ τόνωσή της 

κρατικῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας θὰ ἐπανέφερε καὶ πάλι τὸ ἀρχαῖο μεγαλεῖο της Ρώμης. Πῶς ἔπρεπε νὰ ἐκλείψει ὁ Χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ἦταν γιὰ τὸ ρωμαϊκὸ κράτος «ἀπαγορευμένη λατρεία», αὐτὸ ἀπαιτοῦσαν οἱ «θεοί». Τὰ δαιμόνια, ποὺ λατρεύονταν ὡς «θεοὶ» (Ψάλμ.95,5) στὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία, ἀπαιτοῦσαν τὴν ἐξαφάνιση τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἡ χάρις τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοὺς ἐμπόδιζε νὰ παρασέρνουν τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀπώλεια. Ἡ διαταγὴ προέβλεπε πὼς ὅλοι οἱ ὑπήκοοι ἦταν ὑποχρεωμένοι νὰ θυσιάσουν δημόσια στοὺς «θεούς». Στὴν ἀντίθετη περίπτωση θὰ συλλαμβάνονταν, θὰ βασανίζονταν καὶ θὰ θανατωνόταν ἂν δὲν ὑπάκουαν στὴν αὐτοκρατορικὴ διαταγή. Χιλιάδες Χριστιανοὶ συλλαμβάνονταν καὶ ὁδηγοῦνταν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ ἔχαναν τὴ ζωή τους. 

Ο Χριστόφορος ἔβλεπε μὲ λύπη καὶ ἀγανάκτηση τὶς βίαιες συλλήψεις καὶ τὶς κακοποιήσεις τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ χάρις στὸ γιγαντιαῖο παράστημά του καὶ τὴν ἡράκλεια δύναμή του ἐπενέβαινε βίαια καὶ τοὺς ἀπελευθέρωνε. Γιὰ τὶς πράξεις τοῦ αὐτὲς καταγγέλθηκε στὶς ἀρχὲς καὶ συνελήφθη ἀπὸ ἀπόσπασμα διακοσίων στρατιωτῶν. Ἐπειδὴ ἦταν πεινασμένοι, τοῦ ζήτησαν φαγητό, μὲ ἀντάλλαγμα τὴ μὴ κακοποίησή του. Ὅμως εἶχε ἕνα μικρὸ τεμάχιο ψωμιοῦ. Τότε ὁ ἅγιος γονάτισε προσευχήθηκε καὶ τὸ ψωμὶ πολλαπλασιάστηκε, ὥστε νὰ χορτάσουν ὅλοι οἱ στρατιῶτες! Βλέποντας τὸ θαῦμα τὸν παρακάλεσαν νὰ τοὺς μιλήσει γιὰ τὸ Θεό του. Ἔτσι τοὺς κατήχησε καὶ τοὺς ὁδήγησε στὸν ἅγιο Βαβύλα, γιὰ νὰ βαπτιστοῦν. 

Ο Δέκιος πληροφορήθηκε τὸ συμβὰν μὲ τοὺς στρατιῶτες καὶ διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό τους, τὸν δὲ Χριστόφορο προσπάθησε μὲ κολακεῖες νὰ τὸν μεταστρέψει στὴν εἰδωλολατρία. Μετὰ τὴν ἄρνησή του, ἔστειλε δύο διεφθαρμένες γυναῖκες, την Ακυλίνα καὶ την Καλλινίκη, νὰ τὸν παρασύρουν στὴν ἀκολασία μὲ τὰ θέλγητρά τους. Ἄλλωστε ὁ διάβολος μεταχειρίζεται τέτοια τεχνάσματα γιὰ νὰ παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀπώλεια. Ὁ Χριστόφορος, ὄχι μόνον δὲν ἐνέδωσε στὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ κατόρθωσε νὰ τὶς κατηχήσει καὶ νὰ τὶς κάνει Χριστιανές, οἱ ὁποῖες βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο. 

Μετά ἀπὸ αὐτὸ ὁ ἅγιος ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα ὑπόμεινε μὲ πρωτοφανῆ ἡρωισμό. Στὸ τέλος θανατώθηκε διὰ ἀποκεφαλισμοῦ τὸ ἔτος 251. Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στις 9 Μαΐου καὶ θεωρεῖται ὁ προστάτης τῶν ὁδηγῶν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.