Γιὰ νὰ μὴν ἀμαυρώνεται ἡ μνήμη τοῦ παπα-Χρύσανθου, τοῦ Ἁγιαννανίτου!

Ἡ μὲ πραγματικὴ ἀγάπη καὶ χρέος ὀφειλὴ στὸν παπα-Χρύσανθο γιὰ νὰ μὴν ἀμαυρώνεται ἡ μνήμη του

Ἕνας ἀδελφός, ὀνόματι Χαράλαμπος, ἔγραψε ἕνα κείμενο τὸ ὁποῖο ἔχει ἀναρτηθεῖ σὲ Ὁμάδες τοῦ διαδικτύου, καὶ ἀφορᾶ τὴν ὑποτιθέμενη «στάση μετανοίας», τοῦ παπα-Χρύσανθου, τοῦ μακαριστοῦ ἢ καὶ Μάρτυρος Ἁγιαννανίτου Ἱερομονάχου, σὲ σχέση μὲ τὴν ἐπιδημία ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ ἐδῶ καὶ ἕναν χρόνο.

Λέει δηλαδή, ὅτι τοῦ ὁμολόγησε, ὅτι «ἄνθρωποι ποὺ θέλουν τὸ κακὸ τῶν ἀνθρώπων, τὸν παρέσυραν μὲ τὶς ἀπόψεις τους, καὶ ἔγινε ἀρνητὴς τοῦ κορωναϊοῦ καὶ τῆς μάσκας».

Καὶ ἐπειδή, ἐκεῖνος βρίσκεται πλέον στὴν Βασιλεία Τοῦ Θεοῦ, ὑπῆρξε ἀνάγκη στοιχειοθετημένης ἀπάντησης ἀπὸ μέρους μας στὸν ἀδελφὸ Χαράλαμπο.

Ἀδελφέ μου, Χαράλαμπε, ἔστειλες ἕνα κείμενο νὰ κυκλοφορηθεῖ στὸ διαδίκτυο, ποὺ ἀφορᾶ ὅπως λές, τὴν τελευταία σου ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἀγαπημένο... πατέρα Χρύσανθο, τὸν γλυκύτατο ἱερομόναχο τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης.

Λίγες μέρες πρὶν μπεῖ στὴν διασωλήνωση.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς δὲν ὑπάρχει προκατάληψη ἀπὸ μέρους μας γιὰ ἐσένα, ἀφοῦ, οὔτε κἄν προσωπικὰ σὲ γνωρίζουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν δυνατότητα ἐπικοινωνίας πρόσωπο πρὸς πρόσωπο.

Τὰ ἐρωτηματικὰ ὅμως εἶναι ἀμείλικτα ποὺ ἀναδύονται στὴν ψυχή μας καθὼς διαβάζουμε τὸ κείμενό σου.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, αἰσθανόμαστε ὅτι ὀφείλουμε νὰ διατυπώσουμε καὶ τὰ ἐρωτηματικά, καὶ τὶς ἐνστάσεις ποὺ ἔχουμε πρὸς τὸ κείμενο αὐτό, ποὺ τὸ νιώσαμε ὡς κάτι ξένο.

Μά, ἐντελῶς ξένο πρὸς τὸ ὕφος καὶ τὸν τρόπο τοῦ καλοῦ μας ἀδελφοῦ.

Πρῶτα πρῶτα, ὁ πατέρας Χρύσανθος, δὲν κόλλησε, ἀλλὰ τὸν κόλλησαν.

Δὲν γνωρίζεις ὅτι ὁ Γέροντας καὶ δύο ἀδελφοί, εἶχαν βγεῖ γιὰ ὑποθέσεις, καὶ ἐπιστρέφοντας, ἀφοῦ δύο φορὲς ὑποβλήθηκαν στὰ «ἀξιόπιστα» τέστ καὶ βγῆκαν ἀρνητικοί, ἐπέστρεψαν μὲ αἴσθηση ἀσφαλείας πίσω;

Εἰκάζουμε, ὅτι οἱ πρῶτοι ἀσθενοῦντες, αὐτοὶ ἦταν.

Μήπως ὁ π. Χρύσανθος, δὲν τὸ γνώριζε αὐτό;

Θεωρεῖς ὅτι οὔτε τὴν κοινὴ λογικὴ δὲν εἶχε γιὰ νὰ πεῖ καὶ νὰ ἀξιολογήσει τὰ πράγματα ὅπως πράγματι ἔχουν;

Πῶς λοιπὸν νὰ πεῖ ὅτι ἄθελά του μετέδωσε τὸν ἰό;

Δεύτερον.

Ὁ πατήρ Χρύσανθος, καὶ κατὰ τὴν νοσηλεία του, διατηροῦσε ἐκεῖνο τὸ χαρακτηριστικό του μειδίαμα, κατὰ ὁμολογία ὅσων μπόρεσαν νὰ τὸν διακονήσουν ἐκεῖ.

Ἀλλά, ἄνθρωπος ποὺ βασανίζεται ἀπὸ Ἐρινύες καὶ ἔχει πληθώρα ἐρωτηματικῶν βασανιστικῶν ὅπως τὰ περιγράφεις, μπορεῖ νὰ ἔχει ἄραγε τὸ ἴδιο μειδίαμα;

Δὲν σκοτεινιάζει ὁ νοῦς καὶ ἡ ψυχὴ του ὁλόκληρη;

Τρίτον.

Δὲν μιλοῦσε ἔτσι ὁ π. Χρύσανθος...

Ἐὰν πίστευε ὅτι ἔπρεπε πλέον νὰ ἀφεθεῖ στὰ χέρια τῶν γιατρῶν μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, ὅπως λὲς ὅτι σοῦ εἶπε, τότε γιατί ἀρνήθηκε ἀπόλυτα στὸν γιατρὸ τὴν πρότασή του γιὰ διασωλήνωση, καὶ μόνο γιὰ τὴν ὑπακοὴ στὸν Γέροντά του, δέχθηκε;

Τέταρτον.

Κανεὶς ἀπὸ τοὺς δικούς του δὲν θὰ ἀναγνώριζε αὐτὴν τὴν γλῶσσα ὡς δική του. Δὲν ἔκανε «προπαγάνδα», κατὰ τῆς ἐπιδημίας αὐτῆς.

Εἶχε ἁπλὰ τὶς θέσεις του.

Δὲν ἔβαζε στὸν ἑαυτὸ του ταμπέλα ὡς ἀρνητοῦ τοῦ κορωναϊοῦ, καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὶς μάσκες, στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἦταν μᾶλλον ἀπὸ σπάνιες, ἕως ἀνύπαρκτες.

Ἡ μόνη φράση ποὺ αἰσθανόμαστε ὅτι τοῦ ἀνήκει ἀπὸ τὸ κείμενο αὐτό, εἶναι ὅτι θεωροῦσε τὸν κορωναϊό, ὡς μία γρίπη.

Ἐδῶ, σὰν παρένθεση, θὰ συμφωνήσουμε, ὅτι εἶναι κάτι πιὸ δύσκολο ἀπὸ τὴν γρίπη.

Καὶ σὲ περιπτώσεις ποὺ πιάνει τοὺς πνεύμονες μπορεῖ νὰ εἶναι δύσκολη, ἀρκετὰ δύσκολη, καὶ μερικὲς φορές, πολὺ ἰδιαίτερα δύσκολη!

Δὲν γνωρίζουμε λοιπόν, τί σὲ ὤθησε νὰ γράψεις τὸ κείμενο αὐτό. Ἐσὺ γνωρίζεις...

Ὅμως, αἰσθανόμαστε ὑποχρέωση σὲ ἕναν κεκοιμημένο καὶ μάλιστα ἀληθινὰ μακαριστὸ ἀδελφό μας, νὰ μὴν ἀφήσουμε νὰ διαχέονται λόγια ποὺ φέρονται ὡς δικά του, χωρὶς νὰ εἶναι τελικά!

Καλὴ φώτιση καὶ καλὴ μετάνοια νὰ ἔχουμε εὐχόμαστε ὅλοι, αὐτὲς τὶς ἅγιες μέρες τῆς Μεγάλης Τεσσερακοστῆς, καὶ ἐν ἀναμονῇ τῆς χαρμόσυνης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔλθει πανηγυρικὴ γιὰ ὅλους μας!

Ἕνας ἀδελφικὸς φίλος τοῦ παπα-Χρύσανθου

yiorgosthalassis