Συγγραφέας δυστοπικοῦ βιβλίου προέβλεψε τήν χρήση μάσκας ὡς μέσο γιά τήν ἐπιβολή τῆς συμμόρφωσης τῶν μαζῶν 70 χρόνια πρίν!

Ὁ γνωστός Γερμανός συγγραφέας Ernst Junger προέβλεψε τήν καθολική χρήση μάσκας ὡς μέσο πού ἐνισχύει τή συμμόρφωση καί τήν ὁμοιομορφία σέ μία δυστοπική μελλοντική κοινωνία σέ ἕνα μυθιστόρημα μέ τίτλο “The Worker” («Ὁ Ἐργάτης» / γερμανικά: “Der Arbeiter”) πού δημοσιεύθηκε πρίν ἀπό σχεδόν 90 χρόνια.

Μέ τίς μάσκες προσώπου νά γίνονται πλέον ὑποχρεωτικό μέρος τοῦ «νέου φυσιολογικοῦ», τά μέτρα ἐπιβολῆς πού ὑποχρεώνουν τούς ἀνθρώπους νά τίς φοροῦν, τόσο ἀπό τούς κρατικούς ὑπαλλήλους ὅσο καί ἀπό μέλη τοῦ εὐρύτερου κοινοῦ, γίνονται πιό ἀπάνθρωπα καί δρακόντεια.

Αὐτό εἶναι ἀκριβῶς τό σενάριο πού ὁραματίστηκε ὁ αἰνιγματικός...

Γερμανός συγγραφέας Ernst Junger στό κλασικό του ἔργο του 1932.

Ὅπως ἀναφέρει λεπτομερῶς ὁ Thomas Crew στό ἄρθρο του The Dystopian Age of the Mask, (Ἡ Δυστοπική Ἐποχή τῆς Μάσκας) ἡ «ἐξάλειψη κάθε ἰδιωτικότητας» εἶναι ἕνα θέμα πού τό συναντᾶμε σέ ὅλη τήν δυστοπική λογοτεχνία.

Αὐτό ἐκφράζεται ἀπό τόν Τζορτζ Ὄργουελ στό «1984» ὅταν περιγράφει τίς μάζες ὡς, «ἕνα ἔθνος πολεμιστῶν καί φανατικῶν, πού βαδίζουν πρός τά ἐμπρός σέ τέλεια ἑνότητα, ὅλοι σκέφτονται τά ἴδια πράγματα καί φωνάζουν τά ἴδια συνθήματα… τριακόσια ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ὅλοι μέ τό ἴδιο πρόσωπο».

Ὁ Crew ἐξηγεί ὅτι αὐτό τό θέμα κυριαρχεῖ στό “The Worker” τοῦ Junger, ὅπου, «Ἡ ὁμοιομορφία τῆς νέας ἐποχῆς συμβολίζεται… ἀπό τόν ξαφνικό πολλαπλασιασμό τῆς μάσκας στή σύγχρονη κοινωνία».

«Δέν εἶναι τυχαῖο», γράφει, «ὅτι ἡ μάσκα ἀρχίζει καί πάλι νά παίζει καθοριστικό ρόλο στή δημόσια ζωή. Ἐμφανίζεται μέ πολλούς διαφορετικούς τρόπους… εἴτε ὡς μάσκα ἀερίων, μέ τήν ὁποία προσπαθοῦν νά ἐξοπλίσουν ὁλόκληρους πληθυσμούς. Νά εἶναι σάν μάσκα προσώπου γιά σπόρ καί ὑψηλές ταχύτητες, σέ κάθε ὁδηγό ἀγώνων, εἴτε ὡς μάσκα ἀσφαλείας γιά χώρους ἐργασίας πού ἐκτίθενται σέ ἀκτινοβολία, ἐκρήξεις ἤ ναρκωτικές οὐσίες. Μποροῦμε νά ὑποθέσουμε», συνεχίζει, μέ μία τρομακτική διαίσθηση, «ὅτι ἡ μάσκα θά ἔρθει νά ἀναλάβει λειτουργίες πού σήμερα δέν μποροῦμε νά φανταστοῦμε».

Ὁ Crew ἐξηγεί πῶς τό κοινό ἔχει ὑποστεῖ πλύση ἐγκεφάλου στό νά πιστεύει ὅτι ἡ τό μόνο πού πρέπει νά τό ἐνδιαφέρει εἶναι «ἡ συνέχιση τῆς ζωῆς», ἀνεξάρτητα ἀπό τό πόσο ἀσφυκτική, ἀποξενωμένη ἀπό τούς ἄλλους καί ἀσήμαντη μπορεῖ νά εἶναι αὐτή ἡ «ζωή».

«Δεδομένης τῆς ξαφνικῆς πανταχοῦ παρουσίας τῆς μάσκας προσώπου τό 2020, σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο καί σέ ἕναν αὐξανόμενο ἀριθμό κοινωνικῶν πλαισίων, εἶναι ἀδύνατο νά ἀποφύγουμε τό συμπέρασμα ὅτι αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό εἶδος τῆς ἀνάπτυξης πού εἶχε στό μυαλό του ὁ Junger. Ἡ συμμόρφωσή μας στό νά ἀποκρύπτουμε τό πρόσωπο ἀντανακλᾶ τίς ἀπάνθρωπες τάσεις πού, γιά τόν Junger, διέπουν τή σύγχρονη περίοδο. Ἀντιπροσωπεύει ἄλλο ἕνα στάδιο στήν ὑποβάθμιση τοῦ ἀτόμου πού ἔγινε σαφής στόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εἴτε ὡς ἕνα κομμάτι κρέας πεταμένο στό πεδίο τῆς μάχης εἴτε ὡς γρανάζι στή μηχανή τῆς οἰκονομίας τοῦ πολέμου, ἡ σύγχρονη ἐποχή ἔχει τή συνήθεια νά ὑποβιβάζει τόν ἄνθρωπο σέ ἕνα λειτουργικό ἀντικείμενο. Ὅλα τά “non-essential”  («μή οὐσιώδη») - ὅλα, δηλαδή, πού μᾶς κάνουν ἀνθρώπους - ἀπορρίπτονται ἐντελῶς».

ΚΟ: Νά σημειωθεῖ ὅτι ὡς “non-essential” θεωρήθηκε ἀπό πολλούς δυτικούς κυβερνῆτες ἡ συμμετοχή τῶν πιστῶν σέ ἐκκλησίες καί γιά αὐτό μέ μεγάλη εὐκολία διέταξαν τό κλείσιμό τους.

Ὅπως δείχνουμε στό παρακάτω βιντεο, τό ἐπίπεδο συμμόρφωσης πού κατόρθωσαν οἱ κυβερνήσεις καί τά μέσα ἐνημέρωσης νά ἐμφυσήσουν στούς ἀνθρώπους ὥστε νά ἀποδεχθοῦν τά μέτρα σημαίνει ὅτι ὑπάρχει ἐλάχιστη ἀνάγκη πλέον νά ὑπάρχουν ὄργανα τῆς τάξης πού θά ἐπιβάλουν τήν μάσκα.

ΚΟ: Ὁ Junger, θεωρεῖται ὁ μεγαλύτερος συγγραφέας τοῦ 20ου αἰώνα, ἀποτέλεσε δέ μία ἀπό τίς κεντρικές μορφές τοῦ ρεύματος πού ἔμεινε γνωστό ὡς «Συντηρητική Ἐπανάσταση». Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς προδρόμους τοῦ μαγικοῦ ρεαλισμοῦ καί συνεισέφερε τήν ἔννοια τοῦ Ἄναρχου (Κυρίαρχου Ἀτόμου). Στό βιβλίο του “Der Arbeiter” ἀναλύει τίς ἀπόψεις του γιά μία πλήρως κινητοποιημένη κοινωνία πού θά καθοδηγεῖται ἀπό πολεμιστές-ἐργάτες-διανοούμενους. 

Γεννήθηκε στή Χαιδελβέργη στίς 29 Μαρτίου 1895 καί πέθανε στίς 17 Φεβρουαρίου 1998. Στόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ὑπηρέτησε στόν Αὐτοκρατορικό Γερμανικό Στρατό καί γιά τή δράση του παρασημοφορήθηκε μέ τόν Σιδηροῦν Σταυρό Α΄ Τάξεως καθώς καί μέ τό παράσημο Pour Le Merite πού ἀποτελοῦσε τήν ἀνώτατη τιμητική διάκριση στόν τότε Γερμανικό Στρατό. Μετά τήν ἀπόλυσή του σπούδασε θαλάσσια βιολογία, βοτανολογία καί φιλοσοφία. 

Κατά τή διάρκεια τῆς Δημοκρατίας τῆς Βαϊμάρης, τήν ὁποία ἐπέκρινε γιά τήν ἀστάθειά της καί τήν ἀδυναμία της, ἀρθρογράφησε σέ διάφορα ἐθνικιστικά ἔντυπα προπαγανδίζοντας τήν ἀνάγκη γιά ἕναν ἐπαναστατικό καί ριζοσπαστικό ἐθνικισμό. Τό 1927 ἐγκαταστάθηκε στό Βερολίνο καί, ἄν καί τοῦ προτάθηκε ἀπό τό Ἐθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, ἀρνήθηκε νά θέσει ὑποψηφιότητα γιά βουλευτής. Στίς 22 Ὀκτωβρίου 1932, στή βαυαρική ἐφημερίδα «Volkischer Beobachter», ἐπίσημο ὄργανο τοῦ Ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ κόμματος, δημοσιεύθηκε ἄρθρο μέ τίτλο «Das endlose dialektische Gesprach», τό ὁποῖο τόν κατηγοροῦσε γιά «φιλελεύθερες» ἀπόψεις καί πώς δέν ὑπερασπίζονταν τό φυλετικό δόγμα τοῦ αἵματος καί τοῦ ἐδάφους. 

Γενικά ἀνῆκε στούς ἐθνικιστές συγγραφεῖς, πού τό ὄνομά τους δέν ἀναφέρθηκε σέ δηλώσεις πίστεως στόν Ἀδόλφο Χίτλερ. Κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ὑπηρέτησε στήν Wehrmacht ἀπ’ ὅπου ἀπολύθηκε τό 1944 μετά τήν ἀπόπειρα δολοφονίας κατά τοῦ Χίτλερ στήν ὁποία, σύμφωνα μέ τή φημολογία, εἶχε κάποια συμμετοχή. Στήν μεταπολεμική Γερμανία ἀντιμετώπισε ἀπαγορεύσεις ἀπό τίς Βρετανικές Δυνάμεις Κατοχῆς, καθώς καί ἐχθρότητα ἀπό κομμάτι τῆς γερμανικῆς διανόησης λόγω τῆς ἐθνικιστικῆς του σκέψης καί δράσης καί θεωρήθηκε ἀντιδραστικός καί μιλιταριστής. 

Ἦταν στενός φίλος μέ τόν Μάρτιν Χάιντεγκερ καί ἀπέσπασε τό θαυμασμό τοῦ Julius Evola ὁ ὁποῖος τό 1960, δημοσίευσε τό βιβλίο μέ τίτλο «L'Operaio nel Pensiero di Ernst Juenger», ἀφιερωμένο στόν Γιοῦνγκερ. Σέ ὅλη του τήν ζωή ὁ Γιοῦνγκερ ὑπῆρξε ἄθεος, ἀλλά ἕνα χρόνο πρίν τό θάνατό του, ἀσπάστηκε τόν Καθολικισμό. Τόν Μάρτιο τοῦ 1995, ὅταν συμπληρώθηκαν τά 100 χρόνια τοῦ Junger, στήν κατοικία του τόν ἐπισκέφθηκαν ὁ καγκελάριος Helmut Kohl καί ὁ πρόεδρος τῆς Γερμανίας Roman Herzog. 

Τήν ἑπομένη τοῦ θανάτου του, ὅλες οἱ γερμανικές ἐφημερίδες κυκλοφόρησαν μέ αὐτόν ὡς κύριο τίτλο, ἐνῶ ὁ πρόεδρος τῆς Γερμανίας δήλωσε ὅτι, «...θρηνοῦμε τόν θάνατο ἑνός μοναδικοῦ μάρτυρος τῆς ἐποχῆς μας..». Παρά τή διαμάχη καί τίς φιλονικίες πού ὑπῆρχαν γύρω ἀπό τή ζωή του, ποτέ δέν μετάνιωσε γιά τίς ἐνέργειες καί τή δράση του, οὔτε ἀνακάλεσε κάτι ἀπ' ὅσα ἔγραψε (ἀπό ΕΔΩ κι ΕΔΩ).

summit

ΚΟ