3 Ιουν 2020

Ἡ Ναυμαχία τῆς Σούδας (2 – 3 Ἰουνίου 1825)

Ἀμέσως μετὰ τὴ Ναυμαχία τοῦ Καφηρέως (20 Μαΐου 1825), τὰ ἐναπομείναντα τουρκικὰ πλοῖα, πολεμικὰ καὶ μή, βάζουν πορεία πρὸς Νότο, μὲ προορισμὸ τὴ Σούδα.

Τὰ κυνήγησαν πέντε Ἑλληνικὰ βρίκια καὶ ἕνα πυρπολικό, τὰ ὁποῖα καὶ ἀπομόνωσαν μιὰ κορβέτα τῶν 28 πυροβόλων, ποὺ ἀναγκάστηκε νὰ εξοκείλει στὴ Σύρα.
Πυρπολήθηκε ἀπὸ τὸ πλήρωμά της. Οἱ Ἕλληνες ὅμως συνέλαβαν τὸ πλήρωμα (175 τούρκους καὶ 25 Εὐρωπαίους) καὶ ἄλλους ἔσφαξαν, ἄλλους ἐπῆραν αἰχμαλώτους. Ἐπῆραν ἐπίσης τὰ 28 πυροβόλα της.
Τὰ καράβια τοῦ Σαχτούρη κυνήγησαν τους φεύγοντες τούρκους μέχει τὸ Μαλέα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ κάτω, τὴ δίωξη ἀνέλαβε ὁ Μιαούλης, μὲ τὴ δική του ναυτικὴ μοῖρα. Ἀπέβλεπε ὁ μεγάλος αὐτὸς πρόμαχος τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων στὸ νὰ...
βλάψει τὸ σουλτανικό στόλο καὶ νὰ παρεμποδίσει τὶς ἐχθρικὲς κινήσεις στὸ Αἰγαῖο. Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο δὲν ἔπασχε μόνο ἡ Πελοπόννησος, ἀλλὰ στένευε ὁ κλοιὸς γύρω ἀπό τὸ Μεσολόγγι, μὲ τὴ δεύτερη πολιορκία του.

Ἡ συνάντηση τοῦ Μιαούλη μὲ ἰσχυρὴ ἐχθρικὴ δύναμη ἔγινε ἔξω ἀπὸ τὴ Σούδα στὶς 31 Μαΐου 1825.

Οἱ ἱστορικοί την ἀναφέρουν ὡς ναυμαχία τῆς Σούδας. Χρησιμοποίησαν οἱ Ἕλληνες σ' αὐτὴ γιὰ τὸ ἴδιο πλοῖο δύο πυρπολικά, τοῦ Θεοφάνη καὶ τοῦ Δημαμά, τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ προσήνεμο καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ τὸ ὑπήνεμο. Ἦταν μία καινούργια τακτική, ποὺ εἶχε γιὰ πρώτη φορὰ ἐφαρμοστεῖ στὶς Οινούσες, τὸ Σεπτέμβριο του 1824. Ἡ δράση ἑνὸς μόνο πυρπολικού, ὅπως γινόταν μέχρι τότε, δὲν ἔφερνε τὸ ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα.

Στὴν ἐπίθεση τῶν πυρπολητῶν Θεοφάνη καὶ Δημαμά ἐναντίον μιᾶς κορβέτας, ἀντιτάσσουν οἱ Αἰγύπτιοι ἐξοπλισμένες βάρκες ποὺ προσπαθοῦν νὰ ματαιώσουν τὴν ἐπίθεση. Δὲν τὸ ἐπιτυγχάνουν ὅμως καὶ ἡ κορβέτα πυρπολεῖται. Ζημιὰ παθαίνουν καὶ μερικὰ ἄλλα πλοῖα τους. Ὁ πυρπολητὴς Πολίτης κυνηγᾶ μιὰ φρεγάτα μέσα στὸν ὅρμο τῆς Σούδας, ἀλλὰ μπρός στὴν ἀντίδραση ἢ καὶ τὸ φόβο ἀκόμη τῶν αγκυροβολημένων πλοίων ἀναγκάζεται νὰ κάψει μάταια τὸ πυρπολικό του.

Δὲν πρέπει νὰ ἔμεινε εὐχαριστημένος ὁ Υδραίος ναύαρχος ἀπ' αὐτὴ τὴ σύγκρουση καὶ τὸ παρακάτω γράμμα πρὸς τοὺς συμπατριῶτες του προκρίτους ἀποπνέει τὸ ἀνικανοποίητο καὶ τὴν ἀνησυχία τοῦ ἡγέτη, ποὺ δὲν ἔχει τὰ μέσα νὰ φέρει σὲ πέρας τὴν ἀποστολή του:

-Βλέπετε λοιπόν, τοὺς γράφει, πόση ἀνάγκη εἶναι νὰ ἑτοιμασθοῦν καὶ νὰ κατασκευασθοῦν πολλότατα πυρπολικά. Ὅσον καὶ ἂν κοστίζουν αὐτὰ εἶναι τὸ μόνον ἰσχυρὸν ὅπλον τῆς Ἑλλάδος κατὰ τῆς Τουρκίας, μάλιστα εἰς τὸν εφετεινόν χρόνον... Εἰδεμή, σᾶς βεβαιώνω καὶ ἡ εὐγενία σας τὸ γνωρίζει πολλὰ καλά, ὅτι δὲν μᾶς οφελούν τίποτε ὅλων τῶν ἐχθρικῶν στόλων αἱ τωριναὶ ζημίαι, ὅταν ἡμεῖς μίαν φορᾶν εὑρεθῶμεν χωρὶς πυρπολικά ἤγουν ἄοπλοι.

Πηγή: Μάρκου - Μάριου Σίμψα, «Τὸ Ναυτικὸ στὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων», ἔκδοση Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ 1982, τέταρτος τόμος, σελίδα 59

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.