9 Ιαν 2020

Σὲ τροχιὰ συνθηκολόγησης μὲ τὴν Τουρκία ἡ ἑλληνικὴ ἄρχουσα τάξη

Γράφει ὁ Κοντογιώργης Γιῶργος, καθηγητὴς Πολιτικῆς Ἐπιστήμης στὸ Πάντειο Πανεπιστήμιο καὶ πρώην πρύτανης
    Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει μὲ τὰ ἑλληνοτουρκικὰ τὴν τελευταία περίοδο δὲν εἶναι κεραυνὸς ἐν αἰθρία. Ἡ τουρκικὴ στρατηγικὴ μορφοποιεῖται πολὺ πιὸ συγκεκριμένα μὲ βάση τὴν ἀρχὴ ὅτι οἱ διακρατικὲς σχέσεις διαμορφώνονται μὲ ὅρους ἰσχύος. Τὸ διεθνὲς δίκαιο ποὺ διαμορφώνεται μὲ τὴ συνέργεια τῶν κρατῶν γιὰ νὰ ὑπάρχει μία σχετικὴ διεθνὴς τάξη, τὸ ἐπικαλοῦνται οἱ ἀσθενέστεροι, ἀλλὰ παραμερίζεται ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς. Ἑπομένως τὸ ζήτημα μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας ἔχει νὰ κάνει μὲ σχέσεις δύναμης.
Ἐν προκειμένω, ἡ Τουρκία δὲν ἐπιδιώκει μόνο τὸν ἔλεγχο τῶν ἐνεργειακῶν πηγῶν στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Αὐτὸ εἶναι ἕνα νέο ζήτημα ποὺ ἔχει ἐπισυναφθεῖ στὸ “πακέτο” τῆς τουρκικῆς στρατηγικῆς ἔναντί της Ἑλλάδας. Πρὶν ἀπὸ αὐτὸ ἀξίωνε τὸν ἔλεγχο τοῦ μισοῦ Αἰγαίου, προκειμένου –ὅπως ἔλεγε– νὰ διαφυλάξει τὴν ἀσφάλεια τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὴ Δύση. Στὴν πραγματικότητα, ἡ Τουρκία ἐπιδιώκει τὴν ἀνάδειξή της σὲ....

μείζονα περιφερειακὴ δύναμη καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ δημιουργήσει ἕναν ἐξωτερικὸ ζωτικὸ χῶρο.

Ἡ συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης δημιουργεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων τετελεσμένο. Εἶναι μία προσημείωση τῆς Τουρκίας ἐπὶ τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, παρότι κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὶς πρόνοιες τοῦ διεθνοῦς δικαίου. Στηρίζεται, ὅμως, στὴν ἰσχύ. Ἑπομένως, τὸ κρίσιμο ἐρώτημα ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα: εἶναι διατεθειμένη νὰ θεωρήσει ὅτι ἡ βούληση τῆς Τουρκίας ἀποτελεῖ γιὰ αὐτὴν τετελεσμένο ἢ ὄχι; Σὲ ποιὸν βαθμὸ ἔχει τὴ θέληση καὶ τὴ δύναμη νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀνάσχεση τῶν τουρκικῶν ἐπιδιώξεων;

Ἡ Ἄγκυρα δὲν ἐπιδιώκει γενικὸ πόλεμο μὲ τὴν Ἑλλάδα. Στόχος τῆς εἶναι νὰ ἐξαναγκάσει τὴν Ἀθήνα νὰ διαπραγματευθεῖ ἐπὶ τῶν δικῶν τῆς κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, ἐντέλει ἐπὶ τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Ἡ Τουρκία προσπαθεῖ νὰ ἐπιτύχει τοὺς στόχους τῆς χωρὶς νὰ πέσει τουφεκιά. Ἔχει πεισθεῖ, ἄλλωστε, ὅτι μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει.

Μὲ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ (1922) καὶ ἕως τὰ Ἴμια (1996) ἔχει δημιουργήσει βεβαρημένο ἱστορικὸ στὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, ἔχει κερδίσει πόντους σὲ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Σήμερα, ἡ Ἄγκυρα προετοιμάζει τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ ἐξαναγκάσει τὴν Ἑλλάδα νὰ ὁδηγηθεῖ στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων.
Πουθενὰ ἡ ἄρχουσα τάξη

Οἱ ἑπόμενες διαπραγματεύσεις θὰ ἔχουν μενοὺ τὴ διευθέτηση τῶν μονομερῶν ἐπεκτατικῶν διεκδικήσεων τῆς Τουρκίας ἔναντί της Ἑλλάδας. Ὅμως, ἡ δύσκολη σημερινὴ κατάσταση δὲν συνιστᾶ ζήτημα ποὺ σχετίζεται ἀποκλειστικὰ μὲ τὴν Τουρκία. Συνιστᾶ καὶ ἐσωτερικὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας, συγκεκριμένα τῆς ἑλληνικῆς ἄρχουσας τάξης, ὅλων τῶν πεδίων της, μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὴν πολιτικὴ τάξη. Στὸ ἐρώτημα ἐὰν ἡ ἄρχουσα τάξη εἶναι διατεθειμένη νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες της καὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴ χώρα ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ἡ ἱστορία της δὲν τὸ ἐπιβεβαιώνει.

Πρόσφατα εἴδαμε ἄρθρο τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη, ἐνδεικτικὸ αὐτῆς τῆς νοοτροπίας. Δὲν εἶναι, ἄλλωστε, ὁ μόνος ποὺ κινεῖται σ’ αὐτὸ τὸ μῆκος κύματος. Ἔχουμε καὶ πολλοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι δημόσια καλλιεργοῦν τὸ ἔδαφος καὶ προετοιμάζουν τὸ κλίμα γιὰ ἐθνικὲς ὑποχωρήσεις. Θυμάστε τὴ δήλωση τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Νίκου Κοτζιᾶ, μὲ τὴν ὁποία χαρακτήρισε τοὺς Ἕλληνες «μοναχοφάηδες».

Σὲ κατ’ ἰδίαν συζητήσεις εἶναι πάρα πολλοὶ στοὺς κόλπους τῆς ἄρχουσας τάξης ποὺ λένε ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἐκχωρήσουμε στὴν Τουρκία μέρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας γιὰ νὰ ἡσυχάσουμε. Ἡ πολιτικὴ τάξη ἔχει ἐνθυλακώσει τὴν ἀντίληψη τῆς συνθηκολόγησης ἔναντί της Τουρκίας.

Ὅταν δημόσια δηλώνει ἕνας Ἕλληνας ἀξιωματοῦχος ἢ μὴ τὴν ἀδυναμία του, τὸν φόβο τοῦ ἀπέναντι στὸν ἄλλον, στὸ βάθος δηλώνει τὴ βούλησή του νὰ μὴν σφυρηλατήσει τὴν ἀντίσταση τῆς Ἑλλάδας ἀπέναντι στὶς ἐπεκτατικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Τουρκίας. Μὲ ἄλλα λόγια, σημαίνει ὅτι ἤδη μέσα τοῦ ἔχει ἀποφασίσει νὰ παραδώσει ἑλληνικὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα στὴν Ἄγκυρα.
Ἑλληνικὴ ἄρχουσα τάξη ἀντιμέτωπη μὲ τὴν κοινωνία

Ἡ ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἡγεσία (ἡ σημερινὴ καὶ οἱ προηγούμενες) ἀναγγέλλει τὴν παράδοση συμφερόντων τῆς χώρας χωρὶς καν νὰ διαπραγματευτεῖ. Τὸ εἴδαμε αὐτὸ στὴν περίπτωση τῶν Σκοπίων καὶ πιὸ πρὶν τῶν Ἰμίων, τὸ βλέπουμε καὶ τώρα. Μιλᾶνε τώρα Ἕλληνες πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες, ἀκαδημαϊκοὶ καὶ δημοσιογράφοι γιὰ συνεκμετάλλευση, ἡ ὁποία ἰσοδυναμεῖ στὴν πράξη μὲ μία ἄκρως ἐπικίνδυνη ἐκχώρηση ἑλληνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, χωρὶς καν νὰ μποῦν σὲ διαδικασία διαπραγμάτευσης! Ἐκτὸς κι ἂν ἔχουν συμφωνήσει καὶ δὲν τὸ ὁμολογοῦν.

Ὁ φόβος τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς τάξης εἶναι ὅτι ἐὰν ὁμολογήσουν τὸν σκοπό τους, θὰ ἔρθουν ἀντιμέτωποι μὲ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Τώρα τὴν ἔχουν σὲ ὕπνωση. Ἡ πρόσφατη παρέμβαση τοῦ Κώστα Σημίτη μᾶς θυμίζει ὅτι τὸ “πνεύμα” τοῦ κυριαρχεῖ σὲ ὅλο τὸ φάσμα τῆς πολιτικῆς τάξης. Εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔδωσε δεῖγμα γραφῆς γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο γίνονται ἀντιληπτὲς οἱ ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις.

Ἡ ὑπόθεση τῶν Ἰμίων δὲν εἶναι ὑπόθεση μίας βραχονησίδας, εἶναι πολὺ γενικότερο ζήτημα μὲ κρίσιμες ἐπιπτώσεις στὴν ἴδια τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδας. Ὅταν λοιπὸν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν ὅτι ἔπραξαν τὸ καθῆκον τοὺς ἀπέναντι στὸ ἐθνικὸ συμφέρον, σημαίνει ὅτι κάτι δὲν πάει καλά...
slpress

1 σχόλιο:

  1. Μήπως όλα αυτά
    συμβαίνουν

    κατά Θεία παραχώρηση

    ώστε να αντιληφθούμε πόσο
    η πολιτική
    -και γενικότερα ο κόσμος- είναι κάτι

    ασταθές

    εφήμερο

    πράγματα που δεν μπορουμε να βασιζόμαστε επάνω τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.