19 Ιουλ 2017

Τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ὁ Μεσογαίας Νικόλαος

Γράφει ὁ Χαράλαμπος Βουρουτζίδης
Δυὸ κείμενα, μνημεῖα τῆς ἐξισορροπιστικῆς τέχνης, ἁμιλλῶνται μεταξύ τους γιὰ τὸ βραβεῖο «βυζαντινισμοῦ».
Πρῶτο εἶναι τὸ «Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτη Συνόδου», ἔξοχο δεῖγμα καλογερίστικης ἰσορροπίας καί, δεύτερο, ἡ «Ἀποτίμηση τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸ ΜτΘ (=Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν» το Μητροπολίτη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικὴς Νικολάου, μνημεῖο Δεσποτικῆς διπλωματίας.
Στὸ πρῶτο, σαράντα καλόγεροι, μέτρησαν πολὺ προσεκτικά τα «χτυπήματα» στὸ καρφὶ καὶ στὸ πέταλο.
Στὸ δεύτερο, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, «ἔστω καὶ ἅγιος», ξεκινᾶ τὴν «Ἀποτίμησή» του, ἂν ὄχι μὲ ἕνα ψέμα, τουλάχιστον μὲ μιὰ ἐξόφθαλμη ἀνακρίβεια. Ὑποστηρίζει ὁ Δεσπότης πώς, ὅταν ἀνέλαβε ἡ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ τὴν εὐθύνη τοῦ διαλόγου μὲ τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς, μεταξύ τν ἀρνητικῶν δεδομένων ἦταν καί: «Ἡ πλήρης ἀπουσία ἀντιδράσεων γιὰ τὸ νέο Π.Σ (=Πρόγραμμα Σπουδῶν), θετικῶν ἢ ἀρνητικῶν ἀπὸ ὀργανωμένους συλλόγους γονέων, δεῖγμα ἀνησυχητικῆς ἀδιαφορίας ἢ τουλάχιστον ὑποβαθμισμένου ἐνδιαφέροντος!».
Προκαλεῖ ἐρωτηματικὰ ἡ προφανέστατη διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας ἀφοῦ, καὶ ἔντονες ἀντιδράσεις ὑπῆρχαν καὶ ὑπάρχουν ἀπὸ Συλλόγους Γονέων καὶ ἡ Π.Ε.Θ. (=Παννελήνια Ἕνωση Θεολόγων) μὲ ἐκτενέστατες ἀναφορὲς ἐπισημαίνει αὐτὸ πού, καὶ ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ στὴν....
Ἱερὰ Σύνοδο πώς, τελικά: «Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ νέο Π.Σ. εἶναι καρπὸς δειλίας, ἐξισορροπιστικῆς ἀντίληψης, ἴσως καὶ μειονεκτικῆς καὶ ἠττοπαθοῦς προσέγγισης ὡς πρὸς τὸν σχεδιασμό του. Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰ ἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτὸ ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις. Σχεδιάστηκε ἔτσι προκειμένου νὰ διατηρήσει τὸν ὑποχρεωτικό του χαρακτήρα. Αὐτὸ ὁπωσδήποτε ἔχει τὴ σημασία του. Ἕνα ὅμως ὑποχρεωτικὸ μάθημα ποὺ δὲν καταδεικνύει αὐτὸ ποὺ πράγματι εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἕνα φοβισμένο καὶ ἄνευρο μάθημα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ ζητούμενο τῆς Ἐκκλησίας».
Ὅποιος διαβάσει τὴν «Ἀποτίμηση» τοῦ Μητροπολίτη Μεσογαίας παράλληλα μὲ τὴν εἰσήγηση του «ἔστω καὶ ἁγίου» Μητροπολίτη Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης Ἐφραὶμ βεβαιώνεται πώς, στὰ μέλη τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἰσχύει το «μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου…».
Ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας, βεβαιώνει τὴ Σύνοδο πώς, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς θεολόγους τοῦ Ι.Ε.Π σχεδὸν «πέρασαν» ὅλες οἱ προτάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τῆς Συνόδου, ἐπισημαίνοντας ὅτι «ἔχει ἐξετασθεῖ [καὶ τὸ] ἐὰν αὐτὲς ἔχουν ἐνσωματωθεῖ στοὺς Φακέλους Μαθητοὺ» ἐνῶ, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας, πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι μαρτυρᾶ ὅτι δὲν τοὺς δόθηκαν οἱ Φ.Μ. (=Φάκελοι Μαθητοὺ) παρὰ τὴν αἴτηση τῆς ἐπιτροπῆς, ὁμολογεῖ πώς, τελικά, οὔτε τὴν «ἐπίμαχη μεθοδολογία οὔτε τὸν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος κατάφεραν νὰ ἀλλάξουν στὸ νέο Π.Σ.».
Ὁ Μητροπολίτης Λαυρεωτικὴς Νικόλαος ἐκφράζει τὶς δικαιολογημένες ὑπόνοιές του γιὰ τὸν ὑποχρεωτικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, διότι καὶ πράγματι, μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴ μεθόδευση τὸ Ὑπουργεῖο μπλοκάρει κάθε προσπάθεια ἀντίδρασης τῶν Ὀρθοδόξων γονέων πού, θὰ πρέπει νὰ στέλνουν τὰ παιδιά τους νὰ παρακολουθοῦν ἕνα μάθημα μὲ «σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις» ἐνῶ ὁ Ὕδρας Ἐφραὶμ ὑποστηρίζει ὅτι ἦταν ἀπαίτηση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς καί, μάλιστα μιὰ ἀπὸ τὶς θεμελιώδεις, ἡ ὑποχρεωτικότητα τοῦ μαθήματος!
Τὸ τρίτο μέλος τῆς ἐπιτροπῆς, ὁ ἔνθερμος θιασώτης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, κρατώντας μαντήλι καλαματιανό, σιώπησε αἰδημόνως. Οὔτε κουβέντα γιὰ τὸ ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι στὴν Ἑλλάδα ἑξαιροῦνται τοῦ νέου μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καθώς, μὲ δικό τους δάσκαλο θὰ διδάσκουν στὰ παιδιὰ τοὺς τὸ δικό τους θρησκευτικὸ δόγμα.
Τελικά, ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας ξεκαθάρισε πὼς τέτοια θέματα, ὅπως αὐτὸ τῶν θρησκευτικῶν, δὲν μποροῦν νὰ τὰ συζητοῦν σὲ κοινὴ συνεδρίαση 80 ἄνθρωποι, «ἔστω καὶ ἅγιοι», ὅμως, κατὰ βάση ἄσχετοι μὲ τὸ πρόβλημα! Ἀφοῦ δὲν γνωρίζουν «σὲ βάθος τὸ ἐπιστημονικὸ καὶ ἱστορικό το θέματος…», ἐπιλέγει στὴν εἰσήγησή του πώς, γιὰ νὰ «μὴν γινόμαστε ὄργανα ὁμάδων καὶ συντεχνιακῶν συμφερόντων!» εἶναι ἀνάγκη τὰ θέματα αὐτά, ὅπως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, νὰ παραπέμπονται σὲ ἐπιστημονικὲς ἐπιτροπές, ἀφοῦ οἱ Συνοδικὲς εἶναι «πλέον ξεπερασμένες»! Ὁπότε, τὴν κάθε ἀπόφαση μιᾶς τέτοιας ἐπιτροπῆς, θὰ ἐγκρίνουν οἱ ἄσχετοι Μητροπολίτες! Ἐκτὸς καὶ ἐάν, στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ τῶν οἰκουμενιστῶν, ὑπάρχει καὶ ἡ πρόθεση τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀπαξίωσης τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτὴ εἶναι κατὰ τὸν Ὕδρας Ἐφραὶμ ἡ μελλοντικὴ λειτουργία τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος! Θὰ ἀποφασίζει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐπὶ ὅσων τῆς ὁρίζουν ὅτι πρέπει νὰ ἀποφασίσει!
Ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Ὕδρας, ἐν κατακλείδι, μένει εὐχαριστημένος μὲ τὸ κομματάκι ζάχαρη ποὺ τοῦ ἔβαλαν στὸ στόμα ἀφοῦ ἔχει «τὴ δυνατότητα νὰ παρεμβαίνει στὴ διαμόρφωση τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν», ἐνῶ ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ἐπισημαίνει πώς, πρέπει νὰ ἰσχύσει γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὰ ἄλλα θρησκεύματα στὴν Ἑλλάδα, δηλαδή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα ὄχι παρέμβασης ἀλλὰ ἀποκλειστικῆς εὐθύνης τῆς διδασκαλίας τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Ὁ Σέβ. Μεσογαίας Νικόλαος θεωρεῖ πρόβλημα, καὶ μάλιστα τόσο σοβαρὸ ποὺ ἐπηρέαζε τὸ ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, τὴν ὀξύτατη διάσταση ἀπόψεων ἀνάμεσα στοὺς Ὀρθόδοξους θεολόγους ποὺ συγκροτοῦν τὴν Π.Ε.Θ καὶ στοὺς θεολόγους ὑπαλλήλους τοῦ Ὑπουργείου, ποὺ ἐμφορούμενοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ προωθοῦν, μὲ κάθε τρόπο, τὸν συγκρητισμὸ στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.
Οἱ θεολόγοι τῆς Π.Ε.Θ., φυσικοὶ σύμμαχοι τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας, ἐξισώνονται ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μεσογαίας μὲ τοὺς θεολόγους ποὺ προσφέρουν ὑπηρεσίες σὲ κέντρα πολιτικὰ καὶ σὲ ὑπουργοὺς ποὺ «ἀρνοῦνται νὰ ἀγγίξουν τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο».
Ἡ Δεσποτικὴ διπλωματία τοῦ Μητροπολίτη Λαυρεωτικῆς κορυφώνεται ὅταν ὑποστηρίζει πώς: «τὸ νέο ΜτΘ σχεδιάζεται ἀπὸ θεολόγους ποὺ ἀγνόησαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ πολεμεῖται ἀπὸ θεολόγους ποὺ θέλουν νὰ τὴν χειραγωγήσουν!!». Ὁ ἐπαμφοτερισμὸς στὸ μεγαλεῖο του. Ὁ Σέβ. Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικὴς Νικόλαος ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὶς δίκαιες φωνὲς τῶν θεολόγων τῆς Π.Ε.Θ καὶ δὲν τρομάζει ἀπὸ τὴν ἀπαξιωτική, γιὰ τοὺς Συνοδικοὺς Ἱεράρχες, θέση τοῦ Ὕδρας Ἐφραὶμ ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι δὲν ἔχουν τὶς προϋποθέσεις γιὰ νὰ συζητήσουν σοβαρὰ θέματα, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει ἂν ὄχι νὰ καταργηθοῦν οἱ ξεπερασμένες Συνοδικὲς Ἐπιτροπὲς ὁπωσδήποτε νὰ σιωπήσουν οἱ Ἱεράρχες δίνοντας τὸ λόγο τους σὲ ἐπιτροπὲς εἰδημόνων!
Ὅμως, τὸ κερασάκι στὴν τούρτα τῆς Δεσποτικῆς διπλωματίας ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας βάζει στὸν ἐπίλογο τῆς «Ἀποτίμησής» του, ὅπου, ἀφοῦ ἔχει προηγηθεῖ ἡ κατακεραύνωση τῶν νέων θρησκευτικῶν ὡς μαθήματος πού: «Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰ ἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτὸ ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις» τελικά, ἐπισημαίνει ὅτι: «τὸ μάθημα ἔπρεπε νὰ ἀλλάξει καὶ διότι ὡς εἶχε δὲν ἦταν ἱκανοποιητικὸ στὴ μεθοδολογία του καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητά του καὶ διότι οἱ ἀποδέκτες του, οἱ μαθητές, δυσκολεύονταν νὰ κατανοήσουν τὴ διαλεκτό του!!!».
Χτύπημα καὶ στὸ πέταλο καὶ στὸ καρφί, ὅπως κάνουν καὶ οἱ Σαράντα Γεροντάδες τῆς Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, μὲ θέμα τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου πού, μετὰ ἀπὸ μεγάλη περισυλλογή, ἀποφάσισαν νὰ ὑποδείξουν στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅτι δὲν ὑπάρχει θέμα ταραχῆς του, ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης!
Στὸ «Μηνυµά» τους οἱ σαράντα προεστοὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους, παρὰ τὰ ὅσα ὑποστηρίζουν γιὰ τὴ «σημασίαν τῆς ἐγρηγόρσεως καὶ τῆς πίστεως», τελικὰ κηρύσσουν τὸν «ἐφησυχασµὸν τῆς ἀδιαφορίας». Καμία ἀναφορὰ στὰ συμπεράσματα τῆς Διπλῆς Συνάξεως, στὴν ἀπουσία τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων ἀπὸ τὴ Σύνοδο, ὅπως καὶ καμία μνεία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ἀπ’ ἐναντίας, τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα δέχεται τὴν ἐπίπληξη τῶν Γεροντάδων διότι, κατ’ αὐτούς, ἀφοῦ «πρὸ τῆς Συνόδου τὰ προετοιμασθέντα κείμενα ἐκοινοποιήθησαν πρὸς γνῶσιν τῶν πιστῶν καὶ μὲ τὴν δυνατότητα ἐκφράσεως κάποιας γνώμης!», τώρα δὲν δικαιοῦνται ὑπερασπιστικῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος ὁμιλίας. Μὲ ὑπνώττουσες συνειδήσεις σαράντα καλόγεροι, ἀποφάνθηκαν ὅτι «δὲν δικαιολογοῦνται ταραχαὶ καὶ ἀπογνώσεις» διὰ τὰς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαριανῆς Συνόδου. «Ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι».
Μνημονεύουν οἱ σαράντα καλόγεροι, προφανῶς μὲ εἰλικρίνεια, τὸ Λόγο τοῦ Κυρίου «ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ κλέπται εἰσὶ καὶ λησταί, ἀλλ’ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα» καὶ δὲν προβληματίζονται, γιατί θὰ πρέπει οἱ πιστοί, μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου, νὰ ἀκολουθήσουν λύκους βαρεῖς, ποὺ δὲν φείδονται τοῦ ποιμνίου, γιατί θὰ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦν «ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητᾶς ὀπίσω αὐτῶν».
Καμία προσπάθεια, στὸ «Μήνυμα», γαλήνευσης τῶν πιστῶν μὲ ἕνα ξεκάθαρο: Ἀποφάσισε ἢ δὲν ἀποφάσισε Ὀρθόδοξα ἡ Σύνοδος στὴν Κρήτη;
Λόγια, παραπανίσια λόγια, ἀπὸ ὅσους ζωντας στὸ Ἅγιο Ὅρος γαυριοῦν πὼς πολιτεύονται: «κατὰ τὰς τῶν Ἁγίων Θεοπνεύστους θεολογίας καὶ τὸ τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβὲς φρόνημα».
Ἔξοχη ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐν σοφία περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω…ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πὼς δεῖ ὑμᾶς ἐνὶ ἐκάστω ἀποκρίνεσθαι», ὅμως, Ἁγιορεῖτες Πατέρες, στὰ θέματα τῆς Πίστεως, πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι ἀνυπερθέτως δὲν χωρεῖ μεσότης, πρέπει ὁ λόγος «ὑμῶν[νὰ εἶναι] ναὶ ναί, οὐ οὒ’ τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν».
Γιατί Γέροντες νομίζετε πῶς οἱ πιστοὶ ἀντιδροῦν σὲ ὅ,τι, τέλος πάντων, ἱστορικὰ πιὰ εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης; Δὲν ἔχουν τίποτα ἄλλο νὰ κάνουν ἤ, ἐπειδὴ εἶναι ἀγνώμονες; Τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ὁμολογήσει, σὲ φυσικὰ πρόσωπα, ὅπως ἐσεῖς, πώς: «οὐ κρύπτοµεν τὴν εὐεργεσίαν». Γιὰ τὸν Λαὸ τοῦ Κυρίου, Ἐκκλησία εἶναι ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς Χριστός, Αὐτὸς κεφαλὴ «ὑπὲρ πάντα τὴ Ἐκκλησία, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πάσι πληρουμένου».
Οἱ πιστοὶ ἀντιδροῦσαν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ἀντιδροῦν σὲ κάθε προσπάθεια ἀλλοίωσης αὐτῆς τῆς Ἀλήθειας ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα, ὑποστηρίζοντας τὸ ἀλάθητό τν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ βεβαιώνουν τὴν Ἀλήθεια Τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Γιαυτὸ ὁ πιστός του Θεοῦ Λαὸς τιμᾶ καὶ ὑπολήπτεται θεσμοὺς αἰωνίους, στέκεται κριτικὰ ἀπέναντί σε ὅσους ξεχνοῦν πώς, πρὸς καιρὸ βασιλεύουν, ἀλλὰ δὲν αἰωνίζουν, ἐνῶ δικαιώνει πρόσωπα πού, μὲ τὸ σύνολο τῆς βιοτῆς τοὺς στηρίζουν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ παραμένει πάντοτε «στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας».
Στὸ «Μήνυμά» τους, οἱ σαράντα προεστοὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους κάνουν ἀναφορὰ στὴ Σύνοδο τοῦ 1848 γιὰ νὰ τονίσουν ὅτι «ὑπερασπιστῆς τῆς θρησκείας εἶναι ὁ λαός», ποὺ δὲν θὰ ἀποδεχθεῖ τίποτα ποὺ νὰ μὴν εἶναι Ὀρθόδοξο, δηλαδή, λογικά, οὔτε καὶ τὴν «ἱστορικὴ ὀνομασία τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησίες» καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη, κατακεραυνώνουν «τὰς ἀτομικᾶς καὶ ἑώλους δοξασίας, αἳ ὁποῖαι ὁδηγοῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ δημιουργοῦν τὰς κολάσεις τῶν αἱρέσεων»! Ποιὸς ὅμως μέχρι σήμερα, ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἀπὸ ὅσους δημόσια ἐκφράζουν τὴ διαφωνία τους ἢ τὶς ἐπιφυλάξεις τους γιὰ τὴ Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου λέει δική του γνώμη; Ποιὸς δὲν ἀκολουθεῖ τὸ Συνοδικό τς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου;
Πράγματι, Γεροντάδες, ὁ καλὸς Ποιμὴν θυσιάζει τὴν ψυχὴ του ὑπὲρ τῶν λογικῶν προβάτων, πόσοι ὅμως ἀπὸ τοὺς σύγχρονους «ποιμένες» καὶ «πνευματικούς», τόσο στὸ Ἅγιο Ὅρος ὅσο καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ εἶναι διατεθειμένοι νὰ θυσιάσουν κάτι ἀπὸ τὴν ἀνάπαυσή τους, τὴν προσδοκία τους γιὰ ἕναν «θρόνο», πόσοι μποροῦν νὰ ποῦν τὸ τοῦ Ἰωσὴφ Βρυέννιου: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία. Οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας. Ἐν σοῖ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοῖ κοιμηθησόμεθα. Εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπέρ σου τεθνηξόμεθα»;
Ὅμως, στὸ «Μήνυμά» τους οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες, πέρα ἀπὸ τὸν ἐφησυχασμὸ ποὺ συνιστοῦν στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα, διαπιστώνουν πὼς ἡ Χριστιανικὴ Αὐτοκρατορία παρῆλθε, ἀλλὰ παραμένει ἡ «αὐτοκρατορία τῆς ἀγάπης»!
Μέγας εἰ, Κύριε, καὶ θαυμαστά τα ἔργα Σου! Κατ’ ἀρχάς, Γεροντάδες, «παρῆλθε» ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία καὶ ὄχι ἡ Χριστιανικὴ Αὐτοκρατορία ἂν καὶ θὰ ἔπρεπε, ὡς θεματοφύλακες καὶ τῶν πατρίων, νὰ ὑποστηρίζετε πώς: «πάλι μὲ χρόνια μὲ καιροὺς πάλι δικά μας θὰ 'ναι!».
Ἀλλά, ἁγιορεῖτες πατέρες, αὐτὴν τὴν «αὐτοκρατορία τῆς ἀγάπης», ποὺ ξεπερνᾶ καὶ τὴ Ζηζιούλια ἀγαπολογία ποῦ καὶ πότε τὴν ἀνακαλύψατε;
Ἔπαψε καὶ γιὰ ἐσὰς καὶ στὸ Ἅγιο Ὅρος (;) ὁ Ἀναστᾶς Χριστὸς νὰ εἶναι «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰώνι τούτω, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι» καὶ στὴ θέση τοῦ βάλατε τὴν «αὐτοκρατορία τῆς ἀγάπης»;
 Ἴλεως, ἴλεως, ἴλεως γενοὺ ἠμίν, ὁ πάντων ἀνεχόμενος καὶ πάντας ἐκδεχόμενος.

4 σχόλια:

  1. MΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΡΘΡΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προτάσεις δεν βλέπω. Τι θέλεις να γίνει από δω και πέρα; Επιασες δύο θέματα, ξέσπασες, εντάξει, και τώρα τι; Το θέμα μάθημα θρυσκευτικών κλάφτω, και έπρεπε να το κλαις δεκαετίες τώρα, τωρα που απόγινε προσπαθήτε όλοι να το σώσετε, πάει τελείωσε όπως και ο κόσμος όλος.
    Οι Αγιορείτες τι ακριβώς θέλετε να κάνουν, τον τσαμπουκά; στους οικουμενιστές; Θα τους διώξουν απο το Ορος στο αψε σβήσε το καταλαβαίνετε; και η Γη θα σταματήσει να γυρίζει, THE END.
    Χαράλαμπε, η πίκρα σου δικαιολογημένη. Αλλα να γνωρίζεις ότι οι Αγιορείτες είναι ταπεινοί, δόξα τω Θεώ, και ταπεινώνονται για χάρη μας, και εμείς τους αποκαλούμε δειλούς. Αμ δειλοί δεν είναι, δειλοί είμαστε εμείς που κρυβόμαστε πίσω απο μία οθόνη με πατατάκια και μπίρα εύκολοι στον τσαμπουκά και στον πόλεμο εκ του ασφαλούς. Τα πράγματα Χαράλαμπε δεν είναι τόσο απλά και ρηχά. Οι Αγιορείτες βλέπουν αυτά που εμείς δεν χαμπαριάζουμε. Δεν βλέπουμε ταινία ράμπο, ούτε παίζουμε νιντέντο εδω Χαράλαμπε.Ο διάβολος έχει πλανέψει κόσμο και κοσμάκη όπου τωρα είναι σε αφασία, βλέπε τους οικουμενιστές,χαμπάρι δεν παίρνουν οτι είναι πλανεμένοι, νομίζουν ότι είναι φωτισμένοι όσο δεν πάει άλλο. Αλλά και εμείς δεν πάμε πίσω αν νομίζουμε το ιδιο. Τα πράγματα θέλουν κινήσεις εν Αγιω Πνεύματι, και αυτό κάνουν οι Αγιορείτες.
    Βρε Χαράλαμπε, τι νομίζεις ότι κάνουν στην έρημο οι Μοναχοί; όχι μόνο οι Αγιορείτες, όλοι οι Μοναχοί και Μοναχές, από το Σινά μέχρι την Ανταρκτική, νομίζεις ότι καλοπερνάνε; Λιώνουν τα κορμιά τους για εσένα και για εμένα.
    Επιτέλους πότε θα καταλάβουμε σε ποιούς να σιωπούμε και σε ποιούς να φωνάζουμε.
    Στο ξανά λέω δίκαια είσαι λυπημένος, αλλά με λάθος Ανθρώπους.
    Οι εχθροί Του Χριστού είναι στο Π.Σ.Ε στη βουλή,στα ΜΜΕ,και σε χιλιάδες άλλα μέροι ΟΧΙ στο Αγιο Ορος. Και είναι ύπουλοι, και μας προκαλούν με δαιμονικό τρόπο να πλάκωθούμε μεταξύ μας.
    Αυτό θα κάνουμε εμείς;
    Προσωπικά, τους έχω γραμμένους τους οικουμενιστές, και τα συμβούλια τους,αδύναμοι είναι, ανθρωπάκια τόσο δα είναι, εμείς τους κάνουμε να φαίνονται μεγάλοι με την διαφήμιση που τους κάνουμε στα ιστολόγια. Αλλά όποιος πειράξει Παραδοσιακό Παπά η Μοναχό...με ταράζει.
    ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ, ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΣΤΡΕΨΕ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΤΟΥΦΕΚΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τά έχεις μπλέξει όλα καί τάκανες αχταρμά.Τό βέβαιον είναι ότι είσαι προσκυνημένος!

      Διαγραφή
  3. H αλήθεια εν τω μέσω υμών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.