Ὁ Ράμα, οἱ Ἀλβανοτσάμηδες, ἡ Χειμάρα καὶ ἡ Ἀκρόπολη

Tοῦ Σταύρου Λυγεροῦ

Μετὰ ἀπὸ μία μακρὰ περίοδο ὕφεσης, οἱ ἑλληνοαλβανικὲς σχέσεις ἐπανέρχονται μὲ ταχὺ ρυθμὸ στὸν ἀστερισμὸ τῆς ἔντασης. Στὴν πραγματικότητα, πρόκειται γιὰ ἀναπόφευκτη ἐξέλιξη. Ὁ ἐθνικισμὸς καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ὁ ἀνθελληνισμὸς ὡς ἰδιαίτερη ἔκφανσή του, παραμένει σταθερά τῆς ἀλβανικῆς πολιτικῆς σκηνῆς. Τὸ ἐπιβεβαιώνουν τὰ πρόσφατα γεγονότα: ἡ ἀναγόρευση τῆς ἀπαίτησης τῶν Ἀλβανοτσάμηδων σὲ κεντρικὴ συνιστώσα τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν Τιράνων, ἡ κλιμάκωση τῶν κινήσεων ἀφελληνισμοῦ τῆς Χειμάρας, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνιστόρητοι ἰσχυρισμοὶ τοῦ πρωθυπουργοῦ Ράμα γιὰ τὸν Γεώργιο Δούσμανη καὶ τὴν Ἀκρόπολη.

Ὁ ἀλβανικὸς μεγαλοϊδεατισμὸς συντηρήθηκε σὲ χαμηλὴ ἔνταση ἀπὸ τὸ καθεστὼς τοῦ Χότζα καὶ ἀναζωπυρώθηκε ὅταν ἡ Ἀλβανία εἰσῆλθε στὴν μεταψυχροπολεμικὴ ἐποχή. Ἡ ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμὸ καὶ τοῦ προσέδωσε μία ἐπιθετικότητα. Οἱ Ἀλβανοὶ θεώρησαν τότε ὅτι....

ἦταν ἡ ὥρα νὰ διεκδικήσουν καὶ νὰ ἀποσπάσουν ὅσα περισσότερα μποροῦσαν ἀπὸ τὶς γειτονικὲς χῶρες.

Ὁ τότε πρωθυπουργὸς Μάϊκο εἶχε δηλώσει μὲ νόημα ὅτι οἱ ἐκτὸς Ἀλβανίας Ἀλβανοὶ ἔχουν δικαίωμα στὴ συλλογικὴ αὐτοάμυνα! Οὐσιαστικά, δὲν ἔκανε τίποτα λιγότερο ἀπὸ τὸ νὰ περιγράψει ἐμμέσως τὸν ἀλβανικὸ μεγαλοϊδεατισμό, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν ἐπίσημη διπλωματικὴ ρητορική, βρισκόταν στὸ ἐπίκεντρο ὅλων τῶν ἄτυπων συζητήσεων. Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι ὁ τότε πρόεδρος τῆς Ἀλβανίας Μεϊντάνι εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ ἀπαντήσει σὲ ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἔγινε στὸ φόρουμ τοῦ Νταβὸς ἐὰν στόχος τῆς χώρας του εἶναι ἡ δημιουργία τῆς "μεγάλης Ἀλβανίας".

Ἀπὸ τοὺς ἀλβανικοὺς λεονταρισμοὺς δὲν ἑξαιρέθηκε ἡ Ἑλλάδα. Οἱ Ἀλβανοὶ ἐθνικιστὲς θέτουν τὰ νότια σύνορά τῆς “μεγάλης Ἀλβανίας” στὸν Ἀμβρακικὸ κόλπο! Σχετικοὶ χάρτες κυκλοφοροῦν ἐδῶ καὶ χρόνια στὰ Τίρανα, στὴν Πρίστινα καὶ στὸ Τέτοβο. Οἱ ἐθνικιστικὲς αὐτὲς φαντασιώσεις εἶναι τόσο παράλογες, ποὺ δὲν θὰ ἄξιζε τὸν κόπο νὰ ἀναφέρεται κανεὶς σ’ αὐτές. Ὁ ἀλβανικὸς ἐθνικισμός, ὅμως, ἔχει ἀποδείξει ὅτι ρέπει στὸν τυχοδιωκτισμό.

Τὸ 2003 τὸ γερμανικὸ περιοδικὸ Σπίγκελ εἶχε δημοσιεύσει ἄρθρο μὲ ἀλβανικὲς ἀπειλὲς ὅτι ὁ “Ἀπελευθερωτικὸς Στρατὸς τῆς Τσαμουριάς” θὰ πραγματοποιήσει ἔνοπλες ἐπιθέσεις στὴν Ἑλλάδα. Στὶς ἑλληνικὲς ἀρχὲς ἔχουν κατὰ καιροὺς περιέλθει πληροφορίες γιὰ σχετικὲς κινήσεις στοὺς κόλπους τῶν ἐδῶ Ἀλβανῶν μεταναστῶν, οἱ ὁποῖες, ὅμως, ποτὲ δὲν κατάφεραν νὰ ὑλοποιηθοῦν.

Οἱ Ἀλβανοτσάμηδες, ὅμως, ἐπέτυχαν πολλὰ στὸ ἐσωτερικὸ πολιτικὸ τοπίο. Πρωτοεμφανίσθηκαν ὅταν τὸ 1991 ὁ τότε πρωθυπουργὸς Μητσοτάκης εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴ γειτονικὴ χώρα. Ἀπὸ τότε, τὰ Τίρανα προσπάθησαν νὰ χρησιμοποιήσουν τὸ Ἀλβανοτσάμικο σὰν μοχλὸ γιὰ νὰ ἐξισορροπήσουν τὴν ὑποχρέωσή τους νὰ σέβονται τὰ δικαιώματα τῆς ἀναγνωρισμένης ἑλληνικῆς μειονότητας.

Ἐντάσσοντας τὴν κίνησή τους στὸ πλαίσιο τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ, οἱ Ἀλβανοτσάμηδες κατάφεραν σταδιακὰ νὰ μετατραποῦν ἀπὸ μᾶλλον περιθωριακὸς σύλλογος σὲ κόμμα μὲ κοινοβουλευτικὴ ἐκπροσώπηση καὶ κυρίως σὲ παράγοντα ποὺ ἐπηρεάζει σημαντικά το πολιτικὸ κλίμα ἔναντί τῆς Ἑλλάδας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὶς διμερεῖς σχέσεις. Τὸ 2004, μὲ τὴν ἔγκριση σχετικοῦ ψηφίσματος ἀπὸ τὴ Βουλή, οἱ ἀπαιτήσεις τοὺς κατέστησαν ἐπίσημη θέση τῆς Ἀλβανίας. Ἡ 27η Ἰουνίου, μάλιστα, ὁρίσθηκε ἡμέρα ἐθνικῆς μνήμης γιὰ τὴ «γενοκτονία τῶν Τσάμηδων»!

Σύμφωνα μὲ ἔγκυρες διπλωματικὲς πληροφορίες, οἱ Ἀλβανοτσάμηδες ὑποστηρίζονται ποικιλοτρόπως καὶ ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα, ἡ ὁποία τοὺς θεωρεῖ ἕνα χρήσιμο μοχλὸ πίεσης σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδας. Ἃς σημειωθεῖ πὼς ὅταν ὁ Ἐρντογᾶν εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἀλβανία εἶχε συναντήσει ὄχι μόνο τὸν Ἀλβανὸ ὁμόλογό του, ἀλλὰ καὶ τὸν πρόεδρο τοῦ κόμματος τῶν Ἀλβανοτσάμηδων Ἰντρίζι!

Ὅποτε, πάντως, Ἕλληνας ἀξιωματοῦχος ἐπισκεπτόταν τὴν Ἀλβανία, οἱ Ἀλβανοτσάμηδες διοργάνωναν συγκεντρώσεις, οἱ ὁποῖες διευκόλυναν τοὺς Ἀλβανοὺς ἐπισήμους νὰ θέτουν στὶς συνομιλίες τὸ ζήτημα. Τὸ 2008, μάλιστα, ὁ Πρόεδρος Δημοκρατίας Παπούλιας ἀκύρωσε τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Ἀλβανὸ ὁμόλογό του στοὺς Ἁγίους Σαράντα, ὅταν ἔμαθε ὅτι στὸν χῶρο εἶχαν συγκεντρωθεῖ Ἀλβανοτσάμηδες γιὰ νὰ τοῦ ἀσκήσουν πίεση.

Ἡ πρώτη φορὰ ποὺ σὲ διμερεῖς συνομιλίες πρωθυπουργὸς τῆς γειτονικῆς χώρας δὲν ἐπιχείρησε νὰ θέσει θέμα Ἀλβανοτσάμηδων ἦταν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Καραμανλῆ στὰ Τίρανα τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2009. Ὁ λόγος ἦταν πὼς ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἡ Ἀλβανία, ποὺ εἶχε γίνει μέλος τοῦ ΝΑΤΟ, εἶχε καταθέσει καὶ αἴτηση ὑποψηφιότητας γιὰ ἔνταξη στὴν ΕΕ.

Τὸ κόμμα τῶν Ἀλβανοτσάμηδων ξεκίνησε τὸ 2009 μὲ δύο ἕδρες. Ὁ τότε ἀρχηγὸς τοῦ δεξιοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος Μπερίσα τοὺς ἔβαλε στὴν κυβέρνησή του καὶ τοὺς παραχώρησε τὸν ἔλεγχο τομέων τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ ποὺ διαχειρίζονται χρήματα καὶ προσφέρονται γιὰ διαπλοκὴ καὶ διαφθορά. Στὶς ἐκλογὲς τοῦ 2013 οἱ Ἀλβανοτσάμηδες κατέβηκαν καὶ πάλι μὲ τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα, ἐξασφαλίζοντας πέντε ἕδρες στὴν 140μελή ἀλβανικὴ Βουλή.

Ὁ νικητὴς ἐκείνων τῶν ἐκλογῶν ἀρχηγὸς τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος (66 ἕδρες) Ράμα σχημάτισε κυβέρνηση μὲ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κίνημα Ἐνσωμάτωσης (17 ἕδρες) τοῦ Μέτα ποὺ εἶναι πρόεδρος τῆς Βουλῆς. Οἱ συχνὲς τριβὲς τῶν δύο κυβερνητικῶν ἑταίρων καὶ ὁ κίνδυνος ἀνατροπῆς τῆς κυβέρνησής του, ὤθησε τὸν πρωθυπουργὸ Ράμα νὰ βάλει στὴν κυβέρνηση καὶ τὸ κόμμα τῶν Ἀλβανοτσάμηδων. Ὅταν, μάλιστα, τοῦ ἔδωσε καὶ θέση ἀντιπροέδρου τῆς Βουλῆς, ὁ πρόεδρος τοῦ ΚΕΑΔ (κόμμα τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας καὶ ὄχι μόνο) Ντούλης, ὡς ἔνδειξη διαμαρτυρίας, παραιτήθηκε ἀπὸ ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς καὶ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν συνασπισμό.

Λόγω μεταπηδήσεων, σήμερα τὸ κόμμα τοῦ Ράμα ἔχει 64 ἕδρες καὶ τὸ κόμμα τοῦ Μέτα 20. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ κυβέρνηση συνεχίζει νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συμμαχία τους. Ὁ πρωθυπουργός, ὅμως, ἐλπίζει νὰ ἐξαγοράσει δύο βουλευτὲς ἄλλων κομμάτων γιὰ νὰ μὴν ἔχει ἀνάγκη τὴ στήριξη τοῦ Μέτα. Γι’ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ προσδέσει στὸ ἅρμα του τοὺς Ἀλβανοτσάμηδες, ἀφενὸς προσφέροντάς τους νευραλγικὲς θέσεις στὸν κρατικὸ μηχανισμό, ἀφετέρου ἀνεβάζοντας ψηλὰ στὴν ἀτζέντα τῆς ἀλβανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τὴν ὑπόθεσή τους.

Ἃς σημειωθεῖ ὅτι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Ράμα ἦταν δήμαρχος Τιράνων, εἶχε καλλιεργήσει γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὴν εἰκόνα ἑνὸς διανοούμενου εὐρωπαϊστὴ πολιτικοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν διστάζει νὰ συγκρούεται μὲ ὀργανωμένα συμφέροντα. Ὡς ἀρχηγὸς τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος καὶ ὡς πρωθυπουργός, ὅμως, ἀποδείχθηκε ἄξιος συνεχιστὴς τῆς θλιβερῆς ἀλβανικῆς πολιτικῆς παράδοσης.

Ἔχει βουτήξει γιὰ τὰ καλὰ στὴ διαπλοκὴ καὶ στὴ διαφθορά. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἡ καλλιέργεια τοῦ χασὶς ἔχει προσλάβει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις. Ἂν καὶ ἐπισήμως, ἡ κυβέρνηση ἐμφανίζεται διώκτης, στὴν πραγματικότητα εἶναι προστατευόμενοί τους ποὺ ἐλέγχουν τὴν παραγωγὴ καὶ τὸ ἐμπόριο τῶν ναρκωτικῶν. Τὰ ναρκωτικὰ μεταφέρονται ὁδικῶς πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ πρὸς τὴν Ἰταλία μὲ ταχύπλοα καὶ μικρὰ ἀεροπλάνα.

Παραλλήλως, ὁ Ράμα πυροδοτεῖ τὸν ἀκραῖο ἐθνικισμό. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα, ὄχι μόνο σήκωσε ψηλά το Ἀλβανοτσάμικο, ἀλλὰ καὶ κλιμάκωσε τὴν προσπάθεια ἀφελληνισμοῦ τῆς Χιμάρας. Καμπὴ σ’ αὐτὴ τὴν προσπάθεια ἦταν ἡ νέα διοικητικὴ διαίρεση τῆς Ἀλβανίας, μέσω τῆς ὁποίας ἡ Χιμάρα καὶ οἱ ἄλλες μειονοτικὲς περιοχὲς τεμαχίσθηκαν καὶ προσκολλήθηκαν σὲ περιοχὲς μὲ ἀλβανικὸ πληθυσμό, ὥστε νὰ ὑπονομευθεῖ ἡ δυνατότητα τῆς μειονότητας νὰ ἐκπροσωπεῖται στὸ ἀλβανικὸ Κοινοβούλιο, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στὸ ἐπίπεδό τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης.

Δὲν περιορίσθηκε, ὅμως, σ’ αὐτὴ τὴν κίνηση. Μὲ πρόσχημα τὴν ἀνάπλαση τῆς παραθαλάσσιας αὐτῆς περιοχῆς ἔχει ἁρπάξει ἑλληνικὲς περιουσίες καὶ αὐτὲς τὶς ἡμέρες κατεδαφίζει μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες 19 σπίτια Ἑλλήνων μειονοτικῶν. Εἶχε προηγηθεῖ κατεδάφιση ἀκόμα καὶ ναοῦ στὶς Δρυμάδες. Ὄργανο τῆς ἀνθελληνικῆς αὐτῆς ἐπιχείρησης εἶναι ὁ κατὰ τὸ ἥμισυ ἑλληνικῆς καταγωγῆς δήμαρχος τῆς περιοχῆς Γκόρος, πρώην στρατιωτικὸς ἐπὶ καθεστῶτος Χότζα, συνδεδεμένος μὲ τὶς ἀλβανικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες καὶ κάτοχος ἑλληνικοῦ διαβατηρίου!

Ἂν καὶ ἀπὸ καταγωγὴ ὁ Ράμα δὲν ἔχει τουρκαλβανικὴ παράδοση, ὁ καιροσκοπισμὸς του τὸν ὤθησε νὰ παίζει τὸ τουρκικὸ χαρτί. Δὲν εἶναι μόνο ὅτι θαυμάζει εἰλικρινῶς τὸν Ἐρντογᾶν καὶ ὅπου μπορεῖ μιμεῖται τὶς αὐταρχικὲς μεθόδους του. Θεωρεῖ ὅτι ἡ γονατισμένη λόγω τῆς κρίσης Ἑλλάδα ὄχι μόνο δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ προσφέρει, ὅπως παλαιότερα, ἀλλὰ καὶ εἶναι εὔκολος στόχος.

Ἡ πείρα τὸν ἔχει πείσει ὅτι χωρὶς κόστος μπορεῖ στὸ ἐσωτερικὸ νὰ πουλάει ἀνθελληνισμὸ γιὰ νὰ ἀντλεῖ ἐκλογικὰ ὀφέλη. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ καλλιεργεῖ μία μόνιμη ἐλεγχόμενη ἔνταση μὲ τὴν Ἀθήνα. Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι ὑπερηφανεύεται πὼς εἶναι ὁ μόνος Ἀλβανὸς πρωθυπουργὸς ποὺ σήκωσε κεφάλι στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔθεσε τὶς διμερεῖς σχέσεις σὲ βάση ἀμοιβαιότητας καὶ ἰσοτιμίας.

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἦταν ὁ Ράμα, ὡς ἀρχηγὸς τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, ποὺ εἶχε προκαλέσει πολιτικὸ θόρυβο καὶ εἶχε προσφύγει στὸ ἀλβανικὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο γιὰ νὰ ἀκυρωθεῖ ἡ ὑπογεγραμμένη συμφωνία τῶν κυβερνήσεων Καραμανλῆ καὶ Μπερίσα γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν (2009). Ἔτσι καὶ ἔγινε. Πρὶν λίγο καιρό, ὁ ἴδιος ὁ Μπερίσα εἶπε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς στὴ Βουλὴ ὅτι ὁ τορπιλισμὸς ἐκείνης τῆς συμφωνίας ἔγινε μὲ παρέμβαση καὶ γιὰ λογαριασμὸ τῆς Ἄγκυρας.

Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ἡ Ἀθήνα δὲν εἶχε τότε προχωρήσει σὲ ἀντίμετρα. Ὄχι μόνο δὲν εἶχε θέσει ὅρους, ἀλλὰ καὶ εἶχε διευκολύνει τὴν ἀναγόρευση τῆς Ἀλβανίας σὲ ὑποψήφια πρὸς ἔνταξη στὴν ΕΕ χώρα. Ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὰ γεγονότα, τὰ Τίρανα τὴ μόνη γλώσσα ποὺ σέβονται εἶναι τὴ γλώσσα τῆς ἰσχύος καὶ τοῦ δοῦναι καὶ λαβεῖν. Ὅταν ἡ Ἑλλάδα τοὺς προσφέρει δωρεάν, ὅπως κατὰ κανόνα συμβαίνει ἀπὸ τὸ 1990, ἐκλαμβάνουν τὴ στάση της σὰν ἔνδειξη ἀδυναμίας. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν διστάζουν νὰ κλιμακώνουν τὶς προκλήσεις τους.

Ἃς σημειωθεῖ ὅτι παρὰ τὴν κρίση ἡ Ἑλλάδα παραμένει –σύμφωνα μὲ τὴν κεντρικὴ τράπεζα τῆς Ἀλβανίας– ἡ χώρα ποὺ μὲ τὰ ἐμβάσματα τῶν Ἀλβανῶν μεταναστῶν συμβάλει περισσότερο ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη στὴν ἀλβανικὴ οἰκονομία. Τὸ 1ο τρίμηνό του 2014 οἱ Ἀλβανοὶ μετανάστες ἔστειλαν στὴν Ἀλβανία 115 ἑκατομμύρια εὐρώ, ἐνῶ τὸ 4ο τρίμηνό τοῦ 2013 εἶχαν στείλει 159 ἑκατομμύρια. Παρὰ τὴ μείωση, τὸ 42% τῶν ἐμβασμάτων προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὸ 38,5% ἀπὸ τὴν Ἰταλία καὶ τὴν τρίτη θέση κατέχουν οἱ ΗΠΑ μὲ 8,1%.

Ἡ ἑλληνικὴ διπλωματία ἔχει τὴν τάση νὰ διαβάζει τὴν ἀλβανικὴ πολιτικὴ μὲ εὐρωπαϊκοὺς ὅρους, γεγονὸς ποὺ τὴν ὁδηγεῖ σὲ λάθος κινήσεις. Μὲ κλασικὴ ἀνατολίτικη νοοτροπία, οἱ Ἀλβανοὶ ἀξιωματοῦχοι “γλείφουν” τοὺς Ἕλληνες συνομιλητές τους, δημιουργώντας τοὺς τὴ λάθος ἐντύπωση ὅτι εἶναι μετριοπαθεῖς καὶ διατεθειμένοι νὰ λύσουν προβλήματα. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι σὲ τρία μόλις χρόνια δύο Ἕλληνες ὑπουργοὶ Ἐξωτερικῶν, ὁ Βενιζέλος καὶ ὁ Κοτζιᾶς, ἐπισκέφθηκαν τὰ Τίρανα ἀπὸ δύο φορὲς ὁ καθένας, χωρὶς νὰ ἐπιτύχουν τὸ παραμικρό. Οἱ ἐξελίξεις τὸ ἐπιβεβαιώνουν.

Ὅταν ὁ Κοτζιᾶς εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὰ Τίρανα εἶχε ἐπαναληφθεῖ τὸ γνωστὸ σκηνικό. Ἔξω ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν συνομιλιῶν εἶχαν συγκεντρωθεῖ 200-300 Ἀλβανοτσάμηδες καὶ εἶχε τότε θεατρικὰ παρέμβει ὁ Ἀλβανὸς ὁμόλογός του Μπουσάτι γιὰ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἡ εἴσοδος! Ὁ Μπουσάτι (ἔχει περάσει καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκονομικὸ πανεπιστήμιο τῆς Ἀθήνας), ὅπως ὅλοι οἱ ὑπουργοί, εἶναι ἡμιμαθῆ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τοῦ Ράμα, χωρὶς δικό τους πολιτικὸ ἐκτόπισμα. Ὁ πρώην ὑπουργὸς στὴν κυβέρνηση Νάνο, πρώην πρόεδρος τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδας τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος καὶ γνωστὸς συγγραφέας Μπλούσι ἔχει πεῖ γι’ αὐτοὺς ὅτι δὲν κάνουν ὄχι γιὰ ὑπουργοί, ἀλλὰ οὔτε γιὰ γραμματεῖς!

Ὁ Ἕλληνας ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν συνειδητοποίησε πλήρως μὲ ποιοὺς εἶχε νὰ κάνει ὅταν τὸν περασμένο Σεπτέμβριο ξέσπασε ἡ ὑπόθεση τοῦ non paper, μὲ τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἀποδεχόταν νὰ ἐγγραφεῖ στὴν ἀτζέντα τῶν συνομιλιῶν τὸ Ἀλβανοτσάμικο. Οἱ δύο πλευρὲς εἶχαν συμφωνήσει νὰ δημιουργηθεῖ ἕνας μηχανισμὸς γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν διμερῶν προβλημάτων, τὸν ὁποῖο ἤθελε καὶ ἡ Κομισιὸν γιὰ νὰ προωθηθεῖ ἡ ἀλβανικὴ ἐνταξιακὴ διαδικασία.

Τὰ πράγματα, ὅμως, στράβωσαν, ἐπειδὴ τὰ Τίρανα ἐκμεταλλεύθηκαν τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ προσπαθήσουν νὰ ἐντάξουν τὸ Ἀλβανοτσάμικο στὴ διμερῆ ἀτζέντα. Ὁ Κοτζιᾶς ξεκαθάρισε πὼς ἡ γραπτὴ θέση τῆς Ἀθήνας ἦταν καὶ παραμένει πὼς δὲν ὑφίσταται τέτοιο θέμα. Ὅποιος θεωρεῖ ὅτι ἔχει ἀδικηθεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Πολιτεία μπορεῖ νὰ καταφύγει στὰ ἑλληνικὰ καὶ στὴ συνέχεια στὰ εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια.

Ἡ σχετικὴ δήλωση τοῦ ἐπιτρόπου Χᾶν δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε στὰ Τίρανα, ἐπειδὴ προσέδωσε εὐρωπαϊκὴ ὑπόσταση σ’ ἕνα πολιτικὰ ἀνύπαρκτο ζήτημα. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ φουσκώσει τὰ πολιτικὰ πανιὰ τοῦ κόμματος τῶν Ἀλβανοτσάμηδων. Ὅπως στὴ συνέχεια ἀποκαλύφθηκε, γιὰ νὰ συμβεῖ αὐτὸ εἶχε βάλει τὸ χέρι της ἡ Κροάτισσα ἐπικεφαλῆς τῆς διπλωματικῆς ἀντιπροσωπείας τῆς ΕΕ στὰ Τίρανα. Ὁ Μαυροβούνιος σύζυγός της ἔχει ἀναλάβει τρία δημόσια ἔργα ἀπὸ τὴν κυβέρνηση Ράμα.

Ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ Ἀθήνα εἶχε ἀντιδράσει ἔντονα, ἐπικρίνοντας εὐθέως τὸν ἐπίτροπο. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος εἶναι καὶ ἡ πρόσφατη ἀντίδρασή της γιὰ ὅσα αὐθαίρετα συμβαίνουν στὴ Χιμάρα. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι οἱ πολιτικοὶ ἀντίπαλοι Ράμα καὶ Μπερίσα ἀντάλλαξαν πρὸ ἡμερῶν ἀλληλοκατηγορίες ποὺ ἀποδεικνύουν τὶς μεθοδεύσεις τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους σὲ βάρος τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας.

Ὁ πρωθυπουργὸς κατήγγειλε ὅτι «ἔχουν πάρει τὰ κτήματα τῶν Χειμαραίων μὲ πλαστογραφίες καὶ διαφθορά, ἄτομα ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση ἡ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν περιοχή». Πράγματι, αὐτὰ τὰ ἄτομα ἔχουν ἁρπάξει ἀπὸ τοὺς ἰδιοκτῆτες τοὺς 50.000 στρέμματα στὴν παραθαλάσσια περιοχὴ τῶν Ἁγίων Σαράντα καὶ τῆς Χειμάρας.

Ἡ ἀπάντηση Μπερίσα στὴ Βουλὴ εἶναι ἀποκαλυπτική: «Ἐγὼ ἔχω δουλέψει μὲ πρόγραμμα. Στοὺς Ἁγίους Σαράντα ἔχω κατεβάσει Λάμπηδες καὶ μόνο Λάμπηδες». Οἱ Λάμπηδες εἶναι μουσουλμάνοι ποὺ ζοῦν σὲ περιοχὴ ἀνατολικά τῆς Χειμάρας. Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ὅτι ἐπιβεβαιώθηκε στὸ ἀνώτατο ἐπίπεδο καὶ ἐπισήμως ἡ ἐπιχείρηση ἀλλοίωσης τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Χιμάρας.

Ἡ ἐπιχείρηση στηρίζεται στὴν ἁρπαγὴ τῶν περιουσιῶν ποὺ ὑποχρεώνει τοὺς Ἕλληνες μειονοτικοὺς νὰ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὶς πατρογονικὲς ἑστίες τους. Γιὰ νὰ μπορεῖ αὐτὸ νὰ συμβεῖ τὸ ἀλβανικὸ κράτος δὲν δίνει τίτλους ἰδιοκτησίας στοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ διευκολύνει τὴν πώληση τῶν ἑλληνικῶν περιουσιῶν σὲ Ἀλβανούς.

Δημοσιεύθηκε στὸ Πρῶτο Θέμα (6-11-2016)