Εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ ἐξισωθεῖ καὶ νὰ ἑνωθεῖ ἡ ἀστρολογία μὲ τὴν ἀστρονομία;

Γράφει ὁ Ἠλιάδης  Σάββας, Δάσκαλος

(π. Ἰωάννης Ρωμανίδης)

«Ἐμεῖς στὴ Χάλκη διδαχθήκαμε βιωματικά το βάθος τῆς ἀρετῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας», λέει ὁ Μητροπολίτης Γερμανίας, ἀναφερόμενος στὴ στάση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ποὺ δὲ συμμετέχουν στὴ Σύνοδο.

Κατ` ἀρχάς, ἴσως εἶναι ἀλήθεια πὼς ὑπάρχουν αὐτὲς οἱ σκοπιμότητες, στὶς ὁποῖες ἀναφέρεται ὁ Σεβασμιότατος. Τουλάχιστον  ὑπάρχουν ἐνδείξεις, σ` ἐμᾶς τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, γιά: «ἐθνοφυλετικὲς ἐπιδιώξεις καὶ πρωτοκαθεδρίες», ὅπως τὶς χαρακτηρίζει. Ἀλλά, ἀποδείξεις καὶ σκοπιμότητες, καὶ μάλιστα ἐπικίνδυνες, προδοτικὲς καὶ ἀντιεκκλησιαστικές, ὑπάρχουν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, στὴν ὁποία τάσσεται. Σκοπιμότητες ποὺ πλήττουν τὸ κύρος καὶ τὴν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Πού καταργοῦν τὰ ὅρια καὶ σέρνουν βιαίως καὶ ἀσεβῶς τὸ καράβι τῆς Σωτηρίας στὴ ρότα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Παγκοσμιοποίησης. 

Γι' αὐτὸ εἶναι βαρύς, βαρύτατος ὁ λόγος τοῦ Μητροπολίτη. Γιατί; Διότι ἡ βιωματικὴ διδασκαλία, τὴν ὁποία ἐπικαλεῖται, ἀπαιτεῖ πρῶτα διδασκάλους μὲ.....

βιώματα. Τῶν βιωμάτων ὅμως προηγεῖται ἡ Ἁγιοπνευματικὴ ἀποκάλυψη, ἡ ἐμπειρία. Ἡ ἔλλαμψη διὰ τοῦ φωτὸς τῆς Χάριτος, τὸ ὁποῖο ἀναπαύεται στοὺς Ἁγίους. Δηλαδὴ στοὺς κεκαθαρμένους, στὰ «δοχεῖα τοῦ φωτὸς τοῦ Πνεύματος», στοὺς φορεῖς τῆς ἀποκαλύψεως. Στοὺς θεραπευμένους, στοὺς ἁγιασμένους. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀληθινοὶ διδάσκαλοι. Ἄρα οἱ μαθητὲς πρέπει νὰ  θέλουν νὰ διδαχθοῦν καὶ νὰ μιμηθοῦν τοὺς δασκάλους τους, κάνοντας ὑπακοή. 

Οἱ μαθητὲς τῆς Χάλκης κάνουν ὑπακοὴ στοὺς ἁγίους; Σέβονται τὴν παρακαταθήκη τους; «Ὀρθοτομοῦν καὶ δοξάζουν τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον», ὅπως ἔκαναν οἱ ἅγιοι στὶς Τοπικὲς καὶ Οἰκουμενικὲς Συνόδους θεολογοῦντες καὶ στὴ ζωὴ τοὺς ἀξίως πολιτευόμενοι; Ὄχι. Σαφῶς ὄχι. Ἐναγκαλίζονται τοὺς αἱρετικούς, συμπροσεύχονται ἀναιδῶς, χρίονται «ἁγιαζόμενοι» ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, βεβηλώνουν τὶς ἐκκλησίες εἰσάγοντάς τους στὰ Ἅγια των Ἁγίων, μιλοῦν ἀσυστόλως καὶ  γυμνὴ τὴ κεφαλὴ περὶ ἄλλων «ἐκκλησιῶν», ὑπογράφοντας ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ συμφωνίες μαζί τους, ποὺ καταπατοῦν τὸν εὐαγγελικὸ νόμο ἀλλὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων, κάνοντας ἐντέλει καὶ ἐντελῶς παρακοὴ στὴν κοινή των ἁγίων γνώμη περὶ Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Μπορεῖ κανεὶς μὲ αὐτὲς τὶς ἐνέργειες νὰ μιλᾶ γιὰ «διδαχὴ τοῦ βάθους τῆς ἀρετῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας»; Κι ἂν ὑπῆρξε αὐτὴ ἡ διδαχή, δὲν ὑπάρχει, τουλάχιστον, ἐφαρμοζόμενη στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους ποιμένες. Ἢ λοιπὸν δὲν ὑπάρχει γνώση (πράγμα ἀδύνατον)  ἢ ὑπάρχει ὑποκρισία, πίσω ἀπὸ τὴν ὁποία κρύβονται σκοπιμότητες.

Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, ἀναφερόμενος στοὺς διαλόγους μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ λοιποὺς «χριστιανούς», ἀφοῦ κάνει διάκριση ἀνάμεσα στὴν ἀστρονομία καὶ τὴν ἀστρολογία, ἀναγνωρίζοντας τὴν πρώτη ὡς ἐπιστήμη καὶ τὴ δεύτερη ὡς ἐμπειρικὴ καὶ δεισιδαίμονα ἐργασία, γράφει: 

«Φανταστεῖτε τώρα νὰ καλούμεθα μὲ συνεχῆ παράπονα τῶν πολιτικῶν σὲ μιὰ προσπάθεια γιὰ τὸ καλό τῆς κοινωνίας, νὰ βρεθεῖ κάποιος τρόπος νὰ ἑνωθεῖ ἡ ἀστρολογία μὲ τὴν ἀστρονομία καὶ νὰ μὴ μαλώνουν μεταξύ τους πλέον οἱ ἀστρολόγοι καὶ οἱ ἀστρονόμοι, δηλαδή, καὶ νὰ ἔχουμε τὴν ἐπιταγὴ καὶ τὴν πίεση τῆς σημερινῆς κοινωνίας νὰ ἑνωθοῦνε οἱ ἀστρολόγοι καὶ οἱ ἀστρονόμοι καὶ νὰ μὴν ἔχουμε δυὸ ἑνώσεις διαφορετικές, νὰ ὑποταχθοῦνε σὲ μιὰ παγκόσμια ἕνωση.

Ἃς ὑποθέσουμε ὅτι ὑπῆρχαν δυὸ τρεῖς «associations», δηλαδὴ ἑνώσεις ἀστρολόγων καὶ μιὰ ἕνωση ἀστρονόμων. Θὰ ἦταν δυνατὸν σήμερα ὁ σοβαρὸς κόσμος ποὺ ἄρχεται καὶ ἄρχει μέσα στὸν κόσμο, θὰ ὑπῆρχε ποτὲ καμιὰ σοβαρὴ προσπάθεια νὰ παραγγέλλουν οἱ ἰθύνοντες, οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ καὶ ὅλοι, δηλαδή, νὰ γίνει μιὰ προσπάθεια ἡ ἀστρολογία νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν ἀστρονομία; Καὶ νὰ γίνουν μιὰ ἐπιστήμη καὶ μὲ ἑνιαίους ἐπιστήμονες καὶ μιὰ ἑνιαία διοίκηση; Γίνεται αὐτὸ τὸ πράγμα, δηλαδή; Ρωτῶ, δηλαδή. Δὲν θὰ προκαλοῦσε τὸ γέλωτα ὅλου τοῦ κόσμου, ἐὰν κανεὶς πρότεινε ποτὲ ἕνα τέτοιο πράγμα; Ρωτάω. Ἐσεῖς τί νομίζετε, δηλαδή; Θὰ ἦταν ἀστεῖο δηλαδή, ἀστεῖο δὲν θὰ ἦταν; Καὶ βέβαια θὰ ἦταν ἀστεῖο». (Μητροπολίτου Ἰερόθεου Βλάχου, «Ἐμπειρικὴ Δογματικὴ»)

Δὲν ξέρουμε πότε τὰ εἶπε αὐτὰ ὁ π. Ἰωάννης, ἀλλὰ φαίνεται πὼς προφήτεψε τὰ μελλούμενα, διότι ἀκριβῶς αὐτὸ συμβαίνει σήμερα. Εἶναι συμμέτοχοι στὸ ξεθεμέλιωμα οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ δυνάμεις τοῦ πλούτου. Τὰ ξέρουν αὐτὰ οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλά, μεταξὺ ἄλλων, ἔχουν καὶ αὐτοὶ τὴ σφοδρὴ ἐπιθυμία νὰ ταιριάξουν τὰ ἀταίριαστα εἰς βάρος τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας, ἰσοπεδώνοντας τὰ πάντα. Αὐτὸ προφανῶς δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται «ὑγιὲς ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα»  καὶ ἰδιαίτερα «ἀρετὴ ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας», ὅπως ἐπικαλεῖται Σεβασμιότατος. 

Ἠλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 17-6-2016