Ραγδαῖες ἐξελίξεις ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς,  

γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Εἶναι ὄντως ραγδαῖες καὶ ἀπροσδόκητες οἱ ἐξελίξεις ὅσον ἀφορᾶ τὴ σύγκληση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Σχεδὸν μία ἑβδομάδα μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν της καὶ ἤδη ἀπὸ τώρα ἄρχισαν νὰ ἀποχωροῦν καὶ νὰ δηλώνουν ἐπίσημα, (κατόπιν Συνοδικῶν ἀποφάσεων), ὅτι δὲν θὰ συμμετάσχουν στὴν προσεχῆ Σύνοδο ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Ἀντιοχείας καὶ τῆς Σερβίας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας προβληματίζεται ἂν θὰ πρέπει νὰ συμμετάσχει καὶ δὲν ἀποκλείεται τελικὰ καὶ αὐτὴ νὰ ἀποχωρήσει. Ὁπότε ἂν λάβει κανεὶς ὑπ’ ὄψιν του τὴν ἀρχὴ τῆς ὁμοφωνίας, ποὺ ἰσχύει σύμφωνα μὲ τὸν Κανονισμὸ λειτουργίας τῆς Συνόδου, ἀρκεῖ ἡ μὴ συμμετοχὴ καὶ μίας μόνον τοπικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ τινάξει κυριολεκτικὰ τὴν προσεχῆ Σύνοδο στὸν ἀέρα. Πόσο μᾶλλον αὐτὸ ἰσχύει ὅταν τελικὰ δὲν θὰ συμμετάσχουν δύο, ἡ καὶ περισσότερες Ἐκκλησίες! Τὰ πράγματα δείχνουν πλέον ξεκάθαρα, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι καταδικασμένη σὲ ἀποτυχία. 

Ἂς πάρουμε ὅμως τὰ γεγονότα μὲ τὴ σειρά, προκειμένου νὰ δώσουμε στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ μία γενικὴ καὶ συνοπτικὴ εἰκόνα τῶν μέχρι τώρα ἐξελίξεων καὶ νὰ καταλήξουμε κατόπιν σὲ ὁρισμένα συμπεράσματα. Μετὰ τὴν κοινοποίηση, (γύρω στὰ τέλη Ἰανουαρίου ε. ε.), τῶν ἔξι προσυνοδικῶν κειμένων, ποὺ θὰ ἀποτελέσουν τὴν θεματολογία τῆς μελλούσης...

Συνόδου, στὸν κλῆρο καὶ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἄρχισε ἡ εἰς βάθος μελέτη τῶν ἐν λόγω κειμένων ἀπὸ ὅλες τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες. Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι τὰ κείμενα αὐτὰ εἶχαν πάρει τὴν τελική τους μορφή, ἤδη ἀπὸ τὸν περασμένο Ὀκτώβριο κατὰ τὴν Ε΄ Προσυνοδικὴ Διάσκεψη. Καὶ ἐνῶ θὰ ἔπρεπε ἀπὸ τότε ἀκόμη νὰ κοινοποιηθοῦν γιὰ νὰ δοθεῖ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερος χρόνος γιὰ τὴν μελέτη τους, ὡστόσο οἱ διοργανωτὲς τῆς μελλούσης Συνόδου δὲν τὰ κοινοποιοῦσαν.

Μετὰ λοιπὸν τὴν κοινοποίησή τους ἄρχισαν νὰ ἔρχονται στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας οἱ πρῶτες κριτικὲς μελέτες. Προοδευτικὰ οἱ μελέτες ἄρχισαν νὰ πληθαίνουν καὶ νὰ παίρνουν τὴν μορφὴ καταιγίδας. Ἄρχισε νὰ ἀσκεῖται μία σφοδρὴ καὶ δριμεία κριτικὴ στὰ ἐν λόγω κείμενα ἀπὸ ἐπισκόπους, καθηγητὲς Θεολογικῶν Σχολῶν, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Καθοριστικὸ ρόλο στὴν περαιτέρω ἐξέλιξη τῶν γεγονότων ἔπαιξε ἡ διοργάνωση  Θεολογικῆς - Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδος στὸν Πειραιὰ στὶς 23 Μαρτίου ἐ ἐ. μὲ θέμα: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ: Μεγάλη προετοιμασία, χωρὶς προσδοκίες». Στὴν ἐν λόγω πολὺ σημαντικὴ αὐτὴ Ἡμερίδα ἀναπτύχθηκαν πολὺ διεξοδικά, οἱ σημαντικότερες παράμετροι αὐτῆς τῆς Συνόδου, διαπιστώθηκαν δογματικὰ λάθη στὰ κείμενα καὶ ἐπισημάνθηκαν σοβαρότατα κενὰ τόσο ὡς πρὸς τὸν τρόπο ὀργανώσεως τῆς Συνόδου, ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὴν θεματολογία της. Ἡ Ἡμερίδα εἶχε πανορθόδοξη ἀπήχηση, ἔγινε γνωστὴ καὶ στὰ ἄλλα πατριαρχεῖα καὶ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, οἱ δὲ εἰσηγήσεις τῶν ὁμιλητῶν καὶ τὰ πορίσματα δημοσιεύθηκαν στὰ ΜΜΕ. Ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν ἀνακοινωθέντων εἰσηγήσεων καὶ πορισμάτων τῆς Ἡμερίδος προέκυψε ἔντονος προβληματισμὸς σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ὁρισμένες τοπικὲς Ἐκκλησίες νὰ ἀλλάξουν ριζικὰ στάση ἀπέναντι στὰ προσυνοδικὰ κείμενα.

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας μὲ συνοδικὴ ἀπόφασή της, (τὸν Ἀπρίλιο ε. ε.), ζήτησε νὰ γίνουν οὐσιαστικὲς ἀλλαγὲς σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πρὸς συζήτησιν κείμενα μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμον». Λίγο ἀργότερα (στὶς 1 Ἰουνίου ε.ε.) μετὰ ἀπὸ νεώτερη Συνοδικὴ ἀπόφασή της δήλωσε ὅτι δὲν θὰ συμμετάσχει στὴ Σύνοδο.

Στὶς 25 Μαΐου ε.ε. ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας μὲ συνοδικὴ ἀπόφασή της ἀποφάνθηκε ὅτι στὰ προσυνοδικὰ κείμενα μὲ τίτλο: «Τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου καὶ τὰ κωλύματα αὐτοῦ» καὶ «Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνω κόσμω» πρέπει νὰ ἐνσωματωθοῦν σημαντικὲς τροπολογίες, ἐνῶ τὸ κείμενο μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο» πρέπει νὰ δεχθεῖ οὐσιαστικὲς ἐπεξεργασίες. Σὲ περίπτωση ποὺ οἱ προτεινόμενες τροπολογίες δὲν θὰ ληφθοῦν ὑπόψη καὶ δὲν θὰ ἐνσωματωθοῦν στὸ κείμενο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας δὲν θὰ τὸ ὑπογράψει. Μετὰ ἀπὸ νεώτερη Συνοδικὴ ἀπόφασή της (10.6.2016) δήλωσε ὅτι δὲν θὰ συμμετάσχει στὴ Σύνοδο.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας δὲν ὑπέγραψε τὸν Κανονισμὸ Ὀργανώσεως καὶ Λειτουργίας τῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος καταρτίσθηκε τὸν Ἰανουάριο ε. ε. στὸ Σαμπεζὺ στὴ Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων. Ἀνεπίλυτες παραμένουν οἱ διαφωνίες μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων στὸ θέμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Κατὰρ καὶ ἡ ἐξ’ αὐτοῦ διακοπῆ εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μεταξὺ αὐτῶν, κάτι τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ οὐσιαστικὸ κώλυμα γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας στὴ Σύνοδο. Καὶ ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ μετὰ ἀπὸ νεώτερη Συνοδικὴ ἀπόφασή της ἀνακοίνωσε ὅτι τελικὰ δὲν θὰ συμμετάσχει στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἐπισημαίνει ἐλλείψεις στὸ σχέδιο τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Συνόδου. Ἐπίσης ἐκφράζει τὴ γνώμη ὅτι τὰ σχέδια τῶν συνοδικῶν κειμένων «χρήζουν τροποποιήσεως καὶ διευκρινήσεως προκειμένου νὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ἐπιταγὲς τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτὸ ἰσχύει ἰδιαίτερα γιὰ τὰ κείμενα «Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνω κόσμω» καὶ «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον». Τελικὰ μετὰ ἀπὸ νεώτερη ἀπόφασή της, (στὶς 9 Ἰουνίου ε. ε.), ἀνακοίνωσε ὅτι δὲν θὰ λάβει μέρος στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης.

Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους τὸν περασμένο Μάιο, ἀπέστειλε Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς Προκαθημένους τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπου τονίζει ὅτι κάποια σημεῖα στὰ προσυνοδικὰ κείμενα ἔχουν ἀνάγκη ἀποσαφηνίσεως, ὥστε νὰ διατυπώνεται σαφέστερα ἡ διαχρονικὴ παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἡ συνοδικὴ παρακαταθήκη τῆς Ἐκκλησίας. Θύελλα ἀντιδράσεων παρατηρήθηκε σὲ πολλὲς Σκῆτες, κελιῶτες καὶ ἐρημίτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν π. Σάββα Λαυριώτη δήλωσαν ἀπερίφραστα ὅτι σὲ περίπτωση ποὺ ἡ μέλλουσα Σύνοδος ἀποδειχθεῖ ψευδοσύνοδος, θὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου καὶ ὅλων ὅσων ὑπογράψουν στὴν Σύνοδο.  

Ἐν τῷ μεταξὺ στὴν Οὐκρανικὴ Ἐκκλησία ἕνας ἐπίσκοπος, ὁ ἐπίσκοπος Μπαντσὲν κ. Λογγίνος καὶ πολλοὶ κληρικοὶ τῆς Οὐκρανίας διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν πατριάρχη Ρωσίας Κύριλλο. Ἐπίσης παρόμοια διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας εἴχαμε καὶ στὴν Μολδαβία ἀπὸ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν καθοδήγηση ὁμολογητῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν λειτούργησε γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ ὡς ὁ πραγματικὸς φύλακας τῆς ἀμωμήτου ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ὅσο ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἁγιοπνευματικὴ λειτουργία στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, (καὶ θὰ ὑπάρχει πάντα), μᾶς δίνει τὴ βεβαιότητα πὼς ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ ἔκβαση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ τελικὸς κριτὴς τῶν ἀποφάσεών της. Ἐὰν αὐτὲς θὰ εἶναι ἀπόλυτα σύμφωνες μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ τὶς ἐπικυρώσει καὶ θὰ τὶς ἐφαρμόσει. Ἂν εἶναι ἀντίθετες καὶ ὑπηρετοῦν τὸν οἰκουμενισμό, καὶ ἀπονείμουν ἐκκλησιαστικότητα στὴν κακοδοξία, ἀναγνωρίζοντας ὑποστατὸ βάπτισμα καὶ εὐχαριστία, γιὰ νὰ ἐπέλθει ὡς ὥριμος καρπὸς ἡ «διακοινωνία», θὰ τὶς ἀπορρίψει καὶ θὰ κηρύξει τὴν Σύνοδο ὡς «ληστρική», ὅπως ἔπραξε στὸ παρελθόν!

Τὸ συμπέρασμα  ἀπὸ ὅλα ὅσα ἐλέχθησαν εἶναι,  ὅτι τὸ ὅραμα καὶ ὁ διακαὴς πόθος τῶν οἰκουμενιστῶν γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Σύνοδου κατέληξε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, σὲ δραματικὴ ἀποτυχία. Τὰ ἴδια τὰ γεγονότα δείχνουν πλέον ξεκάθαρα, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εὐλόγησε τὶς προσπάθειές τους, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι  ἦταν καὶ μακροχρόνιες, καὶ ἐργώδεις, καὶ συντονισμένες! Καὶ δὲν εὐλόγησε ὁ Θεός, ὄχι διότι θέλησε νὰ καταργήσει τὸν Συνοδικὸ Θεσμὸ στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ λειτούργησε ἐπὶ αἰῶνες στὴν ἐποχὴ τῆς βυζαντινῆς περιόδου, οὔτε πάλι διότι δὲν εἶναι ἀναγκαία ἡ σύγκληση μίας νέας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ θὰ ἀνανέωνε τὴν καταδίκη τοῦ ἀμετανόητου Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ θὰ καταδίκαζε ἐπὶ πλέον ὅλες τὶς νεοφανεῖς αἱρέσεις.

Ἀλλὰ διότι, οἱ προσπάθειες τῶν οἰκουμενιστῶν οἰκοδομήθηκαν πάνω σὲ σαθρὰ οἰκουμενιστικὰ θεμέλια. Διαποτίστηκαν ἔντονα ἀπὸ τὴν αἱρετικὴ ἰδεολογία καὶ πρακτική τοῦ Διαχριστιανικοῦ καὶ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στηρίχθηκαν σὲ σχέδια καὶ καινοτομίες ξένες πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες.

Εἶχε ἀπόλυτο δίκαιο ὁ Ὅσιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς, ὅταν ἔλεγε προφητικὰ σχετικὰ μὲ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο: «Ἡ παροῦσα στιγμὴ εἶναι ἡ πλέον ἀκατάλληλος εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας μας».

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν.