9 Απρ 2016

Ὁ φαναριώτικος οἰκουμενισμὸς διασπᾶ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου
«Λύπην, ἄλγος ψυχῆς καὶ πολὺν πόνον» ἀναφέρει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰωάννη ὅτι προκαλεῖ τὸ ἐνδεχόμενο μὴ συμμετοχῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας στὴ Μεγάλη Σύνοδο ἂν δὲν λυθεῖ τὸ ζήτημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας στὸ Κατάρ. Στὴν ἴδια ἐπιστολὴ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπαναλαμβάνει τὴν θέση του ὅτι ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, ὀφείλει νὰ καταδείξει τὴν ἑνότητα τῆς Μίας καὶ Ἑνιαίας Ὀρθοδόξου ἠμῶν Ἐκκλησίας καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτῆς πρὸς τὸν σύγχρονον κόσμον.
Προφανῶς στὴν ἐποχὴ τῆς σύγχυσης ποὺ ζοῦμε δὲν ἐννοοῦμε ὅλοι τὸ ἴδιο πράγμα ὅταν κάνουμε λόγο γιὰ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ μαρτυρία της στὸν σύγχρονο κόσμο. Ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μαρτυρία τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων ὅλων τῶν...
αἰώνων. Εἶναι ἡ χαρισματικὴ θεολογία ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῶν ἁγίων Πατέρων ποὺ θεολογοῦσαν φωτισμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Δὲν ἀποτελοῦν μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ οἰκουμενιστικὲς παραφωνίες τῶν Φαναριωτῶν ποὺ κατασπάζονται μὲ θερμὴ ἀγάπη τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες καὶ κατακεραυνώνουν μὲ περισσὴ αὐστηρότητα τοὺς «ἀνυπάκουους» πιστοὺς ποὺ ἀμφισβητοῦν τὴ δράση τους ἀποκαλώντας τους εἰρωνικὰ «ἀγωνιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας».

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σήμερα σὲ ἐπίπεδο διοικητικὸ παρουσιάζει σοβαρὰ προβλήματα στὴν ἑνότητά της, τὰ ὁποία ἔχουν κύρια πηγὴ καὶ ἀρχὴ τους τὸ Φανάρι. Ἡ οἰκουμενιστικὴ πορεία τῶν Φαναριωτῶν, ἰδιαίτερα μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καὶ μέχρι σήμερα, ὁδήγησε σὲ πολλαπλὲς ἀμφισβητήσεις τοῦ κύρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου λόγω τοῦ πρωταγωνιστικοῦ ρόλου ποὺ διαδραμάτισε στὴν γιγάντωση ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς λοιμώδους ἀσθένειας τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ ἀπροκάλυπτη καλλιέργεια τῆς παναίρεσης ἀπὸ μεγάλη ὁμάδα Φαναριωτῶν, ἐπισκόπων καὶ ἄλλων, βρῆκε εὐτυχῶς ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ποὺ συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Καὶ εἶναι φανερὸ ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ὅτι οἱ ἀντιδράσεις αὐτὲς ἀποτελοῦν πρόσκομμα γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς οἰκουμενιστικῆς πορείας πρὸς τὴν πλήρη κοινωνία μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀγάπη τῶν Φαναριωτῶν γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες ἔχει βλάψει σοβαρότατα τὴν μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀγάπη καὶ ἑνότητα.

Οἱ κοινὲς συνάξεις τῶν Προκαθημένων, ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ Μεγάλη Σύνοδος, ἂν τελικὰ συγκληθεῖ, δὲν ἀντικατοπτρίζουν τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει ἕως συντελείας τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ζῶσα παράδοση τῶν ἁγίων. Δυστυχῶς οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εὐτυχῶς ὄχι στὸ σύνολό τους, ἀδυνατοῦν νὰ ἐμφανίσουν τὴν ἑνότητα αὐτὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο διότι ὄχι ἁπλῶς δὲν συγγενεύουν πνευματικὰ μὲ τοὺς ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλὰ τινὲς ἐξ αὐτῶν νοσοῦν βαρύτατα ἀπὸ τὴ λοιμώδη νόσο τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ὅσο ὑπάρχουν ἱεράρχες καὶ μάλιστα Προκαθήμενοι Ἐκκλησιῶν ποὺ παραμένουν ὑπηρέτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ δὲν ὑπάρχει δυνατότητα ἀληθοῦς ἔκφρασης καὶ μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὔτε πρὸς τοὺς ἐντὸς αὐτῆς οὔτε πολὺ περισσότερο πρὸς ὅλο τὸν κόσμο. Δὲν ἀρκεῖ ἡ ἐπὶ τὸ αὐτὸ σύναξη τῶν Προκαθημένων οὔτε ἡ συνυπογραφῆ ἑνὸς κοινοῦ ἀνακοινωθέντος οὔτε ἡ ἀναμνηστικὴ φωτογραφία ὅλων ἐχόντων εἰς τὸ μέσον τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη γιὰ νὰ δοθεῖ ἀληθὴς μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν. Ἀπαιτεῖται πρῶτα ἀποκήρυξη καὶ καταδίκη τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν φορέων του καὶ πορεία στὰ βήματα τῶν ἁγίων πατέρων ὥστε νὰ λάμψει τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ὅλους καὶ νὰ ἀποτελέσει λιμάνι σωτηρίας καὶ γιὰ τοὺς ἑτεροδόξους ποὺ μετανοοῦντες θὰ προσέλθουν στὴ Μία, Ἁγία Ἐκκλησία.

Ἐπειδὴ στὴν παροῦσα συγκυρία δὲν εἶναι ὑπαρκτὴ ἡ δυνατότητα ὁριστικῆς καταδίκης τοῦ οἰκουμενισμοῦ σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο, εἶναι βέβαιο ὅτι ὑπάρχει ἀδυναμία ἔκφρασης τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς Μίας, Ἁγίας καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀντιθέτως μὲ τὰ κείμενα ποὺ ἔχουν ὑποβληθεῖ πρὸς ἔγκριση στὴ Μεγάλη Σύνοδο, ἰδιαιτέρως δὲ μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἀφορᾶ στὶς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ὑπάρχει ἐμφανὴς ὁ κίνδυνος νέων διαιρέσεων καὶ σχισμάτων λόγω τῆς ἐπιμονῆς τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ προωθήσουν μὲ κάθε τρόπο τὰ σχέδιά τους.

Ἡ προαναφερθεῖσα λύπη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη λόγω τῆς πιθανῆς ἀπουσίας ἀπὸ τὴ Σύνοδο τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας δὲν εἶναι ἀληθὴς ἀλλὰ ἐπίπλαστος, πρόσκαιρος. Ἡ λύπη ὅμως ποὺ δύναται νὰ προξενήσει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴ σύγκληση τῆς λεγόμενης Μεγάλης Συνόδου θὰ εἶναι πραγματικὴ καὶ οὐσιαστική. Καὶ τοῦτο διότι ἀντὶ τῆς ἐπιδιωκόμενης δῆθεν μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ τῆς διατράνωσης τῆς ἑνότητάς της, εἶναι πολὺ πιθανὸν μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου νὰ δοθεῖ ὤθηση στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, νὰ κλεισθεῖ γιὰ πολλὰ ἔτη ἡ θύρα τῆς «καλῆς ἀνησυχίας» καὶ τῆς μετανοίας τῶν ἑτεροδόξων ὡς ὁδὸς ἐπιστροφῆς στὴ σώζουσα Ὀρθοδοξία, ἐντὸς δὲ τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ ὑπάρξουν διχοστασίες, σχίσματα, διαφωνίες καὶ διαμάχες ποὺ δὲν θὰ ἀποτελοῦν ἀσφαλῶς «ἐσωτερικὸ πρόβλημα» τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἰσχυρὸ κλυδωνισμὸ τοῦ πλοίου ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 8/4/2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.