15 Ιαν 2016

Τό ἀπρόοπτον ποὺ δύναται νὰ ματαιώσει τὴν Μεγάλην Σύνοδον

Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου
Ἐμφανῶς συγκρατημένος γιὰ τὴ σύγκληση τῆς ὀνομαζόμενης Μεγάλης Συνόδου ἐμφανίζεται πλέον καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος.
Σὲ Χαιρετισμό του γιὰ τὴν πρώτη τοῦ ἔτους ἀναφέρθηκε στὴν προετοιμασία γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου, δὲν λησμόνησε ὅμως νὰ ἐπαναλάβει τὴν ἀναφορὰ ποὺ ὑπάρχει στὸ κείμενο τῆς Σύναξης τῶν Προκαθημένων τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν τὸ 2014, ὅτι ἡ Σύνοδος θὰ γίνει «ἄνευ τινὸς ἀπροόπτου» δηλ. ἐκτὸς ἀπροόπτου. Ἐξάλλου σὲ συνέντευξή του ὁ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ἰλαρίων δὲν παρέλειψε νὰ ὑπενθυμίσει τὴν ἴδια διευκρίνιση κάνοντας περαιτέρω λόγο γιὰ ἀμφιβολίες ὡς πρὸς τὸ...
ἐνδεχόμενο σύγκλησης τῆς Συνόδου. Τέλος πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἄλλων ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν ἐκφράζουν σοβαρὲς ἀμφιβολίες γιὰ τὸ τί τελικὰ θὰ συμβεῖ.

Ὅλα τοῦτα γιατί παραμένουν ἀνοιχτὰ πολλὰ ζητήματα ὄχι μόνο ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀρχικὰ εἶχε σχεδιαστεῖ νὰ ἐπιλυθοῦν ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σύνοδο ἀλλὰ καὶ ἄλλα ποὺ ἀφοροῦν σὲ διαφορὲς μεταξὺ ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν μὲ σημαντικότερες ἴσως τὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων γιὰ τὸ Κατὰρ καὶ τὸ ζήτημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Ζητήματα ποὺ φαντάζει μᾶλλον ἀδύνατο νὰ ἐπιλυθοῦν μέχρι τὸν ἑορτασμὸ τῆς φετινῆς Πεντηκοστῆς ὅποτε σχεδιάζεται ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου. Ὁπωσδήποτε ἡ ἐντός τοῦ Ἰανουαρίου Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, πιθανότατα τελικὰ στὴ Γενεύη, θὰ ἀποδείξει ἐὰν καὶ κατὰ πόσο εἶναι ἐφικτὴ ἡ σύγκληση Μεγάλης Συνόδου.

Ἐπειδὴ πολλοὶ Φαναριῶτες καὶ φίλοι τοῦ Φαναρίου ἄρχισαν νὰ διαβλέπουν ὅτι οἱ σχεδιασμοὶ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου εἶναι πιθανὸν νὰ ματαιωθοῦν ἤδη προσπαθοῦν νὰ ἀμβλύνουν τὶς ἐντυπώσεις μίας τέτοιας ματαίωσης καὶ νὰ μετακυλήσουν τὸ βάρος μίας ἀποτυχίας σύγκλησης σὲ ἄλλους. Σὲ κάθε περίπτωση τὰ θέματα ἐπὶ τῶν ὁποίων ἔχει ὑπάρξει ἤδη συμφωνία καὶ τὰ ὁποία μόνο αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐγκριθοῦν ἀπὸ μία Μεγάλη Σύνοδο εἶναι τέτοια ὥστε, σὲ πρώτη μὲν ἀνάγνωση, νὰ θεωρεῖται τουλάχιστον ὑπερβολικὴ ἡ σύγκληση μίας Μεγάλης Συνόδου γιὰ τὴν ἐπίλυση τέτοιου εἴδους ζητημάτων.

Ἀκόμη χειρότερα διαφαίνεται ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς μέσω τῆς Μεγάλης Σύνοδου ἐπιδιώκουν ἄμβλυνση καὶ ἐπανακαθορισμὸ πατερικῶν καὶ κανονικῶν προβλέψεων γιὰ ζητήματα ὅπως ἡ νηστεία καὶ κυριότερα οἱ σχέσεις τῶν ὀρθοδόξων μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, ὥστε τελικὰ ἡ ματαίωσή της νὰ θεωρεῖται ἀπὸ τὸν πιστὸ κλῆρο καὶ λαὸ πραγματικὸ θεῖο δῶρο.

Ἐὰν γιὰ κάποιους οἰκουμενιστὲς καὶ ἄλλους ἐκκοσμικευμένους κληρικοὺς καὶ πιστοὺς ἡ σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου ἀπὸ μόνη της ἀποτελεῖ μέγιστο γεγονός, γιὰ ὅσους γνωρίζουν ποιοὶ πρωταγωνιστοῦν στὴν προετοιμασία της, ποιοὶ ἐπεξεργάστηκαν τὰ κείμενά τους, γιατί ἀκολουθήθηκε ἡ ὁδὸς τῆς μυστικοπάθειας κατὰ τὶς προσυνοδικὲς ἐργασίες, κυρίως δὲ ἐπειδὴ ἡ λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ κατατρέχει πλεῖστα ὅσα μέλη τῶν Συνόδων τῶν ἐκκλησιῶν, εἴδηση σημαντικὴ θὰ πρέπει νὰ θεωρεῖται ἡ ματαίωση τῆς Συνόδου καὶ ὄχι ἡ σύγκλησή της. Μπορεῖ κάποιοι κινούμενοι ἀπὸ φιλοδοξία νὰ ἐπιδιώκουν τὴν ἐγγραφὴ τοῦ ὀνόματός τους στὶς σελίδες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἐπειδὴ ἐκεῖνοι συγκάλεσαν ἢ συμμετεῖχαν στὴ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι « ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήση οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες» (Ψαλ. 126,1).

Εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ θὰ προσπαθήσει νὰ ξεπεράσει ὅλα τὰ προσκόμματα ποὺ ἐμποδίζουν τὴ σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου. Δὲν ἔχει ἑτοιμάσει λύσεις γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ὑπάρχουν οὔτε πολὺ περισσότερο διαθέτει πειστικοὺς τρόπους γιὰ νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὶς ἄλλες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες. Ἀκόμη κι ἂν υἱοθετήσει τὴν τακτική τῆς ἀποσιώπησης τῶν ζητημάτων προκειμένου φαινομενικὰ νὰ διατρανωθεῖ πρὸς ὅλους ἡ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μέσω τῆς Συνόδου εἶναι ἀμφίβολο ὅτι θὰ πετύχει τὸν πολυπόθητο στόχο του.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία διδάσκει ὅτι τὸ ἀπρόοπτο ποὺ μπορεῖ νὰ ματαιώσει τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου μπορεῖ νὰ προκύψει ὁποιαδήποτε στιγμὴ καὶ ἀπὸ ὁποιαδήποτε πλευρά. Πολὺ δὲ περισσότερο στὶς μέρες μας ποὺ οἱ ἰσορροπίες μεταξὺ τῶν κατὰ τόπους ἐκκλησιῶν εἶναι πολὺ λεπτὲς ἀφοῦ ἐν πολλοῖς ἐπικράτησε ἀντὶ τῆς πατερικῆς σοφίας καὶ ἁγιότητας ἡ ἐκκοσμικευμένη νοοτροπία, ἡ φιλοπρωτία, ἡ φιλοδοξία, ἡ οἰκουμενιστικὴ σύγχυση, ἡ «ἐκκλησιαστικὴ διπλωματία», ὁ ἀνθρώπινος ἐγωισμὸς καὶ ἡ κενοδοξία.

Μεγάλες Σύνοδοι συγκαλοῦνται ἀπὸ μεγάλους ἐπισκόπους, ὅπως οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπάρχουν ὅμως σήμερα ἀληθινὰ μεγάλοι ἐπίσκοποι; Κι ἂν ναί, βρίσκονται στὰ χέρια τους τὰ ἡνία τῆς διοίκησης τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἢ τὸν πρῶτο λόγο ἔχουν ἐπίσκοποι πού παραπατοῦν βηματίζοντας ἔξω ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῶν ἁγίων Πατέρων; 
Ὀρθόδοξος Τύπος, 15/1/2016

2 σχόλια:

  1. ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΤΑΙΩΣΕΙ ΟΛΩΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ......
    ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ,ΘΕΛΟΥΜΕ.....
    Καλλιόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μπορεῖ κάποιοι κινούμενοι ἀπὸ φιλοδοξία νὰ ἐπιδιώκουν τὴν ἐγγραφὴ τοῦ ὀνόματός τους στὶς σελίδες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας...", γράφετε. Στις λευκές ή στις μαύρες; είναι το ερώτημα.
    Η.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.