28 Ιουν 2015

Οἱ ἀπόστολοι Φίλιππος καὶ Ἀνδρέας παρηγοριά μας στὴν «κρίση»

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος - Κιλκὶς
Πρὶν ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν, ὁ Χριστὸς εἶχε  ἕναν μικρὸ διάλογο μὲ τὸν ἀπόστολο Φίλιππο. Τὸν ρώτησε: «Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἴνα φάγωσιν οὗτοι;» (Ἰωάν.6,5),καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκούσιν αὐτοῖς ἴνα ἕκαστος αὐτῶν βραχὺ τι λάβη». (Ἰωάν.6,7)
Ὁ Χριστὸς τὸν ρώτησε, ὄχι γιατί δὲν ἤξερε τί ἔπρεπε νὰ κάνει, ἀλλὰ «πειράζων αὐτόν», δοκιμάζοντας δηλαδὴ αὐτὸν καὶ βυθομετρώντας νὰ δεῖ ποιὰ ἀντίληψη ἔχει σχηματίσει μέχρι τὴν ἡμέρα ἐκείνη γιὰ τὸ διδάσκαλό του, ἀπ΄ ὅσα σημεῖα καὶ διδάγματα εἶδε καὶ ἄκουσε. Σημειώνει ὁ εὐαγγελιστὴς αὐτὴν τὴ συζήτηση, πρὶν ἀπὸ τὸ μεγάλο σημεῖο, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ ὅλοι οἱ εὐαγγελιστὲς σημειώνουν πόσο ἀπιστοῦν οἱ μαθητές, ὅταν πληροφοροῦνται ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε.
Αὐτὲς οἱ ἱστορικὲς λεπτομέρειες φανερώνουν ὅτι οἱ μαθητὲς οὔτε τὴν Ἀνάσταση οὔτε αὐτὸ τὸ σημεῖο περίμεναν. Ὁ Φίλιππος κάνει ὑπολογισμούς, ὁ Ἀνδρέας λέει ὅτι τὰ τρόφιμα ποὺ ὑπάρχουν εἶναι μηδὲν γιὰ τὸ πλῆθος. Οὔτε φαντάζονται τὸ ὑπερφυσικὸ γεγονὸς ποὺ θὰ συμβεῖ οὔτε καμιὰ προετοιμασία ὑπάρχει. (Στ. Σάκκος, ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην)
Ρωτάει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «Γιὰ ποιὸ λόγο ὁ Κύριος ρωτάει τὸ Φίλιππο;». Καὶ δίνει τὴν ἀπάντηση ὁ ἴδιος: «Γνώριζε ποιοὶ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς εἶχαν  ἀνάγκη ἀπὸ ἀκόμη περισσότερη διδασκαλία».
Ἀκόμη, κατὰ τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας: «Γιὰ νὰ  γυμνάσει στὴν πίστη...
τὸ μαθητή».
Καὶ ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας συμπληρώνει: «Ἤθελε νὰ κάνει γνωστὸ στὸ Φίλιππο ποιὰ εἶναι ἡ πίστη ποὺ ἔχει».
Βλέπουμε καθαρὰ ἀπὸ τὰ σχόλια τῶν τριῶν ἁγίων ἑρμηνευτῶν πὼς ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ παρουσίαζε ἔλλειμμα πίστης, παρόλο ποὺ ἔζησε μαζί του συγκλονιστικὰ θαύματα καὶ ἄκουσε ὅλες τὶς διδασκαλίες του.

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας δίνει τὸ χαρακτήρα τοῦ Φιλίππου: «Ὁ Φίλιππος εἶναι ἐρευνητικὸς ὡς πρὸς τὰ πνευματικὰ καὶ φιλομαθής, ἀλλὰ δὲ διαθέτει τὴν ὀξύτητα, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ κατανοήσει μὲ ζέση τὰ θεϊκὰ πράγματα».
Ἐπιμένουμε κι ἐμεῖς ἐρευνώντας καὶ ἀναζητώντας αὐτὸν τὸ δύσκολο καιρὸ τὴν ἐνημέρωση, μὲ ἀγωνία γιὰ τὰ ἐπίκαιρα, ποὺ δὲν συνδέεται ὅμως καὶ μὲ τὰ θεϊκά. Μᾶς κατατρώει ἡ ἀγωνία, ἀλλὰ ἀντιστεκόμαστε, ὁ καθένας γιὰ δικό του λόγο, χωρὶς νὰ ἀποδεχόμαστε τὴν ἀλήθεια, τὴν πραγματικότητα: Τὴν ἐλλιπή  πίστη  καὶ  ἐλπίδα μας στὴν ἀγάπη, στὴν παντοδυναμία καὶ στὴν ἀδιάλειπτη παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μοιάζουμε στὸ Φίλιππο.
Καὶ σχολιάζει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Ὅταν ἄκουσε (ὁ Φίλιππος) τὸ “πόθεν ἀγοράσωμεν” τὸν συνεπῆρε αὐτομάτως  πειρασμὸς καὶ περιορίστηκε νὰ δεῖ ὡς μόνο τρόπο λύσης τὸν διὰ τῶν χρημάτων».

Ὁ δὲ Ζιγαβηνός: «Κοίτα τὴν ἀδυναμία τῆς σκέψης τοῦ Φιλίππου, νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τὴ δύναμη τῆς θεότητας».
Καθένας μας ἐξετάζοντας τὸν ἑαυτὸ του εἰλικρινά, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ὁμολογήσει πὼς σκέφτεται ὅπως ὁ Φίλιππος. Μᾶς συνεπῆρε ὁ πειρασμὸς μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση. Δείχνουμε ἀδυναμία καὶ περιθωριοποιοῦμε αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ κέντρο τῆς καρδιᾶς μας καὶ τῆς σκέψης μας, δηλαδὴ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Στραμμένοι πρὸς ὁποιαδήποτε ἄλλη κατεύθυνση, ἀποστρεφόμενοι τὸ χέρι ποὺ μᾶς προτείνει ὁ Θεὸς διὰ τῆς ἁγίας του Ἐκκλησίας, προσπαθοῦμε νὰ παρηγορηθοῦμε ἀπὸ τὶς πανταχόθεν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐκπεμπόμενες «εἰδήσεις» καὶ ὑποσχέσεις, «πειθόμενοι μόνον ἐπ΄ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων». Ἀλλὰ  ἔτσι θὰ παραμένουμε διαρκῶς στὸ ἀδιέξοδο. Αὐτὸ δὲ τὸ ἀδιέξοδο θὰ δημιουργεῖ τὴν  ἀγωνία καὶ τὸν ἐκνευρισμὸ μὲ διάθεση γιὰ ἐκτόνωση στὸν ἀδελφό, στὸν πλησίον καὶ ἐν τέλει, συνεπικουροῦντος καὶ τοῦ πονηροῦ, τὴν ἔχθρα,  χωρὶς νὰ ὑπάρχουν πραγματικές, οὐσιαστικὲς διαφορές. Ἡ ἀναφορὰ στὸν ἴδιο Θεὸ τῆς ἀγάπης μὲ ἐμπιστοσύνη θὰ μᾶς σκεπάσει ἀπὸ κάθε κακὸ ποὺ παραφυλάει σὲ τέτοιες δύσκολες  στιγμές.

Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο σκέφτεται καὶ μιλάει ὁ Ἀνδρέας. «λέγει αὐτῶ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου· Ἔστι παιδάριον ἓν ὧδε ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους;». ( Ἰωάν. 6,8-9)
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέει: «Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο μὲ τὸ Φίλιππο καὶ πιστεύει καὶ σκέφτεται (ὁ Ἀνδρέας)... Διότι ἀφοῦ δὲν κατάλαβε οὔτε τὴ δύναμη οὔτε ἀκόμη ἀπὸ τὰ μέχρι τώρα μεγαλουργήματα, ὅτι μπορεῖ νὰ τὰ κάνει ὅλα ὁ Ἰησοῦς... ἐνημερώνει γιὰ τὰ πράγματα ποὺ ἔχει τὸ παιδάκι καὶ τελικὰ φαίνεται ἐλλιπὴς στὴν πίστη». (Π. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην)

Εἶναι ἀναγκαῖο, λοιπόν, νὰ δοῦμε  τὴ στάσης μας σὲ σχέση μὲ αὐτὴ τῶν ἀποστόλων, γιὰ νὰ πάρουμε θάρρος. Νὰ καταλάβουμε  πὼς καὶ οἱ ἅγιοι ἦταν σὰν κι ἐμᾶς καὶ ὑπῆρξαν στιγμὲς καὶ περιστάσεις ποὺ φάνηκαν ἐλλιπεῖς στὴν πίστη καὶ πὼς ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ διορθώσουμε. Νὰ συνέλθουμε καὶ νὰ στραφοῦμε πρὸς τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διαθέτει ὅλα τὰ μέσα γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἰσορροπία. Ἐκεῖ, στοὺς Ἁγίους καὶ στὰ μυστήρια, γιὰ νὰ ἔχουμε πρῶτα στὴν καρδιὰ τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία.
Διότι μετὰ ἀπὸ αὐτὸν τὸ διάλογο ἀκολούθησε τὸ θαῦμα καὶ χόρτασαν πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά. Καὶ ἐνῶ περίμεναν μὲ ὑπομονὴ νὰ πάρουν τὴν πνευματικὴ τροφὴ τοῦ λόγου Του, ἐκεῖνος προνοοῦσε ἤδη, νὰ μὴν τοὺς λείψει καὶ ἡ σωματικὴ τροφή.

Εἶναι ἀπίθανο νὰ τὸ περιμένουμε κι ἐμεῖς; Καθόλου! Ἤδη συμβαίνει στὴν καρδιά μας καὶ θὰ συνεχίσει νὰ συμβαίνει καὶ νὰ μεγαλώνει τὸ θαῦμα, σὲ πεῖσμα τῶν ἄσπονδων «φίλων» μας. Ἀρκεῖ νὰ μὴν ξεχνοῦμε τοὺς δύο μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ποὺ  γίνανε  οἱ δάσκαλοί  μας. Τὸν Φίλιππο καὶ τὸν Ἀνδρέα, οἱ ὁποῖοι ἀργότερα μαρτύρησαν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Γίνονται οἱ παρηγορητὲς μας αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες καὶ ἡ κινητήρια δύναμη, νὰ στρέψουμε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας στὸ Χριστό, στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου βαφτιστήκαμε καὶ νὰ ἀκουμπήσουμε μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη Του καὶ στὴν παντοδυναμία Του. «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλ. 33,11).
28 -6 - 2015   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.